แฝด

 มิคกี้กับยูโรได้มาซ้อมฟุตบอลเช่นเคยที่สนามเดิม ซึ่งเป็นช่วงเดียวกับสุกี้และสุก้าที่แทนพ่อของเขา ชอบบังคับพามาเล่นฟุตบอล แต่ทั้งสองไม่เคยชอบแม้แต่น้อย แต่ก็จำใจมาเล่น เพราะแทนนั้นทำงานที่แท่นขุดเจาะน้ำมัน หกเจ็ดเดือนเขาถึงจะกลับมาบ้านที พอมีเวลาเขาจึงอยากจะอยู่กับลูกแฝด และอีกข้อสำคัญเขาค่อนข้างหัวโบราณนิดนึง ที่ยังไม่ค่อยยอมรับในสิ่งที่สุกี้และสุก้าเป็นซักเท่าไร ซึ่งแตกต่างจากผู้เป็นแม่สุชาดาที่ยอมรับได้ทุกอย่างไม่ว่า สุกี้กับสุก้าจะมีรสนิยมแบบไหน

 ในระหว่างที่มิคกี้กับยูโรลงแข่งขันฟุตบอลนั้น สุกี้กับสุก้าได้เห็นพอดี เพราะทั้งสองซ้อมเดาะฟุตบอลกับแทนพ่อของเขาอยู่ข้างสนาม

 “พ่อนั่นไงมิคกี้เพื่อนของลูกที่คณะ มาเล่นฟุตบอลที่นี่ด้วยเหรอเนี่ยลูกไม่รู้มาก่อนเลย”

 “น้องจะรู้ได้ไงพึ่งเจอกันวันนี้วันแรกเมื่อตอนเช้า”แฝดผู้พี่เเอ่ยขึ้น

 “หุบปากไปเลย”สุกี้เดินเข้ามาใกล้ๆแฝดผู้พี่แล้วพูดค่อยๆใกล้ๆหูของสุก้าเพราะกลัวพ่อของเขาได้ยิน

 สุก้าได้แต่ทำหน้านิ่งไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก เพราะตั้งแต่เด็กจนโตเขาต้องยอมสุกี้ตลอด และโดนน้องแฝดกลั่นแกล้งทุกครั้งที่มีโอกาส

 “คนไหนล่ะ”แทนถาม

 “คนที่สูงๆขาวๆหล่อๆนั่นแหละ”สุกี้เอ่ยขึ้น

 “ก็ดีเลย เพราะอีกไม่กี่วันพ่อก็ต้องกลับไปทำงานแล้ว พ่อจะได้ฝากเพื่อนของลูก ช่วยซ้อมฟุตบอลให้หน่อย ถ้ามีโอกาสพ่อก็อยากให้ลูกทั้งสองได้ลงแข่งด้วยเหมือนกัน”

 แฝดทั้งสองอารมณ์เดียวกันเลย เมื่อได้ยินคำพูดของแทนผู้เป็นพ่อ เพราะสุกี้กับสุก้าไม่ชอบที่จะเล่นฟุตบอล

 “ครับ”แฝดประสานเสียงพูดพร้อมกัน

 แฝดทั้งสองพร้อมกับแทนพ่อของเขา ดูมิคกี้กับยูโรลงแข่งฟุตบอลจนจบครบเวลา พอนักฟุตบอลทั้งสองทีมเดินเข้ามาข้างสนาม สุกี้จึงรีบลุกขึ้นเดินไปหามิคกี้ที่กำลังเดินมาถึงข้างสนาม

 “มิคกี้”สุกี้ยืนยิ้มมองมิคกี้

 “อ้าวมาได้อย่างไงเนี้ย สุกี้หรือสุก้าล่ะ”

 “สุกี้”

 “แล้วสุก้าไปไหน”

 “โน้น นั่งอยู่กับพ่อ”สุกี้ชี้มือไปทางแทนกับสุก้าที่กำลังนั่งคุยกันอยู่

 “อ่อ”มิคกี้พยักหน้า

 “เข้าไปเปลื่ยนเสื้อผ้ากันเถอะ”ยูโรเอ่ยขึ้น และมองสุกี้แวบนึง

 “เพื่อนเหรอ”สุกี้ถาม

 “ฮือ นี่ยูโร เรียนคนละมหาวิทยาลัย แต่อยู่ปีหนึ่งเหมือนกัน ยูโรนี่สุกี้น่ะเพื่อนที่คณะเดียวกับเรา”

 สุกี้นั้นยิ้มให้ยูโรอยู่ เพราะเขาก็ค่อนข้างพอใจยูโรเหมือนกัน เพราะยูโรหล่อแต่คนละแนวกับมิคกี้ ยูโรจะแนวคมเข้มสูงใหญ่ แต่ในขณะเดียวกันยูโรทำหน้านิ่งๆแค่พยักหน้าเฉยๆ

 “มิคกี้ พ่อเรามีเรื่องจะคุยกับมิคกี้ด้วย เราบอกพ่อเราไปว่ามิคกี้เป็นเพื่อนที่คณะ พ่อเราเลยอยากเจอ”

 “ไปซิ เราก็อยากเจอสุก้าเหมือนกัน”มิคกี้หันไปมองสุก้าที่นั่งมองมิคกี้อยู่เหมือนกัน

 สุกี้อารมณ์ครุ่นเคืองทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่แสลงใจ ส่วนยูโรก็ไม่ค่อยพอใจทั้งแฝดพี่และแฝดน้องซักเท่าไร ถึงแม้ยูโรจะมีรสนิยมแบบเดียวกับมิคกี้ แต่ในเรื่องความรักนั้นห้ามใจกันไม่ได้ ด้วยความใกล้ชิดสนิทกันจนยูโรเผลอใจให้มิคกี้ ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นไปได้ยาก แต่เขาก็จะพยายามทำให้เป็นไปได้

 สุกี้พามิคกี้และยูโรเดินมาหาแทนและสุก้า ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างยิ่งยวด ยื่งสุกี้เห็นแฝดผู้พี่ เมื่อเขาเดินมาถึงตรงหน้า สุกี้แท่บจะดึงคอเสื้อมาและผลักให้ล้ม แต่เพียงได้แต่คิดเท่านั้นในช่วงเวลานี้

 “มิคกี้นี่พ่อเรานะ”สุกี้เอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาถึง

 “สวัสดีครับคุณอา”มิคกี้ยกมือไหว้แทน ยูโรจำเป็นต้องยกมือไหว้ตามด้วย

 “เมื่อกี้อาดูมิคกี้เล่นฟุตบอลนะ เก่งมากเลยคงเล่นมาตั้งแต่เด็กแล้วใช่ไหม”

 “ครับคุณอา”

 “ดีเลย อาอยากให้มิคกี้กับเพื่อนสอนเล่นฟุตบอลให้กับลูกแฝดอาด้วย”

 “ยินดีเลยครับอา”มิคกี้หันมามองสุก้าด้วยสายตามีนัยน์แฝง

 สายตาของมิคกี้ที่มองสุก้านั้น ไม่พ้นสายตาของสุกี้กับยูโรที่สังเกตเห็น และแอบไม่พอใจสุก้าอย่างมาก ที่ได้รับความสนใจจากมิคกี้

 “อาขอบใจมิคกี้กับเพื่อนมากนะ”

 “เห็นพ่อบอกว่าจะไปกินข้าวกับเพื่อนไม่ใช่เหรอ”สุกี้เอ่ยขึ้นเพราะเขาได้ยินแทนคุยโทรศัพท์กับเพื่อนตอนออกจากบ้านมา

 “ใช่ พ่อต้องรีบไปแล้ว เดี๋ยวพ่อไปส่งลูกๆก่อนแล้วค่อยไป”

 “พ่อจะเสียเวลาวนรถไปมาทำไม เดี๋ยวพวกเรากันเองก็ได้ครับ”

 “จะกลับได้ไง”

 สุกี้สะกิดให้แฝดผู้พี่พูด เพราะว่าถ้าสุก้าพูดอะไรออกมา แทนมักจะเชื่อและไว้ใจเสมอ ซึ่งแตกต่างจากสุกี้ที่แทนไม่เชื่อใจและไม้ไว้ใจ ด้วยนิสัยที่เอาแต่ใจและโดนตามใจจากสุก้าผู้เป็นพี่ตลอดตั้งแต่เด็กจนโต

 “พ่อ พวกเรากลับกันเองได้ครับ เดี๋ยวสุก้าจะดูแลน้องเอง”

 “เอางั้นเหรอ ฮือ”แทนยืนครุ่นคิด

 “เดี๋ยวผมไปส่งเองครับ”มิคกี้อาสาทันที เพราะเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ใกล้ชิดกับสุกี้มากขึ้น

 “ใช่เลยพ่อ ให้มิคกี้ไปส่งเราก็ได้ รับรองปลอดภัย เพราะพ่อของมิคกี้เป็นถึงรัฐมนตรีเชียวนะ”

 “ลูกรัฐมนตรีเหรอ”แทนมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย

 “ใช่พ่อ ลูกรัฐมนตรีพายัพกับคุณหญิงโสภิตา”สุกี้ยืนยิ้ม เพราะเขาคิดว่าพ่อต้องให้ไปอย่างแน่นอน

 “กลับ พ่อไม่กินกับข้าวกับเพื่อนแล้ว”แทนมองหน้าแฝดทั้งสองด้วยสายตาที่ดุดัน และหันไปมองมิคกี้ชัดๆอีกที ซึ่งหน้าตามิคกี้นั้นไม่ผิดเพี้ยนจากพายัพคู่แข่งเรื่องความรักครั้งอดีต

 มีหลายเรื่องที่ทั้งพายัพและแทนครุ่นเคืองใจกัน ทั้งต่อหน้าและลับหลัง ไม่ว่าจะเรื่องของโสภิตาหรือสุชาดาก็ตามที เพราะแทนเกือบได้ความรักจากโสภิตาแล้ว เพียงแต่พอพายัพเลิกกับสุชาดาเขาก็หันมาจีบโสภิตาอีกครั้ง ด้วยฐานะทางสังคมและญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรู้จักกัน จึงทำให้ทั้งคู่สมหวังในรักอย่างง่ายดาย ส่วนแทนเมื่อผิดหวังในความรักและได้เจอสุชาดาที่อกหักมามาดๆ เมื่อมาเจอกันจึงก่อเกิดเป็นความรัก แต่ด้วยอดีตทั้งโสภิตาและสุชาดาล้วนมีความเกี่ยวข้องทางใจกับพายัพ จึงทำให้แทนไม่คอยพอใจพายัพค่อนข้างมาก

 “พ่อ”สุกี้เอ่ยขึ้นเสียงดัง

 แทนมองหน้าลูกแฝดทั้งสอง ซึ่งทำให้สุกี้และสุก้าต้องนิ่งลงและเดินตามแทนไปแต่โดยดี นั่นที่เป็นเหตุให้มิคกี้และยูโรต่างอึ้งและพูดอะไรไม่ออกได้แต่มองหน้ากัน และหลังจากนั้นก็เข้าไปยังห้องเปลื่ยนเสื้อผ้า

 ระหว่างทางที่แทนขับรถพาสุฝาแฝดทั้งสองกลับบ้านนั้น เขายังไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ จนมาถึงที่บ้าน สุกี้และสุก้าก็ยังไม่ได้ยินเสียงของพ่อเขาแม้แต่ครั้งเดียว ในความเป็นจริงแล้วแทนกำลังคิดถึงความหลังที่เขายังไม่ลืม แต่เมื่อได้รู้ว่าลูกแฝดตัวเองนั้นเรียนคณะเดียวกับลูกพายัพ เขาจึงรู้สึกไม่ดีเท่าที่ควร แต่ก็ไม่อยากแสดงอะไรออกมามากให้ลูกแฝดของเขา สงสัยเรื่องราวในอดีต แทนจึงได้แต่เพียงนิ่งเฉยทำ

 สุกี้และสุก้าเมื่อมาถึงบ้านก็ขึ้นไปบนห้องนอน เพราะทั้งสองไม่อยากจะอยู่ข้างล่างกับแทน เพราะแทนนั้นหน้านิ่งนิ้วขมวด จนแฝดทั้งสองเกิดความกลัว ในความคิดของพวกเขาก็ยังไม่เข้าใจ เรื่องราวที่แทนรีบพากลับบ้าน ในช่วงเวลานี้ทั้งสองเลยอยากอยู่ห่างๆแทนไว้ก่อนก่อน

 แฝดทั้งสองนั้นแยกกันนอนคนละห้องตั้งแต่มัธยม แต่ในวันนี้สุกี้เดินตามสุก้าเข้ามาในห้อง เพื่อที่จะพูดคุยอะไรบางอย่างที่คาใจ

 “พี่สุก้าน้องมีเรื่องจะคุยด้วย”

 “เรื่องอะไรเหรอ”สุก้ามีสีหน้าที่สงสัย

 “เรื่องมิคกี้”

 “ทำไมเหรอ”

 “น้องชอบมิคกี้”

 “ฮือ”สุก้าพยักหน้าด้วยความปวดใจ เพราะเขาเริ่มรู้ตัวแล้วว่าความรักที่ยังไม่ก่อเกิดขึ้น กำลังจะพังทลาย แต่ไปก่อเกิดขึ้นกับสุกี้แทน

 “ว่าไง น้องรู้ว่ามิคกี้สนใจพี่สุก้า และน้องก็รู้ด้วยว่าพี่สุก้าก็สนใจมิคกี้เหมือนกัน แต่น้องขอได้ไหมผู้ชายคนนี้”

 “พี่เคยปฏิเสธสุกี้เหรอ”สุก้ามีสีหน้าที่เศร้าลง

 “ไม่เคย ถึงพี่สุก้าจะปฏิเสธ น้องก็จะแย่งมาให้ได้”

 สุกี้มองหน้าแฝดผู้พี่ด้วยความสะใจ ที่กำลังจะแย่งมิคกี้มาได้ ทั้งๆที่สุกี้ยังไม่รู้เลยว่ามิคกี้จะเล่นด้วยหรือเปล่า

 “แค่นี้แหละที่น้องจะพูด”สุกี้พูดจบก็เดินออกจากห้องของสุก้า ไปยังห้องของตัวเอง

 สุก้านั่งซึมเศร้าอีกครั้ง เป็นอีกหลายๆครั้งที่สุก้าต้อง โดแฝดผู้น้องแย่งทุกอย่างไปจากชีวิต ถึงกระนั้นสุก้าก็ให้ด้วยความเต็มใจและฝืนใจตลอดมา แม้ว่าบางครั้งจะไม่อยากให้ก็ตามที แต่สุก้าก็ไม่เคยขัดใจแฝดผู้น้องแม้แต่ครั้งเดียว