เรื่อง(ลับ)หลัง 7| เสร็จสมอารมณ์หมาย

เช้าวันต่อมาอัชมานัดรรินดาและอรอารยามาพบที่ร้านอาหารประจำของพวกเธอ เมื่อถึงเวลานัดทั้งสามสาวก็มาเจอกันหลังสั่งอาหารมาเรียบร้อยพวกเธอก็มองหน้ากันไปมาราวกับจะรอให้มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเริ่มพูดขึ้นเสียก่อน

"คือ...ฉัน..." อัชมาอึกอักไปมาในขณะที่สองสาวลอบมองหน้ากัน

"แกอยากจะพูดอะไรพูดออกมาได้เลยไม่ต้องกลัวพวกฉันอยู่ตรงนี้คอยซัพพอร์ตแกเสมอ" อรอารยาบอกเพื่อนน้ำเสียงจริงจัง

"คือเรื่องฉันกับป๊ากวินน่ะตอนแรกฉันก็ยอมรับนะว่าฉันแค่อยากประชดคุณกันต์เค้าที่เขานอกใจฉันได้แล้วทำไมฉันจะทำบ้างไม่ได้ฉันเลยไปอ่อยป๊า แต่ทำไปทำมาฉันดันไปตกหลุมรักเขาขึ้นมาซะงั้น"

"นี่แกอย่าบอกนะว่าแก...เสร็จเขาแล้ว !" รรินดาตาโตอมยิ้มกรุ้มกริ่มแซวเพื่อนขึ้นมา

"บ้า ! ยังงง ! แค่เกือบๆจุ่มไปแค่หัวจะเรียกว่าผัวได้เลยไหมล่ะ" อัชมายิ้มเขินก่อนจะบอกเพื่อนหน้าตายทำเอาสองสาวตาโตอ้าปากค้างกับคำพูดคำจาที่แปลกไปของเพื่อน

"เพื่อนฉันดูจะแซบขึ้นมากเลยนะ" อรอารยาบอกสายตากวาดมองใบหน้าอิ่มเอิบของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้มองเห็นแต่ความสดใสไร้แววอมทุกข์เหมือนเมื่อก่อน

"ที่ผ่านมาฉันเอาแต่เครียดกลัวไปซะทุกเรื่องทุกอย่างจนกระทั่งมาเจอป๊ากวินเขารับฉันได้ทุกเรื่องดูแลฉันดีอย่างที่ลูกชายเขาไม่เคยทำได้เลยมันทำให้รู้สึกว่าโลกมันกว้างและสดใสมากขึ้น เขาขอให้ฉันอยู่กับเขาเพราะว่าที่บ้านฉันก็ไม่มีใครต้อนรับฉันเลยสักคน" อัชมาหุบยิ้มเมื่อนึกถึงครอบครัวของป้า

"แกแน่ใจแล้วใช่ไหม ?" ทั้งสองสาวเอ่ยคำถามพร้อมๆกัน

"ใช่ฉันแน่ใจ ถึงแม้ในอนาคตข้างหน้าฉันอาจต้องเจ็บอีกครั้งแต่อย่างน้อยฉันจะไม่ยอมให้มันสาหัสเหมือนครั้งนี้แน่ๆ" อัชมาตอบเพื่อนสีหน้าจริงจัง

เวลาไม่นานทำให้เธอรักเขาได้ แต่อนาคตก็ยังไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้บ้าง เจ็บครั้งนี้มันสาหัสยิ่งนักและความรักครั้งนี้เธอเตรียมใจรับมันไว้แล้วไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

"ขอให้แกจำไว้ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงแกยังมีพวกฉันที่คอยเป็นห่วงและให้กำลังใจแกอยู่ตรงนี้เสมอเพื่อนรัก" รรินดายื่นมือมาจับมือของเพื่อนบีบเบาๆเพื่อส่งกำลังใจไปให้ ในขณะที่อรอารยาที่นั่งอยู่ข้างๆก็สวมกอดเธอแทน

"ขอบใจพวกแกมากนะที่ไม่โกรธในสิ่งที่ฉันทำ อันที่จริงฉันเอาแต่โกรธยัยนิ้มที่มันมาแทงข้างหลังฉันแต่ที่จริงฉันยังก็กำลังจะทำตามมันด้วยซ้ำจะว่าไปก็ไม่ได้ข่าวคราวของมันเลยเนอะไม่รู้เป็นยังไงบ้าง"

"นั่นสิฉันเองก็เป็นห่วงมันอยู่เหมือนกันนะวันนั้นตบมันไปแรงด้วย" รรินดาบอกสีหน้าสลดลง

"ไม่เป็นไรยัยนิ้มมันถึกจะตายเดี๋ยวสักวันเมื่อมันพร้อมก็คงจะกลับมาหาเราเอง" อรอารยาปลอบเพื่อนเบาๆ

"แล้วแกหายโกรธมันแล้วหรอเอ๋ย"

"ฉันไม่โกรธมันแล้วล่ะจะโทษมันฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกผิดที่คนของเราก็ด้วยยังไงซะมันก็เป็นเพื่อนเรามานาน"

"ฉันดีใจนะที่แกคิดแบบนี้ได้" อรอารยาบอกพร้อมส่งรอยยิ้มให้เพื่อน

"ก็ฉันมันคนดีไง"

"หรอออ !" สองเสียงสอดประสานพร้อมกันพลางเบ้ปากใส่แม่พระที่นั่งตักข้าวเข้าปากอย่างอร่อยเมื่ออาหารมาเสริฟพอดี

สามสาวกินข้าวพูดคุยไปช้อปปิ้งดูหนังกันต่อทั้งวันยันเย็นจึงแยกย้ายกันกลับ อัชมาขับรถกลับไปบ้านเพราะเธอออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้าและไม่ได้บอกใครไว้ด้วย

เมื่อมาถึงกลับเห็นแต่ความวุ่นวายของคนที่บ้านเสียงโหวกเหวกโวยวายดังลั่นยกใหญ่

"โว๊ยคนทั้งคนหายไปพวกแกจะไม่รู้กันเลยรึไงวะ !" เสียงกวินตะโกนดังลั่นบ้านเมื่ออัชมาเดินเข้ามาถึงในบ้าน

"ขอโทษจริงๆค่ะคุณผู้ชายพอดีว่าคุณเอ๋ยไม่ได้บอกไว้ว่าจะไปไหนพวกอิฉันเลยไม่กล้าจะถามน่ะค่ะ" ป้าแป๋วแม่บ้านเป็นคนตอบสีหน้ากล้าๆกลัวๆ

"เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆพวกแกเนี่ย" ท้ายประโยคป๊ากวินหันไปตวาดทางพวกคนสวนเพราะความเกรงใจป้าแป๋วที่เป็นคนเก่าคนแก่เลยไม่กล้าจะโวยวายมาก

"ป๊าขา.. มีอะไรกันหรือเปล่าคะทำไมเสียงดังกันจัง" อัชมาเดินเข้ามาถามด้วยสีหน้างงๆทค่ทุกคนดูวุ่นวายกันไปหมด

"เอ๋ย ! หายไปไหนมาคะเนี่ยป๊าตกใจหมดเลยนึกว่าหนูจะหนีป๊าไปซะอีก" ทันทีที่หันมาเห็นหน้าเธอป๊ากวินก็ตรงเข้ามาดึงร่างเธอไปกอดแนบอกแน่นพลางบ่นเสียงอ่อนใส่

"หนูจะหนีไปทำไมในเมื่อตอนนี้หนูไม่มีที่ให้ไปไหนอีกแล้ว" อัชมาเงยหน้าสบตาเยาพลางตอบอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

"หนูก็ต้องอยู่ที่นี่ไงอยู่กับป๊านะอย่าไปไหนเลย" กวินบอกน้ำเสียงออดอ้อนพลางส่งสายตาไล่ให้บรรดาคนใช้ทั้งหลายสลายตัวไปก่อน

"หนูไม่ไปไหนหรอกค่ะจะอยู่ที่นี่กับป๊าจนกว่าป๊าจะไม่ต้องการหนูแล้ว"

"พูดอะไรแบบนั้นกันฮึไม่เอาไม่พูดแบบนี้อีกนะหนูอยู่ที่นี่ได้ตลอดชีวิตเพราะต่อจากนี้ไปที่นี่ก็เป็นบ้านของหนูอีกคนเหมือนกัน"

"ขอบคุณมากนะคะป๊า" อัชมากระพุ่มมือไหว้แนบอกแกร่งพลางสวมกอดรอบเอวสอบแนบแน่น

"เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้ไหมล่ะ" เสียงแหบกระเส่าบอกน้ำเสียงพร่า

"อื้อ...ป๊าขาฟ้ายังสว่างอยู่เลยนะคะ"

"นี่แหละดีป๊าอยากมองหนูไปทุกซอกทุกมุมเลย"

"งื้อป๊าหื่นอ่ะ"

"แล้วหนูไม่ชอบหรอ ?" ถามสีหน้ากรุ้มกริ่ม

"ชอบสิคะ" อัชมาตอบด้วยใบหน้าเอียงอายพลางยกมือโอบรอบลำคอแกร่งเมื่อเขาช้อนร่างบางระหงขึ้นแนบอกพาเดินเข้าห้องนอนไป

มือหนาปลอกเปลือกลอกคราบร่างงามออกจนเนื้อตัวเปลือยเปล่า ร่างขาวอวบเปลือยเปลือยสัดส่วนทุกเรือนร่างให้ได้เห็น กวินกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ยามที่สายตาจับจ้องอยู่ที่ก้อนกลมกลึงสองก้อนมีเม็ดยอดสีหวานระเรื่อชูชันชี้หน้าอย่างท้าทาย

มือหนาตะปบหมับลงที่เต้าอวบขาวสล้างทั้งสองข้างพลางบีบเคล้นเน้นๆจนเต็มมือ ใบหน้าสวยเหยเกเมื่อถูกปลายนิ้วถูสะกิดวนที่หัวนมรัวๆความเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างหายใจหอบกระเส่าเบาๆ

"อ๊ะ...อ๊าาาห์" นมขาวทะเล้นทะลักฝ่ามือหนา

"เต็มมือดีจริงป๊าชอบ" เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แต่แน่นมือนมของแท้แม่ให้มาเยอะจริงๆเขาสามารถบีบได้แบบไม่ต้องกลัวแตกคามือเหมือนคนอื่นๆที่เคยทำหน้าอกมา

คนตัวโตดันร่างขาวเนียนให้หันหลังเอาแผ่นหลังขาวเนียนชนหน้าอกแกร่ง บั้นท้ายอวบอิ่มแนบชิดอยู่กับความแข็งแกร่งที่กำลังทิ่มแทงอยู่ตรงจุดอ่อนไหว ทั้งคู่หอบหายใจกระเส่าสั่นไหว

"ป๊าขา...แข็งจัง" อัชมาครางเสียงพร่าแอ่นบั้นท้ายเข้าถูไถสู้ความร้อนระอุที่กำลังเบียดแนบชิดบั้นท้ายของตัวเอง

"อาาาส์ซี๊ดดดมันอยากเข้าไปในตัวหนูแล้วไง" กวินครางแหบกระเส่าปลายนิ้วเรียวเคลื่อนลงไปที่รอยแยกตรงหว่างขาขาวแล้วบดขยี้ตรงติ่งจงอยถูไถมันขึ้นลงช้าๆทำเอาร่างบางยืนแทบไม่ติด

"ซี๊ดดดดป๊าขาาาหนูเสียว" อัชมากระซิบเสียงพร่าพลางอ้าขาออกกว้างอำนวยความสะดวกให้นิ้วเขาสอดใส่ได้ลึกและง่ายขึ้น

ผลุบ~

ปลายนิ้วแข็งแรงผลุบหายเข้าไปในร่องแคบแรงดูดรัดแน่นจนแทบขยับนิ้วไม่ได้ ภายในโพลงสวาทตอดตุบๆพลางขับน้ำหล่อลื่นออกมาช่วยให้นิ้วลื่นขึ้นและขยับได้ง่าย

"อาาาส์ดูสิหนูรัดนิ้วป๊าแน่นจัง" กวินเอนร่างสวยมาพิงแผงอกแยกเรียวขาสวยอ้าออกแล้วจ้วงแทงนิ้วเข้าๆออกๆเป็นจังหวะจนเกิดเสียงดังแจ๊ะๆ มือหนาอีกข้างเชยคางเรียวให้เงยหน้ารับจูบแสนเร่าร้อนที่เขามอบให้

ร่างบางตวัดปลายลิ้นเกี่ยวกวัดกับลิ้นร้อนชื้นดูดกลืนแลกเปลี่ยนน้ำลายกันอย่างดูดดื่มพลางแอ่นสะโพกเสียดสีแก่นกายใหญ่ยาวบิดกายเร่าๆอย่างเสียวซ่านขนอ่อนในกายลุกวาบหยาดน้ำหวานไหลเอ่อเยิ้มเต็มฝ่ามือหนา

กายใหญ่จับสะโพกกลมมนช้อนขึ้นให้ลอยเด่นแอ่นแผ่นหลังนวลเนียนให้ก้มโค้งท้าวแขนลงกับโต๊ะเครื่องแป้งแล้วใช้นิ่วเรียวแหวกกลีบเนื้ออวบอิ่มทั้งสองข้างแยกออกจากกันจากนั้นจึงก้มหน้าลงประกบปากดูดตรงติ่งเนื้อสีแดงระเรื่อ

"อ๊าาา..ซี๊ดดดป๊าขาหนะ..หนูเสียวอูยยย" เสียงหวานครางระโหยหอบหายใจกระเส่าเมื่อถูกจู่โจมที่จุดอ่อนไหว

จ๊วบๆๆ~

เสียงดูดน้ำหวานจากโพลงสวาทดังก้องห้องยิ่งทำให้อารมณ์ของทั้งคู่พลุ่งสูง อัชมาตัวเกร็งกระตุกเมื่อความเสียวซ่านแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างเสียวจนใจจะขาดมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ที่ผ่านมาไม่เคยเลยสักครั้งที่จะรู้สึกแบบนี้

แผล๊บๆๆแจ๊ะๆ~

เสียงริมฝีปากดูดเลียกลีบเนื้อตวัดน้ำหวานรัวๆขณะใช้นิ้วแทงเข้าแทงออกในร่องช่วยเร่งให้น้ำหวานไหลออกมาให้เขาได้ลิ้มชิมรส ร่างกายของอดีตลูกสะไภ้ทั้งหอมทั้งหวานจนอย่างจะดูดกินอย่างนี้ทุกวันทุกคืนไม่ไปไหนเลย

"อื้ออ...หนูจะเสร็จซี๊ดดด"

"ปล่อยออกมาป๊าจะเลียให้หมดเลยจ๊วบ"

"อ๊ะๆๆอ๊ายยย"

อัชมาตัวเกร็งกระตุกปลดปล่อยความสุขสมออกมาเต็มที่ กวินกวาดปลายลิ้นดูดเลียหยาดน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาดูดกลืนเข้าปากชนิดไม่ยอมให้ไหลทิ้งแม้แต่หยดเดียว

เธอทิ้งตัวอ่อนนอนระทวยหอบหายใจแฮกๆหัวสมองโล่งเนื้อตัวปลอดโป่ง ภายในกายยังคงเต้นตอดตุบๆไม่หาย ยังไม่ทันจะหอบหายใจเข้าให้เต็มปอด แก่นกายใหญ่ก็ถูกสอดใส่เข้ามาทางข้างหลังทีเดียวมิดด้ามจนใบหน้าเหยเกทั้งจุกทั้งเจ็บทั้งเสียวปะปนกันไปหมด

ปึก~ส่วบ~

"อ๊ะ..อูยยยยซี๊ดดด" อัชมาครางซี๊ดจิกปลายนิ้วลงบนโต๊ะเมื่อคนด้านหลังขยับตัวจนมันครูดสีโดนจุดเสียวภายใน

"อืมมม...แน่นตอดดีชิบ !" เสียงทุ้มคำรามพร่าลมหายใจหอบกระเส่ากัดกรามแน่นเมื่อลำเอ็นถูกตอดรัดถี่ยิบจนแทบจะเสร็จสมเสียเดี๋ยวนั้น

มือหนาจับเอวบางแน่นแล้วกระแทกกายโถมเข้าใส่เต็มแรงซอยสะโพกถี่ยิบสลับจังหวะช้าบ้างเร็วบ้างกระแทกจุดเสียวของเธอเน้นๆจนกายสาวบิดเร่าๆ เตรียมทะยานสู่ความสุขสมอีกรอบ

ตั่บๆๆๆ

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องอัชมากรีดเสียงร้องครางจนแสบคอไปหมด ป๊ากวินทั้งใหญ่ทั้งยาวถึงใจแถมลีลายังไม่มีที่ติ งานนี้เห็นทีเธอคงจะไปไหนไม่รอดเสียแล้วล่ะ !

ส่วนกวินที่ถูกร่องเล็กตอดรัดลำเอ็นแน่นจนคาดว่าอีกไม่นานเขาก็จะเสร็จสมตามร่างบางไปติดๆ แม่ตัวเล็กแต่เต็มไม้เต็มมือดีคนนี้เห็นทีเขาก็คงจะไปไหนไม่รอดเสียแล้วไม่เสียแรงที่แอบมองมานาน !

"อูยยย...อ๊าาาา"

"ซี๊ดดด...อ๊าาาส์"

สองเสียงสอดประสานกันครางลั่นห้องเมื่อต่างถึงจุดหมายปลายทางไปพร้อมกัน เขาปลดปล่อยน้ำเชื้อขาวขุ่นออกมารินรดโพลงสวาทแทบทุกหยาดหยด สองร่างทอดกายทาบทับกันหอบหายใจระรัว

ไม่นานบทรักบทใหม่บทที่สองสามสี่ห้าก็ตามมาติดๆกว่าจะจบบทเรียนใหม่ๆที่กวินมอบให้เล่นอัชมาถึงขั้นสลบคาเตียงเสร็จแล้วเสร็จอีกจนน้ำแทบจะหมดตัวกันอยู่แล้ว