EP 2 ติวเข้มน้องสาวข้างบ้าน (18+)

“Oh My God!! เฮียพกอนาคอนดาติดตัวมาตลอดเลยเหรอเนี่ย”

“เป็นไง ใหญ่กว่าของไอ้สิงห์ไหม” คนนั่งกอดอกยักคิ้วถามอย่างภูมิใจในความเป็นชายของตัวเอง ก่อนจะต้องหน้าหงายไปกับคำตอบเด็กบ้าด้านล่าง

“ไม่อะของเฮียเล็กกว่า ล้อเล่น อืม...จากที่จับดูแล้วของเฮียน่าจะใหญ่กว่านะ แถมแข็งกว่าด้วย”

จะไม่ให้แข็งได้ยังไงก็เล่นรูดเอา ๆ อยู่นั่นแหละ

“เฮียว่ามันแข็งพอแล้วนะ ไหนวินนี่ลองใช้ปากตามในคลิปซิ เดี๋ยวเฮียจะได้ช่วยบอกว่าต้องปรับตรงไหนบ้าง”

คนอดใจไม่ไหวรีบหลอกล่อให้เด็กน้อยที่ลงไปคุกเข่ากับพื้นห้องหยุดมือและเปลี่ยนไปใช้ส่วนอื่นในร่างกายแทน

“โอเคค่ะ”

คนฟังรับคำอย่างแข็งขัน ลิ้นเล็กเริ่มทำตามคลิปที่ดู ๆ มา ลากไล้ไปตามความยาวของท่อนเนื้อสีเข้มในมือจนมันฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำลายสีใส

“อ่า!”

แค่เริ่มก็เรียกเสียงในลำคอแกร่งได้ซะแล้ว ทั้ง ๆ ที่เคยโดนสาว ๆ ใช้ปากช่วยมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วในชีวิตนี้ แต่ทำไมครั้งนี้มันถึงได้รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวตั้งแต่เริ่มแบบนี้กันนะ ภูผาได้แต่นึกสงสัยกับตัวเอง

ดวงตาคมก้มมองคนที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า ลิ้นนุ่มที่กำลังปาดเลียไปทั่วความเป็นชายของเขาอย่างสะเปะสะปะ แต่กลับทำให้เขาสะท้านได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว ช่างน่าแปลก

มือหนาเลื่อนลงไปประคองใบหน้าหวานให้เงยขึ้นเล็กน้อย

“เวลาทำก็เงยหน้าขึ้นมาบ้าง ส่งสายตาที่คิดว่ายั่วที่สุดไปให้ไอ้หมอนั่นด้วยเป็นพัก ๆ”

“แบบนี้เหรอคะ” เมื่อสิ้นคำถาม คนตัวเล็กก็จับท่อนเนื้อในมือตั้งขึ้นก่อนจะลากลิ้นจากโคนจรดปลายไปพร้อม ๆ กับส่งสายตาหวานเยิ้มให้คนด้านบนไปด้วย

“บะ...แบบนั้นแหละ” คนสอนเริ่มลมหายใจสะดุดเมื่อเด็กข้างบ้านของเขาหัวไวเกินไปแล้ว

“อ่า! ยังไม่ต้องอมเข้าไปลึก เอาเท่าที่ไหว ค่อย ๆ ปรับตัวก่อน” มือหนารั้งใบหน้าหวานที่พยายามจะกลืนกินตัวตนเขาทีเดียวมิดลำไว้

ทั้ง ๆ ที่สติใกล้จะกระเจิงจากความคับแน่นของปากวินนี่ แต่ภูผาก็ต้องตั้งสติและค่อย ๆ สอนเด็กน้อยของเขาต่อไป

“ใช้มือช่วยไปก่อน แบบนี้” คุณครูจำเป็นพามือน้อยมาชักรูดท่อนเนื้อของตนในส่วนที่อีกคนยังครอบปากลงมาไม่ถึง

มือหนึ่งก็ช่วยบังคับหัวเล็ก ๆ ให้เคลื่อนขึ้นลงในจังหวะเนิบนาบก่อนอย่างใจเย็น

“อะ! เจ็บ ๆ ห่อปากหน่อยวินนี่ ฟันมันโดนน้องเฮีย”

คนฟังพยักหน้าน้อย ๆ รับคำสอนก่อนจะเริ่มทำตาม ห่อปากดูดดึงสิ่งที่คาอยู่ในปากจนเกิดเสียงเฉอะแฉะฟังดูลามกเหมือนในคลิปไม่มีผิด

“แบบนั้นแหละดี ซี๊ด” รอบนี้คุณครูถึงกับต้องซูดปากเสียงดังเมื่อนักเรียนคนเก่งใช้ลิ้นนุ่มหยอกเย้าส่วนหัวที่ไวต่อสัมผัสกว่าส่วนอื่น ก่อนจะแหย่รูด้านบนเล่นอย่างซุกซนทำเอาคนถูกสัมผัสขนลุกไปทั้งตัว

ใบหน้าหล่อขบกรามแน่นเพื่อข่มอารมณ์ เขาปล่อยมือที่บังคับเด็กน้อยออกให้อีกฝ่ายได้เริ่มหัดทำด้วยตัวเอง

“ชินแล้วก็ลองอมเข้ามาให้ลึกขึ้น ค่อย ๆ เข้ามา อย่างงั้นแหละ อ่า”

ใบหน้าหล่อเชิดขึ้นระบายเสียงแห่งความเสียดเสียวและพอใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า

เพียงไม่นานเด็กหัวไวด้านล่างก็สามารถครอบดูดแก่นกายเขาได้มิดลำจริง ๆ ทั้งยังขยับใบหน้าขึ้นลงได้ดีไม่มีสะดุด สายตายั่วยวนก็ช้อนขึ้นมามองเขาเป็นพัก ๆ

เต็มสิบไม่หักเลยงานนี้

“อ่า! ถ้าอยากให้ไอ้หน้าขาวมีอารมณ์มากขึ้น วินนี่ก็ต้องเล่นกับร่างกายตัวเองไปด้วยรู้ไหม”

คิ้วสวยขมวดแทบเป็นปมเมื่อฟังเสร็จ คนมองก็พอรู้ว่าเด็กน้อยไม่เข้าใจ

“เริ่มจากลองขยำหน้าอกตัวเองก่อนก็ได้”

เป็นอีกครั้งที่เธอเชื่อฟังเขาอย่างว่าง่าย สองมือเลื่อนขึ้นมาบีบขยำหน้าอกของตัวเองตามคำสอน หนักบ้างเบาบ้างตามอารมณ์ของตัวเองที่กำลังพาเธอไป

“อย่างงั้นแหละ ทำเสียงครางไปด้วยจะยิ่งได้อารมณ์นะเฮียว่า”

“อื้อ ~”

“ไม่ไหว อ่า” ยั่วเย็Xเกิดไปแล้วแบบนี้

“หยุดก่อน ๆ เอามือออกไม่ต้องทำแล้ว”

ใบหน้าเล็กถอนปากออกจากท่อนเนื้อสีเข้ม เมื่อเกิดคำถามกับการกระทำของคุณครูจำเป็นด้านบน

“ทำไมล่ะคะ วินนี่ว่าได้อารมณ์ดีออก ดูหน้าเฮียก็เคลิ้ม วินนี่เองก็เคลิ้มตาม”

“นั่นแหละปัญหา”

เด็กน้อยยังทำหน้าไม่เข้าใจ

“ก็ไหนว่าไม่อยากมีอะไรกับหมอนั่นตอนนี้ไง ถ้าวินนี่ทำแบบเมื่อกี้มีหวังได้โดนมันจับกดเตียงแน่”

รอบนี้คนฟังพยักหน้าอย่างรู้คำ

“โอเค งั้นวินนี่ไม่เล่นกับตัวเองให้พี่สิงห์ดูก็ได้”

“ดีมาก” มือหนายกไปลูบหัวทุย ๆ อย่างดีใจที่เด็กน้อยของเขาจะไม่ไปทำตัวยั่วเย็Xต่อหน้าผู้ชายคนอื่น

“งั้นมาต่อกันดีกว่า”

“โอเคค่ะ”

ทีเรื่องแบบนี้ล่ะช่างเป็นเด็กดีว่านอนสอนง่ายซะจริง ภูผาได้แต่บ่นคนตัวเล็กในใจ แต่ภายนอกกลับรั้งใบหน้าหวานให้เข้ามาหาแก่นกายของตนเองอย่างใจร้อน

“เร็วอีก ดูดแรง ๆ วินนี่เฮียใกล้แล้ว”

“อื้อ”

“อ่า”

เพียงไม่นานคนถูกลิ้นนุ่มและโพรงปากคับแคบปรนเปรอก็กระตุกเกร็งไปทั้งร่างก่อนที่ลาวาสีขุ่นจะทะลักออกมาสู่โพรงปากเล็ก

“กลืนลงไปเลยเด็กดี นี่แหละจุดที่ผู้ชายหื่น ๆ มันอยากเห็น” รวมถึงตัวเขาด้วย

สายตาคมจ้องมองทุกการกระทำของเด็กน้อยอย่างไม่อาจละสายตา กระทั่งเธอกลืนของเหลวในปากลงคอไปจนหมด

“อื้ม” ลิ้นเล็กกวาดต้อนคราบตามริมฝีปากอย่างไม่นึกรังเกียจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาทำแววตาใสซื่อใส่คนพี่

“เป็นไงบ้างเฮีย ผ่านไหม”

“อืม...บอกไม่ได้เหมือนกันครับ”

“อ้าว ไหงเป็นงั้นไปอะเฮียผา” คนทำสุดความสามารถเริ่มตั้งท่าจะโวยวาย

“ก็เมื่อกี้เฮียมัวแต่สอนวินนี่อยู่ไง เลยไม่ได้จดจ่อกับลีลาของเรา งั้นอีกรอบแล้วกัน รอบนี้จะตั้งใจประเมิน โอเคไหม”

“ก็ได้”

เด็กที่รู้ไม่ทันคนอายุมากกว่า ก้มหน้าก้มตาใช้ปากปรนเปรออีกฝ่ายอย่างตั้งอกตั้งใจอีกครั้ง โดยที่คนด้านบนได้แต่ยกยิ้มกับความใสซื่อของเด็กน้อยของเขา

.

.

.

ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาคะแนนเต็มสิบของภาคปฏิบัติของวินนี่ยังคงได้ไม่เกินห้าคะแนนเลยสักครั้ง

ไม่ใช่เพราะเธอทำได้ไม่ดี แต่เพราะคนเจ้าเล่ห์โกหกเพื่อให้เด็กน้อยใช้ปากช่วยเขาวันละหลาย ๆ ครั้งต่างหาก

กิจกรรม 18+ ระหว่างพวกเขาสองคนเกิดขึ้นทุก ๆ วัน นี่ก็เข้าวันที่เจ็ดแล้ว และก็เป็นวันเดียวกับที่เด็กวินนี่บุกมาปล้นสวาทเขาถึงห้องตั้งแต่เช้า

“แล้ววันนี้นึกคึกอะไรมาอมของเฮียแต่เช้าแบบนี้”

“เฮียผาบอกวินนี่มาก่อนว่ารอบนี้วินนี่ได้กี่คะแนน”

“เอาไปหกก็แล้วกัน ดีขึ้น ไม่มีฟัน ลิ้นก็พลิ้วอย่างกับมีผัวมาเป็นร้อย สายตาก็ยั่วขั้นสุด”

“เท่าที่ฟังมันควรได้เก้าหรือสิบไหมอะ”

“เอาไปแค่หกพอ ค่อยมาแก้ตัววันอื่น ไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวน้าวันมาปลุกไม่เจอแล้วจะยุ่ง” ร่างสูงลุกยืนเต็มความสูงก่อนจะดึงเด็กน้อยให้ลุกตามแล้วดันหลังเธอให้ไปที่ระเบียง

“ไม่มีวันอื่นให้แก้ตัวแล้วเฮีย”

“หมายความว่าไง”

“วันนี้พี่สิงห์ชวนไปเที่ยวสวนสนุก แล้วก็ต่อด้วยดูหนัง แล้วก็...”

“แล้วอะไรต่อ”

“แล้วก็ไปต่อกันที่ห้องพี่เขาเหมือนเดิม”

มือหนาเผลอกำหมัดแน่นจนเห็นเส้นเลือดตามท่อนแขนอย่างชัดเจน ความรู้สึกไม่พอใจมันก่อตัวขึ้นเรื่อย ๆ อย่างที่ภูผาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

“เฮียช่วยพูดให้วินนี่มั่นใจหน่อยสิว่าวินนี่จะทำมันออกมาได้ดี”

“อื้ม วินนี่ของเฮียเก่งที่สุด ทำอะไรก็ต้องออกมาดีอยู่แล้วไหม”

“ค่อยมั่นใจขึ้นมาหน่อย งั้นวินนี่ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะคุณครู”

รอยยิ้มสดใสถูกส่งมาให้แต่คนมองกลับรู้สึกยิ้มไม่ออกอย่างบอกไม่ถูก อีกคนข้ามระเบียงไปก็แล้ว เดินหายไปในห้องน้ำก็แล้ว ภูผายังคงยืนอยู่ที่เดิมด้วยความสับสนกับตัวเอง

กูเป็นอะไรของกูวะเนี่ย

.

.

.

12.30 น. เวลานัดหมาย

“นี่มันอะไรกันเฮียผา”

“ก็ไปส่งเค้กให้ลูกค้าไง”

ภูผามองไปยังเบาะหลังที่เต็มไปด้วยกล่องเค้กจากร้านที่แม่เขาร่วมสร้างขึ้นมากับแม่ของวินนี่

“ก็วินนี่บอกแล้วนี่นาว่าวันนี้มีนัดกับพี่สิงห์”

“ก็ได้นะ ถ้าวินนี่เห็นผู้ชายสำคัญกว่าการช่วยงานแม่ เดี๋ยวพี่ไปบอกน้าวันให้ก็ได้ว่าวินนี่ไม่อยากไปแทน”

“แม่นะแม่ ทำไมต้องมาใช้งานวันนี้ด้วย” คนไม่รู้อะไรนึกว่าแม่ของตนเป็นคนใช้งานก็ได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเอง

“หึ”

“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย มีอะไรน่าตลกมิทราบ”

“สรุปว่าไปใช่ไหม”

“ค่ะ ไปก็ไป วินนี่ขอส่งข้อความเลื่อนนัดพี่สิงห์ก่อนนะ ข้ามไปเที่ยวสวนสนุกกับดูหนังเลยละกัน”

ข้ามเที่ยวสวนสนุกกับดูหนัง? แสดงว่าจะนัดเจอกันที่คอนโดไอ้หน้าขาวนั่นเลยงั้นเหรอ?

“แอบดูอะไรคะ ไม่ไปส่งเค้กรึไงทำไมไม่ออกรถสักที”

“ไปแล้วครับ”

“รีบเลยค่ะ เดี๋ยววินนี่ไปตามนัดไม่ทัน”

.

.

.

19.00 น.

“เมื่อไหร่ช่างจะมาอะเฮียผา นี่ก็มืดแล้วนะ”

วินนี่ลงมาจากรถเพื่อถามคนตัวโตที่เพิ่งวางสายจากช่าง เพราะอยู่ ๆ รถของภูผาก็เกิดเสียขึ้นมาอย่างกะทันหันตั้งแต่ช่วงเย็น แต่แล้วป่านนี้ทุ่มหนึ่งช่างก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมาถึงสักที

“เดี๋ยวใกล้มาแล้วแหละ วินนี่ไปนั่งรอในรถไป ข้างนอกยุงเยอะ”

“ทำไงดีเฮีย ดูเหมือนพี่สิงห์จะโกรธวินนี่เข้าให้แล้วที่ผิดนัดรอบที่สองของวัน”

“ก็บอกมันไปว่าค่อยนัดกันวันอื่น”

“แต่วันนี้วินนี่อุตส่าห์ตั้งใจจะไป...”

“พอ ๆ เอาเรื่องอย่างว่าออกจากหัวบ้างวินนี่”

“ชิ อย่ามาหลอกด่ากันนะ”

“ไป ช่างมาแล้วเดี๋ยวเฮียดูเอง เราเข้าไปนั่งรอในรถให้สบายเถอะ” คนถูกไล่สะบัดหน้าเดินกลับเข้าไปนั่งรอในรถอีกครั้ง

.

.

.

22.15 น.

“ถ้าจะใช้เวลาซ่อมนานขนาดนี้ อย่าเรียกตัวเองว่าช่างเลย”

“เอาน่าก็รถมันเสียหลายจุด”

“แล้วนี่ซ่อมหมดทุกจุดแล้วเหรอคะ”

“ซ่อมหมดแล้ว”

“ช้าหน่อยค่ะ เฮียช่วยส่งวินนี่ตรงคอนโดสูง ๆ ข้างหน้าด้วยนะ”

“ทำไม”

“จะไปเซอร์ไพรส์พี่สิงห์น่ะ พี่เขาคงโกรธน่าดูไม่ยอมตอบข้อความวินนี่เลย โทรหาก็ไม่ยอมรับสาย กลับบ้านทั้งแบบนี้วินนี่นอนไม่หลับแน่”

“....”

ไร้ซึ่งเสียงตอบรับคำขอ ใบหน้าคมคายเคร่งขรึมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด บรรยากาศในห้องผู้โดยสารเงียบลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะตลอดวันทั้งคู่ต่างก็ชวนกันคุยนั่นคุยนี่ไม่หยุด