เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 2 อย่าปรักปรำ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-26 00:04:35หลังจากเปิดเรียนได้สองสัปดาห์แล้วทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่ พิชญาภาก็เลยรับงานเดินแบบซึ่งเป็นงานอดิเรกที่เธอทำมาตั้งแต่เข้าเรียนมหาวิทยาลัย ไม่ใช่เพราะต้องการเงินแต่เพราะรู้สึกว่าการออกไปทำงานมันจะทำให้เธอได้เจอผู้คนมากมายมันดีกว่าการที่จะต้องเหงาอยู่คอนโดตามลำพัง
วันนี้เธอได้รับการติดต่อจากโมเดลลิงที่ตนเองสังกัดอยู่เพื่อไปเดินแบบให้กับงานประมูลเครื่องเพชรแห่งหนึ่ง ซึ่งครั้งนี้จะใช้นางแบบหน้าใหม่ทั้งหมดเพราะผู้จัดงานต้องการให้ผู้เข้าร่วมประมูลสนใจเพชรบนตัวนางแบบมากกว่าใบหน้าของนางแบบ
ด้านหลังเวทีค่อนข้างวุ่นวายช่างแต่งหน้าและช่างทำผมทำงานกันมือเป็นระวิง พิชญาภาที่มาถึงก่อนเป็นคนแรกๆ แต่งตัวเสร็จแล้วตอนนี้ก็แค่รอเวลาที่จะขึ้นเวทีเท่านั้น
เครื่องเพชรที่ทุกคนใส่วันนี้ราคาไม่สูงมาก ทุกชุดเริ่มประมูลที่ห้าหมื่นบาท ทางเจ้าของงานอยากเน้นปริมาณเพื่อให้แขกได้ประมูลกันอย่างทั่วถึงมากกว่าจะเน้นสร้อยที่ราคาสูง ยกเว้นก็แต่เครื่องเพชรที่สวมกับชุดฟินนาเล่ซึ่งเพื่อนนางแบบคนหนึ่งสวมอยู่เป็นชุดเครื่องเพชรที่มีมูลค่ารวมเกือบสิบล้าน
นางแบบหลายๆ คนตื่นเต้นที่ได้สวมเครื่องประดับสวยงามแต่สำหรับพิชญาภาแล้วหญิงสาวรู้สึกเฉยๆ เพราะเห็นเครื่องประดับพวกนี้มาตั้งแต่เด็ก
เมื่อทุกคนแต่งหน้าทำผมและสวมเครื่องประดับเรียบร้อยแล้วออแกไนซ์ที่รับผิดชอบก็เข้ามาบรีฟงานให้กับนางแบบทุกคนฟังอีกครั้ง
“พี่ตื่นเต้นมากเลยพีชแล้วพีชล่ะตื่นเต้นไหม”
รุ่นพี่นางแบบหันมาถามพิชญาภา
“พีชก็ตื่นเต้นเหมือนกันค่ะพี่ ปิดเทอมที่ผ่านมาไม่ได้รับงานเลยนี่ก็เป็นงานแรกในรอบสามเดือนเลยค่ะ”
“แล้วปิดเทอมน้องพีชไปล่ะคะ”
“พีชไปอยู่กับคุณยายที่ต่างจังหวัดค่ะ แล้วพี่ล่ะคะ”
“พี่ก็รับงานเดินแบบเรื่อยๆ แต่การเดินแบบเครื่องเพชรนี่นานๆ ครั้งถึงจะมี ส่วนใหญ่เขาก็จะเรียกนางแบบที่มีชื่อเสียงกันทั้งนั้นแปลกนะที่ครั้งนี้เรียกโนเนมอย่างพวกเรา”
“พีชได้ยินมาว่าเขาอยากให้ทุกคนสนใจที่เครื่องเพชรค่ะเพราะถ้าใช้นางแบบที่มือชื่อเสียงคนก็จะไปมองหน้านางแบบกันหมด ก็เลยเลือกนางแบบโนเนมอย่างเรา เขาอยากชูให้เครื่องเพชรเด่นกว่าตัวคนสวมค่ะ”
“เงินที่ได้ครั้งนี้จะนำไปมอบให้กับหลายมูลนิธิเลยใช่ไหมพีช”
“ค่ะ พีชได้ยินมาเหมือนกัน”
“เอาล่ะ ทุกคนพร้อมนะประจำที่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด มองไปข้างหน้าไม่ต้องสนใจสายตาของใครเชิดเข้าไว้อย่ายิ้ม” เสียงออแกไนซ์ตะโกนบอก
นางแบบเข้าประจำที่เมื่อพิธีกรประกาศชื่อสร้อยเพชรชุดแรกที่จะเริ่มประมูลเสียงตบมือก็ดังขึ้น
ใช้เวลาเดินแบบไม่นานแต่จะเสียเวลากับการประมูลค่อนข้างนานเพราะแต่ละคนก็อยากได้ชุดเครื่องเพชรอีกทั้งการประมูลในครั้งนี้ก็จะเป็นหน้าเป็นตาให้กับคนประมูลด้วย ชุดเครื่องเพชรที่พิชญาภาใส่ถูกประมูลไปโดยคุณหญิงท่านหนึ่งในราคาสองแสนห้าหมื่นบาททั้งที่ราคาชุดที่เธอสวมนั้นรวมๆ แล้วไม่น่าจะเกินหนึ่งแสนด้วยซ้ำแต่ก็อย่างว่าวิถีของคนมีเงินการทำบุญแบบนี้นอกจากจะได้ทำบุญแล้วก็ยังจะได้หน้าอีกด้วย
เมื่อชุดเครื่องเพชรของตนถูกประมูลแล้วนางแบบจะกลับเข้ามาหลังเวทีและถอดชุดเครื่องเพชรใส่กล่องเพื่อให้ทางผู้จัดงานนำไปมอบให้กับผู้ที่ประมูลได้
พิชญาภาเก็บเครื่องเพชรใส่กล่องและเปลี่ยนมาสวมกางเกงยีนกับเสื้อเชิ้ตตัวเก่ง และนั่งรอเพื่อนนางแบบคนอื่นเพราะหลังจากเสร็จงานทุกคนจะต้องคืนเครื่องเพชรให้กับคนจัดงานและต้องถูกตรวจสอบว่าไม่มีใครนำอะไรออกไปจากงาน
เครื่องเพชรชุดสุดท้ายประมูลเสร็จแล้วนางแบบก็เดินกลับเข้ามาเปลี่ยนชุด พิชญาภาเห็นว่าคงอีกนานกว่าทุกคนจะเปลี่ยนชุดเสร็จ เธอเลยวางกระเป๋าของตัวเองและเดินไปเข้าห้องน้ำ เมื่อเธอเดินกลับมานางแบบทุกคนก็กลับมายื่นพร้อมกันอยู่นั่นหลังเวทีแล้ว
“ขอบคุณทุกคนมากที่วันนี้ทำงานกันอย่างเต็มที่นะ เอาละเดี๋ยวรอเจ้าของงานมาเช็กชุดเครื่องเพชรอีกทีหนึ่งและพวกเราก็จะได้กลับไปพักผ่อนกัน”
เครื่องเพชรแต่ละกล่องถูกตรวจสอบโดยออแกไนซ์และผู้จัดงานอีกสามคนอย่างละเอียด เพราะนอกจากจะกลัวการสูญหายแล้วยังจะกลัวมีการสลับเพชรเป็นเพชรปลอมอีกด้วย
ดูเหมือนทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี ตอนนี้เหลือแค่กล่องเครื่องเพชรอีกสองชุดที่จะต้องตรวจสอบเท่านั้นพิชญาภาหาวแล้วหาวอีกเพราะรู้สึกง่วงมาก เนื่องจากเมื่อคืนเธอตื่นเต้นกับการเดินแบบครั้งแรกในรอบสี่เดือนก็เลยนอนไม่หลับ
เจ้าของงานและหัวหน้าออแกไนซ์เปิดเครื่องเพชรกล่องสุดท้าย แล้วก็มีสีหน้าตกใจ
“ต่างหูหายไปข้างหนึ่ง”
“อะไรนะคะ” นางแบบทั้งยี่สิบคนคนตกใจที่ได้ยินแบบนั้น
“ทุกคนอย่าเพิ่งออกไปไหนนะ การ์ดด้านนอกปิดประตูด้วยอย่าให้ใครเข้ามาในนี้และอยากให้ใครออกไป” ออแกไนซ์สั่งเสียงดังลั่นห้อง
“ใครเป็นคนสวมเครื่องเพชรชุดนี้” พี่เปรี้ยวถามนางแบบ
“เนยเป็นคนใส่เครื่องเพชรชุดนี้เองค่ะ ตอนเดินกลับเข้ามาหลังเวทีแล้วเก็บลงกล่องมันก็ยังอยู่ครบนะคะ”
“แล้วเธอได้เฝ้ากล่องไว้ตลอดไหม”
“เนยเอากล่องวางไว้ จากนั้นก็เข้าไปเปลี่ยนชุดค่ะ”
“แล้วคุณอื่นๆ มีใครเข้ามาใกล้กล่องเพชรเครื่องนี้หรือเปล่า”
“ไม่นะคะ” นางแบบแต่ละคนรวมถึงพิชญาภารีบปฏิเสธเพราะต่างก็ยุ่งกับการเปลี่ยนชุดของตัวเอง
“พวกเรากลับมาจากหน้าเวทีก็ถอดเครื่องเพชรเก็บจากนั้นก็เปลี่ยนชุดกันค่ะ ถ้าจะมีใครสักคนเอาไปก็น่าจะเป็นคนที่เดินแบบเสร็จคนเล็กแรกๆ และเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วหรือเปล่า”
“พูดอย่างนี้มันก็ไม่ถูกนะจะมาปรักปรำคนที่เดินแบบเสร็จคนแรกๆ ได้ยังไง” หญิงสาวที่เดินคนแรกโวยวาย
ถ้าไม่ได้เอาไปจะกลัวทำไมล่ะ พี่เปรี้ยวคะหนูว่าลองเอากระเป๋ามาค้นเลยดีไหมคะ”
“ถ้าจะค้นก็ต้องค้นของทุกคนสิจะมาค้นของฉันคนเดียวได้ยังไง”
“เอาล่ะ อย่าเถียงกันเลยพี่ว่าเอากระเป๋าของทุกคนมากองรวมกันเดี๋ยวพี่จะให้เจ้าของงานตรวจกระเป๋าของทุกคนเอง”
บทล่าสุด
รสสวาทอาจารย์สุดเนิร์ด ตอนที่ 28 ตอนจบ
การมาฝึกงานของพิชญาภาและเพื่อนในบริษัทของ ปัณณวรรธเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ชายหนุ่มเคยแวะมาดูนักศึกษาเพียงสองครั้งเท่านั้น ทำให้พิชญาภารู้สึกสบายใจมากเพราะกลัวเพื่อนคนอื่นจะจับได้ถึงความสัมพันธ์ของเธอและเจ้าของบริษัทแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจเรื่องนี้เลยอีกทั้งไอยวริญและดลยาก็ไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้ มันทำให้พิชญาภาเลิกกังวลและฝึกงานอย่างมีความสุขเมื่อฝึกงานเสร็จก็กลับไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยจากนั้นก็สอบปลายภาค เมื่อผลสอบออกมาพิชญาภาก็ยิ้มกว้าง หญิงสาวเรียนจบได้เกรดนิยมอันดับสอง เพราะมีช่วงเรียนอยู่ชั้นปีสองที่เธอพลาดไปบางวิชา ทำให้ต้องขยันมากขึ้นในการเรียนปีสามและปีสี่ แต่การขยันและตั้งใจเรียนก็ทำให้เธอคว้าเกียรตินิยมอันดับสองมาได้ถึงแม้มันจะต่ำกว่าความตั้งใจแรกก็ตาม“ดีใจด้วยนะพีช” ดลยาและไอยวริญรู้สึกภูมิใจในเพื่อนของตนเองมากๆ เพราะพิชญาภาเป็นตัวอย่างของความขยันและความอดทนตั้งใจเรียนกว่าใครในกลุ่ม ตั้งใจจดเลคเชอร์ทุกวิชาที่อาจารย์เข้าสอน อีกทั้งยังช่วยติวเพื่อนที่ไม่เข้าใจจนพวกเธอสองคนสอบผ่านและเอาตัวรอดได้ทุกครั้ง“ใจหายเหมือนกันนะเราเรียนด้วยกันมาเจ็ดปีเลย จบแล้วก็ต้องแยกย้าย” ดลยาร
รสสวาทอาจารย์สุดเนิร์ด ตอนที่ 27 คำสัญญา
“เรื่องของ ความรักเรื่องของหัวใจบางครั้งมันก็พูดและอธิบายยากนะพีช พีชไม่ใช่คนเดียวที่ทำแบบนี้และพีชก็ไม่ได้ตั้งใจทุกอย่างมันเกิดจากความบังเอิญ ถ้าพีชรู้ก่อนแล้วคบเขานั่นก็อาจจะมีส่วนผิดอยู่บ้าง เป้เข้าใจพีชนะ”“คนอื่นเขาจะคิดว่าพีชเพราะอยากได้คะแนนดีหรือเปล่าล่ะ”“คนอื่นก็อาจจะมีคิดบ้าง แต่เป้กับไอย์ไม่คิดแบบนั้นหรอกนะ อย่ากังวลไปเลยนะเราสองคนเข้าใจพีชและจะอยู่ข้างพีช”“ขอบใจมากนะ รู้มั้ยตั้งแต่รู้ความจริงมาจนถึงตอนนี้หนึ่งเดือนกว่าพีชไม่มีความสุขเลย เวลานั่งเรียนวิชาของพี่วรรธ พีชก็ต้องนั่งก้มหน้าฟังแค่เสียงเท่านั้นพีชกลัวจะทำให้พี่เขาเสียสมาธิในการสอน มันอึดอัดเหมือนกันนะ วันธรรมดาเราไม่เจอกันเลยต้องรอให้เป็นวันหยุดหรือไม่ก็เป็นวันที่เข้าไม่ต้องมาสอน”“แต่เราไม่เห็นความผิดปกติเลยนะอาจารย์เขาก็สอนตามปกตินับว่าเขามีความเป็นมืออาชีพมากเพราะฉะนั้นพีชไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอกพวกเราเข้าใจดี”“ถ้าคนอื่นรู้ล่ะพีชกลัวมันจะมีปัญหาทีหลังแต่ถ้าจะให้พีชเลิกกับเขาพีชก็ทำไม่ได้หรอกพี่วรรธไม่ได้ผิดอะไรเลย ผิดที่พีชต่างหาก”“จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้เราสองคนจะเหยียบมันไว้ที่นี่ถ้าออกจากร้านชาบูแล้วเราก
รสสวาทอาจารย์สุดเนิร์ด ตอนที่ 26 ความลับ
วันนี้เป็นการสอบวันสุดท้ายพิชญาภา ดลยาและไอยวริญพากันมาที่ร้านชาบูเพื่อฉลองหลังจากสอบเสร็จ พวกเธอทั้งสามคนได้ฝึกงานที่เดียวกันที่บริษัทของปัณณวรรธเรื่องที่เป็นแฟนกับอาจารย์สุดเนิร์ดพิชญาภายังไม่บอกใครแม้จะรู้สึกอึดอัดมากแต่เธอก็ต้องพยายามอย่างที่สุดในทุกคาบเรียนที่ต้องนั่งเรียนกับเขาหญิงสาวจะพยายามนั่งก้มหน้าและไม่มองหน้าแฟนหนุ่มเพราะกลัวจะทำให้เขาเสียสมาธิแต่ดูเหมือนไอริณกับนักศึกษาคนอื่นจะไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยเพราะพวกเธอเอาแต่จ้องอาจารย์หนุ่มจนกระทั่งหมดชั่วโมงสอนแต่พิชญาภาก็แอบสังเกตว่าคนรักของเธอไม่ได้สนใจจะมองใครอื่นเลยเขาตั้งหน้าตั้งตาสอนและอธิบายเหมือนกับมองไม่เห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่แถวหน้า มันเลยทำให้เธอรู้สึกสบายใจขึ้น“ตื่นเต้นไหมที่จะได้ไปฝึกงาน” ดลยาถามหลังจากทานอาหารไปได้ไม่นาน“ตื่นเต้นสิไม่รู้ที่บริษัทจะเป็นยังไงบ้าง แล้วอาจารย์ที่จะไปคุมเราตอนฝึกงานใช่อาจารย์สุดเนิร์ดหรือเปล่า” ไอยวริญตื่นเต้นไม่แพ้กับเพื่อนอีกสองคน“ไม่นะเขาแค่ให้สถานที่ฝึกงาน แต่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับการฝึกงานเลย” ดลยาตอบตามที่ตนเองทราบมาจากอาจารย์ที่ปรึกษา“ก็ดีเหมือนกันนะถ้ามีสายตาเขาคอยจ้องก็ค
รสสวาทอาจารย์สุดเนิร์ด ตอนที่ 25 รู้สึกผิด
เพราะเมื่อวานพิชญาภาโดดเรียนโดยไม่ได้บอกเพื่อนอีกทั้งยังปิดมือถือตลอดทั้งวัน เช้านี้หญิงสาวจึงรีบมาเรียนแต่เช้าเพื่อจะขอลอกเลคเชอร์ของวิชาที่เรียนในตอนบ่าย ส่วนวิชาของอาจารย์สุดเนิร์ดนั้นเธอไม่ห่วงเพราะเขาเองก็โดดสอนหญิงสาวคิดว่าต่อไปจะต้องหักห้ามใจตัวเองให้มากกว่านี้ไม่ใช่ว่าเขามาออดอ้อนก็ยอมนอนกับเขาโดยไม่สนใจเรื่องเรียน แต่ก็ยากที่จะห้ามความรู้สึกของตัวเองเพราะปัณณวรรธทำให้เธออ่อนระทวยทุกครั้งยามที่อยู่ใกล้ ใครจะเชื่อล่ะว่าอาจารย์สุดเนิร์ดเวลาอยู่บนเตียงนั้นจะมีลีลารักที่เร่าร้อนจนเธอหลอมละลายแทบทุกครั้ง“พีชเป็นอะไรหรือเปล่าโทรหาก็ไม่รับไลน์ไปก็ไม่อ่าน” ดลยาถามด้วยความร้อนใจเมื่อเห็นเพื่อนเดินมาโต๊ะที่พวกเธอนั่งกันเป็นประจำ พิชญาภาไม่เคยเงียบหาบไปแบบนี้เธอก็เลยค่อนข้างจะห่วงมากเป็นพิเศษ“เมื่อวานพีชปวดหัวนิดหน่อย กินยาแล้วก็หลับยาวแล้วมือถือก็แบตหมดไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เพิ่งจะชาร์ตเมื่อเช้า พีชขอโทษเป้กับไอย์ด้วยนะที่ทำให้เป็นห่วง” พิชญาภารู้สึกผิดกับเพื่อน เธอปิดมือถือไว้ตลอดเพราะไม่รู้จะตอบยังไงถ้าเพื่อนโทรศัพท์ไปถาม“แล้วตอนนี้ดีขึ้นหรือยังปวดหัวอย่างเดียวใช่ไหม มีไข้หรือเป
รสสวาทอาจารย์สุดเนิร์ด ตอนที่ 24 วิชานี้ขอA+ nc
เมื่อคืนฝนตกหนักมากปัณณวรรธเลยไม่ได้ไปส่งพิชญาภาที่คอนโดเพราะรู้ว่ารถติดมาก เช้านี้หญิงสาวเลยตื่นนอนแต่เช้าเพราะเธอจะเอารถของปัณณวรรธไปมหาวิทยาลัย ส่วนชายหนุ่มนั้นจะนั่งรถไฟฟ้าไปอย่างเคยหญิงสาวแต่งชุดนักศึกษาชุดเดิมที่ใส่มาในเย็นวันศุกร์แต่ยังดีว่าแม่บ้านของชายหนุ่มเอาไปซักรีดให้อย่างเรียบร้อยตั้งแต่บ่ายวันเสาร์ วันนี้เธอมีเรียนวิชาของปัณณวรรธซึ่งคิดเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะไปนั่งแถวหน้าสุด“มีเรียนเก้าโมงไม่ใช่เหรอพีชรีบไปจัง” ชายหนุ่มเองก็กำลังแต่งตัวเพราะเขาก็ชอบไปถึงมาหาวิทยาลัยก่อนถึงเวลาสอน“พีชจะรีบไปจองแถวหน้าค่ะ อยากไปไปจ้องหน้าอาจารย์ใกล้ๆ”“ดีจังวันนี้จะมีแฟนไปให้กำลังใจตอนสอนด้วย”“ไม่เสียสมาธิแน่นะคะ”“ไม่หรอก พี่ไม่เคยมองหน้าใครอยู่แล้ว ว่าแต่พีชเถอะอย่าเอาแต่จ้องจนไม่สนใจฟังพี่สอนล่ะ บอกก่อนครับว่าไม่มีการมาทบทวนให้ทีหลัง”“ทำไมอาจารย์สุดเนิร์ดใจร้ายจัง แบบนี้สงสัยต้องตั้งใจเรียนมากกว่าวิชาอื่นแล้ว ถ้างั้นรีบไปดีกว่าไปสายเดี๋ยวกว่าอาจารย์ผู้สอนจะถูกหักคะแนน”“ไม่สายหรอกเพราะอาจารย์ยังไม่ออกจากห้องเลย ขอกำลังใจก่อนไปสอนได้ไหม” ปัณณวรรธรวบเอวคอดไว้อย่างหลวมๆ กดจมูกลงบนสองแก้
รสสวาทอาจารย์สุดเนิร์ด ตอนที่ 23 อดทนอีกนิด
พิชญาภาไม่ค่อยสบายเลยที่ได้ยินเพื่อนใหม่พูดถึงคนรักของเธอ ไม่รู้ว่าตอนนี้มีนักศึกษาอีกกี่คนที่พยายามจะใกล้ชิดกับปัณณวรรธถึงแม้ว่าอาจารย์จะไม่สนใจนักศึกษาแต่หญิงสาวกังวลเพราะกลัวว่าสักวันเขาจะใจอ่อนเพราะไอริณนั้นเป็นผู้หญิงที่สวยมากและไม่ใช่มีเพียงแต่ไอริณคนเดียวนักศึกษาคนอื่นก็สวยมากอยู่เหมือนกันเธออยากพูดเรื่องนี้กับปัณณวรรธแต่ก็กลัวว่าก้าวก่ายการทำงานของเขา หญิงสาวหนักใจจนถอนหายใจออกมาอีกครั้ง“เป็นอะไรหรือเปล่าพีชพี่เห็นถอนหายใจตลอด” ปัณณวรรธถามคนรักเมื่อพาเธอมาทานอาหารเย็นด้วยกัน“วันนี้พีชไปนั่งกินข้าวกับเพื่อนคณะเภสัชค่ะ”“ครับ แล้วเขาทำอะไรให้พีชล่ะถึงมาถอนหายใจแบบนี้”“เขาไม่ได้ทำอะไรพีชค่ะ แต่เขาบอกว่าเขาลงทะเบียนเรียนวิชาของพี่วรรธซ้ำเป็นเทอมที่สองเพราะอยากมองหน้าที่วรรธ”“มีคนทำแบบนี้เลยเหรอ พี่ไม่เห็นรู้เลย”“เขานั่งเรียนอยู่แถวหน้าสุดเลยนะคะ พีชสังเกตว่าเขานั่งมองพี่ตลอดเลย พี่วรรธจำได้ไหม”“ที่ไม่เคยจำนักศึกษาคนไหนได้เลย การเข้าไปสอนของพี่ก็คือการสอนจริงๆ ถ้าพี่สนใจมองนักศึกษาพี่ก็คงรู้แล้วว่าพีชลงทะเบียนเรียนกับพี่ เรื่องนี้ทำให้พีชไม่สบายใจมากใช่ไหม”“ใช่ค่ะ”“อย่ากั
บางทีคุณอาจจะชอบ
ธุลีใจ
เอเวอลีน เอ็มเอ็ม45.3K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ96.0K viewsเมียเด็กของคุณหมอ NC-20
C15.0K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน112.6K viewsพ่อของลูกเป็นซุป' ตาร์
ดวงดาวบนหาดทราย145 viewsปราบพยศหงส์
M. Wanisa 23 viewsเจ้าสาวชนบท
ปังจัง58 viewsคืนรัก ลิขิตหัวใจ
พิมพ์ธนภัส / เวณิตา24169 views
