พิเศษ7

ด้วยความหนักใจ มู่ เฟยหลง เดินทางไปยังจวนของขุนนางหลิว บิดาของ หลิว ฮุ่ยหลิน เขาหวังว่าการพูดคุยกับผู้ใหญ่จะสามารถแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นได้

เมื่อเฟยหลงแจ้งความประสงค์ที่จะพบ ท่านขุนนางหลิวก็ออกมาต้อนรับด้วยท่าทีสงสัย

"คุณชายมู่ มาถึงจวนข้าแต่เช้า มีธุระอันใดหรือ?" ท่านขุนนางหลิวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"ท่านพ่อตาหลิว ข้ามาเพื่อแจ้งให้ท่านทราบถึงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของคุณหนูฮุ่ยหลิน" เฟยหลงกล่าวตรงไปตรงมา

ท่านขุนนางหลิวขมวดคิ้วเล็กน้อย "เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ?"

เฟยหลงเล่าเรื่องที่ฮุ่ยหลินปล่อยข่าวลือใส่ร้าย ซินเยว่ และล่าสุดยังลงมือทำร้ายร่างกายเธอด้วย

ท่านขุนนางหลิวฟังด้วยสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อเฟยหลงเล่าจบ เขาก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ข้าขออภัยแทนลูกสาวของข้าด้วยคุณชายมู่ นางอาจจะทำอะไรที่ไม่สมควรลงไปเพราะความหึงหวง" ท่านขุนนางหลิวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แสดงความเสียใจ

"ข้าหวังว่าท่านจะตักเตือนคุณหนูฮุ่ยหลินไม่ให้กระทำการเช่นนี้อีก ซินเยว่เป็นแขกของตระกูลข้า การกระทำของนางเป็นการไม่ให้เกียรติกัน" เฟยหลงกล่าวอย่างหนักแน่น

"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะพูดคุยกับฮุ่ยหลินอย่างจริงจัง และจะดูแลไม่ให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีก" ท่านขุนนางหลิวรับปาก

เฟยหลงรู้สึกพอใจกับการตอบรับของท่านขุนนางหลิว เขาหวังว่าฮุ่ยหลินจะรับฟังคำตักเตือนของผู้เป็นบิดา

เมื่อกลับมาถึงไร่ชา เฟยหลงเล่าผลการพูดคุยให้หลินฮวาและซินเยว่ฟัง

"ท่านขุนนางหลิวรับปากว่าจะตักเตือนฮุ่ยหลิน หวังว่านางจะหยุดการกระทำเหล่านั้น" เฟยหลงกล่าว

หลินฮวาพยักหน้า "แม่หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่เจ้าก็อย่าประมาทนาง"

ซินเยว่รู้สึกขอบคุณเฟยหลงที่ปกป้องเธอ "ขอบคุณท่านมากนะคะเฟยหลง"

"ไม่ต้องขอบคุณ ข้าทำเพราะข้า..." เฟยหลงหยุดพูดไปเล็กน้อย มองหน้าซินเยว่ด้วยสายตาที่อ่อนโยน "ข้าไม่อยากให้ใครมารังแกเจ้า"

ความรู้สึกดีๆ ระหว่างเฟยหลงและซินเยว่เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางความกังวลเกี่ยวกับฮุ่ยหลินที่ยังคงเป็นอุปสรรค

หลังจากที่ มู่ เฟยหลง กลับไป ท่านขุนนางหลิวก็เรียก หลิว ฮุ่ยหลิน มาพบด้วยสีหน้าที่เคร่งครึม ฮุ่ยหลินรู้ทันทีว่าเฟยหลงต้องมาเล่าเรื่องของเธอให้บิดาฟังแล้ว

"ฮุ่ยหลิน พ่อได้ยินเรื่องที่เจ้าไปก่อเรื่องที่ไร่ชาตระกูลมู่มา" ท่านขุนนางหลิวเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ฮุ่ยหลินก้มหน้า ไม่กล้าสบตาบิดา

"ลูกแค่..." ฮุ่ยหลินพยายามแก้ตัว

"เจ้าต้องเลิกการกระทำที่ไร้มารยาทเช่นนั้นเสีย ฮุ่ยหลิน การไปกลั่นแกล้งแขกของผู้อื่นเป็นการกระทำที่ไม่สมควร" ท่านขุนนางหลิวตักเตือน

ฮุ่ยหลินเงยหน้าขึ้นมองบิดาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

"แต่ท่านพ่อคะ! หญิงคนนั้นแย่งเฟยหลงไปจากลูก!" ฮุ่ยหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอัดอั้น

"เฟยหลงไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น ฮุ่ยหลิน เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะยอมรับการตัดสินใจของผู้อื่น และที่สำคัญ เจ้าต้องควบคุมอารมณ์ของตัวเอง" ท่านขุนนางหลิวสั่ง

ฮุ่ยหลินรู้ว่าบิดาของเธอจริงจัง เธอจึงไม่กล้าโต้เถียง แต่ในใจกลับยังคงเต็มไปด้วยความแค้นและความริษยา

"ลูกเข้าใจแล้วค่ะท่านพ่อ" ฮุ่ยหลินตอบเสียงแผ่ว แต่ในใจกลับคิดหาวิธีอื่นที่จะกำจัด ซินเยว่

ถึงแม้ภายนอกฮุ่ยหลินจะดูเหมือนสงบลง แต่ภายในใจของเธอกลับวางแผนการร้ายที่ซับซ้อนยิ่งกว่าเดิม เธอคิดว่าการทำร้ายซินเยว่โดยตรงอาจจะไม่สำเร็จ เธอจึงต้องหาวิธีที่จะทำให้เฟยหลงเป็นคนขับไล่ซินเยว่ออกไปด้วยตัวเอง

ฮุ่ยหลินเริ่มสังเกตการณ์ความสัมพันธ์ระหว่างเฟยหลงและซินเยว่อย่างใกล้ชิด เธอพยายามหาจุดอ่อนหรือสิ่งที่สามารถนำมาใช้สร้างความเข้าใจผิดระหว่างคนทั้งสองได้

ในขณะเดียวกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเฟยหลงและซินเยว่ก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ทั้งสองใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น พูดคุยถึงความฝันและอนาคต เฟยหลงรู้สึกประทับใจในความฉลาดและความคิดที่ทันสมัยของซินเยว่ ส่วนซินเยว่ก็ชื่นชมในความอบอุ่นและความมีน้ำใจของเฟยหลง

ความรู้สึกรักเริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจของคนหนุ่มสาวอย่างเงียบๆ