ตอนที่5 ความจริง

เช้าวันต่อมาหลังจากที่ฉันต้องกลับมาที่บ้านฉันก็ต้องตื่นเช้าเพื่อที่จะได้ลุกขึ้นมาแต่งหน้าแต่งตัวให้ทันเพื่อที่จะได้ไปเรียนให้ทันในคาบเช้านี้ ซึ่งพี่ชายของฉันไม่ได้มาส่งแต่เป็นพี่นนมารับแทน

ตอนแรกฉันปฏิเสธไปทุกอย่างแต่ทว่าเหมือนพวกพี่เขาได้นัดกันมาแล้วและฉันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยสักนิดเดียว

"พี่นนไม่น่าเสียเวลามารับวีเลย"

"แค่นี้เองค่ะ"

"พี่นนคะ พี่นนเลิกพยายามที่จะจีบวีเถอะนะคะเพราะไม่ว่ายังไงวีก็กลับไปชอบพี่นนไม่ได้แล้ว"ฉันเลือกที่จะปฏิเสธไปเลยตรงเหมือนกันทุกครั้งที่พูดกับพี่เขา เมื่อก่อนฉันเคยชอบพี่เขามากหลังจากที่ฉันเลิกกันแฟนคนแรกไปตอนม.ห้าก็มีพี่เขานี่แหละที่เข้ามาดูแลเอาใจใส่อยู่ตลอดเวลา

จนเรามาเริ่มๆ ห่างกันตอนที่ฉันขึ้นมหาลัยและก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่ฉันเริ่มมีพี่เซเธนเข้ามาในชีวิตแล้วด้วยในตอนนั้น จึงทำให้ฉันเลิกชอบพี่นนไปเลยโดยปริยายและดูเหมือนพี่นนจะเริ่มรู้ใจตัวเองและค่อยๆ เข้ามาจีบฉันอีกครั้งหนึ่ง

"เพราะแฟนวีใช่ไหม"

"วีไม่มี...."

"วีคบกับไอ้เซเธนหรอ"และแบบนั้นแหละเลยทำให้ฉันนิ่งเงียบไปไม่รู้ว่าทำไมทุกคนถึงเริ่มที่จะรู้แล้วว่าฉันและพี่เซเธนแอบคบกัน หรือเป็นเพราะเราไปเที่ยวเล่นด้วยกันบ่อยๆ จึงทำให้คนเริ่มเห็นและรู้กันมากขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้

"คะ"

"พี่เห็นเรากับไอ้เซเธนไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ อ่ะ แล้วเห็นเรานั่งกินข้าวกับมันที่ใต้คอนโดบ่อยๆ ด้วย"

"แล้วพี่เวกัส...."

"มันไม่รู้หรอก สรุปคบกันหรอ"ฉันพยักหน้าเป็นการตอบกลับและเริ่มกังวลขึ้นเรื่อยๆ เมื่อความสัมพันธ์ของเราเริ่มมีคนรู้กันบ้างแล้วและคนที่ไม่อยากจะให้รู้เลยคือพวกพี่นนที่เป็นศัตรูของพี่เซเธนแบบนี้

"พี่นนอย่าบอกพี่เวกัสได้ไหมคะถือว่าวีขอ"

"วีก็รู้ไม่ใช่หรอว่ามันคือศัตรูพวกพี่"

"วีมารู้หลังจากคบกับพี่เขาได้สองเดือนนี้ค่ะ แล้วมันก็เลยเถิดมาจนถึงทุกวันนี้"เสียงถอนหายใจที่ดังออกมาและบทสนทนาที่เงียบนิ่งไปไม่รู้ว่าเขาจะทำยังไงต่อและพี่เขาจะบอกให้พี่ชายฉันได้รู้ไหมเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ถ้าพี่กัสรู้ฉันก็พร้อมที่จะลุยและต่อสู้มันไปให้ได้

"พี่ไม่บอกไอ้กัสหรอก แล้วพี่ก็จะรอวีด้วยถ้าวีเลิกกับมันวีต้องให้โอกาสพี่ โอเครไหมคะ"ฉันพยักหน้าเป็นการตอบกลับพี่เขาไปเพราะไม่ว่ายังไงฉันกับพี่เขาก็คงไม่มีวันที่จะเลิกกันแน่นอน

@มหาวิทยาลัยZN

"ว่าไงนะ!!"

"เงียบๆ ดิ"

"พี่นนรู้แล้วงั้นหรอ ก็คงไม่แปลกอ่ะพวกแกคบกันมาเก้าเดือนได้แล้วนะแถมเที่ยวเล่นกันแบบนั้นอีก"ฉันนั่งถอนหายใจไปเฮือกหนึ่งก่อนที่สายตาของฉันจะหันไปเห็นพวกพี่เซเธนที่พากันเดินมาที่ตึกที่พวกเราอยู่กันแต่ไร้ปราศจากพี่เซเธนในกลุ่มนั้นด้วย

พวกพี่เขาเดินดุ่มๆ มาก่อนที่จะเดินมารายล้อมที่โต๊ะของพวกเราอย่างน่ากลัวและเคร่งขรึมเอามากๆ สายตาของฉันและเนยที่มองกันอย่างเกร็งๆ และพากันกลัวเอามากๆ

"มีอะไร!"

"พี่มีเรื่องจะคุยกับน้อง"พี่มาวินเอ่ยออกมาด้วยนํ้าเสียงเเข็งกร้าวก่อนที่พี่เขาเองจะลากพาฉันให้เดินออกไปจากตรงนั้นพร้อมกับเนยที่เดินตามมาด้วยโดยมีพวกพี่เขาที่ยืนคุมอยู่

"น้องใช่ไหมที่กำลังคบกับไอ้เธน"

"พี่พูดอะไรกันคะ"พี่มาวินถอนหายใจออกไปเฮือกหนึ่งและยื่นโทรศัพท์มาให้กับและมันคือแชทของพวกเราที่คุยกันและรูปคู่ของพวกเราต่างๆ ที่อยู่ในมือถือของพี่เซเธน

"พวกพี่ไปได้มาได้ไงคะ"

"เมื่อคืนมันเมาแล้วยื่นโทรศัพท์มาอวดให้พวกพี่ได้ดูอ่ะ"

"....."ฉันเงียบนิ่งไปเลยทันทีเพราะไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะทำยังไงต่อดีกับความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไปดี ตอนนี้ขอแค่เพียงภาวนาให้พี่เซเธนมาเห็นเร็วๆ ด้วยเถอะเพราะฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะต้องทำยังไงต่อแล้วในตอนนี้

ในคํ่าคืนที่ว่างเปล่าตัวเล็กที่คุ้นเคยเขามักจะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนอยู่เป็นประจำและวันนี้ก็เช่นกัน วันนี้หลังจากเข้ามาในผับแล้วพวกเราก็นั่งดื่มเหล้ากันไปพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนานพร้อมกับผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของแต่ละคนยกเว้นผมแค่คนเดียว

'ไม่เอาหน่อยรึไง'

'ไม่'

'มันไม่สนใจใครหรอกนอกจากเด็กมัน'

'เอ่อนั้นดิกูอยากรู้มากว่าจะสวยขนาดไหน'

'เลิกเสือกเรื่องของกู เด็กกูสวยอยู่แล้ว'พอพูดแบบนั้นพวกเพื่อนๆ ก็ต่างพากันเบะปากมองบนและพากันดื่มเหล้ากันไปในคํ่าคืนนี้ส่วนผมก็ทำได้แค่เพียงไลน์หาแฟนสาวของผมที่ต้องกลับไปที่บ้านพร้อมกับเรื่องเล่าของเธอที่เจอมา

'พวกมึงจำน้องคนนั้นได้ปะที่ไอ้วินไปถามอ่ะ'

'น้องไอ้กัส?'

'เอ่อทำไมวะ'

'แม่งน่ารักสัสกูมองมานานละแต่เสียดายน้องศัตรู'ผมที่ได้ยินพวกมันพูดถึงแฟนสาวของผมในบทสนทนานั้นสายตาของผมกับแข็งกร้าวขึ้นมาทันทีและมองไปทางไอ้ทะเลอย่างคาดโทษแต่ก็ทำอะไรไม่ได้แค่นั่งดื่มเหล้าคุยกับแฟนของผมไป

'เอ่อน่ารักจริง กูว่าจะจีบตอนปีหนึ่งละแต่เหมือนมึงจะเล่นๆ กับน้องเขาช่วงหนึ่งหนิไอ้เสือร้าย'ไอ้ราฟผู้ฉลาดและความจำดีในทุกเรื่องเอ่ยออกมาพร้อมกับจ้องมองมาทางผมราวกับกำลังสังเกตอะไรบางอย่างอยู่

'อือ'

'สรุปน้องเขาไม่ใช่เมียลับๆ มึง?'

'พวกมึงจะเสือกเหี้ยไรหนักหนา ไม่ใช่เว้ย'

'ก็ดี จัดการเรื่องไอ้เหี้ยกัสได้เมื่อไหร่กูจะจับน้องทำเมียให้พ้นๆ เลย'

ปั้ง

การกระทำที่สวนทางกับคำพูดใครๆ ก็ต่างพากันผิดสังเกตแต่ผมก็ยังคงนั่งดื่มเหล้าไปและเหมือนพวกมันจะเริ่มพากันมอมเหล้าผมขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะไอ้มาวินที่นั่งอยู่ข้างๆ เล่นเทเหล้ากรอกปากผมไม่ยอมหยุดเลยในตอนนี้และสิ้นสุดคือการเมาเละอย่างหมา

'เมาฉิบหายใครจะพาแม่งกลับ'

'พวกมึงอยากรู้ใช่ไหมว่าใครเมียกู"

"ได้กันแล้วรึไงถึงเรียกเมีย"

"คนแบบกูต้องได้แล้วสิวะ"

"ร้ายกาจว่ะ"

"เมียกูอ่ะน่ารักที่สุดเลยเว้ย น่ารักมาก กูจีบน้องมาตั้งแต่ปีหนึ่งจีบปุ๊บติดปั๊บ ดูนี้ๆๆ'ผมเปิดรูปของยัยตัวเล็กให้กับเพื่อนๆ ได้ดูในชุดนักศึกษาที่เธอใส่เป็นประจำ ทำเอาพวกมันพากันตกใจเป็นอย่างมากที่รู้ว่าแฟนผมเป็นใครกันแน่และผมอยากจะอวดกับพวกมันแบบนี้มานานมากแล้วเหมือนกัน

'เชี้ย//เชี้ย//เชี้ย'

'กูว่าแล้ว'

'ใครหน้าไหนกล้าจีบเมียกู กูกระทืบแน่'

"คบกันมานานรึยัง"

"เก้าเดือนค่ะ"

"รู้ใช่ไหมว่าพวกพี่กับพี่ชายน้องเป็นศัตรูกัน"ฉันพยักหน้าเป็นการตอบกลับไปเพียงเท่านั้นและยืนก้มหน้าไม่กล้าสบตาพี่มาวินเลยด้วยซํ้า

"ยินดีต้อนรับละกัน พวกพี่จะไม่ห้ามแต่ก็ไม่ได้สนับสนุนหรอกนะแต่ในเมื่อเพื่อนพี่เลือกแล้วพี่ก็จะยอมรับ หลังจากนี้ไม่ต้องหลบพวกพี่แล้ว"ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยกับคำพูดของพี่เขาก่อนที่จะมีใครบางคนวิ่งเข้ามาทางพวกเราและเข้ามาโอบกอดฉันไว้ทันทีด้วยความเป็นห่วง

"มึงจะทำอะไรน้อง"

"หึกูไม่ทำอะไรเมียมึงหรอก ไอ้ห่าปิดบังมาได้ตั้งเก้าเดือน"

"รู้แล้วก็หุบปากไป พวกมันทำอะไรหนูรึเปล่า"

"เปล่าค่ะ"

"เห็นพวกกูเป็นคนยังไงวะ"พี่เซเธนแทบจะไม่ได้สนใจพวกเพื่อนๆ เขาเลยด้วยซํ้าและดึงร่างกายของฉันเข้าไปสวมกอดไว้ทันทีโดยกลิ่นกายของเขาที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าจนเต็มไปหมด

"กูเบื่อพวกมีความรัก ไปเหอะ"

"เอ่อนั่นดิ เบื่อโว้ย"

"พี่เซเธนนอกจากพวกเพื่อนพี่ตอนนี้พี่นนรู้เรื่องของเราแล้วนะคะ"ฉันเลือกที่จะบอกออกไปให้เขาได้รับรู้ว่าตอนนี้เรื่องของเรามันกำลังจะเปิดเผยกันไปไหนต่อไหนแล้วด้วย เพราะยิ่งนานวันทุกคนยิ่งจับผิดเราได้กันทั้งนั้น

"รู้ก็ดีจะไม่ได้มายุ่งกับเราอีก"