รอยรัก...ของซาตาน

ห้าปีก่อน

เสียงเพลงพื้นเมืองดังก้องไปทั่วบริเวณงาน ผู้คนสวมเสื้อผ้าสีสันสดใสร่วมขบวนแห่ที่คึกคัก เทศกาลแกงการาเป็นการเฉลิมฉลองให้กับพระอิศวรและพระแม่ปารวตี เทพเจ้าแห่งความรักและความสมบูรณ์ในชีวิตแต่งงาน

ศิวะ อัคราวัล ชายหนุ่มในวัยสามสิบปี เจ้าของธุรกิจที่กำลังเติบโต มองผู้คนรอบตัวด้วยสายตาเรียบนิ่ง เขามางานเทศกาลนี้เพียงเพื่อมอบทุนสนับสนุนในนามบริษัทของครอบครัว งานที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาไม่ได้มีความหมายสำหรับเขามากนัก... จนกระทั่งเขาได้เห็นเธอ

กลางขบวนแห่ หญิงสาวในชุดส่าหรีสีแดงประดับทองอร่ามเดินถือหม้อน้ำที่ตกแต่งอย่างงดงาม บนใบหน้าของเธอประดับด้วยรอยยิ้มที่สดใส เส้นผมดำยาวพริ้วไหวตามสายลม เธอดูราวกับเทพธิดาที่ก้าวลงมาจากสรวงสวรรค์

ศิวะมองเธอราวกับถูกดึงดูด ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาไม่อาจละสายตาได้

"ระวัง!" เสียงของเขาดังขึ้นเมื่อหม้อน้ำในมือของหญิงสาวทำท่าจะหลุดจากศีรษะ

เขาก้าวเข้าไปคว้าหม้อน้ำไว้ทันเวลา ก่อนที่มันจะตกลงพื้น

"ขอบคุณค่ะ..." เสียงของเธอนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา คนแปลกหน้าที่เข้ามาช่วยเหลือเธอ และรอยยิ้มเล็ก ๆ ของเธอก็ทำให้หัวใจของศิวะเต้นแรง

"คุณชื่ออะไร?" ศิวะถาม ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงอยากรู้จักเธอมากขนาดนี้

"อัมมาวดีค่ะ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

... และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ทั้งสวยงามและเจ็บปวด...

ในปัจจุบัน

บรรยากาศในห้องทำงานของศิวะเต็มไปด้วยความเงียบงัน เสียงนาฬิกาแขวนผนังดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แต่ศิวะไม่ได้สนใจอะไรเลย

เขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เบื้องหน้าคือภาพถ่ายเก่า ๆ ของหญิงสาวในชุดส่าหรีสีแดง มันเป็นภาพเดียวที่เขาเก็บไว้จากอดีต

"อัมมาวดี..." ศิวะพึมพำชื่อนั้นอย่างขมขื่น ความทรงจำเกี่ยวกับเธอไหลย้อนกลับมาอีกครั้ง

พวกเขาคบกันไม่นานหลังจากพบกันที่เทศกาล ความรักของทั้งคู่เริ่มต้นอย่างงดงาม ศิวะมอบทั้งหัวใจและชีวิตให้กับเธอ เขาวางแผนที่จะขอเธอแต่งงาน แต่ทุกอย่างพังทลายเมื่อเขารู้ว่าเธอมีคนอื่น

เขาจับได้ว่าอัมมาวดีมีความสัมพันธ์ลับกับราฟี เชค นักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลจากมุมไบ ชายผู้ร่ำรวยและมีอำนาจมากกว่าเขา

ร้านอาหารหรู "The Golden Lotus", เมืองชัยปุระ

เสียงเปียโนคลอเบา ๆ สร้างบรรยากาศโรแมนติกในร้านอาหารที่ตกแต่งด้วยโคมไฟคริสตัลและดอกไม้สด ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ราวหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร เดินเข้ามาในร้านด้วยท่าทีเรียบเฉย แต่ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและขมขื่น ที่ถูกคนรักทรยศหักหลัง

อัมมาวดีส่งข้อความมาหาเขา นัดให้เขามาพบเธอในตอนเย็น น้ำเสียงในข้อความดูห่างเหินและเป็นทางการจนเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ไม่ปกติ

"ศิวะ...ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณค่ะ" นั่นคือข้อความที่เธอส่งมา และมันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา เธอส่งข้อความหาเขาเพื่อที่จะบอกเลิก

เขาเดินไปที่โต๊ะมุมในร้าน ซึ่งอัมมาวดีนั่งรออยู่แล้ว เธอสวมชุดส่าหรีสีฟ้าพาสเทล ดูสวยสง่าเช่นเคย แต่แววตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความลังเล

"รอนานไหม" เสียงทุ้มต่ำถามเธอด้วยความอ่อนโยน

"ไม่ค่ะ...ฉันก็เพิ่งมา" อัมมาวดีเธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แววตาสวยกลับเต็มไปด้วยความกังวล

"ศิวะคะ" เธอเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะสูดลมหายใจลึก แล้วเงยหน้าขึ้นมองเขา

"ศิวะคะ...เราคงไปต่อกันไม่ได้ ฉันว่าเราควรหยุดความสัมพันธ์ไว้" ศิวะกระตุกยิ้มหยัน การที่อัมมาวดีเรียกเขามาในวันนี้ก็ไม่ได้เหนือจากความคาดหมายนัก

"เหตุผลล่ะ"

"ฉัน ..ฉัน...ฉันไม่อยากโกหกคุณอีกต่อไปแล้ว ศิวะ" เธอพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ฉัน..." หญิงสาวเม้มปากแน่นพลางหลบสายตาคมกริบของเขา ก่อนจะสูดสายใจเข้าลึกๆแ้ชวพูดออกมาเสียงแผ่ว

"ฉันพบคนที่อยากใช้ชีวิตด้วย...ฉันขอโทษ ศิวะ แต่ฉันเลือกเขา.."

"หึ...เรื่องนี้เองนะหรอ" เสียงทุ้มราบเรียบทว่าแฝงไปด้วยความเย็นชาและเจ็บปวด ศิวะหยิบรูปถ่ายใบนึงออกมาจากกระเป๋า วางลงตรงหน้าอัมมาวดี

ใช่แล้ว..มันเป็นรูปถ่ายของเธอกับนักการเมืองคนหนึ่ง ในรูปเธอกับเขาดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษ

"นี่.." ใบหน้าสวยซีดเผือก รูปนี้เป็นหลักฐานชั้นดียืนยันความสัมพันธ์ของเธอกับผู้ชายในรูป

"ราฟี เชค นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าของธุรกิจส่งออก ตอนนี้กำลังลงเล่นการเมือง ทำธุรกิจอยู่มุมไบ เมืองในฝันของคุณเลยนี่ " เสียงทุ้มเย็น เล่าเรื่องราวของบุคคลในรูปอย่างลื่นไหล แชมเปญที่อยู่ตรงขวามือถูกยกขึ้นมาดื่มเพื่อดับอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในจิตใจ

"ฉัน.." เมื่อรู้ว่าคนรักสืบหาข้อมูลของราฟี เธอเองก็สั่นไหวในใจ

"เธอเลือกเขาเพราะเขารวยกว่าฉันใช่ไหม" ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความขมขื่น

อัมมาวดีส่ายหน้า น้ำตาคลอเบ้า

"ไม่ใช่แค่เรื่องเงินหรืออำนาจ... แต่เขาให้ฉันให้สิ่งที่ต้องการ... ความมั่นคงที่ฉันหาไม่ได้จากคุณ"

ชายหนุ่มหัวเราะออกมาในลำคอ บริษัทของเขาติด หนึ่งในสามของธุรกิจส่งออกสินค้าอุตสาหกรรม แต่เธอกลับบอกว่าเขาหาความมั่นคงในชีวิตไม่ได้ ..นี่มันข้ออ้างประเภทไหนกัน

" สรุปแล้ว..เขามีทั้งความมั่นคงและอำนาจ การเป็นภรรยาของนักการเมืองคงจะมีเกียรติบ้างสินะ" ดวงตาสีเข้มฉายแววความเจ็บปวดและทุกข์ระทม เขามองหญิงคนรักที่ทรยศเขาอย่างเลือดเย็น ใบหน้าสวยงามราวกับเทพธิดาที่เขาเคยหลงใหล ดวงตาสีน้ำตาลสวยเคล้าคลอไปด้วยน้ำตา ความรักตลอดห้าปีที่ผ่านมาไม่ได้มีค่าอะไรสำหรับเธอเลยสินะ

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ดวงตาสีเข้มมองไปยังอดีตคนรักเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเขาจะเดินออกไปเขาก็ได้ทิ้งคำพูดเอาไว้ประโยคนึง

" ฉันให้ทั้งชีวิตกับเธอ...อัมมาวดี แต่เธอกลับทำกับฉันแบบนี้..ระวังเอาไว้" หญิงสาวไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่มองแผ่นหลังของชายหนุ่มที่กำลังเดินออกไปจากร้านด้วยแววตาที่เศร้าหมองและรู้สึกผิด ตลอดระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมาศิวะ ดูแลเธออย่างดี ทั้งให้เกียรติและทะนุถนอม แต่ความไม่รู้จักพอของเธอกลับทำให้เขาเจ็บปวด ในเมื่อใจของเธอเริ่มรักคนอื่นมากกว่าเขา เธอจึงเลือกจบความสัมพันธ์กับชายหนุ่ม เพราะไม่อยากให้เขาเจ็บปวดไปมากกว่านี้

"ขอโทษ"

สุดท้ายเธอก็มีเพียงคำขอโทษที่ส่งไปไม่ถึงเขา...