LOGIN'ละอองดาว' เป็นเพื่อนสนิทของอิงธาราแฟนสาวของไทเกอร์ วันนี้เป็นวันแต่งงานของอิงธารากับไทเกอร์เธอผู้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทก็ต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวร่วมด้วยในงานนี้
สาวห้าวออกไปทางกระโดกกระเดกเสียมากกว่าอย่างละอองดาวส่วนใหญ่จะถูกมองว่าเธอเป็นทอมห้าวเสียมากกว่า เพราะหญิงสาวชื่นชอบในการตัดผมสั้นจนติดเป็นนิสัย โดยเฉพาะอากาศในเมืองไทยที่ส่วนใหญ่จะร้อนมากจนอบอ้าว พอตัดผมสั้นบ่อยๆละอองดาวก็ติดใจเพราะมันค่อนข้างโล่งสบายไม่มีผมยาวๆมาคลอเคลียจนเหนียวเหนอะหนะ
งานวันนี้ละอองดาวถูกเจ้าสาวเพื่อนรักจับแต่งตัวใส่ชุดไทยนุ่งสบงห่มสไบแต่งหน้าทำผมจนกลายเป็นสาวหวานไปโดยปริยาย แม้จะใส่ชุดไทยแต่ละอองดาวยืนยันว่าให้ตายก็ไม่ใส่ส้นสูงเด็ดขาด งานนี้สาวห้าวลากผ้าใบสุดเก๋ใส่คู่กับชุดไทยกลายเป็นแฟชั่นล้ำไปอีกแบบ
ในงานคึกคักและผู้คนก็หลั่งไหลกันมาอย่างหนาตาและคับคั่งเพราะทั้งพ่อแม่ของบ่าวสาวเป็นนักธุรกิจที่มีกิจการมากมายทั้งนอกและในประเทศเป็นที่รู้จักของคนเกือบทั้งประเทศ เพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาวก็มีแค่ไม่กี่คนเรียกได้ว่าไม่เน้นสักเท่าไหร่เพราะพวกเขาเอาแค่คนที่สนิทจริงๆมา อันที่จริงละอองดาวก็ไม่ได้รู้จักกับพวกเขาเป็นการส่วนตัวหรอก เพิ่งจะมารู้จักก็ตอนในงานด้วยซ้ำ เพราะคนที่เธอสนิทจริงๆมีแค่อิงธาราคนเดียว
แต่พอได้มารู้จักและพูดคุยกันเรื่อยๆก็ทำให้ได้รู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนที่หยิ่งหรือถือตัวอะไรโดยเฉพาะคู่ของปีย์วราที่ควงกันมากับเพื่อนสนิทที่เป็นทั้งแฟนที่กำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี่ พวกเขาน่ารักและเข้ากับเธอได้ง่ายมาก ต่างจากอีกคนที่มองเธอด้วยสายตาที่...'แปลก'เหมือนเธอแปลกประหลาดมาจากไหนนั่นแหละดูจากสายตาของเขาที่มองมา ผู้ชายที่ชื่อธีสิต !
แต่ก็ช่างหัวเขาสิ ! เขาจะมองยังไงมันก็เรื่องของเขาเธอไม่สนอยู่แล้ว
พิธีแต่งงานของเพื่อนเธอสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีจนถึงพิธีฉลองมงคลสมรส ในงานถูกจัดเป็นแบบอาฟเตอร์ปาร์ตี้ตามใจเพื่อนเจ้าบ่าว ถูกแล้วล่ะคนที่ขอมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ธีสิตคนโสดที่เหลือคนเดียวในกลุ่มเป็นคนของานนี้มาเอง ที่จริงเธอก็ไม่ค่อยจะแปลกใจนักหรอกนะที่เขาโสดน่ะก็แหมปากแบบนั้นนิสัยแบบนั้นก็สมควรแล้วที่จะไม่มีใครเอา มีอย่างที่ไหนอยู่ๆมาว่าเธอ...
"นี่ยัยทอมมายืนเกะกะอยู่ได้คนจะมองสาวเกะกะสายตาจริงๆเลย !" ไอ้บ้านั่นมาพูดกับเธอแบบนี้ตอนที่เรายืนเต้นกันตรงหน้าเวทีที่มีดีเจมาเปิดเพลงและเอนเตอร์เทนความสนุกให้
"เอ้า !ไอ้บ้านี่ฉันก็ยืนของฉันอย่างนี้ตั้งนานแล้วอยากดูก็ไปดูที่อื่นสิวะ !" ละอองดาวของขึ้นตะโกนใส่หูเขาบ้างเป็นการเอาคืน
"นี่ฉันอายุมากกว่าเธออีกนะยัยทอมทำไมไม่มีสัมมาคารวะเอาซะเลยฮึ !"
"ทำไมต้องมี ! ในเมื่อเป็นพี่แต่ไม่น่าเคารพแบบนี้ อีกอย่างฉันไม่ได้เป็นทอม !"
ละอองดาวกระแทกเสียงใส่
"หึ !นี่ผู้หญิงหรอกหรอมองข้างหน้าข้างหลังเอาจริงนึกว่าผู้ชายซะอีก"
"ไอ้บ้า !"
ละอองดาวตะโกนด่าเขาแล้วสะบัดหน้าหนี ให้ตายเถอะ ! พี่ไทเกอร์กับพี่ปีย์ก็เป็นคนดีน่าคบทำไมมีเพื่อนปากหมาแบบนี้เนี่ย !
หลังจากตะโกนใส่หน้าเขาละอองดาวก็เลิกสนใจแล้วหันมาดื่มกับสองสาวที่คุยเข้ากันดีเหลือเกินสลับกับเต้นกันไปตามจังหวะตื้ดๆของเสียงเพลงอันที่จริงแล้วก็มีแค่เธอคนเดียวแหละที่ดื่มของมึนเมาเพียงคนเดียว ส่วนสองสาวนั่นถูกสั่งให้ดื่มแค่น้ำส้มน้ำผลไม้เท่านั้นเพราะทั้งคู่กำลังท้องอยู่นั่นเอง คืนนี้ทั้งอิงธาราและกสิราบอกเธอว่าให้นอนที่นี่เลยจะได้ไม่ต้องขับรถกลับดึกๆให้อันตราย พวกเขาจองห้องในโรงแรมให้เรียบร้อยแล้วคนละห้องเพราะสถานที่จัดงานก็จัดที่โรงแรมนร้อยู่แล้วและเธอก็ตอบตกลงเพราะนานๆทีจะมีปาร์ตี้แบบนี้สักทีงั้นคืนนี้ก็เอาให้เต็มที่ไปเลยแล้วกัน
ราวตีสองกว่าๆงานปาร์ตี้ยังไม่เลิกแต่ละอองดาวรู้สึกเริ่มมึนๆจนกลัวว่าถ้าช้ากว่านี้จะไม่ไหวเอาเลยขอตัวกลับขึ้นไปนอนก่อน คู่บ่าวสาวบอกว่าให้ไปแจ้งที่เค้าเตอร์เพื่อขอคีย์การ์ดห้องได้เลย หญิงสาวจึงเดินโซเซไปขอคีย์การ์ดมา
หลังจากได้มาแล้วละอองดาวก็เดินมายังชั้นที่ต้องการสอดส่ายสายตามองหาเลขห้องของตัวเองในมือถือคีย์การ์ดเลขห้อง106ด้วยความเบลอหลังจากเจอแล้วก็แตะคีย์การ์ดเข้าไปเลย ภายในห้องเงียบมืดสนิทเธอควานมือเข้าไปหาเจอรีโมทแอร์ตรงหัวเตียงก็กดเปิดเร่งความเย็นแล้วก็มุดเข้าในผ้าห่มนอนหลับสนิททั้งชุดนั้นทันที
ในความมืดและอากาศที่เย็นเยียบภายใต้ผ้าห่มที่กำลังถูกดึงออกไปอย่างรวดเร็ว ละอองดาวรู้สึกหนาวเย็นยะเยือกราวกับเนื้อตัวเธอไม่มีเครื่องนุ่งห่มปกคลุมอยู่เลยยังไงยังงั้น เธอครางหวิวเนื้อตัวสั่นสะท้าน บางครั้งก็มีสัมผัสร้อนผะผ่าวไต่ลากไปตามหน้าท้อง บางทีก็เคลื่อนไปที่หน้าอกทั้งสองข้างแผ่วเบา
"อืมมม..หนาว" เธอครางเบาๆทั้งที่ยังปิดตาหลับสนิท
"เดี๋ยวก็ไม่หนาวแล้ว" มีเสียงกระซิบแหบพร่าตรงข้างหูเล็ก
รู้สึกเหมือนความฝันที่มันช่างเป็นฝันที่แปลกมากๆ ในฝันมีการตอบโต้กันได้แบบนี้ด้วยหรอ แล้วทำไมในฝันมันทำให้ร่างกายวูบวาบแปลกๆจัง ขณะคิดว่าตัวเองกำลังฝันแต่ละอองดาวก็พลิกกายครางฮือขณะเอามือผลักไสบางอย่างที่ตามมาก่อกวนในฝันอยู่ขณะนี้แต่ก็ถูกตามมารบกวนอยู่ดีด้วยสัมผัสที่วาบหวาม ตั้งแต่เติบโตมาเป็นสาวละอองดาวจำได้ว่าตัวเองไม่เคยฝันถึงอะไรแบบนี้หรือแม้แต่รู้สึกวูบวาบอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง
สักพักความฝันที่วาบหวามมันก็เริ่มแปรเปลี่ยนจำได้ว่าเธอกรีดร้องแทบขาดใจเพราะความเจ็บแสบหน่วงหน้าท้องทั้งแน่นและอึดอัดจนเหมือนน้ำหูน้ำตาไหลออกมา แล้วหลังจากนั้นเธอก็เหมือนคนไร้สติ ในหัวสมองดำมืดไปหมดไร้สภาวะการควบคุมใดๆได้แต่ปัดป่ายมือไปโดนอะไรบางอย่างนิ่มๆแข็งๆ ปลายหูได้ยินเสียงหอบหายใจหืดหาดอีกทั้งเสียงคำรามกร้าวแกร่งดังมาจากที่ไหนไกลๆ
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







