Masuk"สตาร์.." เสียงเรียกคนข้างกายรั้งขาที่ก้าวเดินให้หยุดชะงักลง ดวงหน้าสวยหวานหันไปเจอคนคุ้นเคยต้นตอของเรื่องทุกอย่าง
"ใครอีกวะเนี่ย?" ร็อคสบถเบาๆ "พี่..ทอย" ปากอิ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ ชื่อที่จำได้แม่นเพราะมันคือแฟนเก่าโคตรเฮ็งซวยของเด็กสตาร์ ทอย..อ้อ..ผัวมัน..นี่มันวันรวมญาติมึงหรือไง! "หายไปไหนมาทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?" ถามได้ว่าหายไปไหนไม่เห็นมีใครตามมันสักคนคือ..มึงอย่าบอกนะว่าจะโง่กลับไปหามัน "ไปคุยกันหน่อยได้ไหม?" ไอ้คนเมืองติดแบรนด์เนมทำท่าจะเดินเข้ามาใกล้ลูกหนี้ที่ยืนขมวดคิ้วนิ่งอึ้งใบ้รับประทานลำบากเจ้าหนี้หัวร้อนมาหมาดๆ ขวางทางถ่านไฟเก่าไม่ให้เข้าใกล้กอดอกเชิดหน้าใส่แม่ง เกลียดขี้หน้า!! "นี่เวลางาน.มัน..สตาร์ทำงานอยู่" เสียงห้าวห้วนตอบกลับแทนร่างเล็กที่เหมือนดาวโดนดับแสงเมื่อใกล้ขุมนรกดำมืดเช่นทอย "อ่อ..เหรอครับ สวัสดีครับคุณร็อคกระผมชื่อทอยนะครับเป็นพนักงานออฟฟิศแล้วก็เป็นแฟนของสตาร์ครับ" ไอ้เนี้ยบยกมือขึ้นสวัสดีนอบน้อมขึ้นมาทันทีแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ถูกอนุญาตให้ใกล้เด็กสตาร์ "รู้จักฉันด้วย?" "แน่นอนสิครับผมน่ะติดตามเพจบริษัทคุณด้วยนะครับรถเบนซ์ที่พึ่งถอยมาเมื่อเดือนก่อนก็ซื้อจากโชว์รูมคุณเลยนะครับรถร้านคุณดีสุดๆ ดีทุกคันไม่ยักรู้ว่าสตาร์มารับจ๊อปที่นี่ด้วย" คนปากหวานพูดจาประเหลาะเสียงนุ่มนวลส่งสายตาเป็นประกายมาให้แต่คนห่ามกลับจูงมือลูกหนี้หลบฉากออกมาไม่วายคนคนนั้้นกลับตามมาติดๆ "รู้แล้วก็ถอยสิฉันมีงานต่อคิดว่าฉันว่างมากนักหรือไงหรือจะให้เรียกลูกน้องมาคุย" "เอ่อ..คะ ครับ แต่ผมขอเบอร์ติดต่อน้องได้ไหมครับพอดีโทรเบอร์เก่าไม่ติดครับ" สตาร์ขมวดคิ้วแน่นขึ้นกำชายเสื้อด้านหลังเจ้าหนี้แน่นความกดดันบางอย่างก่อตัวขึ้นรวดเร็วจนตั้งรับไม่ทันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรรู้แค่ไม่อยากกลับไปกับรักครั้งแรกแต่ไม่กล้าพูดออกมาได้แต่หลบหลังคนเสื้อแดงที่เป็นเจ้าหนี้ตัวเองอยู่แบบนั้น "อือ 092202xxxx" 'ไม่ใช่เบอร์พี่ดีดี้เจ้านายให้เบอร์ใครไป?' "ขอบคุณครับ สตาร์ไว้พี่โทรหานะ" "...." ปึ้ง!! บรื้นนนนน! หลังเข้ามาในรถทุกอย่างสงบลงร็อคเหล่ตามองคนข้างกายใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเล็กน้อยเห็นดวงตากลมโตเหม่อลอยมองกระจกข้างนิ่งแต่ขยับปลายเล็บสีอ่อนบีบแน่นเข้าหากัน "ทำไม? เจอแฟนเก่าแล้วคิดถึงมันมากหรือไง?" "..." "นิ่ง ..นิ่งแบบนี้แสดงว่าทายถูกสินะ" คำพูดจิกกัดเจ็บแสบไม่ทำให้ลูกหนี้มีปฏิกริยาขึ้นมาได้คนตัวเล็กมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างดูไม่สดใส่เช่นก่อนหน้านี้ ร็อคยกแขนสองข้างขึ้นมากอดอกหันหน้าไปคนละทาง แต่เสียงเล็กก็โต้ตอบกลับมา "ก็..ก็ผมยังไม่ได้เลิกกับเขา" "ไม่เลิกแล้วไง? ออกไปหามันเลยไหม? ลองเดินไปบอกมันดูว่ามึงติดหนี้กูเท่าไหร่ถามมันสิมันจะใช้หนี้แทนมึงไหมกูจะได้ปล่อยมึงไปกับมันเสียเลย" "ไม่ไปครับผมต้องทำงานใช้หนี้คุณร็อค...หยอดตาหน่อยไหมครับใส่คอนแทคเลนส์นานแล้วนะ" สตาร์เหลือบเห็นนัยตาเจ้าหนี้แดงขึ้นไม่รู้เป็นเพราะเเสงจ้าหรือว่าโกรธใครมา...หรือเพราะสีเสื้อ? "ยังจะมาถามก็ทำสิ" "คุณร็อคยื่นหน้ามาหน่อยผมแขนสั้น" "เร็วๆ อย่าชักช้ากูจะไปแข่งรถ" ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วมุ่นลืมตัวว่าแพ้แสงออร่าของคนสวยสันกามคมกริบยื่นใกล้ใบหน้าเล็กของลูกหนี้ ไหล่ชิดติดกัน ตาสบตาทำทั้งคู่นิ่งค้างชั่วขณะ ไม่ถึงคืบ..ชัดเจนในแววตามีเพียงคนตรงหน้า คิ้ว ตา จมูก ปาก คาง น่าสัมผัส..คล้ายต้องมนต์สะกดใบหน้าสีเข้มเคลื่อนเข้าหาลูกหนี้ตัวน้อยเนิบช้าฝ่ามือข้างหนึ่งของร็อคค่อยๆ ยกขึ้นตามสัญชาตญาณความต้องการภายในนำพาริมฝีปากสีเข้มหยุดลงบนความนุ่มนิ่มตรงหน้าแผ่วเบา ปลายนิ้วสากสัมผัสแก้มใสเพียงเสียวความรู้สึก กึ่ก.. แรงเบรกจากคนขับรถทำสายตาสองดวงหลบฉากผละออกจากกันทันที ราวกับหัวใจหยุดเต้นชั่วขณะครู่ใหญ่ทั้งคู่เงียบเสียงไปคล้ายด้านหลังไม่มีใครอยู่ตรงนั้น เป็นคนตัวเล็กที่เม้มริมฝีปากหันกลับมาแตะเบาบนใบหน้าสาก แหวกโพรงม่านตาหยดน้ำยาใส่ทั้งสองข้าง ผ้านิ่มถูกเช็ดเบารอบดวงตาคู่คมที่ตอนนี้ไม่น่ากลัวอีกต่อไป เป็นเพียงราชสีห์ตัวโตแต่สายตาสั้นเท่านั้น "ใช้สายตาเยอะแล้วนะครับวันนี้เดี๋ยวตาจะเบลอเอานะ" "..บ่น..ทำไม..ไม่ใช่เมียกูสักหน่อย" คนตัวโตหันหน้าออกนอกหน้าต่างหูแดงจัดจนเห็นได้ชัด "คุณร็อคเคยถูกเมียบ่นเหรอครับ?" สตาร์คนซื่อคิดว่าเหตุการณ์เมื่อครู่เป็นเพียงความบังเอิญคำถามใสซื่อแต่กวนเบื้องล่างทำคนห่ามโวยวายกลบเกลื่อนความรู้สึกแปลกของตนดังลั่น "ไม่เคยไม่ต้องถาม!" "ค้าบ ค้าบบ~"ไม่ได้มาแค่ภาพแต่เสียงเล็กเว้าวอนออดอ้อนกว่าครั้งไหนเปล่งออกมาจากปากสีชมพูอิ่มคนตัวเล็กคุกเข่านอนแนบช่วงบนลงบนหน้าขาริมฝีปากกับปลายจมูกแนบชิดเบียดแท่งรักอันเขื่องในมือลมหายใจรินรดกลางจุดยุทธศาสตร์ร่างกายร้อนผะผ่าววูบวาบล่องลอยหนักขึ้นๆ ภาพในมโนสำนึกล่อลวงสาหัสนักสะโพกเล็กโก่งโค้งหมอบคลานกลางหว่างขาเอียงหน้าแนบของสงวนชวนจินตนาการลามกกู่ไม่กลับ ลมหายใจร้อนๆ จากปลายจมูกรั้นเลื่อนไล้ขึ้นลงตามความยาวกระตุกเต้นตุบตับบนเส้นเลือดภายใต้แท่งเนื้อปูดโปนแข็งแข่งกันทั้งลำฝ่ามือน้อยๆ เปลี่ยนจากยันที่นอนมาวางแหมะบนหน้าขาใกล้ของสงวนอ่าาาาาฟึ่บบบบๆๆๆๆๆข้อมือแข็งเกร็งเร่งเร้าสาวลำรักรัวเร็วเมื่อภาพฝันถูกปากเล็กจุมพิตรอบลำรักพร้อมเอ่ยชื่อเจ้าหนี้เสียงกระเส่าคุณร็อค คุณร็อคครับแฮ่กกกก จุ้บบ~ จุ้บบ~ปากเล็กลากลิ้นเลียจากโคนจรดปลายแท่งเนื้ออันเขื่อง ก่อนปากเล็กๆ จะอ้าอมส่วนปลายหายเข้าไปในลำคอ ลึกขึ้น ๆ สุดความยาวปลายลิ้นชื้นแฉะกวาดวนรัดรอบเอ็นเนื้อสีเข้มครูดฟันขาวคมกับเจ้าของเครื่องเพศ ดวงตาคมหรี่เร้ามองภาพตรงหน้าโดยไม่รู้สึกตัวว่าข้อมือตัวเองสาวท่อนลำรักหนักหน่วงบีบขยำพวงไข่แฝดจนส่วนปลายชุ่มฉ่ำน้
การได้คุยกับใครสักคนช่วยให้ดีขึ้นได้บ้างแต่ไม่รู้ว่าช่วงนี้คุยกับคนทะลึ่งอย่างดีดี้มากไปไหมในหัวถึงได้รู้สึกกับภาพลูกหนี้ทำงานบ้านหรือแม้แต่มองปากเล็กดื่มน้ำแล้วจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนเป็นครั้งแรกที่เดินวนหน้าประตูห้องตัวเองแล้วไม่รีบเข้าไปนอนเล่นเกมส์เช่นเคย ตอนนี้หัวค่ำเด็กสตาร์จะทำอะไรอยู่ จะทำกับข้าวด้วยชุดเสื้อตัวสั้นกางเกงขาสั้นสวมผ้ากันเปื้อนอยู่หรือว่าจะนั่งขัดสมาธิที่พื้นหน้าโซฟาจนกางเกงขาสั้นถลกขึ้นมากกว่าเดิมจนเห็นขาอ่อนขาวๆ หรือว่าจะอาบน้ำ....ผมยาวครึ่งบนสะบัดแรงกับภาพจินตนาการในหัว..เป็นเอามาก..เป็นเอามากจริงๆ ถึงไม่ใช่คนดีเท่าไหร่แต่ก็รู้สึกแปลกๆ อยู่ดีที่ไปรู้สึกกับคนมีเจ้าของเฮ้อ!เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ถูกปล่อยออกมาตามมาด้วยเสียงคีย์การ์ดเปิดประตูห้องตนเองเข้าไปภายใน"อ่ะ...ไอ้เหี้ย!"ร่างสูงของเจ้าหนี้อุทานออกมาเสียงแหบห้าวเบาหวิวกับภาพตรงหน้าทันทีที่เดินเข้าบ้านมาไม่กี่ก้าวร่างเล็กขาวสว่างจ้ายืนเปลือยท่อนบนสวมกางเกงนอนผ้าพริ้วเกาะสะโพกต่ำยืนเช็ดผมขาวลู่เปียกน้ำทั่วร่างมีหยดน้ำเกาะพร่าางพราวยอดอกเล็กสีชมพูโดดเด่นบนเนื้อเนียนกว่าส่วนไหน ไอ้ตัวเล็กหันหน้ามาทักทายทั้
ที่ห้อง"คุณร็อคโทรศัพท์สั่นทั้งวันเลยไม่รับเหรอ?" คิ้วเรียวขมวดเป็นปมมองโทรศัพท์เครื่องหรูดังทั้งวันจนเจ้านายเปลี่ยนเป็นโหมดสั่นจนต้องท้วงขึ้นเพราะเจ้านายไม่สนใจจะรับสาย"ยุ่งอะไรกับของของกู ไม่มีอะไรทำหรือไงกูจะได้ใช้ให้ไปถอดล้อรถ!"" แค่ถามเองไม่เห็นจะต้องเกรี้ยวกราดเลย""แล้วเสื้อผ้ามึงไม่มีแล้วหรือไงทำไมต้องใส่เสื้อสั้นๆ คว้านคอลึกๆ กางเกงก็รัดขนาดนี้อย่างกับคนใส่ไปเต้นแอโรบิกน่าอายชิบหายอย่าบอกนะว่าดีดี้มันส่งมาให้มึงอีกแล้ว?""คุณร็อคไม่ได้สวมแว่นไม่ใช่เหรอครับมองเห็นเสื้อผ้าผมด้วยเหรอ?""อะ.. เอ่อ""ใส่คอนแทคเลนส์เหรอครับ?""ย..ยุ่ง! ออกไปห่างๆ เลย!""ก็คิดว่าไม่ได้ใส่คอนแทคเลนเลยเข้ามาหาใกล้ๆ หรือว่าจะออกไปข้างนอกผมต้องออกไปด้วยไหม?""อะ เอ่อ เออ กูจะออกข้างนอกมึงไม่ต้องไปเลยกูอายเขานับวันยิ่งติดเชื้อแปลกจากดีดี้นะมึง!""ครับขับรถดีดีนะครับคุณร็อค~""เรื่องของกู"ร่างสูงหุนหันออกจากห้องเมื่อถูกเจ้าหนี้ตัวเล็กเดินเข้ามาถามใกล้ๆ พักนี้เสื้อผ้าของลูกหนี้เปลี่ยนไปจากคำแนะนำของดีดี้แม่สื่อตัวดี ความพยายามจับคู่ของเพื่อนทำคนห่ามอยู่ไม่สุขมาหลายวันเสื้อตัวโคร่งสั้นจนเอวลอยกางเกงเอว
"สตาร์.." เสียงเรียกคนข้างกายรั้งขาที่ก้าวเดินให้หยุดชะงักลง ดวงหน้าสวยหวานหันไปเจอคนคุ้นเคยต้นตอของเรื่องทุกอย่าง"ใครอีกวะเนี่ย?" ร็อคสบถเบาๆ"พี่..ทอย" ปากอิ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ ชื่อที่จำได้แม่นเพราะมันคือแฟนเก่าโคตรเฮ็งซวยของเด็กสตาร์ทอย..อ้อ..ผัวมัน..นี่มันวันรวมญาติมึงหรือไง!"หายไปไหนมาทำไมมาอยู่ที่นี่ได้?"ถามได้ว่าหายไปไหนไม่เห็นมีใครตามมันสักคนคือ..มึงอย่าบอกนะว่าจะโง่กลับไปหามัน"ไปคุยกันหน่อยได้ไหม?"ไอ้คนเมืองติดแบรนด์เนมทำท่าจะเดินเข้ามาใกล้ลูกหนี้ที่ยืนขมวดคิ้วนิ่งอึ้งใบ้รับประทานลำบากเจ้าหนี้หัวร้อนมาหมาดๆ ขวางทางถ่านไฟเก่าไม่ให้เข้าใกล้กอดอกเชิดหน้าใส่แม่งเกลียดขี้หน้า!!"นี่เวลางาน.มัน..สตาร์ทำงานอยู่" เสียงห้าวห้วนตอบกลับแทนร่างเล็กที่เหมือนดาวโดนดับแสงเมื่อใกล้ขุมนรกดำมืดเช่นทอย"อ่อ..เหรอครับ สวัสดีครับคุณร็อคกระผมชื่อทอยนะครับเป็นพนักงานออฟฟิศแล้วก็เป็นแฟนของสตาร์ครับ" ไอ้เนี้ยบยกมือขึ้นสวัสดีนอบน้อมขึ้นมาทันทีแต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ถูกอนุญาตให้ใกล้เด็กสตาร์"รู้จักฉันด้วย?""แน่นอนสิครับผมน่ะติดตามเพจบริษัทคุณด้วยนะครับรถเบนซ์ที่พึ่งถอยมาเมื่อเดือนก่อนก็ซื้อจากโชว์รูม
ยังไม่ทันได้เปิดพิธีงานเป็นทางการคนที่เจ้าของบริษัทหนีบมาด้วยเปิดบิลขายรถไปถึงสามคันโดยหนึ่งในนั้นซื้อด้วยเงินสดคนที่เคยถูกมองว่าไร้ค่ากว่าเศษฝุ่นสามารถพูดกับคนชั้นสูงคนกระเป๋าหนักคนที่มีความชอบกำลังซื้อได้อย่างเป็นธรรมชาติครั้งแรกที่เห็นคนตัวเล็กเงยหน้าพูดจาฉะฉานกับคนอื่นด้วยสีหน้าท่าทางดีขึ้น เทียบกับวันที่เจ้าตัวพูดถึงแฟนเก่าด้วยสีหน้าเศร้าหมองไหล่เล็กห่อลีบนั่งชันเข่ากอดร่างตัวเองราวกับทำประจำจนเคยชินคล้ายกับการโอบกอดตัวเองในวันที่ไม่มีใครคอยโอบกอดสักพักหนึ่งถึงพิธีเปิด ร็อคถูกเชิญตัดริบบิ้นเปิดงานโดยมีพ่อกับแม่ที่ต่างฝ่ายต่างมาทีหลังยืนเป็นประธานครอบครัวเศรษฐีนีต่างจังหวัดหน้าตาดุดันท่าทางเหมือนกุ๊ยล้วงมือในกระเป๋าสวมเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาดทำใครหลายคนไม่ชอบใจนักเจ้าของบริษัทน้อยใหญ่ต่างอิจฉาความร่ำรวยและการเจรจาค้าขายในเอกลักษณ์ดิบห่ามของคนคนนี้แทบทุกครั้งดีลรถหรูมาอยู่ในมือพร้อมคำครหาว่าพ่อแม่หนุนหลังจึงลอยเข้าหูมาให้ได้ยินเสมอและแล้วก็เสร็จพิธี"ได้ข่าวว่าลูกควงดารามางานนี้ด้วยเหรอร็อคแนะนำให้แม่รู้จักได้ไหม?" คุณหญิงเอ่ยขึ้น"ดาราอะไรครับ?" คิ้วหนาขมวดปมไม่เข้าใจ"ก็..คนนั้นค
สองหนุ่มออฟฟิศหน้าตาสะอาดสะอ้านเดินชมรถมากมายหลายค่ายจากบริษัทนำเข้ารถหรูอวดแสนยานุภาพขนทัพอวดความมั่งคั่งว่าจ้าวไหนสามารถนำรถราคาแพงที่สุดสวยที่สุดดีที่สุดจากทั่วมุมโลกมาเป็นหน้าเป็นตาให้บริษัทได้หลายบริษัทใช้พริตตี้ผู้หญิงบางบริษัทใช้ผู้ชายหลายคนโดดเด่นด้วยภาพลักษณ์หล่อเท่ปราดเปรียวแต่คนที่โดดเด่นเปล่งประกายอยู่กลางงานกลับเป็นชายร่างเล็กผมขาวตาโตแต่งเครื่องสำอางประกายระยิบระยับแฟนตาซีสวมเสื้อคร๊อปเอวลอยผ้าซีทรูผูกโบว์ที่คอและสวมปีกสีขาวราวกับเทวดาตัวน้อย ปากอิ่มวาวเซ็กซี่ผสมน่ารักยืนยิ้มต้อนรับผู้คนที่เข้ามาดูรถที่แพงสุดในงานได้อย่างลงตัว "แม่ง...แซ่บสะบัดเลยผู้ชายจริงๆ เหรอเนี่ย?"ชายหนุ่มเอ่ยชมเปาะมองตามร่างเล็กไม่วางตา"เอ๊ะนั่นเดินประกบไอ้ร็อคตลอดเลยอย่าบอกนะว่าเด็กมัน!""ใครวะร็อค?""ไอ้คนบ้านนอกที่บังเอิญรวยจากมรดกปู่ย่าตายายไงมันเป็นคนเชียงรายแต่เสร่อมาค้ารถนอกแข่งกับคนกรุงเทพฯ ดูหน้าดูการแต่งตัวมันสิ ผิวก็ดำชอบใส่เสื้อแดงไถผมครึ่งหัวสักลายรกเลอะเต็มตัว นิสัยสถุนสุดๆ วงในเม้าถึงมันฉ่ำว่าไม่คูควรกับวงการรถหรู""แต่เด็กมัน...กูคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน"ดวงตาคู่คมมองเขม็งร่





![รรร...ก็แค่ตกกระไดพลอยโจน [mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
![What is a divorce? [Mpreg]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
