LOGINหรือว่าเขาจะเห็นผลตรวจของเธอเข้าแล้วและรับไม่ได้...
ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะทำยังไงดี ?
แต่ที่แน่ๆเธอไม่มีวันทำลายเด็กในท้องคนนี้แน่ๆ
ร่างบางนั่งชันเข่าเอามากอดไว้แล้วซบหน้าปล่อยน้ำตาให้ไหลอยู่อย่างนั้น เขาใจร้ายจังทั้งๆที่รู้ว่าเธอกำลังท้องแต่เขากลับไม่ถามไถ่หรือสนใจไยดีเธอเลย
ใช่สิ !ก็เขาไม่เคยรักเธอเหมือนกับที่เธอรักเขานี่นะ
ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลจนร้องไห้เสียงดังสะอึกสะอื้นลั่นห้อง สงสารลูกน้อยที่จะเกิดมาอาภัพเพราะความไม่รักดีของแม่ตัวเองที่ดันใจง่ายจนปล่อยให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมา
อารมณ์คนท้องที่กำลังนอยด์ไปหมดทุกสิ่งอย่าง ร้องไห้อย่างเดียวไม่สนสี่สนแปดไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีร่างสูงใหญ่ของใครมายืนมองอย่างเอื้ออาทร ใบหน้าหล่อเหลาส่ายหัวให้นิดๆอย่างระอาใจ
'นี่คงจะไปเองสารพัดอย่างแล้วสิท่าถึงได้ร้องห่มร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอย่างนี้' ไทเกอร์คิดในใจ
"จะร้องไห้ทำไมนักหนาฮึ เดี๋ยวลูกก็พลอยตกใจไปด้วยหรอก" เขาบอกเสียงดุแต่สีหน้าอ่อนโยนมองใบหน้านวลงามด้วยความเอ็นดูใจ
"พะ..พี่ไทเกอร์ !" อิงธาราเงยหน้าขึ้นมาเจอกับคนในความคิดที่กำลังมองมาที่เธอด้วยสีหน้าเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูก
"อื้มก็พี่น่ะสิคิดว่าใคร?" เขาอมยิ้มเบาๆขณะยกมือขึ้นปาดเช็ดน้ำตาให้
"ฮะ..ฮึ่กๆพี่ไปไหนมาอิ๊งคิดว่าพี่จะทิ้งอิ๊งไปแล้ว" อิงธาราโผเข้ากอดใส่คนตัวโตด้วยความหวั่นใจทั้งกลัวทั้งตกใจไปหมดที่ตื่นมาไม่เห็นเขา
"ใครจะบ้าไปทิ้งเมียกับลูกตัวเองได้ล่ะ"
"มะ..เมีย ?"
"ก็ใช่ไงอิ๊งเป็นเมียพี่หรือว่าไม่ใช่ !"
"กะ..ก็ใช่นั่นแหละ แต่ว่าพี่ไม่โกรธอิ๊งหรอที่อยู่ๆอิ๊งก็ดันท้องขึ้นมา"
"พี่ไม่โกรธหรอกรู้สึกผิดด้วยซ้ำที่จะทำให้อนาคตอิ๊งต้องดับลงเพราะความไม่เอาไหนของพี่"
"พี่ไทเกอร์..." อิงธาราครางชื่อเขาเสียงแผ่วไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะยอมรับผิดเองง่ายๆ
"อิ๊งจะรับได้ไหมถ้าต้องดรอปเรียนไปก่อนแล้วมาคอยเลี้ยงลูกให้พี่พอตาหนูโตพอรู้เรื่องแล้วพี่จะให้อิ๊งกลับไปเรียนนะอิ๊งทำเพื่อพี่ได้ไหม ?"
"ค่ะ...อิ๊งทำได้เพื่อลูกของเราเพื่อพี่"
"ขอบคุณมากนะคนดีแล้วพี่ก็ขอโทษจริงๆที่เพราะความใจร้อนของพี่ทำให้อิ๊งต้องเป็นแบบนี้" ถ้าเขารู้จักยับยั้งชั่งใจป้องกันตัวเองโดยการใส่ถุงยางอิงธาราคงไม่ต้องมาอุ้มท้องทั้งที่ยังเรียนไม่จบแบบนี้ โชคดีที่เขากำลังจะเรียนจบในปีนี้พอดีจะได้หาเงินเลี้ยงลูกได้เอง
"ไม่เป็นไรค่ะ..ไม่เป็นไรเลย"
"ไม่ต้องคิดมากนะ พี่จะจัดการทุกอย่างเอง" ไทเกอร์โอบร่างบางเข้ามากอดแนบอกพลางจูบที่กระหม่อมสวยได้รูปย้ำซ้ำๆ
อิงธารารู้สึกเหมือนยกภูเขาลูกใหญ่ออกจากอกแต่ถึงมันจะยังไม่หมดแต่มันก็โล่งไปได้เยอะอยู่เหมือนกัน ผ่านพ้นช่วงเวลาอึดอัดและสับสนไปแล้วอยู่ๆเธอก็รู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก จมูกได้กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาจากกายแกร่ง กลิ่นที่ทำให้ถวิลหาอยากซุกอยากซบอยู่บนตัวเขาทั้งวันทั้งคืน
'ให้ตายสิ !นี่เธอเป็นอะไรของเธอ'
ทำไมรู้สึกหน้ามืดและหิวกระหายในตัวเขานักนะทั้งๆที่ปกติจะไม่ค่อยแสดงออกอะไร แต่ตอนนี้ดันรู้สึกอยากจะจับเขากดแล้วสำรวจชิมรสชาติจากเนื้อตัวเขาเสียอย่างนั้น
"พะ..พี่ไทเกอร์ขาาา"
เรียกเขาแล้วสองมือก็คว้าหมับที่ของแข็งบางอย่างบนร่างกายเขาที่กำลังแข็งขยายใต้ผืนผ้ากางเกงตามเสียงเรียกร้องที่อยู่ในหัวทันที
"อะ..อิ๊งอูยยยย !" ไทเกอร์ผวาครางแผ่วเมื่อลูกรักถูกจับบีบรูดคลึงโดยไม่ทันตั้งตัวแต่ที่จริงมันก็ตื่นตั้งตะหง่านตั้งแต่ได้กลิ่นกายหอมๆของคนบนเตียงแล้วล่ะ
"อื้ออ~อิ๊งเป็นไรไม่รู้อิ๊ง..อิ๊งอยากกินพี่"พูดไปก็หลบตาเขาไปพลางบีบกระชับในอุ้งมือไปด้วย
"ซี๊ดดด~เอาเลยจ้ะอิ๊งอยากกินตรงไหนตามสบายเลยคนดีอาาาาส์ !" ชายหนุ่มเปิดทางให้แม่ของลูกได้สำรวจทุกตารางบนเรือนร่างของเขาได้ตามใจชอบเลย
"ตะ..แต่ว่าคุณหมอสั่งให้งดไปก่อนช่วงนี้..." อิงธาราฟ้องน้ำเสียงหงอยๆ
"ที่รัก...มันมีตั้งหลายวิธีที่จะให้เราเสร็จ..ได้โดยไม่ต้องสอดใส่ก็ได้นี่" เขาพึมพัมชิดใบหูขาวขณะจับร่างบางลอกคราบปอกเปลือกออกจนหมด ขณะที่สาวเจ้าก็ช่วยถอดชุดให้เขาอย่างเร่งรีบไม่แพ้กัน
ไทเกอร์จับช้อนร่างขาวเนียนมานั่งทับบนตักแล้วใช้ริมฝีปากอ้าครอบงับเม็ดทับทิมสีสดที่แข็งชูชันเรียกร้องสัมผัสจากเขากลิ่นหอมอ่อนๆจากครีมอาบน้ำผสมกับกลิ่นกายสาวที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอทำให้เขาหลงใหลจนหน้ามืดตาลายอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัว
"ซี๊ดดด~พะ..พี่ขาอิ๊งเสียว" อิงธาราครางเสียงสั่นพร่าเมื่อปากหยักขบดูดเม้มงับยอดอกสีหวานพลางไล้ลิ้นร้อนชื้นตวัดดูดเลียแรงๆตรงปลายยอดถัน เธอแอ่นตัวหยัดสองเต้าป้อนใส่ปากเขาอย่างร้อนรน ดวงตากลมโตหลับพริ้มเมื่อถูกปรนเปรอทั้งปากและลิ้น
"อืมมม..หวาน หวานที่สุดเลย !" เขาคำรามในลำคอหอบหายใจหืดหาดๆยามได้กลืนกินยอดทรวงสีสดที่ทั้งหอมและหวานถูกใจเขาที่สุด
"อ๊ะ...อ๊าาาาสะ..เสียวไปหมดเลยค่ะอู๊ยยย"
สะโพกสวยสะดุ้งเฮือกยามถูกสิ่งแปลกปลอมบางอย่างถูไถตรงใจกลางร่างที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยหยาดธาราใส ชายหนุ่มครางฮือในลำคอยามส่งปลายนิ้วเข้าไปสำรวจปากถ้ำที่ชื้นแฉะแล้วพบว่ามีหยาดน้ำหวานไหลรินรอ
"หื้มมม..ไม่ไหวแล้ว" เขาครางฮือแล้วจับเอวบางเปลี่ยนท่าโดยการหันหน้าเธอไปทางหน้าขาของเขาแล้วจับสะโพกสวยแอ่นมาคล่อมอยู่บนใบหน้าของเขาแทน
"อ๊ะ..." อิงธาราเผลอร้องอุทานก่อนจะจับทางได้ว่าพ่อของลูกต้องการทำอะไร ใบหน้าสวยค่อยๆจรดลงแนบริมฝีปากบางลงบนท่อนลำอวบยาวที่บานอ้าออกเป็นหัวเห็ดแดงหยักแล้วค่อยๆแลบลิ้นออกมาแตะๆตรงใจกลางที่มีตาน้ำเล็กๆพลางแยงปลายลิ้นรัวเล่น
"ซี๊ดดด~อูยยย !เด็กดื้อแกล้งพี่หรอ" ชายหนุ่มครางลั่นยามโดนลิ้นเล็กแต่ร้ายกาจรังแกลูกรักจนสะโพกสอบเผลอหยัดแอ่นตาม
"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาาห์~" เป็นทีของอิงธาราร้องครวญครางบ้างเมื่อกลีบเนื้อเนินนุ่มถูกปลายนิ้วแข็งกระด้างจับแบะอ้าออกจนเห็นติ่งเนื้อแดงฉ่ำซุกแทรกอยู่ด้านใน
ไทเกอร์สอดนิ้วเข้าไปถูไถเบาๆตรงรอยแยกช้าๆขณะที่ริมฝีปากก็กดลงดูดเม้มตรงกลีบเนื้อนุ่มเลาะเล็มปลายลิ้นช้าๆเก็บกวาดหยาดน้ำหวานที่ผุดไหลออกมาจากรอยแยกกวาดเรียวลิ้นตวัดเข้าปากหนาแทบทุกหยาดหยด
แต่ยิ่งตวัดปลายลิ้นกลับกลายเป็นว่ากระตุ้นให้มันหลั่งไหลมาเพิ่มเรื่อยๆ แม้ตัวเองจะเสียวซ่านจากการถูกรูดดูดในปากเล็ก แต่เขาก็ยังทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีหูได้ยินเสียงครางลั่นในลำคอเพราะปากเธอไม่ว่างที่จะร้องครางเนื่องจากกำลังคับแน่นจากการดูดลำยาวอยู่
ชายหนุ่มสอดนิ้วเรียวเข้าไปในร่องเล็กช้าๆเบาๆจนสุดความยาวนิ้วแล้วแช่นิ่งเอาไว้ อิงธารากระตุกเกร็งกรีดร้องลั่นในลำคอยามที่ร่างกายได้ปลดปล่อยไปเสร็จเรียบร้อย ก่อนหน้านี้คุณหมอบอกเธอว่ามันอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมนเธออาจจะเปลี่ยนเนื่องมาจากการตั้งท้อง อาจทำให้มีภาวะบางอย่างเกิดขึ้นเช่น การเกิดอารมณ์ขึ้นง่ายๆเมื่อได้เห็นหน้าสามี การเสร็จสมง่ายๆในเวลารวดเร็วและอีกหลายรูปแบบที่คนท้องจะเจอไม่เหมือนกัน...
อิงธาราถูกส่งให้เสร็จสมในเวลารวดเร็วพร้อมๆกับการตวัดเรียวลิ้นเริ่มเล้าโลมใหม่อีกครั้งของชายหนุ่มสลับกับการดูดแท่งยักษ์ที่คับแน่นเต็มปากของเธอ ต่างฝ่ายต่างปรนเปรอให้กันและกันอย่างหนักหน่วงและเคลิบเคลิ้มไปตามๆกัน
ลมหายใจของทั้งคู่หอบทำงานอย่างหนักทั้งปากและลิ้นไม่ว่างที่จะพูดกันต่างฝ่ายต่างใช้พาษาแสดงและมอบความสุขให้กันและกันเนิ่นนานกว่าไฟพิษสวาทของว่าที่คุณแม่จะมอดไหม้ดับไป
หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเพี๊ยะ เพี๊ยะ !
"ไอ้ลูกชั่ว !" เสียงคุณโทนี่พ่อของไทเกอร์ตวาดลั่นด้วยความโมโหและเกรี้ยวกราด
"คุณคะใจเย็นๆก่อนค่ะอย่าถึงกับต้องลงไม้ลงมือกันเลย" คุณอรพิมพยายามยื้อยุดไม่ให้โทนี่เข้าไปซ้ำลูกชายที่ยืนก้มหน้าสำนึกผิดอยู่ข้างๆ
"ผมขอโทษ น้าอรครับผมขอโทษจริงๆที่ชิงสุกก่อนห่ามไปแบบนี้ แต่ผม...รักน้องจริงๆ" ไทเกอร์บอกสีหน้านิ่งราวกับไม่รู้สึกอะไรทั้งๆที่มุมปากมีเลือดไหลออกมา
นับว่ามือของคุณโทนี่ก็หนักใช่เล่นเหมือนกัน
"พี่ไทเกอร์..." อิงธาราครางชื่อเขาเสียงสั่นสะอื้นเบาๆเมื่อได้ยินคำว่ารักจากปากเขา แม้จะไม่รู้ว่าเขารักจริงๆหรือแค่พูดๆไปเท่านั้นก็ตาม แต่มันทำให้คนท้องมีกำลังใจและยิ้มได้ทั้งน้ำตาอีกครั้ง
"รักแล้วแกทำแบบนี้กับน้องหรอห๊ะ !น้องยังเด็กอยู่เลยแกทำแบบนี้ได้ยังไง" คุณโทนี่ตะคอกใส่เสียงดังลั่นบ้าน
"คะ..คุณพ่อขาอย่าว่าพี่ไทเกอร์เลยค่ะอิ๊งผะ..ผิดเองทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็เป็นเพราะอิ๊งด้วยเหมือนกัน" อิงธาราสารภาพทั้งน้ำตา
"คุณอร...คุณจะว่ายังไงบ้าง" คุณโทนี่ถามภรรยาคู่บุญแล้วรอฟังความเห็น
"มาถึงขนาดนี้แล้วก็คงต้องรอเลี้ยงหลานอย่างเดียวแล้วล่ะค่ะ" คุณอรพิมพูดอย่างปลงๆ แม้จะเสียดายที่ลูกสาวจะต้องจบช้ากว่าเพื่อน แต่เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องแก้ปัญหากันไป
ทั้งหมดตกลงกันว่าต้องจัดงานแต่งให้เร็วที่สุดแล้วให้อิงธาราดรอปเรียนไปก่อนปีนึง หลังจากคลอดแล้วค่อยกลับไปเรียนต่อ ส่วนไทเกอร์ถูกคาดโทษเอาไว้ถ้าทำตัวไม่ดีอีกเมื่อไหร่ชายหนุ่มถูกผู้เป็นพ่อเอาตายแน่ๆ
หลังจากเสร็จสิ้นงานแต่งทั้งคู่ก็ไม่ต้องแอบหลบๆซ่อนๆเข้าหากันอีกแล้ว ผ่านพ้นช่วงท้องสามเดือนไปแล้วอิงธาราก็ถูกคนหื่นเข้าไปต่อแขนต่อขาให้ลูกทุกคืนไม่เว้นวัน แต่ก็นั่นแหละเป็นเธอที่เต็มใจและสมยอมเองนั่นแหละ
ทั้งคู่ไปอัลตร้าซาวด์มาพบว่ามีกระปู๋น้อยๆโผล่ออกมาให้เห็นแล้ว ไทเกอร์ที่ช่วงนี้ก็จะหายหน้าหายตาจากวงการเที่ยวกลางคืนจนถูกธีสิตค่อนแคะเอาว่าเขาถูกทิ้งเพื่อนๆต่างมีแฟนกันหมดทิ้งให้เขาเหงาอยู่คนเดียว แต่ชายหนุ่มก็เชื่อว่าอีกไม่นานเพื่อนเขาจะได้เจอคู่ที่เหมาะสมกับมันเองนั่นแหละ
"พี่รักหนูนะ..." เขาบอกหลังจากผ่านช่วงความสุขสมล้นปี่ไปแล้ว ตั้งแต่แต่งงานเขาก็รักเธอซ้ำๆทุกวันวันละหลายๆครั้ง แต่เธอก็ไม่เคยเบื่อและชอบที่จะฟังมันแบบนี้ไปทุกๆวันเลยล่ะ
"หนูก็รักพี่ รักลูกด้วย" อิงธารากระซิบตอบเบาๆหลับตาพริ้มพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆด้วยความสุขล้นปรี่
"รักตัวเล็กของพ่อเหมือนกันนะครับ" พูดจบก็หันมาจูบท้องน้อยๆที่กำลังเริ่มนูนขึ้นนิดๆ
.
. 'จบ'ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







