หยั่งเชิง

สองวันผ่านไป~

หลังจากภาคินไปหาโมรินที่คอนโด เธอก็หายไปเหมือนที่ผ่านมา ไม่ตอบแชทเขา ไม่ส่งข้อความมาหา ที่บอกว่าจะมาหาก็ไม่โผล่มา แถมยังตัดสายเขาทิ้งอีก

โมรินไม่เคยเป็นแบบนี้ หากเธอไม่สนใจเขาแสดงว่าเธอโกรธ แต่นี้ไม่มีเรื่องอะไรให้โกรธแต่กลับหายไป

เขายังไม่มีวันหยุดที่ชัดเจน อยากจะไปดูเธอกับตาอีกสังครั้ง เขายังไหว้วานคนส่งอาหารจับตาโมรินไว้อีก แต่กลับไร้วี่แววการตอบกลับ

ตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวันของเขา ภาคินมองหาเบอร์ลินินเขาชังใจอยู่สักพัก ยังไม่ยอมกดโทรหา หากเขาโทรถามลินิน เธอจะตอบเขาตามคาวมจริงเหรอ

ลินินกับโมรินเป็นเพื่อนสนิทกัน เธออาจจะช่วยโมรินปิดบังเขาก็ได้ ภาคินคิดอะไรบางอย่างได้จึงต่อสายหาลินิน

“ฮัลโหล”

“พี่เอง…ภาคิน”โมรินเคยบอกกับเขาว่าลินินมานอนด้วยเมื่อสองวันก่อน

“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”

“โมบอกว่าช่วงนี้ลินินไปนอนด้วยบ่อย พี่ฝากซื้อของไปเซอร์ไพสร์หน่อย”

ลินินงุนงงไปชั่วขณะ โมรินไปโกหกอะไรไว้อีก แม้เธอจะไม่รู้แต่ก็ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน

“ใช่ค่ะ”

หลังโมรินอาบน้ำเสร็จเธอจึงใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กคลุมทับผมไว้แล้วเช็ดเบาๆ เย็นนี้อลั