เป็นของฉัน | 6

The Red Pub

"มาแล้วๆ" ราวสามทุ่มกว่าๆกสิราก็มาถึงผับที่ประจำของพวกเธอสองหนุ่มมารออยู่แล้วขาดก็แต่ปีย์วราที่น่าจะยังมาไม่ถึง หญิงสาวเดินมาทรุดนั่งลงข้างๆผู้เป็นเพื่อนพลางมองหน้าไทเกอร์อย่างนึกสงสัย

"ยังไงล่ะมึงอยู่ดีๆไปทำใครท้องเข้าล่ะ"

"เออเดี๋ยวรอไอ้ปีย์มาก่อนแล้วค่อยคุยพร้อมกันทีเดียวกูขี้เกียจฉายซ้ำ"

"เออๆแล้วนี่มันใกล้จะถึงรึยังล่ะ"

"ใกล้ล่ะไลน์มาเมื่อกี้ว่าถึงที่ลานจอดล่ะ" ธีสิตบอกแล้วหันไปเหล่สาวๆต่อ

"อืม"

"เห้อคืนนี้คนเยอะชิบหายเลย" ปีย์วราเดินบ่นงึมงำเข้ามาพอดีก่อนจะนั่งลงข้างกายกสิราแล้วยกแก้วเหล้าของเธอกระดกดื่มจนหมด

"ว่าแต่มีเรื่องอะไรเรียกมาด่วนขนาดนี้"

"อ้าวไอ้ธีไม่ได้เล่าให้มึงฟังเรอะ"

"ยังอ่ะแค่บอกว่าให้รีบมา"

"โอ๊ยเนอะเพื่อนกูแต่ละตัว" ไทเกอร์ยกมือขยี้ผมตัวเองเบาๆก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแล้วค่อยๆเล่าเรื่องราวให้ฟัง...

.

.

หลังจากฟังเรื่องราวของไทเกอร์จนจบบรรดาเพื่อนๆต่างก็กุมขมับปวดหัวกันตับใหญ่ไปทำใครท้องก็ไม่ทำดันไปทำน้องสาวที่เป็นลูกติดเมียใหม่ของพ่อมันท้องแล้วอย่างนี้จะทำยังไงกันต่อพ่อกับแม่มันไม่ช็อคตายเลยหรอไงถ้าพวกเขารู้

"โอ๊ยไทเกอร์มึงนี่มัน...จริงๆเลยนะ" กสิราลากเสียงใส่อย่างอ่อนใจ

"มึงจะเว้นวรรคไว้ทำไมไอ้ไทเกอร์มึงนี่มันเหี้ยจริงๆเลยนะ" ธีสิตบอกพลางตบหัวเพื่อนอย่างนึกหมั่นเขี้ยว

"เออกูมันเหี้ยก็แม่งชอบยั่วกูได้ทุกวันกูก็จับกดแม่งเลยเป็นไงล่ะ!แต่ตอนนี้พวกมึงช่วยกูคิดก่อนได้ไหมว่าจะทำยังไงต่อดี"

"แหมทีเวลาจะทำไม่เห็นมาถามพวกกูล่ะทีมีปัญหานี่ก็ไม่พ้นพวกกู" กสิรายังด่าไม่เลิก

"ช่างเถอะอย่าเพิ่งไปด่าซ้ำมันเลยช่วยกันคิดก่อนจะทำยังไงดี" ปีย์วราเบรกเอาไว้ก่อนโดยหันไปส่ายหน้าเบาๆให้กสิราหยุดบ่นก่อน

"มึงไม่ใช่เด็กแล้วไทเกอร์ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วมึงก็ทำอะไรไม่ได้แล้วนอกจากสารภาพกับพ่อแม่มึงไปแล้วก็รับผิดชอบน้องมึงกับลูกในท้องซะ" ธีสิตบอกอย่างเป็นการเป็นงานในขณะที่ทั้งกสิราและปีย์วราก็เห็นด้วย

"ตะ..แต่ไม่ได้รักเค้านี่!"

"ไอ้สัส!ไม่รักแล้วมึงเอาจนเค้าท้องเนี่ยนะไอ้ไทเกอร์" กสิราหมั่นเขี้ยวขว้างข้าวเกรียบในจานใส่ไทเกอร์อย่างนึกโมโห

พูดมาได้ไม่รักแต่เอาเค้าจนท้องขนาดนี้!

"มึงไม่มีข้ออ้างแล้วล่ะไทเกอร์เรื่องนี้มึงต้องเป็นคนตัดสินใจเองแล้วล่ะ"

"เออ!ก็คงต้องตามนั้นแหละทำอะไรไม่ได้แล้วนี่" ไทเกอร์พยักหน้ารับพลางยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก หลังจากนั้นทั้งหมดก็นั่งดื่มกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งไทเกอร์ขอตัวออกไปสูบบุหรี่ด้านนอกโดยมีธีสิตตามไปด้วย ในโต๊ะจึงเหลือแค่สองหนุ่มสาวที่นั่งกันอย่างเงียบๆ

"ตกลงคิดได้หรือยังว่าจะเอาไงต่อ" ปีย์วราเข้ามากระแซะถามเบียดหน้าอกแกร่งเข้าหาตัวเธออย่างแนบชิด

"ยะ..ยัง ยังไม่ครบกำหนดสักหน่อย" กสิราตอบเสียงตะกุกตะกักพลางขยับตัวเองออกห่างกลัวเพื่อนอีกสองคนเข้ามาเห็นแล้วมันจะสงสัยเอา

"ทำไมวะกี้จะวันนี้หรือพรุ่งนี้คำตอบที่มึงได้มันก็เหมือนกันป่ะทำให้มึงจะต้องให้กูรออะไรแบบนี้ด้วยวะ!" ปรีย์วรากดเสียงต่ำในลำคอบดกรามแน่นอย่างกลั้นโทสะ

"ปีย์!มึงใจเย็นบ้างได้ไหมวะเรื่องของเรามันเร็วเกินไปกูแค่ขอเวลามึงอีกวันเดียวเท่านั้นทำไมต้องโมโหอะไรขนาดนี้ด้วยวะ!" กสิราตะคอกถามกลับเสียงสั่น ก่อนจะปรับสีหน้าท่าทางเมื่อเห็นเพื่อนอีกสองคนเดินเข้ามาพอดี

"กะ..กูไปฉี่ก่อนนะ" กสิราบอกแล้วคว้ากระเป๋าสะพายเดินออกไปทางห้องน้ำ

เข้าไปนั่งทำอารมณ์ในห้องน้ำอยู่พักใหญ่กสิราก็เดินออกมาเติมแป้งเติมลิปสติกอยู่หน้ากระจก เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำจนเกือบถึงทางเข้าแล้วก็พบว่ามีใครคนหนึ่งมาดักหน้าเธอไว้

"...พี่คราม" กสิราครางเรียกเสียงเบาหวิวตกใจเหมือนกันที่อยู่ๆก็มาเจอเขาวันนี้

"สบายดีไหมกี้" เขาถามเสียงอ่อนพลางยื่นมือมาจับต้นแขนเธอไว้

"โดนแฟนนอกใจพี่คิดว่ากี้ควรจะสบายดีไหมล่ะคะ" แม้ตอนนี้จะไม่ได้คิดอะไรแล้วแต่ภาพที่เขานัวเนียกับคนอื่นก็ยังติดตาเธออยู่มันยิ่งทำให้เธอโมโหและเจ็บใจ

"พี่ขอโทษ กี้...จะไม่ให้โอกาสพี่ได้แก้ไขสักหน่อยหรอพี่รักกี้มากนะ" เขาพึมพำด้วยน้ำเสียงเว้าวอนใส่

"เรายังเป็นพี่น้องกันได้ถ้าพี่ต้องการ" นั่นก็แปลได้ว่าเธอไม่ต้องการสานสัมพันธ์ใดๆกับเขาอีกแล้ว

"แต่พี่ไม่อยากเป็นพี่น้องพี่อยากเป็นผัวกี้!" ครามเริ่มขึ้นเสียงใส่อย่างหัวเสีย

"ก็ถ้าอยากเป็นผัวก้ีแล้วพี่จะนอกใจกี้ทำไมล่ะ" กสิราเองก็ไม่ยอมตะเบ็งเสียงใส่อย่างหงุดหงิดเหมือนกัน

"ก็พี่แค่พลาดแล้วพี่ก็ยอมรับผิดทุกอย่างแล้วไงทำไมกี้ไม่ยอมให้โอกาสพี่บ้าง!"

"กี้ว่าเราชักจะคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะกี้ขอตัวก่อนดีกว่านะ"

"ไม่พี่ไม่ยอมให้กี้ไปเราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน"

ครามไม่ยอมฟังเขากระชากแขนเธอลากเข้าหาตัวแล้วจับคางเรียวแน่นก่อนจะกดริมฝีปากเข้าหาบดขยี้กลีบปากนุ่มอย่างรุนแรงด้วยอารมณ์แล้วพลิกดันร่างระหงเข้าหากำแพงบดตัวเองเข้าหาเธออย่างเอาแต่ใจ

วินาทีนั้นเองที่กสิราก็อยากจะรู้หัวใจตัวเองเหมือนกันว่าลึกๆแล้วตอนนี้เธอกำลังรักใครกันแน่ หญิงสาวหลับตาแน่นจูบเขาตอบเพื่ออยากจะสำรวจตัวเองเท่านั้นแล้วเธอก็พบว่า เวลานี้เธอรู้สึกแปลกๆราวกับไม่คุ้นกับการจูบของเขาเลยทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเคยจูบกันบ่อยๆ ไม่เหมือนจูบของใครอีกคนที่เธอคุ้นเคยและโหยหามาตลอดสองวันเต็ม

เมื่อพบความรู้สึกลึกๆของตัวเองแล้วหญิงสาวก็พยายามดันร่างหนาผลักไสเขาออกให้ห่างจากตัวทั้งดีดทั้งดิ้นทั้งทุบทั้งหยิกจนกระทั่งเขายอมปล่อยตัวเธอเป็นอิสระ

"กี้กลับไปเป็นเหมือนเดิมกลับพี่ไม่ได้อีกแล้วไม่ใช่เพราะกี้ไม่อยากให้โอกาสพี่หรอกนะ แต่เป็นเพราะกี้เองที่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว..."

"หมายความว่าไงกี้..มีคนอื่นแล้วหรอ?" เขาครางถามเสียงสั่น

"กี้เพิ่งเข้าใจความรู้สึกตัวเองว่ากี้รักเขามานานแล้วกี้ขอโทษนะ" กสิราก้มหน้าเสียงสั่นน้ำตาไหลอย่างห้ามไม่อยู่

"โอเคพี่เข้าใจแล้วทั้งหมดมันเป็นความผิดของพี่เองที่รักษากี้เอาไว้ไม่ได้พี่ขอให้กี้โชคดีนะ" ครามพยายามปรับสีหน้าให้ดีขึ้นทั้งๆที่เขาเองก็มีน้ำตาไม่ต่างไปจากเธอเลย

"ค่ะพี่ครามก็เหมือนกันนะคะกี้ขอตัวก่อน" กสิราพยักหน้า ตอนนี้หญิงสาวเข้าใจความรู้สึกตัวเองและพร้อมที่จะให้คำตอบกับเขาแล้วเช่นกัน

หลังจากแยกย้ายกันไปหญิงสาวก็เดินอมยิ้มกลับมาที่โต๊ะเพืี่อที่จะพบว่าเพื่อนๆเธอเรียกผู้หญิงมานั่งกันเป็นคู่ๆแล้ว โดยเฉพาะคนที่เพิ่งทวงถามสถานะกับเธอเมื่อครู่ที่ตอนนี้นั่งกอดรัดฟัดเหวี่ยงแลกลิ้นกับสาวบนตักโดยไม่แคร์สายตาใครๆแม้กระทั่งเธอ...

แม้จะโมโหและปรี๊ดแตกขนาดไหนแต่หญิงสาวก็ปรับสีหน้าให้ดีไม่แสดงอาการใดๆออกมามือบางคว้าแก้วเหล้ายกขึ้นดื่มจนหมดแก้วแล้ววางกระแทกลงบนโต๊ะพลางใช้นิ้วปาดหยดเหล้าที่ติดตามขอบปากออกพลางจ้องหน้าปีย์วราเขม็ง