เทศกาลฉงหยาง 3

หานฉงหรงมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยขณะที่รับฟังขันทีน้อยรายงานจนจบ ขณะที่หวงไทโฮ่วมีสีหน้าไม่สบอารมณ์ ทั้งยังเอ่ยเสียงเบา “มารยาสาไถย”

หญิงสาวทำเป็นไม่ได้ยินคำสบถนั้น นางลดม่านลง ก่อนรับขนมฉงหยางจากมือของหย่งเยี่ยมาถือไว้ไม่มีทีท่าจะเอาเข้าปาก ไทโฮ่วยิ่งเห็นท่าทีไม่ทุกข์ร้อนของคนตรงหน้าก็ยิ่งไม่สบอารมณ์ ขนาดนางที่คอยผลักดันทั้งคู่อยู่เบื้องหลังยังอดขัดใจไม่ได้ นางมิรู้สึกอันใดเลยหรือ?

“หรงเอ๋อร์ ข้าขอถามเจ้าตามตรง เจ้ารู้สึกเช่นไรกับเป่ยหนานหวัง”

หานฉงหรงได้ยินเช่นนั้นพลันเบิกตาก่อนตัดสินใจยกมือปิดหูทั้งสองข้างขององค์ชายน้อย “ไทโฮ่ว เรื่องนี้คุยกันต่อหน้าองค์ชายเกรงว่าไม่เหมาะสมเพคะ”

หย่งเยี่ยแกะมือของนางออกพลางเอ่ย “พี่สาวรีบบอก หย่งเยี่ยก็อยากรู้เช่นกัน ตอนที่เสด็จอาบอกกับเสด็จย่าว่าชอบท่าน ข้าดีใจมาก พี่สาวเองก็คิดเช่นเดียวกับเสด็จอาใช่หรือไม่”

เด็กสาวเบิกตา เมื่อเงยหน้ามองหวงไทโฮ่วพลางส่งสายตาเป็นเชิงถาม พระนางก็หัวเราะเบาๆ “รุ่นเอ๋อร์มิได้ตั้งใจจะบอกต่อหน้าหลาน เพียงแต่ตอนที่บอกความรู้สึกที่มีต่อเจ้ากับตัวข้า เจ้าเด็กแสบนี่มาได้ยินเข้าพอดี”

ยิ่งได้ยินใบหน้าของอีกฝ่ายก็ยิ่งระบายสีชา