บทที่ 66

เช้าวันใหม่ ดูเหมือนจอมทัพไม่ได้หลับมาตลอดทั้งคืน เรียกว่าหลับๆ ตื่นๆ ก็ยังได้ เวลานี้เขาตาแข็งราวกับดื่มกาแฟ ข้างกายมีคนรักที่นอนกอดก่ายมาตลอดทั้งคืน โดยที่เธอนอนหนุนแขนซ้ายเขาเอาไว้พร้อมกับใช้มือฝ่ามือประคองศีรษะและลูบผมอย่างแสนรัก ส่วนแขนขวาก็เสยผมที่ปกปิดใบหน้าออกให้ 

เขายื่นจมูกเข้าไปกดจูบที่กลางหน้าผาก ทว่าคนตัวเล็กไม่รู้สึกตัว เธอหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลีย เขาจึงขยับลุก พร้อมกับประคองศีรษะเธอให้นอนหมอนแทน ส่วนตัวเขาค่อยๆ ขยับลงจากเตียงแล้วรั้งผ้าห่มขึ้นคลุมตัวให้เธอ 

จากนั้นจอมทัพก็เดินไปหยิบชุดคลุมในตู้เสื้อผ้ามาสวมใส่ พร้อมกับบุหรี่หนึ่งตัว เดินไปเปิดประตูระเบียง แล้วยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น ทุกครั้งที่พ่นควันออกมา มันเต็มไปด้วยความเครียด เศร้าอย่างน่าประหลาดใจ ทั้งที่มีคนรักข้างกาย แต่ก็ไม่อาจทำให้เขาหยุดดำดิ่งได้เลย ถามตัวเองว่าทำไมถึงได้ทุกข์ใจถึงเพียงนี้ 

ยิ่งอลินทำดีและไม่ถือโทษที่เขาทำร้ายแม่และพี่ๆ ของเธอเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด และยิ่งเธอรักเขามากแค่ไหน เขาก็ยิ่งรู้สึกแย่ เขาผิด ร้ายกาจ ใจคอโหดร้ายกับครอบครัวเธอ แต่ดูเถอะ เธอก็ยัง