Masukตื้ดตื้ด !
เสียงแจ้งเตือนมือถือดังขึ้นทำให้นิชาก้มหน้าหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่า...
มีเงินเข้าบัญชีมาสามล้านบาท
จะบอกว่าเธอเห็นแก่เงินก็ได้แต่การที่เคยได้ผ่านความยากลำบากมาก่อนในชีวิตทำให้นิชาเห็นคุณค่าของเงินมากกว่าความรู้สึกเสมอ ต่อให้จะเจ็บปวดปางตายแค่ไหนแต่การมีเงินล้านนอนนิ่งอยู่ในบัญชีนั่นก็ถือเป็นหลักประกันที่ดีในการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้โดยที่ไม่ต้องลำบาก
โชคดีที่เธอพอที่จะรู้จักยาคุมทำให้ไม่ต้องกลัวว่าเลิกกันไปจะมีลูกติดท้องไปไหมเหมือนในหนังในละครที่ผ่านมา เอาล่ะมีเงินล้านเอาไว้ไปตั้งหลักก็ยังดีวะ ! นิชาได้แต่ปลอบใจตัวเอง
"ขอบคุณนะคะที่ยังมีน้ำใจ" ยิ้มหยันให้คนทั้งคู่ก่อนจะโยนถุงของกินที่ซื้อมาทั้งหมดลงทิ้งถังขยะในห้อง
ไม่ต้องกงไม่ต้องกินมันหรอก !!
"ต่อจากนี้ก็ถือซะว่าเราจะเป็นแค่คนเคยรู้จักก็แล้วกันนะคะขอโทษที่มาขัดจังหวะเชิญต่อกันได้ตามสบายขอตัวนะคะ" นิชาพูดจบก็หมุนตัวเดินหันหลังจากมา ปลายนิ้วเรียวแอบยกขึ้นเกลี่ยปาดหยดน้ำตาที่ไหลออกมาทันทีที่เดินพ้นจากห้องนอนของเขาไป
เดินมาถึงที่ลานจอดรถเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถคันที่เขาก็เป็นคนซื้อให้แล้วนิชาก็ยิ่งปล่อยโฮออกมาใหญ่ หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นจนพอใจแล้วจึงถอยรถขับออกกลับไปยังคอนโดของตัวเอง
เมื่อกลับมาถึงที่ห้องของตัวเองนิชาก็ลงมือเก็บข้าวของเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางแล้วลากลงไปใส่ท้ายรถเอาไว้ ปลายทางคือต่างจังหวัดกลับไปซบอกตากับยายผู้เป็นที่รักเพื่อรักษาแผลใจ
เวลานี้เธอขอกลับไปตั้งหลักลบเลียแผลใจของตัวเองก่อน หลังจากล้างหน้าล้างตาอาบน้ำอาบท่าจนรู้สึกสดชื่นขึ้นล็อคห้องอะไรเรียบร้อยแล้วนิชาก็ขับรถเพื่อกลับไปบ้านที่จันทบุรี
ใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงก็ใกล้จะถึงบ้านแล้วนิชาจอดรถลงแวะซื้อเครื่องดื่มมึนเมาที่ร้านสะดวกซื้อขึ้นมาจิบพอให้ใจได้คลายเศร้าพลางเปิดเพลงในรถฟังไปด้วย ได้ดื่มเหล้าเคล้าเสียงเสียงเพลงก็พาให้รู้สึกดีขึ้นนานเข้านิชาก็ชักเริ่มมึนการรับรู้ต่างๆก็ชักเริ่มเลือนลาง
อีกไม่กี่กิโลก็น่าจะใกล้ถึงบ้านแต่ตอนนี้สติของนิชาช่างเลือนลางเหลือเกิน รถของเธอส่ายไปส่ายมาเหมือนงูเลื้อยในขณะที่เจ้าตัวก็โยกตัวไปมาตามจังหวะเสียงเพลงแถมยังตะโกนร้องเพลงตามในรถที่เปิดดังลั่น
โครมมม !
สักพักเสียงดังกึกก้องก็ดังขึ้นเมื่อนิชาขับรถชนเข้ากับด่านตรวจก่อนถึงทางเข้าหมู่บ้าน โชคดีที่หญิงสาวไม่ได้ขับเร็วขับแรงอะไรทำให้ไม่ได้บาดเจ็บอะไรเลย เสียงฝีเท้าหลายครู่วิ่งตรงมาที่รถของนิชาตามด้วยเสียงโหวกเวกโวยวายดังลั่น
"คุณๆคุณครับเป็นอะไรหรือเปล่า ?"
มีคนเปิดประตูรถข้างคนขับก่อนที่จะมีมือหนาขยับเข้ามาเขย่าที่ไหล่บางแล้วถามเสียงทุ้มนุ่ม
"ไม่เป็นไรค่ะฉันโอเค" นิชาตอบออกไปเบาๆขณะขยับตัวปลดเบลล์คาดออกแล้วลงไปยืนพิงข้างรถ
"โอ้โหผู้กองครับดูท่าจะเมาแล้วขับนะครับเนี่ยกลิ่นเหล้าหึ่งเลย" เสียงอีกคนตอบกลับทันทีที่ได้กลิ่นละมุดอ่อนๆโชยมาจากร่างเพรียวเล็ก
"เมาเมยอะไรกันคะคุณตำรวจฉันไม่ได้เมาสักหน่อยดูสิยังยืนได้ปกติเลยถ้าไม่เชื่อนะเดี๋ยวเต้นให้ดูก็ได้" ว่าแล้วนิชาก็ยันตัวยืนตรงขึ้นแล้วทำจังหวะดนตรีเองแล้วเต้นไปตามจังหวะเซไปเซมาก่อนจะล้มแปะนั่งพับบนพื้นถนน
"เอางี้เดี๋ยวผมขออนุญาติพาคุณไปนั่งพักที่ในป้อมก่อนก็แล้วกันนะครับคุณ" คนที่เป็นผู้กองบอกพลางก้มลงประคองร่างบอบบางพยุงให้ลุกขึ้นแล้วพาเดินไปนั่งพักในป้อมตรวจ
"เอ่อผู้กองครับพอดีว่าเมียผมจะให้พาลูกไปหาหมอด้วยนี่ก็ถึงเวลาเลิกงานของผมพอดีแล้วด้วยครับ" เสียงจ่าบอกด้วยน้ำเสียงติดเกรงใจดังขึ้น
"อ้าวผมลืมเลยงั้นจ่ากลับได้เลยครับยังไงขอให้ลูกหายป่วยไวๆนะครับมีอะไรให้ช่วยก็บอกผมได้ตลอดเลยนะครับ"
"ขอบคุณมากครับผู้กองครับ"
หลังจากนั้นจ่าก็ขอตัวกลับไปทิ้งไว้ให้คนเมาที่ยังพูดพอรู้เรื่องอยู่กับผู้กองสองต่อสองภายในป้อมจุดตรวจ
"คุณๆเช็ดหน้าเช็ดตาสักหน่อยสิครับจะได้รู้สึกดีขึ้น"
'ผู้กองตี๋' ส่งผ้าเย็นหอมสดชื่นให้หญิงสาวแปลกหน้าที่รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองดื่มมาแล้วยังขับรถอีก โชคดีที่แค่ชนเข้ากับที่กั้นไม่ได้ทำอันตรายให้กับคนอื่นๆเข้าพลางแอบมองสำรวจดวงหน้าเนียนใสที่ตาบวมเปล่งใบหน้าแดงกร่ำราวกับคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
"ขอบคุณค่าา" นิชายื่นมือไปรับผ้าเย็นจากตำรวจหนุ่มรูปหล่อ หลังจากเช็ดหน้าเช็ดตาจนรู้สึกสดชื่นขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยแล้วหญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นมองสำรวจผู้กองหนุ่มตรงหน้าอย่างตั้งใจ
"อืมม...หล่อจังเลยผู้กองขาาา" ไม่พูดเปล่าแต่หญิงสาวยังยกมือขึ้นลูบไล้ไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของคนตรงหน้า
"เห้ยคุณเป็นผู้หญิงผู้หญ้ามาลูบไล้ผู้ชายอย่างงี้ได้ยังไงเนี่ย" ผู้กองตี๋ปัดมือบางออกด้วยท่าทีไม่ได้แรงอะไร
"ทำไมอ่ะแตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้เล่นตัวจังเลย" เสียงหวานบ่นกระปอดกระแปดขณะหันซ้ายหันขวา
"คุณๆฉันหิวน้ำอ่ะคุณมีน้ำให้ฉันกินมั่งป่ะ" นิชาพูดต่อขณะหันมาเขย่าแขนผู้กองคนหล่อ
"เอ่อโทษทีนะคุณพอดีน้ำในป้อมหมดพอดีเลยอ่ะผมยังไม่ทันได้ออกไปซื้อเลยลืมด้วย"
"อ้าวแล้วฉันจะกินอะไรอ่าาคุณฉันคอแห้งหิวน้ำมากๆเลยอ่ะฮือๆคุณใจร้ายจัง"
อยู่ดีๆหญิงสาวก็ร้องไห้ฟูมฟายออกมาเดือดร้อนคุณตำรวจที่หันรีหันขวางทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาทันทีที่เห็นน้ำตาจากคนตรงหน้า
"โอ๋ๆคุณๆอย่าร้องเลยนะผมปลอบคนไม่เก่งด้วย บ้านคุณอยู่ไหนล่ะเดี๋ยวผมไปส่งให้แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับมาเอารถนะ"
"ไม่เอา ! ฉันหิวน้ำฉันจะกินน้ำ ! ฮื้อออ" ไม่พูดเปล่าหญิงสาวยังแหกปากร้องลั่นเสียงดังราวกับกลายร่างเป็นเด็กอีกครั้ง
"คุณจะให้ผมทำยังไงล่ะบอกผมมาสิ" ผู้กองหนุ่มร้องถามพลางลูบหลังเนียนเบาๆเป็นเชิงปลอบโยน
"คุณก็ให้ฉันกินน้ำคุณสิ" นิชาเงยหน้าขึ้นเช็ดน้ำตาลวกๆแล้วกระซิบบอกเขาพลางทำตาปริบๆใส่อย่างออดอ้อน
"เห้ยคุณ ! คุณจะกินน้ำอะไรอ่ะ" ผู้กองตี๋ร้องถามสีหน้าตกใจพลางกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก
"ตกใจอะไรล่ะคุณ แหมทำท่าอย่างกับไม่เคยไปได้ไม่ต้องแกล้งใสหรอกคุณฉันรู้ว่าระดับคุณคงไม่ใช่น้ำเปล่าหรอก"
ไม่พูดเปล่าแต่มือนิชายังคว้าหมับไปที่เป้ากางเกงของคุณตำรวจหนุ่มรูปหล่อเข้าเต็มลำพลางขยำขยี้มันอย่างไม่เกรงใจเจ้าของมันเลยสักนิด
นี่คือความลับที่นิชาพยายามหลีกเลี่ยงมาตลอดว่าเมื่อใดก็ตามที่หญิงสาวได้ดื่มของมึนเมาเข้าปากเธอจะกลายร่างเป็นหญิงหื่นขึ้นมาทันที เมื่อก่อนตอนที่ไตรคุณอยากได้ตัวเธอแต่ละทีเขาก็จะหาของพวกนี้มามอมเธอตลอดรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนอยู่บนเตียงด้วยกันเรียบร้อยโรงเรียนนิชาไปแล้ว เพราะฉะนั้นถ้าไม่จำเป็นจริงๆนิชาก็จะไม่ค่อยดื่มของพวกนี้สักเท่าไหร่
แต่สงสัยวันนี้เธอจะลืมไปจริงๆว่าถ้าเวลาเมาแล้วเธอจะเป็นยังไง !
"อูยยย..คะ..คุณๆอย่าบีบสิเอามือออกอ่าาาส์" ผู้กองตี๋คำรามเสียงสั่นยามถูกมือเรียวขยำบีบตรงของรักของหวงเข้าเต็มเปา ลำเอ็นอวบยาวชูคอแข็งชันไปตามแรงสัมผัสจากเธอจนปวดร้าวคับแน่นกางเกงสีกากีไปหมด
"อืมคอแห้งหิวน้ำจังขอกินน้ำหน่อยสิคะ" นิชาพึมพัมบอกแล้วมือก็ดึงทึ้งพยายามถอดกางเกงของเขาออก
"เห้ย ! อยะ..อย่าคุณ !" เสียงห้ามปรามที่ดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอหนาก็ไม่อาจห้ามแม่คนขี้เมาที่ตอนนี้หิวกระหายน้ำจะแย่แล้ว มือเล็กปลดตะขอกางเกงตามด้วยรูดซิปแล้วดังพรวดรูดไปกองที่ต้นขาในขณะที่เธอยังนั่งอยู่ที่เก้าอี้และเกาะขาเขาเอาไว้ราวกับลูกลิง
"โอ้โห ! คุณพระ ! ใหญ่จัง !" ริมฝีปากเรียวเป็นกระจับอ้าปากค้างเมื่อเห็นพญางูตัวใหญ่ใต้กางเกงที่ถูกถอดออกของเขา
ดวงตาคู่สวยสำรวจไปมาอย่างตื่นตาตื่นใจให้ตายเกิดมาเคยเห็นแต่ใหญ่ๆในคลิปที่เคยดูกับไตรคุณไม่คิดว่าจะได้เจอของจริงที่มันสุดยอดแบบนี้ !
ขนาดของไตรคุณว่ามีพอประมาณแล้วนะไตรคุณก็ไตรคุณเถอะยังชิดซ้ายไปเลยล่ะ
"เห้ยคุณ ! จะทำอะไรอย่า..." เสียงร้องห้ามเสียงดังลั่นเมื่อแท่งร้อนถูกคว้าหมับแล้วรูดขึ้นรูดลงแล้วจ่อตรงริมฝีปากเรียวบาง
แต่ทว่า...เขาร้องห้ามไม่ทันเสียแล้ว !
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







