บทที่2 หัวใจที่ถูกแบ่ง

กลับมาที่ปัจจุบัน

หญิงสาวในชุดส่าหรีสีฟ้ากลับเข้ามาในบ้าน ร่างเพรียวเดินเข้ามาในบ้านอย่างช้าๆ ในใจมีแต่ความรู้สึกผิด ที่เธอได้ทำผิดต่อคนรัก

" พี่อามู พี่เป็นอะไร"

"อามิ...พี่" อัมมาวดีลังเลที่จะพูดเพราะเธอรู้ว่าน้องสาวของเธอนั้นเคารพศิวะเหมือนดั่งพี่ชายแท้ๆ

"คะ?."

"พี่กับศิวะเราเลิกกันแล้ว"

"ฮะ.." ในที่สุดอัมมาวดีก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้น้องสาวฟังรวมไปถึงเรื่องที่เธอแอบคบหาราฟีตอนที่ยังคบกับศิวะอยู่ด้วย

"พี่อามู! พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง...พี่บอกเลิกพี่ศิวะเพื่อไปคบกับผู้ชายที่เพิ่งเจอได้ยังไง" อัมพิกาโวยวายเสียงดัง

"อามิ ฟังพี่ก่อน พี่ไม่ได้ทำอะไรผิด ราฟีไม่ใช่คนเลว เขาทำให้พี่รู้สึกว่าชีวิตมีความหมาย"

"แล้วพี่ศิวะล่ะคะ"

"พี่ไม่ได้รักเขาแล้ว อีกอย่างพวกเราก็ไม่เหมาะสมกัน" อัมพิกายืนนิ่งไปชั่วขณะหลังจากได้ยินคำพูดของพี่สาว น้ำเสียงที่แฝงความแน่วแน่ของอัมมาวดีสะท้อนถึงการตัดสินใจที่ชัดเจน ทว่าในใจของเธอกลับเต็มไปด้วยความขัดแย้ง

“พี่อามู...พี่เคยคิดถึงความรู้สึกของพี่ศิวะบ้างไหมคะ? ผู้ชายที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อพี่...”น้ำเสียงของอัมพิกาแผ่วลง ดวงตาคู่สวยฉายแววผิดหวัง หญิงสาวไม่เคยเลยว่าพี่สาวของเธอจะลุ่มหลงชายที่พึ่งเจอได้ไม่นาน

อัมมาวดีเบือนหน้าหนีไปทางหน้าต่าง เธอไม่กล้าสบตาน้องสาวที่กำลังตัดพ้อต่อว่าเธอ

“พี่คิดถึง...แต่คนเราจะฝืนความรู้สึกตัวเองไปได้นานแค่ไหนล่ะอามิ? ถ้าพี่ไม่มีความสุข การอยู่กับเขาก็ไม่ต่างจากการหลอกตัวเอง” อัมมาวดีแย้งในมุมของเธอ

“แต่พี่ศิวะ...เขารักพี่มากนะคะ เขาไม่สมควรได้รับการทรยศแบบนี้”

คำว่า ทรยศ ทำให้หญิงสาวชะงัก เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำผิด แต่จะให้เธอทำยังไงในเมื่อเธอหมดรักศิวะแล้ว

“อามิ... พี่ขอโทษ แต่พี่ก็ต้องเลือกชีวิตของตัวเองเหมือนกัน ศิวะเขาเป็นคนดี แน่นอนว่ามีผู้หญิงที่ดีกว่าพี่มากมายรอที่จะรักเขาอยู่” เธอพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อัมพิกาถอนหายใจหนัก เธอกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าฝ่ามือ

“งั้นพี่ก็เลือกไปเลยค่ะ” อัมพิกาหันหลังให้พี่สาว ดวงตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา

“แต่อย่าคิดว่าพี่จะไม่ต้องรับผลของการเลือกครั้งนี้นะคะ ผู้ชายคนนั้นเพิ่งเข้ามาในชีวิตพี่ได้ไม่นานพี่ก็ตัดสินใจทิ้งผู้ชายที่ดีที่สุดที่อยู่กับพี่มาตั้งห้าปี ฉันไม่เชื่อเด็ดขาดค่ะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นผู้ชายที่ดี” อัมมาวดีมองตามแผ่นหลังของน้องสาวที่เดินห่างออกไป น้ำตาไหลรินอาบแก้ม เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำกำลังทำลายความเชื่อใจและความสัมพันธ์กับน้องสาวที่รักเธอมากที่สุด

หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ในห้องโถง ความเงียบงันค่อยๆโอบล้อมตัวเธอท่ามกลางแสงอาทิตย์ค่อยๆลอยลับขอบฟ้า

“ฉันเลือกทางเดินนี้เอง... แต่ทำไมมันถึงเจ็บปวดนักล่ะ” จากที่เธอคิดว่าอัมพิกาจะเป็นคนที่เข้าใจเธอมากที่สุด ว่าทำไมเธอถึงเลือกราฟีมากกว่าที่จะเป็นศิวะ เธอไม่เข้าใจทำไมน้องสาวของเธอถึงคิดว่าเธอตัดสินใจเลือกสิ่งที่ผิดพลาดให้กับตัวเองล่ะ..

น้ำตารินไหลออกจากดวงตาคู่สวย ที่ตอนนี้บอบช้ำอย่างน่าสงสาร เธอยกมือกุมขมับอย่างคิดไม่ตกพลางร้องไห้ออกมาเสียงดัง เสียงร้องไห้ของเธอดังไปถึงหูของคนที่พึ่งหันหลังเดินจากมา อัมพิกาเดินออกมาได้ไม่ไกลก็ทรุดลงทันที

หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้พี่สาวเลย อัมมาวดีกับศิวะเป็นคนที่เธอรักและเคารพมากที่สุด เธอไม่นึกเลยว่าวันนึงทั้งสองจะกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันเพราะพี่สาวของเธอเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นอย่าง ราฟี เชค เธอนั่งอยู่ที่โซฟาไม่ไกลจากพี่สาวนัก ดวงตากลมโตที่เคยเปล่งประกายสดใสตอนนี้กลับหม่นหมองอย่างน่าใจหาย ร่างอรชรจมอยู่ในเกลียวคลื่นแห่งความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาในใจ น้ำตาเอ่อคลอเบ้าตา

อัมพิการักศิวะเหมือนพี่ชายของเธอคนนึง เขาเป็นคนที่คอยดูแลและปกป้องเธอ ให้คำปรึกษา ปลอบโยนเธอในวันที่เธอต้องการกำลังใจ ขณะเดียวกันเธอก็รักพี่สาวมาก พี่สาวเป็นคนสมบูรณ์แบบสำหรับเธอ เป็นคนที่มั่นคง และเชื่อในความรัก ทั้งสองคนรักกันมากราวกับว่าทั้งคู่ใช้หัวใจดวงเดียวกัน

"ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้..?" หญิงสาวตั้งคำถามกับตัวเอง พลางมองไปทางอัมมาวดี พี่สาวที่เธอรักมากที่สุด เสียงร้องไห้ของพี่สาวเสียดแทงหัวใจเธอ ไหล่ที่บอบบางสั่นไหว พี่สาวแสนสวยของเธอกำลังร้องไห้อย่างหนัก

"ทำไมพี่ถึงรักเขาล่ะ..ฮึก!...ทำไมถึงเปลี่ยนใจ"

ราฟี...เชค ชื่อนี้แค่ได้ยินอัมพิกาก็เบือนหน้าหนี นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังจากเมืองมุมไบ แล้วว่าที่นักการเมือง หนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ ไม่สิ...เขามันเจ้าชู้ตัวพ่อ ราฟีเป็นเสือผู้หญิง พี่สาวของเธอจะต้องตกหลุมพรางของเขาแน่ เขาอาจจะดูดี เจ้าเสน่ห์ มีฐานะและอำนาจ ที่สำคัญแววตาของเขาที่มองพี่สาวเธอในวันนั้น เธอไม่เคยลืม

“พี่อามู...” อัมพิกาเดินเข้าไปหาพี่สาว ยิ่นจับไหล่บอบบางของเธออย่างแผ่วเบา

"พี่...ช่วยตอบคำถามฉันซักหน่อยได้ไหม"

"ได้สิ..เธอจะถามอะไร" อัมมาวดียกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลนองหน้า

"พี่รักเขาอย่างนั้นหรอคะ ผู้ชายคนนั้น" หญิงสาวถามคำถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ใช่..พี่รักเขา...มันไม่เหมือนความรักที่ผ่านมาของพี่" อัมมาวดีชะงักไปครู่นึงก่อนจะตอบออกไป เมื่อพูดถึง ราฟี เชค สายตาของเธอเต็มไปด้วยความรักและความหลงใหล

"เธอ...เชื่อพี่สักครั้ง ขอแค่เธอเชื่อพี่ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ตัดสินใจผิดพลาด ราฟีคือคนที่พี่อยากใช้ชีวิตร่วมกับเขาไปชั่วชีวิต ชื่อพี่สักครั้งเถอะนะอามิ" ดวงตาคู่สวยมองใบหน้าน้องสาวด้วยสายตาเว้าวอน น้ำเสียงปริ่มจะขาดใจของพี่สาวทำให้อัมพิกาค่อยๆทำจะยอมรับ

"ค่ะ ฉันจะเชื่อพี่สักครั้ง "

"ขอบคุณนะ! ขอบคุณจริงๆ! " อัมมาวดีโผเข้ากอดน้องสาวด้วยความโล่งใจและดีใจ รอยยิ้มหวานชวนใจสั่นไหวของพี่สาวทำให้อัมพิกาใจอ่อนยวบยาบก่อนจะเผลอยิ้มออกมายังอ่อนโยน

หวังว่า...การตัดสินใจของพี่สาวของเธอในครั้งนี้แต่เป็นการสินใจที่ถูกต้องนะ....