ผลั่ก! ผัวะ! ๆ
"สู้สิวะไอ้กระจอก! "
ตุบ! ๆ ๆ เสียงเท้าอัดกระแทกเข้าตรงกลางหน้าท้องแกร่งของชายหนุ่มร่างโตที่นอนนิ่ง ไม่ส่งเสียงเอะอะทึกทัก หรือแสดงท่าทีเจ็บปวดใด ๆ
ใบหน้าตายด้านเฝ้าชำเลืองมองว่าคนที่เขาเฝ้ารอเมื่อไรจะมา โดยระหว่างรอนี้ เขาก็ปล่อยให้ชายนับสิบรุมกระทืบเล่น ๆ ไม่ใช่สู้ไม่ได้ ถ้าเขาจะสู้พวกกระจอกนี่ได้เข้าเตาเผาเก็บกระดูกวันนี้พรุ่งนี้แล้ว แต่เพราะมีเหตุผลบางอย่างเขาจึงเลือกที่จะเปิดประสบการณ์โดนยำแบบใหม่แบบสับ
"..."
"กระทืบมันให้ตาย"
เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นคนจ้างวานชายนับสิบให้มาจัดการกับหนามยอกอกของเขาในตอนนี้ แน่นอนว่ามันไม่ใช่วิธีที่ดีหากจะจัดการคู่เเข็งทางหัวใจ แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อคนคิดวิธีนี้เป็นคนดีน้อย ดีไปหมดอย่างกันต์ ใช่แล้ว...เขารอเวลาที่จะกระทืบไอ้หน้าฝรั่งนี่มานานพอสมควร ประจวบเหมาะกับเชอรี่ช่วยอาสาพายิ้มออกไปจากมัน จึงได้จังหวะพอดี
ตุบ! ตุบ! ผัวะ!!
"มันบ้าหรือเปล่าวะ โดนกระทืบขนาดนี้แล้วยังยิ้มแฉ่ง"
"เออ นั่นสิวะ"
เสียงสนทนาจากกลุ่มคนที่รุมประเคนทั้งหมัดทั้งเท้าใส่หนุ่มลูกครึ่งอย่างไ
ผลั่ก! ผัวะ! ๆ"สู้สิวะไอ้กระจอก! "ตุบ! ๆ ๆ เสียงเท้าอัดกระแทกเข้าตรงกลางหน้าท้องแกร่งของชายหนุ่มร่างโตที่นอนนิ่ง ไม่ส่งเสียงเอะอะทึกทัก หรือแสดงท่าทีเจ็บปวดใด ๆใบหน้าตายด้านเฝ้าชำเลืองมองว่าคนที่เขาเฝ้ารอเมื่อไรจะมา โดยระหว่างรอนี้ เขาก็ปล่อยให้ชายนับสิบรุมกระทืบเล่น ๆ ไม่ใช่สู้ไม่ได้ ถ้าเขาจะสู้พวกกระจอกนี่ได้เข้าเตาเผาเก็บกระดูกวันนี้พรุ่งนี้แล้ว แต่เพราะมีเหตุผลบางอย่างเขาจึงเลือกที่จะเปิดประสบการณ์โดนยำแบบใหม่แบบสับ"...""กระทืบมันให้ตาย"เสียงของชายหนุ่มผู้เป็นคนจ้างวานชายนับสิบให้มาจัดการกับหนามยอกอกของเขาในตอนนี้ แน่นอนว่ามันไม่ใช่วิธีที่ดีหากจะจัดการคู่เเข็งทางหัวใจ แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่อคนคิดวิธีนี้เป็นคนดีน้อย ดีไปหมดอย่างกันต์ ใช่แล้ว...เขารอเวลาที่จะกระทืบไอ้หน้าฝรั่งนี่มานานพอสมควร ประจวบเหมาะกับเชอรี่ช่วยอาสาพายิ้มออกไปจากมัน จึงได้จังหวะพอดีตุบ! ตุบ! ผัวะ!!"มันบ้าหรือเปล่าวะ โดนกระทืบขนาดนี้แล้วยังยิ้มแฉ่ง""เออ นั่นสิวะ"เสียงสนทนาจากกลุ่มคนที่รุมประเคนทั้งหมัดทั้งเท้าใส่หนุ่มลูกครึ่งอย่างไ
"ไบร์ท ยิ้ม รอด้วยสิ"เสียงตะโกนจากทางด้านหลัง เรียกให้ชายหนุ่มหญิงสาวที่กำลังจับมือถือแขนกันอยู่นั้น ต้องหันกลับไปมอง"อ้าว มีอะไรเหรอรี่?" เป็นยิ้มที่เอ่ยทัก เพราะถ้าจะรอให้ไบร์ทเป็นคนพูด ชาตินี้คงมีความหวังเพียงน้อยนิด"จะไปไหนกันเหรอ?""จะไปหาอะไรอร่อย ๆ กินสักหน่อย ไม่มีเรียนแล้ว""ขอไปด้วยคนสิ""ได้_""ไม่"เป็นไบร์ทที่เสียมารยาทกับเพื่อนเธออีกแล้ว ไม่รู้จะอะไรกันนักกันหนา ทุกครั้งที่เชอรี่พยายามตีสนิทด้วยไบร์ทจะทำการสะกัดกั้นอย่างโจ้งแจ้งจนเธอเริ่มสงสัยและเอะใจขึ้นมาหรือสองคนนี้จะมีความสัมพันธ์บางอย่างก่อนที่จะมาเจอเธอ แต่ถึงอย่างนั้นก็คงไม่ใช่ปัญหา เพราะเธอกับเขาไม่ได้คบกันสักหน่อย เพียงเเค่เขาต้องการให้เธออยู่กับเขาให้ครบถ้วนตามที่ตกลงกันไว้ก็เท่านั้น"แค่ขอติดรถไปก็ได้ คงไม่ว่าอะไรใช่ไหม"อีกคนก็ยังคงความพยายามและมุ่งมั่นที่จะไปกับเธอเเละเขาให้ได้ ทั้งส่งสายตาเว้าวอนก็แล้ว ใช้เสียงอ่อนหวานก็แล้ว อีกฝ่ายกลับเอาแต่ทำหน้านิ่ง ไม่สนโลก..."...""ไบร์ท รี่ก็แค่ขอติดรถไปด้วย คงไม่เป็นอะไร
"ไบร์ท""หืม?""เฮ้อ~ ทีหลังไม่ต้องไปต่อปากต่อคำกับคนแบบนั้นอีกนะ เสียเวลา"ยิ้มถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย หลังจากเกิดเหตุการณ์ตะโกนจะงับหัวบิดากัน อาจารย์ก็ขอร้องปนบังคับให้ทั้งสองคนออกจากห้องไปซึ่งก็ไม่มีใครขัดขืน กันต์เองก็ไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนอยู่แล้วจึงออกมานั่งรอเธอหน้าห้อง แต่เสียดายที่โดนนิกออกมาลากเขาหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ส่วนไบร์ทนั้น เขาออกมาเธอก็ต้องออกมา ไม่กล้าปล่อยให้เขาเดินเพ่นพ่านรอเธอคนเดียว กลัวจะเกิดปัญหาเผื่อหน้าเขาไปสะกิดให้เท้าใครเกิดอาการคันยุบยิบเข้า"ไม่อยากคุยกับมันสักหน่อย แต่มันพูดไม่หยุดเอง""นั่นแหละ คราวหน้าก็ห่าง ๆ ไว้ก็ดี" เธอไม่อยากให้เขามีปัญหา ถึงแม้จะรู้อยู่ในใจแล้วว่าไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ก็เถอะ"ถ้ามันไม่ยุ่งกับยิ้ม""นายนี่นะ""หรือยิ้มไม่รำคาญมัน""ก็รำคาญนิดหน่อย แต่ก็ไม่อยากคิดอะไรให้มาก ยิ้มทำใจได้แล้ว อีกอย่าง คนความอดทนต่ำแบบกันต์เดี๋ยวก็เลิกยุ่งไปเองแหละ ไม่นานหรอก"ก็อย่างที่เธอบอก...รำคาญก็จริง แต่พอมานึกอีกทีเธอก็ไม่อยากจะให้ความสนใจเขามากนัก ตลอดระยะ
“มันไม่ได้จำของสาวมาหรอก ของเราเอง”นิกเพื่อนสนิทอีกคนเดินมาตบไหล่ชายหนุ่มที่ยื่นเอ๋อทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าลมอะไรหอบมันกลับมาเรียนได้ หลังจากที่หายไปเกือบสองเดือน“อ๋อ” ยิ้มไม่อยากตอบให้มากความ แต่ถ้าจะเงียบไปเลยอีกคนก็เพื่อนที่เธอรู้จัก จึงทำได้เพียงพยักหน้าเออออตามก็เท่านั้น“ไปนั่งได้แล้วไอ้กันต์ ยืนทำห่า!อะไรตรงนี้”“กู_”“ไป!”ก่อนที่กันต์จะโดนเพื่อนอีกคนลากออกไปนั่งโต๊ะซึ่งห่างออกไปพอสมควร เขาไม่เต็มใจนักแต่ก็ขัดขืนไม่ได้เช่นกัน เพราะอีกคนเล่นล็อคคอลากไปขนาดนั้น ขัดขืนยังไงไหว“ปล่อยกู”“มึงนั่ง”“มึงจะลากกูทำเชี้ยไร! กูอยากคุยกับยิ้ม”ทั้งสองเพียงกระซิบกระซาบกันเท่านั้น เพราะไม่อยากให้เพื่อนในห้องที่มีไม่กี่คนได้ยินเท่าไรนัก จะมีก็แต่เชอรี่ที่นั่งเงียบแอบฟังทุกประโยคสนทนาของชายหนุ่มทั้งสอง“มึงหลอนหรือไง จะไปอยากคุยกับเขาทำไม มึงเลิกกันแล้ว”“กูไม่เลิกแล้ว”
"ไบร์ท หวัดดี"เสียงเเหลมเอ่ยทักทายชายหนุ่มข้างกายของเพื่อนสนิทแทบทุกวัน ตั้งแต่ที่ได้รู้จักไบร์ทเชอรี่ก็เเทบจะไม่สนใจคุยกับยิ้มเลยสักนิดเอาแต่ชวนไบร์ททำโน่นนี่ แต่คนแบบเขานั้นถ้าไม่ใช่ยิ้ม อย่าหวังเลยว่าไบร์ทจะยอมสนทนาเกินสามประโยค และยิ่งให้สนิทด้วย ยิ่งไม่ต้องหวัง"...""เมื่อเช้าเราคุยกันแล้วนะไบร์ท""อือ หวัดดี"เรื่องที่คุยกันก็ไม่ใช่เรื่องอื่นใด ก็คงหนีไม่พ้นเรื่องการเข้ากับคนอื่นของเขานั่นแหละ เธอแค่ทำข้อตกลงกับเขาว่าเวลาอยู่ข้างนอกคนอื่นคุยด้วยก็ควรจะคุย อย่างเช่นเพื่อนเธอเพียงแค่ทักทายกันก็ยังดี ไม่ใช่เอาแต่ทำหน้าโหดเหมือนโกรธโต๊ะ โกรธเก้าอี้ หรือแม้กระทั่งโกรธดินฟ้าอากาศอย่างเช่นตอนนี้"ตอนเย็นมีปาร์ตี้ที่ผับ A ว่าจะชวนไบร์ทไปด้วย"รอยยิ้มหวานส่งให้ชายหนุ่มลูกครึ่งที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋าประกบด้านหลังของร่างเล็ก เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนเธอเอ่ยถามก็แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็พยายามไม่คิดอะไรมาก เชอรี่ก็คงอยากรู้จักเพื่อนให้มากขึ้นตามนิสัยที่สนิทกับคนไปทั่วเป็นปกติ"...""ชวนยิ้มบ้างสิ" เธอแกล้งหยอกเพื่อนบ้าง"ถ้
"อึก อึก อึก" เธอกระดกเครื่องดื่มในกระป๋องลงคออย่างฝืดเคือง และนั่งกระพริบตารอดูสิ่งที่จะตามมา พอผ่านไปได้เพียงสามนาที...ฟุบ! เอาเป็นว่าสาวเจ้าของกายของไบร์ท หลับคอพับในท่านั่งท่าเดิมจนเขาขำปอดโยก เบียร์แค่สามอึกทำเอาเธอน็อคกลางอากาศได้ขนาดนี้เลยเหรอ? น่าทึ่งเกินไปแล้ว..สองเดือนผ่านไป...ผ่านมาเกือบสองเดือนเต็มที่ยิ้มไปใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายคนนั้น นับวันเธอยิ่งสวีทหวานกับหนุ่มลูกครึ่งนั่น จนใคร ๆ ต่างอิจฉา รวมถึงตัวเขาเอง"ยิ้ม ๆ กันต์หิว"นี่ก็เป็นอีกครั้งที่เขาเผลอเรียกชื่ออดีตแฟนสาวผู้เคยเป็นคนทำทุกอย่างให้ จากที่ตื่นมาไม่ว่าจะเป็นเวลาไหน บนโต๊ะก็จะมีกับข้าว หรือไม่ก็ของว่างวางรอเขาอยู่บนโต๊ะตอนนี้กลับพบเพียงความว่างเปล่า อ่างล้างจานที่เมื่อก่อนเคยมีจานไม่เกินสามใบแช่อยู่ ตอนนี้กองพะเนินจนจะชนกับเพดาน เสื้อผ้าที่เคยมีคนซักรีดให้ทุกครั้ง ตอนนี้ล้นตะกร้าไปหมด ห้องที่สะอาดสะอ้านตอนนี้ไม่ต่างจากรังหนูและที่สำคัญเจ้าของร่างเล็กที่คอยวิ่งเต้นไปมา รอยยิ้มและเสียงหัวเราะในวันวาน กลับไม่ปรากฏตัวตนขึ้น ยิ่งทำเขาใจหาย...ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด~~จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เรียกให้คนที่นั่งหล