ตอนที่ 13 : หย่าขาด 1/1

ตอนที่

[13]

หย่าขาด

 

จากที่กล่าวว่าหากหย่ากันจะให้บุตรชายไปส่งสามแม่ลูกที่บ้านเดิม แต่นางจงซื่อที่โมโหที่ตนเสียเงินไปมากจึงล้มเลิกความคิดนั้นแล้วให้บิดามารดาของสะใภ้ที่ตนไม่ชื่นชอบมารับตัวทั้งสามกลับไปเอง ทันทีที่ท่านหมอกลับไปพวกเขาก็รีบไปให้คนส่งข่าวให้บิดามารดาของนางฉินซื่อที่หมู่บ้านหวงหลิงทันที ถึงแม้ว่าการใช้เกวียนเดินทางเพื่อไปส่งข่าวจะใช้เวลาราวสองชั่วยาม ระยะทางเท่ากับไปอำเภอเสิ่งซีเลยทีเดียว เมื่อไปถึงที่บ้านตระกูลฉินก็ราวยามโหย่ว (17.00 – 18.59 น.) นางจงซื่อกลับไม่ได้ให้คนส่งข่าวรับสองผู้เฒ่านั้นมาด้วย แต่ให้ทั้งคู่เตรียมเกวียนมาเอง สองผู้เฒ่าเมื่อรู้ข่าวคราแรกคิดว่าใกล้เวลามืดค่ำแล้วจึงเตรียมจะเดินทางรุ่งเช้าของอีกวัน แต่ทว่าความร้อนใจที่เป็นห่วงบุตรสาวมันรู้สึกร้อนรุ่มในอก ในช่วงต้นยามจื่อ (ราว ๆ ห้าทุ่ม) ก็เดินทางออกจากบ้าน กว่าจะถึงหมู่บ้านเถียนเกา ก็เป็นยามเช้าของอีกวัน ด้วยเพราะความชราของทั้งคู่กอรปกับเดินทางในตอนกลางคืนยิ่งทำให้การเดินทางล่าช้าออกไปอีก

สายตาดูแคลนของคนตระกูลจูเกิดขึ้นพร้อมกันโดยทันที เมื่อสองผู้เฒ่าตระกูลฉินไม่มีแม้แต่เกวียนลากใด ๆ มา แต่กลับเป็นรถเข็นคนลากที่ดูจะพังแหล่ไม่พังแหล่ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี ตระกูลฉินก็ยังยากจนเช่นเดิม เพราะเหตุนี้ สองผู้เฒ่าตระกูลจูจึงได้พยายามขัดขวางการแต่งงานของบุตรชายคนที่สามนัก เพราะไปคว้าเอาสตรียากจนที่ไม่ช่วยส่งเสริมตระกูลใด ๆ มาเป็นเมีย 

แม้ว่าฉินกุ้ยหลินจะงดงามและขยันแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลจูต้องการ ยิ่งเมื่อเห็นสภาพของบิดามารดาของอีกฝ่ายในยามนี้ ก็ยิ่งรู้สึกสมเพชและรังเกียจยิ่งขึ้นไปอีก

 ด้านสองผู้เฒ่าตระกูลฉินไม่ได้สนใจสายตารังเกียจของคนตระกูลจูที่ส่งมา แต่ยามนี้สิ่งทั้งสองสนใจกลับเป็นคนสามคนที่สภาพเนื้อตัวมอมแมม เปรอะเปื้อนไปด้วยของเสีย นอนอยู่ที่ลานกลางบ้านอย่างหมดสภาพ คล้ายกับถูกคนลากมาทิ้งไว้!

แน่นอนว่าคนตระกูลจูนั้นรังเกียจสภาพของสามแม่ลูกนัก แม้แต่ลากมาลานกลางบ้านสาม ยังจ้างผู้อื่นในหมู่บ้านมาทำ 

 “ท่านพ่อ...ท่านแม่...” นางฉินซื่อเมื่อเห็นบิดามารดาของตนของน้ำตารื้นขึ้นมาทันที ก้าวข้ามความเปรอะเปื้อน สองผู้เฒ่ารีบวิ่งเข้าไปหาบุตรสาวทันที พร้อมกันนั้นยังพยายามจับไปที่หลานชาย หลานสาวที่อยู่ในสภาพน่าเป็นห่วงไม่ต่างกัน 

 “โถ.... ลูกแม่ หยางเออร์ หยวนเออร์ เกิดอันใดขึ้นกับพวกเจ้า  เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้” นางเฉาซื่อร้องไห้ออกมาทันที ด้วยสงสารบุตรสาวและหลานทั้งสอง 

  ยามนี้ลานกลางบ้านบ้านสามไม่ได้มีเพียงคนตระกูลจูที่มาดูเหตุการณ์แต่ชาวบ้านหมู่บ้านเถียนเกาก็มากันหมด ราวกับมาดูเรื่องสนุกสนาน ทุกคนไร้แววตาของความเห็นใจ 

 “ข้าให้พวกเจ้ามารับบุตรสาวและหลานทั้งสองของเจ้ากลับไป เพราะบุตรชายของข้าตัดสินใจจะหย่าขาดกับบุตรสาวเจ้าแล้ว” เป็นนางจงซื่อที่กล่าวขึ้นมา พร้อมกันนั้นก็เชิดใบหน้าขึ้นราวกับไม่อยากจะเสวนาด้วยเท่าใดนัก

 “หย่าหรือ... บุตรสาวของข้าอันใดผิด” นางเฉาซื่อถามกลับไปทันที

 “ทำอันใดผิดหรือ นอนเป็นผักไร้ประโยชน์กว่าหกเดือน ไม่ช่วยกันทำงานอันใด หน้าที่นอกบ้านไม่ได้ทำ หน้าที่ภรรยาก็บกพร่อง จะไม่ผิดอันใดได้หรือ” ผู้เฒ่าฉินไม่ได้สนใจเรื่องสาวที่หญิงชราบ้านจูกล่าว แต่เขาสนใจคำว่า นอนเป็นผักมาหกเดือนแล้ว... 

 เมื่อสามเดือนก่อนเขาฝันแปลก ๆ ถึงบุตรสาว จึงได้ชวนภรรยาเดินเท้าจากบ้าน มาเยี่ยมบุตรสาว เมื่อมาถึงก็พบว่าบุตรสาวกำลังป่วย แต่อีกฝ่ายกล่าวว่าเพียงแค่เป็นไข้เล็กน้อยเท่านั้นไม่มีอันใดน่าเป็นห่วง หลานทั้งสองก็กล่าวว่าไม่มีอันใดน่าเป็นห่วงจะช่วยกันดูแลมารดาของพวกเขาเอง ที่แท้แล้ว ทั้งสามปิดบังพวกเขาตั้งแต่ตอนนั้น...

 “เงียบไปเลย คงรู้แล้วสินะว่าผิด ยามนี้ข้าคิดว่าสตรีเช่นนี้ควรจะต้องหย่าขาดกับบุตรชายของข้าเสีย วันนี้ข้าได้ให้หัวหน้าหมู่บ้านมาเป็นสักขีพยานและลงนามในหนังสือหย่าด้วย”  

 “แม้ว่าจะหย่ากัน แต่พวกเจ้า.... จำเป็นต้องทำกับบุตรสาวของข้าเช่นนี้หรือ ไหนจะหยางเออร์ หยวนเออร์ นั่นก็หลานพวกเจ้าเช่นกัน เหตุใดจึงพาพวกเขาออกมานอนในสภาพนี้!!” นางเฉาซื่อลุกขึ้นกล่าวด้วยความอัดอั้น

  “หึ ๆ หลานที่ไร้ประโยชน์ ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่งน่ะหรือ อีกอย่างพวกเขารักมารดามาก เช่นนั้นมิสมควรตามมารดาไปหรือ” นางจงซื่อยังคงกล่าวอย่างไม่รู้สึกรู้สา 

 “ไร้ประโยชน์เช่นนั้นหรือ อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าหลานของข้าทำงานหนักเพียงใดเพียงทำงานหาอาหารให้พวกเจ้า แม้แต่ผู้เป็นบิดายังมิเคยทำเช่นนั้นด้วยซ้ำ!” นางเฉาซื่อตวัดสายตาไปที่บุตรเขยอย่างจูหมิงยู่ ส่งผลให้ฝ่ายนั้น รีบไปหลบอยู่หลังมารดาของตนทันที ข้างกันนั้นเป็นสวีต้าต่านและบุตรสาวที่กำลังกอดอกมองดูเหตุการณ์

 “อีกอย่างที่อยากให้บุตรชายเจ้ารีบหย่ากับบุตรสาวข้า คงเพราะสตรีผู้นั้นสินะ มีใหม่เร็วทันใจจริงนะ บุตรสาวก็มีแล้วด้วยหรือ” นางเฉาซื่อจากที่เป็นคนเงียบ ๆ ด้วยความอัดอั้นจึงพูดทุกอย่างออกมาดังที่ใจคิด ด้วยสถานการณ์ยามนี้คาดเดาได้ไม่ยากเลยว่าบุตรสาวของตนไม่ได้บกพร่องแต่เป็นเพราะจูหมิงยู่ผู้นั้นกำลังมีภรรยาใหม่จึงต้องการขับไล่บุตรสาวและหลานทั้งสองของตน