น้องพี่...ที่รัก | 6

วันเวลาหมุนผ่านความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยังเป็นได้แค่พี่น้องกันเหมือนเดิม พี่น้อง...ที่ท้องชนกันทุกครั้งที่มีโอกาส

จนกระทั่งวันหนึ่งความเปลี่ยนแปลงบางอย่างก็เกิดขึ้นเมื่อเช้าวันหนึ่งอิงธาราลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมความคลื่นเหียนบางอย่างตีตื้นขึ้นมาที่ลำคอจนต้องกระโจนลงจากเตียงนอนวิ่งลงไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

"โอ้ก แหวะ !"

เสียงอาเจียนดังอยู่เป็นละลอกใหญ่ก่อนที่ร่างอ่อนแรงของเธอจะค่อยๆเดินออกมาหยุดนั่งที่ปลายเตียงช้าๆเธอรู้สึกขมปากขมคอไปหมดวิงเวียนศีรษะจนหน้ามืดตามัว ใบหน้าสวยค่อยๆเอียงตัวลงนอนซบหมอนใบโตแล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน

อิงธาราไม่เคยมีอาการเช่นนี้มาก่อนหญิงสาวหวั่นกลัวว่าตัวเองจะป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะไรก็เลยตัดสินใจชวน 'ละอองดาว' เพื่อนสนิทให้พาไปตรวจที่โรงพยาบาล

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลคุณหมอก็ทำการตรวจร่างกายทั้งเจาะเลือดตรวจทั้งตรวจปัสสาวะอย่างละเอียดเสร็จแล้วรอฟังผล ระหว่างที่นั่งรอหน้าห้องเธอก็รู้สึกหัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆกลัวเหลือเกินว่าตัวเองจะเป็นโรคร้ายอะไรหรือเปล่า ยิ่งอ่านข่าวเดี๋ยวนี้เด็กอายุสิบแปดสิบเก้าป่วยเป็นมะเร็งเอย เนื้องอกเอยและความเสี่ยงในการเป็นอีกหลายโรค หล่อนใจคอไม่ดีรู้สึกกลัวขึ้นมานิดๆ

รออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงคุณหมอก็มาเรียกให้เข้าไปฟังผลตรวจ อิงธาราเดินเข้าไปในห้องด้วยอาการใจสั่นแปลกๆเธอมีลางสังหรณ์แปลกๆราวกับว่านาทีต่อจากนี้ในตัวเธอจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไป

"คะ..คุณหมอคะหนูเป็นโรคอะไรร้ายแรงหรือเปล่าคะ ?"

"ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณไม่ได้เป็นอะไรที่น่ากลัวเลยครับเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากกว่า"

"น่ายินดี...?" อิงธาราพึมพัมอย่างงงๆ

"ครับ..ตอนนี้คุณอิงธารากำลังตั้งท้องได้สองสัปดาห์แล้วครับหมอขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ" คุณหมอบอกพร้อมกับยื่นผลการตรวจมาให้ดู

"ทะ..ท้อง !!" อิงธารารับผลการตรวจมาดูก่อนจะตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ แปลกใจและคาดไม่ถึง หญิงสาวนิ่งอึ้งไปอยู่อึดใจหนึ่งเธอไม่ได้เตรียมใจที่จะมาพบว่ากำลังจะมีชีวิตน้อยๆหนึ่งชีวิตมาอยู่กับเธอในขณะที่สถานะของคนสองคนยังคลุมเคลือและไม่ชัดเจนแบบนี้

อีกทั้งเธอกินยาคุมทุกวันไม่เคยขาดแล้วเธอจะท้องได้ยังไง ใบหน้าสวยซีดเผือดไร้สีเลือดบนใบหน้า ถ้าแม่รู้ว่าเธอกำลังท้องกับพี่ชาย...แม้จะคนละพ่อคนละแม่ แต่สถานะพี่น้องมันก็ค้ำคอเราอยู่ พวกท่านจะเสียใจไหม? จะโกรธเธอหรือเปล่่า

แล้วพ่อของเจ้าตัวเล็กในท้องนี่เขาจะว่ายังไงจะรับผิดชอบเธอหรือไม่ ในสมองเธอตอนนี้ตีบตันไปหมดได้แต่ตั้งคำถามในใจอยู่คนเดียว

"ยัยอิ๊ง !ยัยอิ๊ง !"

"ห๊ะ !คะ"

"คุณหมอเรียกแกตั้งนานแล้วนะ"

"ขะ..ขอโทษค่ะคุณหมอ คือว่าหนูทานยาคุมตลอดไม่เคยขาดเลยนะคะแล้วทำไม.. ?" อิงธาราตั้งคำถามกับคุณหมอด้วยความสงสัย

"คุณอิงธาราลองกลับไปแล้วลองดูนะครับเช็ควันเดือนปีที่ผลิตกับวันหมดอายุเป็นไปได้ว่ายาคุมที่คุณทานอาจจะหมดอายุก็เป็นได้นะครับ" คุณหมอแนะนำในขณะที่หญิงสาวเปิดกระเป๋าหยิบแผงยาคุมเจ้าปัญหาขึ้นมาให้คุณหมอดู

"นั่นไงครับยาคุมแผงนี้หมดอายุไปตั้งแต่ปีที่แล้วคุณคงไม่ทันสังเกตุแล้วมันอาจไปตรงช่วงกับที่ไข่คุณตกพอดีก็เลย...ครับ" คุณหมออธิบายเพระสังเกตุดูเธอเพิ่งแกะแผงยาคุมกินไปไม่ถึงครึ่งแผงด้วยซ้ำ

"อย่างนี้เองหรอคะหมอ"

หลังจากนั้นอิงธาราก็เลยตัดสินใจยังไม่ฝากครรภ์กะว่าจะมาปรึกษากับพ่อของลูกเสียก่อนยังไงซะเค้าก็เป็นพ่อของลูกเธออยู่ดี หญิงสาวขอผลการตรวจกลับไปด้วยพร้อมกับยาบำรุงและยาแก้อาเจียนก่อนจะลาคุณหมอกลับ

"แล้วแกจะเอายังไงต่อ ?" ละอองดาวถามเพื่อนสนิทที่นั่งนิ่งไม่หือไม่อืออยู่บนรถหลังจากทั้งคู่ขับมาจอดอยู่หน้าบ้านของอิงธาราแล้ว

"ฉัน...ยังไม่รู้เลยอ่ะ ถ้าเอาออกฉันจะบาปมากไหมวะ" อิงธาราตอบอย่างคนมึนๆเบลอๆส่งผลให้คนขับที่นั่งข้างๆฟาดฝ่ามือลงมาบนไหล่บางดังเพลี๊ยะทันที

"อีบ้า !อย่าพูดอย่างนี้ให้ฉันได้ยินอีกนะอิ๊ง เด็กเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยพวกแกสนุกกันพอเกิดปัญหาแกจะปัดความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ได้" อิงธาราถูกดุเสียงดังก็หน้าหงอยไปสักพักก่อนจะปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่นรถ

"ฮื่อออ ฉะ..ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นจริงๆหรอกฉันก็แค่เครียดคิดอะไรไม่ออกเท่านั้นแกอย่าโกรธฉันเลยนะฮึ่กๆ"

"ฉันไม่ได้โกรธแกหรอกไม่ต้องร้องเดี๋ยวหลานฉันตกใจหมด ฉันแค่เป็นห่วงแกมากไปหน่อยน่ะ แกไม่ต้องกลัวนะแกจะมีฉันอยู่ข้างๆตลอดค่อยๆคิดค่อยๆหาทางแก้ไขกันไปโอเคไหม ?" ละอองดาวปลอบประโลมคนท้องขี้งอแงอยู่ยกใหญ่กว่าที่เธอจะสงบนิ่งได้ก็ใช้เวลานานเหมือนกัน

"อื้อขะ..ขอบใจแกมากนะ"

"ไปเข้าบ้านอาบน้ำอาบท่าแล้วพักผ่อนก่อนอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลย"

"งั้นฉันไปก่อนนะขอบใจแกมากๆเลยนะเร" อิงธาราล่ำลาเพื่อนเสร็จก็เปิดประตูรถออกมา

โชคดีที่วันนี้พ่อเลี้ยงกับแม่ของเธอไม่อยู่บ้านไปต่างจังหวัดกันไม่อย่างนั้นพวกท่านคงต้องสงสัยแน่ๆว่าเธอเป็นอะไรถึงร้องไห้หนักขนาดนี้

หญิงสาวเข้ามาอาบน้ำพักผ่อนนอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่ในห้อง ในมือยังเหม่อมองภาพผลตรวจที่มีเครื่องตรวจครรภ์ที่ขึ้นสองขีดกับแผ่นกระดาษที่เป็นผลยืนยันการตรวจอย่างเหม่อลอย

สักพักเสียงเปิดประตูห้องเธอก็ดังขึ้นตามด้วยร่างสูงโปร่งที่เดินผิวปากเข้ามาอย่างคนอารมณ์ดี เมื่อมาถึงขายหนุ่มก็เดินมาคลอเคลียร่างหอมกรุ่นละมุนบนเตียงเหมือนอย่างเคยก่อนที่เขาจะแสดงสีหน้าแปลกใจเมื่อเห็นใบหน้านวลแดงกร่ำซ้ำจมูกและตาก็แดงอย่างคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

"เป็นอะไรหืม ?ร้องไห้ทำไม ?" ไทเกอร์ถามน้ำเสียงอ่อนโยนชวนให้คนที่เพิ่งหยุดร้องไห้ไปแล้วกลับน้ำตาไหลพรากลงมาอีกครั้งนึง

"ฮะ..ฮึ่กๆ" อิงธาราร้องไห้โฮยามที่เห็นหน้าเขา ใบหน้าที่เอื้อเอ็นดูน้ำเสียงที่ถามไถ่ราวกับเป็นห่วงเป็นใยเธอเหลือเกิน มันยิ่งทำให้เธอกลัว...กลัวเหลือเกินว่าถ้าเขารู้แล้วเขาจะหันหลังให้เธอ

"ไหนคนดีของพี่เป็นอะไรบอกพี่สิครับร้องไห้ทำไมหื้มเดี๋ยวไม่สวยนะ" ยิ่งเขาปลอบอิงธารายิ่งร้องหนักขึ้น

ไทเกอร์โอบร่างบางเข้ามาแนบอกลูบหลังลูบไหล่ปลอบประโลมคนขี้แยให้หยุดร้องไห้เสียที จวบจนกระทั่งร่างบางหลับคอพับคออ่อนคาอกแกร่งไปแล้วนั่นแหละ คาดว่าคืนนี้คงอดอีกแล้วสินะเพราะสาวเจ้าหลับใหลไปเสียแล้ว

ชายหนุ่มเอาผ้าห่มคลุมร่างบอบบางเอาไว้ก่อนจะฉงนใจเมื่อเห็นแผ่นกระดาษกับแท่งบางอย่างในมือทั้งสองข้างของแม่เนื้อนุ่มของเขา ไทเกอร์ชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นชัดๆว่าทั้งสองอย่างมันคืออะไร เขาได้แต่ครางอยู่ในใจ...

'ฉิบหายแล้ว !!'

อิงธาราท้อง ! ท้องได้ไงวะ ?ก็เขาเห็นเธอกินยาคุมอยู่ตลอดถึงได้จัดหนักจัดเต็มแตกในทุกครั้งที่เข้ามาหาเธอ

'งานนี้มึงหัวแตกแน่ไอ้ไทเกอร์เอ้ย' พ่อเล่นงานเขาเละแน่โทษฐานไปทำน้องสาวนอกไส้ท้องโตทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบแบบนี้ !

ตาย !บอกได้คำเดียวกูตาย !!

ชายหนุ่มกุมขมับก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมให้แม่ของลูกที่กำลังจะเกิดแล้วเดินออกจากห้องไปเขากดโทรศัพท์ส่งไลน์กลุ่มตามตัวเพื่อนๆผู้แสนดีทุกคนให้มาเจอกันที่ผับประจำเพื่อปรึกษาว่าเขาควรจะทำยังไงต่อไปดี

The Red Pub

"มาแล้วๆ" กสิราหรือกี้เพื่อนสนิทที่เพิ่งมาทีหลังธีสิตร้องบอกก่อนจะเดินมานั่งข้างๆไทเกอร์

"ยังไงล่ะมึงอยู่ดีๆไปทำใครท้องเข้าล่ะ" นั่งลงปุ๊บกสิราก็ถามปั๊บอย่างไม่เบี่ยงประเด็นใดๆ

"เออเดี๋ยวรอไอ้ปีย์มาก่อนแล้วค่อยคุยพร้อมกันทีเดียวกูขี้เกียจฉายซ้ำ" เขาพูดพร้อมทั้งเสยผมขึ้นอย่างหงุดหงิดใจ ในมือกระกดแก้วเครื่องขึ้นดื่มอั่กๆอย่างจะดับความกระวนกระวายใจนี้ให้หายไป

"เออๆแล้วนี่มันใกล้จะถึงรึยังล่ะ"

"ใกล้ล่ะไลน์มาเมื่อกี้ว่าถึงที่ลานจอดล่ะ" ธีสิตหันมาตอบแล้วหันกลับไปเล่นหูเล่นตากลับสาวๆต่อ

"อืม"

"เห้อคืนนี้คนเยอะชิบหายเลย" ปีย์วราเดินบ่นงึมงำเข้ามาพอดีก่อนจะนั่งลงข้างกายกสิราแล้วยกแก้วเหล้าของเธอกระดกดื่มจนหมด

"ว่าแต่มีเรื่องอะไรเรียกมาด่วนขนาดนี้"

"อ้าวไอ้ธีไม่ได้เล่าให้มึงฟังเรอะ"

"ยังอ่ะแค่บอกว่าให้รีบมา"

"โอ๊ยเนอะเพื่อนกูแต่ละตัว" ไทเกอร์ยกมือขยี้ผมตัวเองเบาๆก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแล้วค่อยๆเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนฟัง...

หลังจากฟังเรื่องราวทั้งหมดจนจบจากปากเขาก็อาจจะมีข้ามๆไปบ้างใครจะไปบ้าสาธยายให้พวกมึงมันฟังล่ะเนอะว่าทำท่าไหนใช้ท่าอะไรบ้างใช่ไหมล่ะ ? ก็นะพอเล่าให้พวกมันฟังจบทุกสายตาของพวกมันก็มองมาที่ผมตาเขียวปั่ดโดยเฉพาะกสิราเพื่อนรักที่มันขว้างข้าวเกรียบกุ้งใส่ผมอย่างโมโหแทน

"โอ๊ยไทเกอร์มึงนี่มัน...จริงๆเลยนะ" กสิราลากเสียงสูงใส่อย่างอ่อนใจ

"มึงจะเว้นวรรคไว้ทำไมไอ้ไทเกอร์มึงนี่มันเหี้ยจริงๆเลยนะ" ธีสิตบอกพร้อมทั้งตบลงมาบนกลางกบาลของไทเกอร์อย่างไม่ออมแรงเพราะความหมั่นไส้

"เออกูมันเหี้ยก็แม่งชอบยั่วกูได้ทุกวันกูก็จับกดแม่งเลยเป็นไงล่ะ!แต่ตอนนี้พวกมึงช่วยกูคิดก่อนได้ไหมว่าจะทำยังไงต่อดี" เขายอมรับผิดแต่โดยดีสีหน้ามุ่ยขอความคิดเห็นจากบรรดาเพื่อน

"แหมทีเวลาจะทำไม่เห็นมาถามพวกกูล่ะทีมีปัญหานี่ก็ไม่พ้นพวกกู" กสิรายังแขวะเขาไม่เลิก

"ช่างเถอะอย่าเพิ่งไปด่าซ้ำมันเลยช่วยกันคิดก่อนจะทำยังไงดี" ปีย์วราเบรกเอาไว้ก่อนโดยหันไปส่ายหน้าเบาๆให้กสิราหยุดบ่นก่อน

"มึงไม่ใช่เด็กแล้วไทเกอร์ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วมึงก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากสารภาพกับพ่อแม่มึงไปแล้วก็รับผิดชอบน้องมึงกับลูกในท้องซะ" ธีสิตบอกอย่างเป็นการเป็นงานในขณะที่ทั้งกสิราและปีย์วราก็เห็นด้วย

"ตะ..แต่กูไม่ได้รักเค้านี่!"

"ไอ้สัส!ไม่รักแล้วมึงเอาจนเค้าท้องเนี่ยนะไอ้ไทเกอร์" กสิราหมั่นเขี้ยวขว้างข้าวเกรียบในจานใส่ไทเกอร์อีกรอบอย่างนึกโมโห

เออ !ก็จริงอย่างที่มันพูดแฮะ ช่วงเวลาหลายเดือนที่เขาเข้าหาอิงธาราคนเดียวไม่ได้ว่อกแว่กไปหาใครเลยด้วยซ้ำ ในหัวมีแต่ใบหน้าหวานๆกลิ่นกายหอมๆของเจ้าหล่อนคนเดียวจนบางครั้งเขายังนึกแปลกใจตัวเองที่หลงใหลแต่เธอคนเดียว

"มึงไม่มีข้ออ้างแล้วล่ะไทเกอร์เรื่องนี้มึงต้องเป็นคนตัดสินใจเองแล้วล่ะ" ปีย์วราบอกพร้อมกับตบบ่าเขาเบาๆ

"เออ!ก็คงต้องตามนั้นแหละทำอะไรไม่ได้แล้วนี่" ไทเกอร์พยักหน้ารับพลางยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก หลังจากนั้นทั้งหมดก็นั่งดื่มกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งเริ่มมึนไทเกอร์ถึงขอตัวกลับก่อน

"กูกลับก่อนนะขอบใจพวกมึงมากที่ไม่เคยทิ้งกูเลยเดี๋ยวกูขอตัวกลับไปดูแลเด็กที่บ้านก่อนป่านนี้นอนร้องไห้ขี้มูกโปร่งไปแล้วมั้ง"

"เออๆโชคดีมึงไว้เจอกันงานแต่งมึงเลยนะ" ธีสิตเป็นคนตอบตามด้วยเสียงหัวเราะของอีกสองคนที่เหลือ

"ไอ้สัสเร็วไปเปล่า !" เขาบอกขำๆ

"ไม่เร็วหรอกมึงรอนานเดี๋ยวเจ้าสาวท้องโตก่อนใส่ชุดแต่งงานไม่สวยอีกมึงต้องรีบแล้วล่ะ" กสิราบอกสีหน้าจริงจัง

"เออๆกูไปล่ะพวกมึงนี่นะ !" บ่นๆเสร็จชายหนุ่มก็เดินลิ่วตรงไปที่รถขับกลับบ้านทันที

.

.