อุบัติรัก | 5 (จบ)

"อูยยย"

เอวบางบิดเกร็งสะโพกเพรียวส่ายร่อนรับริมฝีปากหยักที่ลากปลายลิ้นเลียไปทั่วกลีบสวย เขากระดกปลายลิ้นเกร็งแล้วตวัดเลียกลางร่องดูดกลืนหยาดน้ำหวานใสเข้าปากให้หมด

'น้ำหวานถูกปากเขาจริงๆ'

"จ๊วบจ๊าบๆ" เสียงริมฝีปากดูดเลียจนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบดังเล็ดลอดออกมาจนนิชานึกอาย หญิงสาวยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง

"อร่อยที่สุดน้ำหวานๆแบบนี้ผมจะเลียให้หมดตัวไปเลย"

"ซี๊ดดด...ผู้กองขานิชาเสียวอูยยย"

ยิ่งคำพูดหยาบโลนที่เขาแสดงออกมายิ่งกระตุ้นอารมณ์เธอให้พลุ่งสูงมากขึ้น หัวใจเต้นสั่นระรัวอารมณ์อยากก็ยิ่งพลุ่งพล่านมากขึ้น นาทีนี้ขอแค่ 'เสร็จ' ตอนนี้สักครั้งก็นับว่าบุญมากแล้ว

และเขาก็ไม่ทำให้เธอผิดหวังสักนิดเมื่อเธอปีนป่ายคว้าชัยชนะมาจนได้โดยมีเขาที่ช่วยส่งไปให้ถึงฝั่งฝัน ปากหยักดูดเลียหยาดน้ำหวานทุกหยาดหยดที่หลั่งรินออกมาจากโพลงสวาทด้านใน เขากลืนกินมันเข้าไปทุกหยาดหยดโดยไม่นึกรังเกียจสักนิด

"อ๊ายยยย" เสียงหวานกรีดเสียงครวญครางส่งท้ายก่อนจะหมดแรงนอนระทดระทวยอยู่บนที่นอนโดยมีศีรษะทุยก้มแนบริมฝีปากชิดตรงกลีบกุหลาบงามหยาดเยิ้ม

"คุณ 'เสร็จ' นำไปแล้วต่อไปก็ตาผมบ้างนะ" ผู้กองหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากหว่างขาขาวอมยิ้มกริ่มก่อนจะหยัดตัวขึ้นทาบทับเรือนร่างงาม ปากหยักหนาไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนดูดงับผิวเนื้ออ่อนตรงต้นคอหอมเลาะเล็มชิมเนื้อขาวๆจนมันเกิดเป็นสีจ้ำแดงระเรื่อ

"อือออคุณ..." นิชาครางแผ่วพร่ายกฝ่ามือโอบรอบลำคอแกร่งเอียงคออำนวยความสะดวกให้เขาได้ลิ้มชิม

"อืมมม...ตัวคุณหอมไปหมดทั้งตัวจริงๆผมแทบจะโงหัวจากคุณไม่ขึ้นแล้วนะ" เสียงแหบพร่ากระซิบชิดเนินอกขาวผ่องก่อนที่ใบหน้าคมคายจะแนบริมฝีปากลงครอบครองหัวนมชูชันตวัดปลายลิ้นเลียไปมาสลับซ้ายขวาจนร่างบางดีดดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่านสุดหัวใจ

"โอยยยคุณ...ลิ้นคุณทำไมร้ายนักนะจะ..ใจนิชาอื้อออ...จะขาดอยู่แล้ว" คำที่สาวสวยใต้ร่างที่นอนครางกระเส่าให้เขาละเลงปลายลิ้นเล่นบอกทำเอาผู้กองหนุ่มภูมิใจในตัวเองเล็กๆ

แต่นี่ยังแค่น้ำจิ้มโดนแค่ 'ลิ้น' คนสวยยังดิ้นพล่านขนาดนี้บอกเลยว่ามีที่เสียวกว่านี้แน่ๆ

สองขาเรียวเสลาของนิชาถูกผู้กองหนุ่มยกขึ้นสูงแล้ววางบนบ่ากว้างก่อนที่เอวสอบจะเบียดแทรกเข้าไปอยู่ตรงกลางจนลำเอ็นแข็งตะหง่านถูไถตรงท้องน้อยนวลเนียน ฝ่ามือหนายกขึ้นรูดเอ็นร้อนผ่าวเตรียมความพร้อมเข้าสู่ร่องคับจากนั้นก็จ่อเบียดชิดตรงร่องกลางรอยแยกแล้วถูไถปลายหัวหยักบานอ้าตรงติ่งกระสันต์เบาๆบ้างก็ทำท่าจะผลุบหายลึกเข้าไป บางทีก็ถูไถขึ้นลงแค่ภายนอกจนร่างอรชรครางเร่าด้วยความเสียวสะท้าน

"ซี๊ดดด~ ผู้กองขา 'เอา' นิชาเถอะนะคะนิชาจะทนไม่ไหวแล้วอื้ออ~" เสียงหวานเอ่ยร้องขอพลางส่งสายตาเย้ายวนให้คนที่อยู่เหนือร่าง

"อ่าาส์~แล้วนิชาทนไม่ไหวตรงไหนหรอหื้มมบอกพี่สิครับ" ผู้กองหนุ่มยังคงกลั่นแกล้งคนใต้ร่างด้วยการกดแก่นกายถูครูดไปกับติ่งเสียวเม็ดเล็กอย่างหนักหน่วงเล่นเอากายเล็กสั่นสะท้าน กลางกายสาวปวดตุบๆไปหมด

"อ๊าาาห์~ ผู้กองขานิชา 'ปวด' ตรงนี้ไปหมดแล้วอย่าแกล้งกันอีกเลยนะคะ" แอ่นกายเข้าใส่เพื่อบอกใบ้ให้เขารู้ว่าตัวเองปวดตุบๆตรงไหน

"อ่าาาร์~ จัดให้ครับคนสวยพี่ก็แทบทนไม่ไหวอยู่แล้วเหมือนกัน"

จบคำของผู้กองตี๋เขาก็กดกระแทกลำเอ็นยาวใหญ่แทรกลึกลงในโพลงสวาทคับแคบทีเดียวมิดด้าม ทั้งคู่สูดปากครางเร่าราวกับชวนกันไปกินของเผ็ดร้อนมา

"อูยยยย~ พี่ขานิชา..ซี๊ดดดคับร่องจังเลย"

"ซี๊ดดดด~อ๊าาาาส์~แน่นมากตอดเก่งเหลือนะคนดี"

"พี่จะขย่มแล้วนะ"

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

ผู้กองตี๋จับสองขาเรียวแล้วดึงร่างเล็กกระแทกเข้าๆออกๆมีแรงเท่าไหร่เขาขนใส่ไม่ยั้งจนร่างบางหัวสั่นหัวคลอนแล้วสอดมือขึ้นไปบีบขยำเต้าอวบเคล้นคลึงมันอย่างเมามันโดยมีร่างบางช่วยอำนวยความสะดวกให้

"อ๊ะๆๆอ๊าาา"

นิชาครางลั่นเมื่อกายแกร่งขย่มโยกใส่เธอจนทั้งจุกทั้งเสียวไปหมด

ทั้งยาวทั้งใหญ่ถูกใจเธอสุดๆ

ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็จับร่างเธอให้ลุกขึ้นนั่งทับบนตักของเขา

"ขึ้นให้พี่ที...นะ" สั่งเสียงเข้มแต่แววตาเร่าร้อนลุกเป็นไฟ

นิชายิ้มบางๆให้ก่อนจะยกมือขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งแล้วขยับสะโพกโยกบนตัวเขาเบาๆก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาห์"

สองร่างผวาเข้าแนบริมฝีปากประกบกันอย่างร้อนรน ต่างคนต่างป้อนปรนเปรอความหวานให้กันแล้วกัน ช่วยกันสร้างความเสียวกระสันต์ให้กันและกันอย่างเร่าร้อน

"ซี๊ดดด!แม่ตัวดี...เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลยนะ !" เสียงเข้มคำรามกระเส่าพลางกระซิบชิดใบหูขาวเบาๆ

"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ายยย...ทำไมหรอคะ ?" เสียงหวานถามกลับสั่นกระเส่าไม่แพ้กัน

"นับจากนี้ไปนิชาจะหนีไปไหนไม่ได้อีกอูยยยคนดีต้องอยู่เป็นเมียของพี่ไปตลอดชีวิต"

"นิชาก็ไม่ได้คิดจะหนีไปไหนแล้วเหมือนกัน"

เจอของดีแบบนี้ต่อให้กัดก้อนเกลือกินเธอก็ไม่แคร์ขอแค่เขาไม่เจ้าชู้ไม่นอกใจเธอก็เป็นพอแล้ว

"อูยยย...พี่จ๋านิชาจะเสร็จแล้ว"

"เสร็จพร้อมกันเลยนะซี๊ดดด~"

สองร่างต่างเร่งจังหวะโหมกระหน่ำเข้าหากันจนหยาดเหงื่อตกกระทบร่าง ไม่กี่นาทีต่อมาทั้งคู่ต่างก็ถึงฝั่งฝันเสร็จสมอารมณ์หมายไปพร้อมๆกัน ผู้กองหนุ่มปลดปล่อยน้ำเชื้อขาวขุ่นเข้าในตัวนิชารีดมันจนหมดแทบทุกหยาดหยด ภายในสาวตอดตุบๆจนลำเอ็นที่เพิ่งปลดปล่อยไปดีดตัวแข็งโด่ขึ้นอีกครั้ง

แต่...

พอแค่นี้ก่อนแล้วกันนี่ก็เร่งจังหวะแทบตายเกือบครบหนึ่งชั่วโมงพอดีต้องรีบแล้วล่ะ

ทั้งคู่รีบช่วยกันแต่งตัวก่อนที่ผู้กองหนุ่มจะขอตัวกลับไปเคลียร์ที่ป้อมก่อนอย่างเร่งด่วน

"พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะเมียจ๋า" ก่อนไปเขาเข้ามากอดและหอมแก้มสาวฟอดใหญ่

.

.

"ขอโทษนะครับคุณตาคุณยายพอดีจ่าจ้อยเพิ่งย้ายมาใหม่ยังไม่รู้จักใครก็เลยเข้าใจผิดไปหมด"

ผู้กองตี๋ยกมือพนมขึ้นแนบอกแล้วไหว้คุณตาคุณยายของเมียหมาดๆ

"ไม่เป็นไรลูกไม่เป็นไรแค่เรื่องเข้าใจผิดกันเอง" ตาปั้นกับยายมอมบอกผู้กองหนุ่มด้วยสีหน้าอ่อนโยน

เหตุการณ์ก็จบลงด้วยดีนั่นเพราะมีจ่าจ้อยที่เพิ่งย้ายเข้ามาในพื้นที่ใหม่พอดี จ่ารวยก็เลยแกล้งหลบแล้วให้จ่าจ้อยไปรับหน้าบอกว่ามีสายแจ้งรายงานมาว่ามีคนสูงอายุลักลอบขนยาเสพติดเข้ามาในพื้นที่ก็เลยจำเป็นต้องกักตัวทั้งสองท่านเอาไว้ก่อน

ก่อนที่จะบอกว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันและตอนนี้ทั้งสองท่านก็กลับไปบ้านเรียบร้อยแล้ว

เช้าวันต่อมานิชาตื่นขึ้นมาด้วยใจจดใจจ่อ บางทีก็นึกขันตัวเองว่าไปหลงเชื่ออะไรกับ 'รถไฟ เรือเมล์ ลิเก ตำรวจ' กันดังคำโบราณเค้าว่า บางทีเธออาจจะโดนหลอกฟันแล้วทิ้งก็ได้ใครจะรู้แถมยังมีคลิปอยู่ที่เค้าอีก ขนาดคนที่คบหาอยู่ด้วยกันมาตั้งสามปียังนอกใจเธอได้ลงคอ

นิชาตื่นขึ้นมาแต่เช้าแล้วก็เลยเข้าครัวช่วยยายม่อมทำกับข้าวกับปลาจนกระทั่งราวแปดโมงเช้าเห็นจะได้ก็มีขบวนรถคันหรูมาขับมาจอดที่บริเวณหน้าบ้านของเธอสามสี่คันเห็นจะได้ทำเอาผู้คนแถวบ้านของหญิงสาวแตกตื่นกันใหญ่ว่าขบวนรถอะไรมาที่บ้านของนิชา

ตาปั้นกับยายม่อมเดินออกมาดูที่หน้าบ้านอย่างงงๆก่อนจะมองเห็นร่างสูงสง่าของผู้กองหนุ่มในชุดสูทเต็มยศหล่อเลิศเดินเข้ามาพร้อมกับใครอีกหลายคนที่เดินขบวนตามๆกันมาเป็นแถว

"สวัสดีครับคุณตาคุณยายนี่คุณปู่กับคุณย่าผมครับส่วนนี่ก็คุณพ่อกับคุณแม่ของผม" ผู้กองตี๋แนะนำตัวให้ทั้งสองฝ่าย โดยที่ตาปั้นกับยายม่อมรีบยกมือไหว้ผู้มาใหม่ที่ดูสูงสง่าราวกับผู้รากมากดีด้วยท่าทีเงอะงะ ส่วนผู้มาใหม่ต่างก็รีบยกมือไหว้รับ

"เอ่อ...เชิญคุณๆเข้าไปในบ้านกันก่อนจ้ะ" ยายม่อมต้อนรับแขกเหรื่อที่มาให้เข้าไปในบ้าน ก่อนจะหลานสาวหาน้ำหาท่ามารับรองแขก

"ที่ผมมาวันนี้ก็ตั้งใจว่าจะพาผู้ใหญ่มาสู่ขอน้องนิชาน่ะครับ" ผู้กองตี๋พูดขณะสบสายตากับน้องนิชาของเขาที่มองตอบมาด้วยท่าทางขวยเขิน

นี่เขามาขอเธอจริงๆด้วย เขาไม่ได้หลอกเธอ !

เขินจัง...

"เอ่อ...หนูว่ายังไงล่ะลูกผู้กองเขามาสู่ขอ" ยายหันมาถามนิชาที่เสริฟน้ำให้แขกเสร็จพอดี

"แต่ว่าผู้กองเองก็เพิ่งจะรู้จักยายหนูเองนะครับ" ตาปั้นเอ่ยค้านอย่างไม่แน่ใจและยังงงๆว่าทั้งสองเพิ่งเจอกันเมื่อวานเหตุใดอยู่ๆผู้กองหนุ่มถึงยกญาติผู้ใหญ่มาสู่ขอหลานสาวของท่าน

"หนะ..หนูแล้วแต่ตากับยายเลยจ้ะ" นิชาตอบเพื่อไม่ให้เป็นการดูใจง่ายจนเกินไปทั้งๆที่ในใจตอบตกลงไปเรียนร้อยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

"ยายไม่ขัดข้องหรอกจ้ะเท่าที่เห็นผู้กองเป็นคนดีน่าจะดูแลหลานยายได้"

"ตาก็...ตามใจยายนั่นแหละ" ตาตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ

"ขอบคุณมากๆนะคะที่ไว้ใจให้ลูกชายของพวกเราดูแลหลานสาวของพวกคุณ ตอนแรกพวกเราคิดว่าตาตี๋จะขึ้นคานเสียแล้วซะอีกพอเค้ามาบอกว่าให้ไปขอสาวให้พวกเราก็รีบมาทันทีเลย" คุณแม่ของผู้กองหนุ่มรีบพูดขึ้น

"ส่วนเรื่องค่าสินสอด..." คุณย่าของผู้กองตี๋พูดขึ้น แต่ถูกตาปั้นขัดขึ้นเสียก่อน

"พวกเราไม่เรียกร้องครับขอแค่ผู้กองช่วยดูแลหลานสาวรักและเอ็นดูเขาให้ดีๆก็พอแล้ว" ตาปั้นพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"แต่พวกเราก็เต็มใจจะให้ไม่ให้น้อยหน้าใครแน่นอนค่ะ" คุณแม่ของผู้กองบอก

แล้วพวกเขาก็ตกลงกันเรื่องจัดงานแต่งโดยที่ไม่ได้พูดเรื่องสินสอดอีกแต่คุยกันถึงเรื่องรายละเอียดวันงานต่างๆ

หนึ่งเดือนต่อมา

งานแต่งของทั้งคู่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่สมเกียรติทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว งานมงคลมีขึ้นที่บ้านของเจ้าสาวและจะไปจัดอีกครั้งที่บ้านของเจ้าบ่าวที่เป็นการรวมญาติกัน

ในงานแต่งที่ทุกคนในหมู่บ้านถูกเชิญให้มาร่วมเป็นสักขีพยานทุกคนต่างอิจฉาเจ้าสาวและญาติของเจ้าสาวเป็นการใหญ่เมื่อเจ้าบ่าวหนุ่มรูปหล่อดีกรีผู้กองหอบเงินหลายสิบล้านมาเป็นสินสอดยังไม่รวมโฉนดบ้านและที่ดิน เครื่องทองเครื่องเพชรนับสิบกะรัตมาสู่ขอ

ตาปั้นกับยายม่อมถึงกับเป็นลมเมื่อเห็นเงินสดนับล้านบาทที่มาพร้อมเช็คเงินสดเล่นเอาหลายคนต่างต้องหายาลมยาหม่องมาประคบประคองกันเลยทีเดียว

ฝ่ายเจ้าสาวก็สวยหยาดฟ้ามาดินมีหลายต่อหลายคนที่อิจฉาเจ้าบ่าวสุดหล่อเหลือเกินที่ได้คนสวยอย่างนิชาไปครอบครองเรียกได้ว่างานแต่งครั้งนี้ถูกโจษจัณฑ์เป็นที่กล่าวขานของคนในหมู่บ้านไปอีกหลายเดือนที่หลานสาวคนเดียวของตาปั้นกับยายม่อมอยู่ๆก็มาจับพลัดจับพลูได้มาแต่งงานกับผู้กองหนุ่มรูปหล่อหลานชายของอธิบดีกรมตำรวจแถมยังเป็นลูกชายคนเดียวของผู้บริหารยักษ์ใหญ่ของห้างและโรงแรมดังทั้งในและนอกประเทศเลยทีเดียว

"ขอบคุณที่ยอมตกลงมาใช้ชีวิตร่วมกับพี่นะครับ" ผู้กองตี๋เชยคางเล็กได้รูปของภรรยาคนสวยขึ้นแล้วกระซิบเสียงแผ่วเบาตรงหน้า

นิชาช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลาของสามีที่ถูกต้องตามกฏหมายทั้งในทางพฤตินัยและนิตินัยด้วยสายตาอ่อนโยน

เธอต่างหากที่ต้องขอบคุณเขา...

ขอบคุณที่เขาลดตัวลงมาหาเธอมากกว่า

"นิชาต่างหากที่ต้องขอบคุณที่คิดจริงจังและทำเพื่อผู้หญิงอย่างหนูถึงขนาดนี้"

"ผู้หญิงอย่างหนูนี่มันยังไงหืม..."

"ก็ไม่มีอะไรสักอย่างไม่มีค่าเลยด้วยซ้ำแต่พี่ก็ยังให้เกียรติหนูขนาดนี้"

"หนูมีค่าสำหรับพี่มากๆต่อไปไม่คิดแบบนี้อีกแล้วนะรู้ไหม ไม่พูดกับหนูแล้วเรารีบปั้มลูกกันดีกว่า"

ไม่นานเสียงครางกระเส่าก็ดังลั่นห้องหอและยังคงดังต่อเนื่องไปอีกทั้งคืนจวบจนรุ่งสางถึงได้เงียบเสียงลง...

.

.

(The end)