Masuk"อื้อออ"
แสงแดดที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้อัชมาหยีตา ร่างบางกลิ้งหลบแสงไปอีกด้านก็ชนเข้ากับร่างหนาแข็งแกร่งที่นอนเปลือยอกอยู่ข้างๆ ดวงตากลมโตปรือขึ้นช้าๆก่อนจะกระพริบตาถี่ๆ แวบแรกเธอรู้สึกว่าเกิดอาการผะอืดผะอมขึ้นมาจนอยากจะอาเจียน แต่ทว่าพอพลิกร่างขึ้นไปนอนทาบทับบนอกแกร่งสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆจากเรือนร่างหนาก็พาให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที
กลิ่นหอมอ่อนๆเย้ายวนจากซอกคอแกร่งพาให้อัชมารู้สึกซ่านสยิว ให้ตายนี่เธอจะหื่นแต่เช้าไปไหม ! พยายามดึงสติตัวเองตอนนี้ก็คงไม่ทันเสียแล้วเมื่อมือเรียวเลื้อยไต่ลงไปที่ใต้ขอบกางเกงนอนของสามีเป็นที่เรียบร้อยเสียแล้ว ปลายนิ้วสัมผัสถึงความแข็งแกร่งที่แข็งผงาดชูชันรับฝ่ามือ เธอกำมือแล้วรูดท่อนเนื้อขึ้นลงช้าๆปลายหูได้ยินเสียงทุ้มครางแหบพร่า
"อื้มม...ตื่นมาก็ซนแต่เช้าเลยนะ" เสียงแหบกระเส่ากระซิบชิดศีรษะเล็ก
"ฮืออหนูหิวน้ำนี่นาแต่ขี้เกียจลงไปข้างล่าง" เสียงหวานกระซิบบอกเขาเสร็จแล้วมุดหัวลงไปใต้ผ้าห่มจุดหมายปลายทางคือปราบเจ้างูยักษ์ที่โอหังชูคอคับเต็มมือ"กินน้ำอันนี้มันจะอิ่มหรอครับฮึ" ปากถามแต่มือหนาตวัดผ้าห่มออกห่างอำนวยความสะดวกให้เมียเด็กได้ทำอย่างใจต้องการ
"ไม่อิ่มแต่มันอร่อยนี่คะ" เธอตอบโต้พลางดึงกางเกงนอนของเขาออกแล้วจับลำเอ็นตั้งลำขึ้น อ้าริมฝีปากออกกว้างแล้วครอบลงดูดท่อนเนื้อใหญ่โต
มันคับแน่นเต็มปากไปหมด !
อัชมารูดดูดลำเอ็นแข็งร้อนเข้าออกช้าๆช้อนสายตาดูปฏิกิริยาของสามีว่าเขามีท่าทีอย่างไรแล้วก็ได้เห็นว่าจริงๆแล้วเขาชื่นชอบในสิ่งที่เธอทำสักแค่ไหน
"ซี๊ดดดอาาาาส์ลิ้นหนูนุ่มจังป๊าเสียว" เสียงครางแผ่วมาพร้อมกับสะโพกสอบที่แอ่นเด้งเข้าสู้ใส่ปากเธอรัวๆจนหายใจแทบไม่ทัน ฝ่ามือหนาเลื่อนเข้ามาจับปอยผมเธอรั้งเบาๆแล้วกระแทกเอวเข้าใส่ปากสู้
บ๊วบๆๆ~
"อ่าาาส์เสียวหัวป๊าจะแตกอื้อออ" เจ้าของเอ็นคำรามเสียงสั่นก้มหน้ามองภาพที่ยั่วกิเลสสุดๆคือใบหน้าสวยที่ก้มลงดูดเอ็นร้อนของเขารัวๆบางจังหวะก็แลบลิ้นออกมาลากปลายลิ้นไปตามส่วนหัวกลมมนลากขึ้นลากลงแล้วบดขยี้ตรงหัวเห็ดบวมแดง
เสียวเป็นบ้า !
แม้จะผ่านมาหนึ่งปีแต่ความรักที่มีให้เธอยิ่งมีมากขึ้นทุกวัน โดยเฉพาะตอนนี้ที่เขารู้สึกว่าเมียตัวเองดูสวยและเซ็กซี่มากขึ้นทุกวันร่างกายดูมีน้ำมีนวลหน้าอกอวบขยายใหญ่มากขึ้นแล้วยิ่งลีลาเร่าร้อนที่แสดงตอนนี้สิจะไม่ให้เขารักจนหัวปักหัวปำได้ไง
อึก..บ๊วบๆๆ
"อูยยยเสียวใกล้จะแตกแล้วครับ"
ยิ่งได้ยินเขาพูดอัชมาก็ยิ่งเร่งริมฝีปากให้เร็วขึ้นทั้งดูดทั้งเลียลำเอ็นร้อนผ่าวให้เร็วมากขึ้นรูดมันเป็นจังหวะจนร่างกายหนาเริ่มกระตุกเกร็ง
"อ๊าาาาส์ตะ..แตกแล้ว !"
ไม่นานร่างหนากระตุกแล้วพ่นน้ำขาวขุ่นออกมาใส่จนเต็มปาก เธอก็อ้าปากรับดูดกลืนลงท้องไปจนหมดสิ้นทุกหยาดหยด
ลิ้นเรียวตวัดปาดทำความสะอาดแก่นกายที่ยังไม่สงบนิ่งให้จนสะอาดหมดจดเหมือนเดิม จากนั้นจึงเลื่อนตัวขึ้นไปนอนบนตัวของเขาพลางกระซิบข้างหูเขาเบาๆ
"อร่อยจังค่ะ"
กวินหน้าแดงเขินเมียเด็กพลางใช้ปากงับจมูกสวยได้รูปเบาๆแล้วกระซิบตอบเธอ
"แสบนักนะ !"
"คิกๆๆๆ"
คนแสบหัวเราะคิกคักก่อนที่จะหันหน้าซบอกแกร่งหาที่นอนสบายๆ โดยที่เจ้าของอกยัง 'แข็ง' ผงาดอยู่เลย
"หลับได้ไงอ่ะป๊ายังอยากอยู่เลย" เขากระซิบเสียงอ้อนปากขบเม้มติ่งหูเล็กไปมาเบาๆหยอกเย้า
"อื้อออหนูง่วงแล้วอ่าา" คนง่วงงอแงเล็กน้อย
"ขึ้นให้ป๊าหน่อยนะ..นะครับคนดี"
ต่อให้อยากหลับแค่ไหนแต่แค่ได้ยินเสียงออดอ้อนจากคนที่รักและทำเพื่อเธอทุกอย่างมาตลอดอัชมาก็พร้อมจะถ่างตาทำทุกอย่างให้เขา ใบหน้าสวยลืมตาขึ้นมากระถดตัวขึ้นนั่งคล่อมหน้าท้องแข็งแกร่งแล้วยกตัวเองขึ้นให้กลีบเนื้ออ่อนนุ่มอยู่ตรงตำแหน่งกับท่อนเนื้อปูดโปนแล้วกดตัวลงนั่งทับถูไถไปมาเบาๆโดยที่ยังไม่ได้เข้าไปสอดใส่
"อ๊าาาห์เสียวจังค่ะ" คนตัวเล็กขยับโยกเบาๆแล้วครางเสียงแผ่วพร่า
"ป๊าก็เสียวอยากให้หนูขย่มจะแย่" เสียงทุ้มบอกพลางจับเอวบางยกขึ้นแล้วจ่อลำเอ็นถูไถตรงร่องเล็กเบาๆ
"อ่าาาห์ อูยยย" เสียงเล็กครางสั่นสะท้านเมื่อถูกลำเอ็นถูไถโดนตรงติ่งกระสันต์ก่อนที่จะถูกเขากดเอวเล็กลงมานั่งทับท่อนเนื้อใหญ่โตจนสุดลำ
"ซี๊ดดด..อ๊าาาส์"
สองเสียงอ้าปากครางกระเส่าพร้อมกันก่อนจะผวาโน้มกลีบปากเข้าหาจูบกันอย่างดูดดื่ม อัชมาขยับยกสะโพกโยกขย่มบนตัวเขาทั้งเร็วและช้าสลับกัน เมื่อใดที่เหนื่อยเขาก็ช่วยยกเอวแล้วขยับสะโพกโหมเข้าใส่แทน
"อูยยยยอาาาาห์"
"โอยยยซี๊ดดดด"
เนิ่นนานกว่าที่ยกนั้นจะจบลงเล่นเอาอัชมาหมดแรงไปพอสมควร ต่างจากสามีของเธอที่ทันทีที่เสร็จสมอารมณ์หมายอยู่ๆเขาก็เกิดผะอืดผะอมจนต้องวิ่งเข้าไปอาเจียนที่ในห้องน้ำ เสียงโอ๊กอ๊ากทำเอาเธอตื่นเต็มตาขึ้นมาทันที
อัชมาคว้าขวดน้ำวิ่งเอาเข้าไปป้อนให้เขาดื่มพร้อมกับไปลูบหลังให้อย่างไม่รังเกียจ พลางนึกถึงก่อนหน้านั้นเมื่อปีที่แล้วหลังจากที่ตกลงปลงใจไปกับเขาพอตื่นเช้ามาป๊ากวินก็พาเธอไปจดทะเบียนสมรสโดยไม่ลังเล ตอนแรกเธอก็ไม่แน่ใจแต่พอเห็นท่าทางจริงจังของเขาเธอก็เลยตัดสินใจตกลงจดทะเบียนสมรสเป็นเมียของเขาอย่างถูกต้องตามกฏหมายเรียบร้อย
"ป๊าเป็นอะไรทำไมอาเจียนหนักแบบนี้" เสียงหวานลนลานถามเสียงสั่นเมื่อเห็นอาการอ่อนเปลี้ยเพลียแรงของเขา
"ไม่รู้ครับอยู่ๆก็อยากจะอ้วกออกมาแบบนี้"
"ไปหาหมอกันดีไหมคะป๊าท่าทางไม่ดีเลย"
สุดท้ายทั้งคู่เลยตัดสินใจพากันไปหาหมอที่โรงพยาบาล คุณหมอตรวจอาการของกวินอย่างละเอียดแต่ก็ไม่มีผิดปกติร่างกายของเขาเขาแรงดีทุกอย่างจนคุณหมอนึกแปลกใจ สุดท้ายหมอเลยขอตรวจร่างกายของอัชมาแทน
หลังจากรอผลตรวจราวๆเกทอบครึ่งชั่วโมงไงคุณหมอก็แรกทั้งคู่เข้าไปในห้องตรวจแล้วแจ้งข่าวดีว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ได้สองสัปดาห์ !
สรุปว่ากวินแพ้ท้องแทนเธอนั่นเอง !
คุณพ่อหมาดๆตื่นเต้นดีใจที่สุดเฝ้าประคบประหงมเมียเด็กเป็นอย่างดี แม้อัชมาจะน้ำหนักขึ้นมาเป็นสิบกิโลภายในไม่ถึงเดือนแต่กวินก็ยังรักและหลงหนักกว่าเก่าอีก ยิ่งเมียเขาตอนท้องอารมณ์ยิ่งร้อนแรงมากขึ้นกว่าปกติเล่นเอาพวกเขาต้องออกกำลังกายเอวกันดึกๆอยู่เสมอ
หนึ่งเดือนต่อมาอยู่นาถนรีก็โผล่มาหลังจากหายหน้าไปนานและเธอไม่ได้มามือเปล่า นาถนรีมาพร้อมเด็กผู้ชายวัยห้าเดือนเศษน่าตาน่ารักน่าชังหน้าเหมือนกรกฏทุกกระเบียดนิ้ว
นาถนรีมาขอฝากลูกให้อัชมาเลี้ยง เธอบอกว่าเธอทำใจไม่ได้จริงๆลูกชายของเธอหน้าเหมือนกรกฏที่สุดยิ่งได้เห็นหน้าลูกเธอยิ่งคิดถึงคนเป็นพ่อจนแทบทำใจไม่ได้พร้อมทั้งขอโทษขอโพยกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำไม่ดีลงไป
กวินยินดีรับเลี้ยงหลานชายที่หน้าเหมือนลูกชายเขาทุกกระเบียดนิ้วไว้เอง เขาตั้งใจว่าจะรับหลานชายให้เป็นบุตรบุญธรรมอย่างถูกต้องตามกฏหมาย โดยจ้างคนมาช่วยเลี้ยงเพื่อที่เมียเด็กที่กำลังท้องจะได้ไม่เหนื่อยมาก
เวลาต่อมาอัชมาก็คลอดลูกสาวหน้าตาน่ารักออกมาเหมือนทั้งพ่อและแม่ทั้งคู่ช่วยกันประคบประหงมเลี้ยงดูทั้งลูกชายและลูกสาวให้เติบโตมาด้วยกัน โดยมีน้าๆอย่างรรินดาและอรอารยาที่หาเวลาว่างมาช่วยกันเลี้ยง ส่วนนาถนรีก็มีบ้างที่แอบมาดูลูกเพราะความคิดถึงพร้อมทั้งบอกตัวเองว่าเธอคิดถูกแล้วที่ปล่อยให้ลูกได้มีครอบครัวครบสมบูรณ์มีทั้งพ่อและแม่ เธอเชื่อว่าเพื่อนของเธอจะดูแลลูกชายของเธอเองได้ดีกว่าตัวเธอแน่ๆ
. . The endติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







