เข้าสู่ระบบ“ชอบที่ทำให้ไหม?”
“อะ..อื้อชอบ”
แหกปากร้องครางลั่นซะขนาดนั้นถ้าบอกว่าไม่ชอบมันก็จะดูตอแหลไปใช่ไหมล่ะ ยอมรับแบบแมนๆเลยล่ะกันว่าชอบมากกก! เวลาที่เขาทั้งดูดและเลียให้อย่างไม่นึกรังเกียจแม้ว่าเธอจะผ่านมือคนอื่นมาแล้วก็ตาม
“แล้วทำไมทำเก่งเคยทำมาก่อนใช่ไหม” ก็แค่ลองถามเฉยๆแต่กสิราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเสียงเธอมันต้องสะบัดอย่างนั้นทำเหมือนไม่พอใจเลย
“มึงเป็นคนแรกที่กูลองทำ”
“จริงหรอ”
“อือ”
“แล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาลองอย่างอื่นบ้างแล้ว”
“อะไรหรอ?"”
แทนคำตอบปีย์รั้งต้นขาเธอแล้วจับเธอพลิกคว่ำทำท่าโก้งโค้งยกสะโพกเธอช้อนขึ้น มือหนาจับก้นขาวอวบอ้าออกจนเห็นพูเนื้อแดงระเรื่อจากนั้นก็ใช้นิ้วแทรกเข้าไปในช่องแคบถูไถปลายนิ้วไปกับติ่งกระสันต์เบาๆจนสะโพกงามส่ายรับไปมา
“อื้ออปีย์”
“เสียวไหม?”
“สะ..ใส่เข้ามาเลยอื้ออเราไม่ไหวแล้ว”
ไม่นานร่างหนาก็ถอดถอนนิ้วออกตามคำขอแล้วใช้อย่างอื่นที่ใหญ่กว่าหลายเท่าเบียดแทรกเข้าไปช้าๆ แม้ว่าจะมีน้ำหล่อลื่นมากแต่เมื่อเทียบกับขนาดของเขาก็ทำให้มันเข้าไปอย่างยากลำบากเพราะของเธอมันค่อนข้างเล็กและแคบ
ส่วบ พรึ่บ!
“อู๊ยยย~นะ..แน่นจัง” กสิราครางลั่นเนื้อตัวสั่นระริกตามแรงอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน
“ซี๊ดดด~ตอดแน่นจังวะของกูจะขาดไหมเนี่ย!” ชายหนุ่มสบถเสียงดังพลางเลื่อนฝ่ามือไปแนบหน้าอกแล้วบีบขยำไปมา ก่อนจะเริ่มขยับสะโพกช้าๆตามจังหวะ
“อ๊ะ..อ๊าาา”
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
“ครางชื่อกูดังๆซี๊ดด”
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาห์ปีย์..ปีย์จ๋า”
“...มึงเป็นของกูกี้!เป็นของกูคนเดียว” ปีย์วราครางอย่างคนละเมอ สะโพกสอบขยับกระแทกกระทั้นจนกสิราหัวสั่นหัวคลอน เสียงเตียงเขย่าดังเอี๊ยดอ๊าดสลับกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง
พั่บ พั่บ พั่บ
“ปะ..ปีย์อู๊ยยยเสียวจัง”
“ซี๊ดดด~ตอดแน่นจังจะเสร็จอีกแล้วหรอ?”
ไม่ทันไรปีย์วราก็หัวไวเหลือเกินเดี๋ยวนี้จับจังหวะได้ว่าเวลาไหนเธอใกล้จะเสร็จ และก็ใช่อย่างที่เขาพูดเธอกำลังจะเสร็จอีกครั้งจากการกระแทกรัวๆโดนจุดกระสันต์ของเธออย่างจัง เมื่อคืนกับเดี๋ยวนี้มันช่างแตกต่างกันจังเลยจริงๆ
“อ๊าาาาห์ปีย์แรงๆเค้าจะเสร็จแล้วอ๊ายยยย” เสียงครางกระเส่าสอดแทรกกับลมหายใจที่หอบผสานกันดังซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่หยุดจนกระทั่งเย็น ให้ตายนี่มันมาราธอนใช่ไหมเนี่ย ทำไมตอนนี้เธอเห็นท้องฟ้าเป็นสีเหลืองรำไรไปแล้วล่ะ!
. .สามวันต่อมาสรุปว่ากสิราถึงขั้นจับไข้ขึ้นมาเลยผลจากการเอาแต่ใจของปีย์วราที่เอะอะก็จับเธอกระแทกเอาๆจนถึงขั้นเป็นไข้เพิ่งมีเรี่ยวมีแรงก็เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง แต่ยังดีที่ไอ้คนเป็นต้นเหตุยังมาคอยช่วยดูแลป้อนข้าวป้อนยาแถมยังจับเธอเช็ดตัวจนนาทีนี้ไม่มีอะไรให้เหลือที่จะอายอีกแล้ว ส่วนธีสิตกับไทเกอร์ต่างก็ยังไม่รู้เรื่องที่เพื่อนสองคนแอบไปกินกันเองจนกระทั่งถึงตอนนี้นั่นเพราะทั้งสองคนมีธุระด่วนกระทันหันไทเกอร์บินด่วนไปฝรั่งเศสเพื่อเยี่ยมคุณย่าที่หกล้มในห้องน้ำแต่ตอนนี้อาการดีขึ้นแล้ว ส่วนธีสิตกำลังวุ่นวายกับการแก้เกรดในเทอมสุดท้ายเพราะเขาดันไปโดดในชั่วโมงสอบนี่สิ
“ปีย์!กูว่าจะกลับห้องแล้ว” เธอบอกเสียงเบาหวิวในขณะที่ปีย์วราเดินเข้ามาในห้องอีกครั้ง
“ไม่ให้กลับ!” ชายหนุ่มปฎิเสธเสียงแข็ง
“ปีย์!กูต้องกลับ”
“มึงเป็นเมียกูแล้วผัวอยู่ไหนเมียต้องอยู่นั่น”
“อย่ามาพูดเพ้อเจ้อปีย์เอากันแค่ทีสองทีป่านนี้ผัวกูคงเต็มบ้านไปแล้ว”
“มึงพูดผิดแล้วล่ะกี้กูเอามึงไปเป็นร้อยทีแล้วมั้ง!” ปีย์วราคำรามเสียงกร้าวใบหน้าหล่อเหลาตอนนี้บูดบึ้งเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“แล้วต่อไปนี้ก็อย่าหวังว่าจะมีไอ้หมาตัวไหนจะได้มาเอามึง!” ปีย์วราพูดต่อเสียงดุดัน
“มึงอย่าเอาแต่ใจดิวะ!เราสองคนเป็นเพื่อนกันนะเว้ย” แม้จะรู้สึกดีกับปีย์วราไปมากแล้วก็ตามแต่เธอก็ยังคิดว่าการเป็นเพื่อนกันมันจะดีกว่าอยู่แล้ว ไม่อยากจะคิดว่าถ้าลองคบกันแล้วมันไปไม่รอดเธอกลัวว่าความสัมพันธ์ของเราจะไม่เหมือนเดิม กสิราก็แค่ไม่อยากจะเสียมิตรภาพดีๆแบบนี้ไป
“เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่วันที่มึงปล้ำกูแล้วกี้” ปีย์วราขบกรามคำรามลอดไรฟัน
“คะ..คือว่า”
“มึงกลัวอะไรบอกกูมาสิ”
“ขอเวลาให้กูได้คิดบ้างได้ไหมล่ะเรื่องของเรามันเร็วเกินไปกูขอเวลาหน่อยสิ”
“สองวันกูให้มึงได้เต็มที่เท่านี้”
“กูขอสามวัน..นะ”
“เออสามก็สาม”
“งั้นตอนนี้มึงไปส่งกูที่ห้องหน่อยดิ”
“ตะ..แต่”
“หยุดเลย!กูขอเวลาคิดแค่สามวันเท่านั้น”
“เออๆก็ได้”
. . สองวันผ่านไปที่กสิราเก็บตัวเงียบไม่ออกไปพบปะใคร ไม่ไปเรียนก็เพราะเธอสอบเก็บคะแนนครบทุกตัวแล้วมีสายเรียกเข้าจากทุกคนแต่เธอบอกเพื่อนว่าขอเวลาคิดอะไรเงียบๆคนเดียวก่อนพร้อมเมื่อไหร่จะติดต่อไปเอง สองหนุ่มไทเกอร์กับธีสิตคงคิดว่าเธอยังเฮิร์ตเรื่องไอ้พี่ครามอยู่เลยไม่อยากมากวนใจ แต่สองคนเธอต่างรู้ความหมายขอเวลาคิดนั้นดีตอนนั้นเธอคิดอะไรอยู่ถึงได้หน้ามืดตามัวไปปล้ำเพื่อนสนิทแบบนั้นกันนะ ตอนทำไม่คิดแต่ถึงเวลากลับมานั่งคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงต่อไปดี ยอมรับว่ารู้สึกดีๆกับปีย์วรามาก แต่ก็กลัวความสัมพันธ์ของเราจะเปลี่ยนแปลงไปมากเช่นกัน
อีกอย่างบอกได้อย่างไม่อายปากว่าติดใจเซ็กซ์ของเขามากตอนนี้ สองวันที่นั่งคิดทบทวนตัวเองใจมันคอยแต่ครุ่นคิดถึงภาพยามที่เขาคำรามและโหมสะโพกกระแทกเธอแรงๆมันยังติดตราตรึงใจเธออยู่ ที่สำคัญตอนนี้ในหัวเธอกลับไม่มีพี่ครามหลงเหลืออยู่เลยเหมือนกับว่าเธอลืมเขาไปหมดแล้วอย่างนั้นแหละทั้งๆที่เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วันเอง
ขณะนั่งคิดทบทวนอะไรไปเรื่อยไทเกอร์ก็ไลน์มาตามเพื่อขอความช่วยเหลืออันที่จริงเธอจะปฎิเสธไปแล้วล่ะถ้าไม่ติดที่ว่าไทเกอร์มันบอกว่าไปทำผู้หญิงท้องมา
‘คุณพระ!’ เพื่อนเธอไปทำผู้หญิงท้อง!
พอคิดได้ดังนั้นช่วงเวลาที่หลงลืมบางอย่างไปก็ไหลเข้ามาเมื่อคิดได้ว่าปีย์วราไม่ได้ป้องกัน ส่วนเธอก็ไม่ได้กินยาคุม!
ตาย!!!! พูดได้คำเดียว!
ได้แต่ภาวนาหวังว่าน้ำเชื้อหมอนั่นจะไม่แข็งแรงเกินไปจนทำให้เธอท้องขึ้นมาตอนนี้หรอกนะ
. . .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







