เจอกันอีกครั้งลิขิตรักเปลื่ยน

 มือทั้งสองข้างของบอมบอมที่ดันหน้าอกของมิคกี้ไว้นั้น ได้สร้างความลำบากให้กับมิคกี้ที่จะกินมันฝรั่ง มิคกี้จึงใช้มือที่เหลืออีกข้างหนึ่ง จับมือของบอมบอมออกมาจากหน้าอกของเขา ให้มาจับที่ต้นคอของตัวเอง หลังจากนั้นมิคกี้ก็ใช้มือนั้นประคองท้ายทอยของบอมบอม ส่วนริมฝีปากของมิคกี้ก็ขยับเข้ามาใกล้มันฝรั่งที่บอมบอมกัดไว้ ส่วนบอมบอมก็เผยอปากเล็กน้อย มิคกี้ค่อยๆเขยิบริมฝีฝากเข้าชนปากของบอมบอม

           บอมบอมกัดมันฝรั่งเพื่อให้ขาด เข้าไปภายในปากของเขา แต่ริมฝีปากของมิคกี้ด้านบนได้เข้าไปสัมผัสริมฝีปากด้านล่างของบอมบอม เมื่อบอมบอมกัดมันฝรั่งขาดเขาก็รีบกลืนเข้าปำภายปากทันที แต่ก็ยังหลงเหลือเศษน้อยอยู่บางส่วน ที่ติดริมฝีปากข้างบนของบอมบอม มิคกี้จึงขยับริมฝีปากด้านบนของเขาขึ้นไปประกบทัน และเอียงคอนิดหนึ่ง ใช้มือที่จับศีรษะของบอมบอมไว้ดันเข้ามา เพื่อให้ริมฝีปากชนและซ้อนกัน

           มิคกี้ใช้ริมฝีปากดูดเศษมันฝรั่งที่เหลือ เข้ามาภายในปากของเขาทันที พร้อมกับรูดริมฝีปากที่ประกบปากบอมบอมอยู่ออกมาอย่างช้าๆ บอมบอมรีบถอนมือที่ประคองต้นคอของมิคกี้ออก เฉกเช่นเดียวกับมิคกี้ก็เลิกประคองศีรษะของบอมบอม

           มิคกี้มองบอมบอมแล้วยิ้มในใจที่ได้แกล้งบอมบอม ส่วนบอมบอมก็เขินอายเพื่อนนักศึกษา เพราะเป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสริมฝีปากของผู้ชาย

           “กลับเข้าที่ได้แล้ว”ก็อตรีบพูดขึ้นเพราะเขารู้สึกแอบอิจฉาเล็กๆ

           บอมบอมรีบเดินกลับเข้าไปยังที่เดิม โดยมีมิคกี้เดินตามหลังแท่บจะตัวติดกัน เมื่อมาถึงที่เดิมบอมบอมรีบนั่งลงใกล้ๆบิวทันที ส่วนบิวก็หันมามองบอมบอมแล้วอมยิ้ม และแอบชำเลืองมองมิคกี้ที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างบอมบอม

           ก็อตพูดอีกหลายสิ่งหลายอย่างจนมาถึงช่วงเวลาของจับคู่พี่รหัส ซึ่งเวลานี้แหละที่บอมบอมต้องการ บอมบอมนั้นอยากรู้ว่าพี่รหัสของเขาเป็นใครกัน เพราะบอมบอมมองรุ่นพี่ที่ยืนอยู่เรียงราย ซึ่งมีหลายคนที่หล่อระดับเทพในความคิดของบอมบอม 

           การตามหาพี่รหัสของคณะนี้ไม่มีพิธีรีตองอะไรมาก แค่น้องๆออกมาแนะนำตัวบอกรหัสนักศึกษา รุ่นพี่ก็จะเดินเข้ามาหาทันที ส่วนบอมบอมนั้นพี่รหัสของเขาไม่ใช่ใคร ก็คนที่แกล้งบอมบอมกับมิคกี้นั่นเอง 

           เมื่อบอมบอมได้อยู่กับก็อตสองต่อสอง บอมบอมก็ไม่ได้ผิดหวังอะไร ถึงแม้ก็อตจะไม่ได้หล่อระดับเทพ หน้าตาถือว่าธรรมดา แต่มีดีที่หุ่นดีสูงล่ำ เพราะก็อตเป็นนักกีฬาฟุตบอล

           “ดีจัง พี่ไม่คิดว่าจะได้น้องบอมบอมมาเป็นน้องรหัสของพี่”ก็อตมองบอมบอมที่ผิวขาวใสสูงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู

           “บอมบอมก็เหมือนกันครับ”บอมบอมยิ้มให้ก็อตด้วยสายตาสดใจ

           “เรารู้จักกันแล้ว ถ้าน้องบอมบอมมีปัญหาอะไรปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่องนะ ยกเว้นเรื่องเงินพี่ไม่มีน”ก็อตยิ้มและหัวเราะออกมา เพราะก็อตก็ดูออกอยู่ว่าบอมบอมนั้นน่าจะฐานะดี เพราะการแต่งตัวเฟอร์นิเจอร์ตามร่างกาย รวมกันน่าจะหลายหมื่นซึ่งแตกต่างจากเขา ที่ไม่ได้รวยมากขนาดนั้น

           “ไม่ต้องห่วงหรอกครับพี่ บอมบอมปรึกษาแน่นอน”

           “ก็ดีเราจะได้สนิทกันมากกว่านี้”

           “ใช่ครับ”

           “วันนี้เราทำความรู้จักกันแค่นี้ดีกว่านะ เพราะบอมบอมต้องไปกินข้าว และมีเรียนช่วงบ่ายด้วยนี่”ก็อตได้เช็คเวลาเรียนของรุ่นน้องมาแล้วเขาจึงรู้ทุกอย่าง

           “ถ้างั้นบอมบอมไปหาเพื่อนก่อนนะครับ”

           “เพื่อนคนที่กินมันฝรั่งด้วยกันเหรอ”

           “คนนั้นไม่ใช่เพื่อนหรอก คู่กัดมากกว่า”บอมบอมยิ้ม

           “พี่ก็นึกว่าเพื่อนสนิท”ก็อตโล่งอก เพราะก็อตเห็นตอนกินมันฝรั่ง เขาถึงกับคิดว่าเป็นแฟนกันเลยทีเดียว

           “เรื่องมันยาวเดี๋ยววันหลังจะเล่าให้ฟัง ว่าทำไมเป็นคู่กัดกันครับ”

           “โอเค ถ้านั้นแยกย้ายกัน”

           บอมบอมยกมือไหว้ก็อตและเดินตามหาบิว เช่นเดียวกับบิวเหมือนกันที่กำลังตามหาบอมบอม พอบิวเห็นบอมบอมจึงกวักมือเรียก และเดินกึ่งวิ่งไปหาบอมบอม ด้วยความเซ่อซ่าของบิว และไม่ได้มองรอบข้าง บิวจึงไปชนสุกี้ที่เดินมากับสุก้า จึงทำให้สุกี้และบิวล้มลงพร้อมกัน

           “เราขอโทษนะ”บิวยิ้มให้สุกี้

           “ไม่มีตาดูหรือไง”สุกี้มองค้อนและลุกขึ้นยืนก่อนบิว

           “ขอโทษจริงๆเราไม่ได้มองทางเลย”บิวลุกขึ้นยืนแต่สุกี้ผลักบิวล้มลงกับพื้น

           “นี่คือการขอโทษ”สุกี้พูดขึ้นพร้อมกอดอก

           “น้องสุกี้เขาก็ขอโทษเราแล้ว พี่ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจหรอก”สุกี้แฝดผู้พี่กำลังจะก้มลงประคองร่างบิวลุกขึ้น 

           “หยุดเลยนะพี่สุก้า”สุกี้ดึงร่างสุก้าให้ลุกขึ้น

           บอมบอมเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง เขาจึงรีบเดินมาหาบิว และประคองร่างของบิวลุกขึ้นยืน และมองสุกี้ด้วยสายตาจะเอาเรื่องให้ได้

           “เพื่อนเราก็ขอโทษแล้ว เรื่องแค่นี้ให้อภัยกันไม่ได้เลยเหรอ”

           “ทำไมเราต้องให้อภัยคนที่ทำเราเจ็บ”

           “แต่เพื่อนเราก็เจ็บเหมือนกันนี่”บอมบอมเสียงเริ่มแข็งกร้าว

           “เรื่องของเพื่อนของเธอซิ ไม่เกี่ยวกับเรา ใครทำเราเจ็บคนนั้นก็ต้องเจ็บมากกว่าเรา”สุกี้มองตาขวางใส่บอมบอม

           “พอเถอะสุกี้”สุก้าจับแขนสุกี้ไว้

           “หยุดเลยพี่สุก้า เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของสุกี้กับสองคนนี้”สุกี้แกะมือของสุก้าออก

           “เป็นคนประเภทไหนหนอไม่มีน้ำใจ ไม่รู้จักให้อภัยคนอื่น อยากรู้เหมือนกันเกิดมาแบบไหนกัน”บอมบอมจ้องหน้าสุกี้

           “ก็เกิดมาเหมือนเธอนั่นแหละ เราไม่ได้มีอะไรแตกต่างกันเลย”สุกี้หัวเราะ

           “มีสิ”

           “อะไร”

           “จิตใจไง การกระทำของเธอเมื่อกี้มันบอกว่าต่ำหรือสูง เธอก็คงจะรู้ดีแก่ใจอยู่แล้วนี่ ถ้าไม่รู้ก็แสดงว่าไม่ใช่คน”บอมบอมพูดจบยิ้มที่มุมปาก

           “ไปกันเถอะบิว อยู่ตรงนี้นานเดี๋ยวติดเชื้อคนไร้น้ำใจ”

           บอมบอมยิ้มเยาะให้สุกี้และหันหลังกลับ พร้อมจับแขนของบิวให้เดินตาม แต่ยังไม่ทันได้ก้าวเท้าไปไหนเลย สุกี้ผลักร่างของบอมบอมจนเซ แต่ไม่ล้มเพราะบิวจับแขนบอมบอมไว้ทัน เมื่อบอมบอมตั้งหลักได้เขาจึงเดินไปหาสุกี้ และเอาคืนโดนผลักร่างสุก้าล้มลงนอนกองกับพื้น 

           ช่วงเวลาที่บอมบอมกับบิว กำลังหันหลังให้ทั้งสุกี้และสุก้านั้น สุกี้ได้ผลักบอมบอมจนเซ พอสุกี้ผลักเสร็จ เขาก็เปลื่ยนที่ไปอยู่ตรงสุก้า และดันร่างสุก้าให้มาอยู่แทนที่ของเขา ด้วยเป็นแฝดที่หน้าตาเหมือนกัน บอมบอมจึงไม่รู้ว่าใครเป็นใคร บอมบอมจึงผลักผิดตัว

           “เธอผลักเราทำไม”สุก้านั่งนิ่งอยู่กับพื้น

           ในช่วงเวลานั้นนั่นเองที่มิคกี้เดินมาเห็น บอมบอมกำลังผลักร่างสุก้าล้มลง เขาจึงรีบเดินเข้ามา และพยุงร่างของสุก้าลุกขึ้นยืน

           “นายมันจริงๆเลยนะบอมบอม แค่วันแรกก็หาเรื่องคนอื่นเขาไปทั่ว อย่าถือว่าตัวเองรวยจะรังแกคนอื่นได้นะ”มิคกี้ยืนข้างๆสุก้า

           “นายไม่รู้เรื่องอะไรไม่ต้องมาพูด”บอมบอมมองหน้ามิคกี้ด้วยสายตาที่ดุพอสมควร

           “มิคกี้ใช่ไหม”สุกี้เดินเข้ามาใกล้ๆเพราะเขาแอบเล็งไว้ตั้งแต่ตอนเล่นเกมกับบอมบอมแล้ว

           “ใช่”

           “ก็คนนี้ บอมบอมเหรอ มาหาเรื่องเราสองคนพี่น้องก่อน เพื่อนของบอมบอมน่ะ วิ่งมาชนเราแล้วไม่ขอโทษ แค่นั้นยังไม่พอมาว่าเราเสียๆหายๆ แต่ก็ยังไม่พอใจมาผลักพี่สุก้าล้มลง อย่างที่มิคกี้เห็นนั่นแหละ”สุกี้ยิ้มในใจ

           “สตอ จริงๆเลยทั้งพี่ทั้งน้องเลย”บอมบอมเหมาหมดเพราะบอมบอมก็ไม่รู้ว่าใครเป็นใครที่ผลักเขา

           “ทำผิดยังไม่ยอมรับผิดอีก การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไรเลย”มิคกี้ต่อว่าบอมบอมทันที

           “มิคกี้นายไม่มีสิทธิที่จะมาว่าเราอย่างนี้นะ นายก็เหมือนกันนั่นแหละ การศึกษาก็ไม่ได้ช่วยอะไร ใครพูดอะไรก็เชื่อไปหมด ไปกันเถอะบิวอย่าอยู่ตรงนี้เลย มีเชื้อโรคหูเบาเพิ่มมาอีกตัว”

           บอมบอมใช้สายตากวาดมองทีเดียวสามคนรวด แล้วหันหลังกลับพร้อมพยักหน้าให้บิวเดินไปพร้อมกันกับเขาด้วย

           มิคกี้มองตามบอมบอมด้วยอารมณ์ครุ่นเคืองเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็หันมามองสุก้า เพียงเขาสบตาสุก้า มิคกี้ใจสั่นระรัวจนเผลอยิ้มออกมาจากใจ

           “เจ็บตรงไหนบ้างครับ”มิคกี้มองรอบๆตัวสุก้า

           “ไม่เจ็บหรอก พี่สุก้าอึดจะตาย”สุกี้พูดแทน

           “สุก้าชื่อแปลกดีหนอ”มิคกี้มองสุก้าด้วยสายตาหวานฉ่ำ เพราะเขารู้สึกหลงใหลในใบหน้า และท่วงท่ากิริยาที่เรียบร้อยของสุก้า ส่วนสุกี้เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย ถึงแม้จะพยายามแนะนำตัวก็ตามที

           “เราชื่อสุกี้นะ”

           “ยินดีที่รู้จัก”มิคกี้หันไปมองสุกี้แวบหนึ่ง แล้วหันกลับไปมองสุก้าอีกครั้ง

           มิคกี้ก็ไม่รู้จิตใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงชอบพอและมีความรู้สึกดีๆให้กับสุก้ามากมายขนาดนี้ ถึงจะพบกันเป็นครั้งแรกก็ตามที ส่วนสุก้าก็เช่นเดียวกันหลงใหลมิคกี้ในทันใดเพียงแค่พบหน้า สุก้าจึงได้แต่ก้มหน้าไม่กล้ามองมิคกี้ซ้ำอีกครั้ง เพราะรู้สึกอายกลัวเผยความในใจออกมา

           สุกี้มองมิคกี้และสุก้าด้วยสายตาริษยา เพราะเขาก็เล็งมิคกี้ไว้เหมือนกัน เพราะสุกี้เท่าที่สังเกตเพื่อนในห้อง หลายคนนั้นก็หล่อ แต่มิคกี้นั่นหล่อล่ำหุ่นแซ่บสุดในรุ่น สุกี้จึงคิดว่าจะทำให้มิคกี้มาหลงรักและยอมเป็นแฟนตัวเองให้ได้ ถึงแม้ต้องแย่งมาจากพี่ของตัวเองก็ตามที