Share

เสียเวลา

Penulis: JustLazyInk
last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-23 13:27:34

เช้าของอีกวันอลันตื่นก่อน แล้วเป็นเธอที่หลับลึกจนเขาต้องปลุกขึ้นมา ดวงตางามมองชายหนุ่มข้างเตียงอย่างงัวเงีย วันนี้เธอไม่มีเรียน

อลันใส่ผ้าครบชุด เขายืนมองเธออยู่ข้างเตียง มือทั้งสองล้วงกระเป๋ากางเกง เหมือนว่าเขากำลังจะออกไปไหนสักที่ คนตัวเล็กขยี้ตัวเองแล้วมองคนข้างกายให้ชัดอีกครั้ง

“นายจะไปไหน”

“ไปเรียน”

“ก็ไปสิ”โมรินลงจากเตียงนอนแล้วยืนตรงหน้าเขา จะไปก็ไปสิ เธอไม่ได้ล่ามเขาไว้สักหน่อย ไม่ได้ห้ามด้วย

“เย็นนี้ฉันจะมารับไปเที่ยวอีก”

ร่างสูงตรงหน้ายกยิ้มมุมปากแล้วขยับเข้ามาใกล้เขาชะโงกหน้าลงมาจูบหน้าผากเธอ โมรินตัวแข็งทื่อเมื่อโดนเขาจูบหน้าผากแบบไม่ทันตั้งตัว นัยน์ตากลมกลอกตาไปมาอย่างประหลาดใจ

“อืม”หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วเดินผ่านหน้าเขาเข้าห้องน้ำไปด้วยความเขินอาย

หลังจากโมรินอาบน้ำเสร็จเขาก็ยังไม่ไปอีก ไหนบอกว่าเขามีเรียนไง ทำไมยังอยู่อีก

“ทำไมยังไม่ไป”

“รอเธอ”

โมรินแสดงสีหน้างุนงง เขาจะรอเธอทำไม วันนี้เธอไม่มีเรียนสักหน่อย แล้วเธอก็ไม่อยากไปไหนด้วย อยากนอนต่อมากกว่า

“รอฉันทำไม”

อลันชี้นิ้วลงบนปากของเขาโดยไม่พูดอะไร แค่นี้เธอก็
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • รักกักขัง   ผิดอะไร

    “ฉันจำได้ว่าครั้งหนึ่งนายเคยขับรถเฉี่ยวรถฉัน”“ฉันทำเมื่อไหร่”อลันทำสีหน้างุนงง“อย่ามาทำเป็นไขสือ”ดวงตากลมเหลือบมองเขาอย่างโกรธเคือง เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องที่เคยทำ ตอนนั้นเขานิสัยแย่มาก ตอนนี้ก็ยังแย่เหมือนเดิม“ความจำเธอกลับมาดีแล้วเหรอ”เขาถาม“ความจำฉันดีอยู่แล้ว ฉันจำได้ขึ้นใจว่าานายทำอะไรไว้กับฉันไว้บ้าง”“งั้นเธอตอบฉัน เราเจอกันครั้งแรกที่ไหน”“ที่ผับไงกับลินิน”“…”“ฉันตอบผิดตรงไหน ที่ฉันตอบมันก็ถูกแล้ว ตอนนั้นหน้าตานายอย่างกับอัธพาล”“เธอชอบฉันเพราะหน้าตาไม่ใช่เหรอ”“ฉันไปชอบนายตอนไหน นายต่างหากที่ชอบฉัน ตามมาเกาะติดฉันตลอด”เขาและเธอประชันฝีปากกันไปมาโดยไม่สนใจรถที่กำลังวิ่งแข่งกันในสนาม มารู้ตัวอีกทีการแข่งขันก็จบลงแล้ว เสียงเชียร์ยังคงดังสนั่นท่ามกลางชายหนุ่มและหญิงสาว“กลับกันเถอะ”โมรินปริปากพูดจากที่นั่งเงียบหลังถกเถียงกับเขาไปก่อนหน้าอลันจูงข้อมือเธอมายังรถปอร์เช่คันสีขาวเปิดประทุน เจอเขาหนึ่งครั้งรถที่ขับมาก็ไม่ซ้ำกันสักคัน หรือเขาสะสมรถเป็นงานอดิเรก ขับมารับเธอหลายคันแล้วชายหนุ่มถอดเสื้อแจ็คเก็ตสี

  • รักกักขัง   หยั่งเชิง

    สองวันผ่านไป~หลังจากภาคินไปหาโมรินที่คอนโด เธอก็หายไปเหมือนที่ผ่านมา ไม่ตอบแชทเขา ไม่ส่งข้อความมาหา ที่บอกว่าจะมาหาก็ไม่โผล่มา แถมยังตัดสายเขาทิ้งอีกโมรินไม่เคยเป็นแบบนี้ หากเธอไม่สนใจเขาแสดงว่าเธอโกรธ แต่นี้ไม่มีเรื่องอะไรให้โกรธแต่กลับหายไป เขายังไม่มีวันหยุดที่ชัดเจน อยากจะไปดูเธอกับตาอีกสังครั้ง เขายังไหว้วานคนส่งอาหารจับตาโมรินไว้อีก แต่กลับไร้วี่แววการตอบกลับตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวันของเขา ภาคินมองหาเบอร์ลินินเขาชังใจอยู่สักพัก ยังไม่ยอมกดโทรหา หากเขาโทรถามลินิน เธอจะตอบเขาตามคาวมจริงเหรอ ลินินกับโมรินเป็นเพื่อนสนิทกัน เธออาจจะช่วยโมรินปิดบังเขาก็ได้ ภาคินคิดอะไรบางอย่างได้จึงต่อสายหาลินิน“ฮัลโหล”“พี่เอง…ภาคิน”โมรินเคยบอกกับเขาว่าลินินมานอนด้วยเมื่อสองวันก่อน“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“โมบอกว่าช่วงนี้ลินินไปนอนด้วยบ่อย พี่ฝากซื้อของไปเซอร์ไพสร์หน่อย”ลินินงุนงงไปชั่วขณะ โมรินไปโกหกอะไรไว้อีก แม้เธอจะไม่รู้แต่ก็ตามน้ำไปก่อนแล้วกัน“ใช่ค่ะ”หลังโมรินอาบน้ำเสร็จเธอจึงใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กคลุมทับผมไว้แล้วเช็ดเบาๆ เย็นนี้อลั

  • รักกักขัง   เสียเวลา

    เช้าของอีกวันอลันตื่นก่อน แล้วเป็นเธอที่หลับลึกจนเขาต้องปลุกขึ้นมา ดวงตางามมองชายหนุ่มข้างเตียงอย่างงัวเงีย วันนี้เธอไม่มีเรียนอลันใส่ผ้าครบชุด เขายืนมองเธออยู่ข้างเตียง มือทั้งสองล้วงกระเป๋ากางเกง เหมือนว่าเขากำลังจะออกไปไหนสักที่ คนตัวเล็กขยี้ตัวเองแล้วมองคนข้างกายให้ชัดอีกครั้ง“นายจะไปไหน”“ไปเรียน”“ก็ไปสิ”โมรินลงจากเตียงนอนแล้วยืนตรงหน้าเขา จะไปก็ไปสิ เธอไม่ได้ล่ามเขาไว้สักหน่อย ไม่ได้ห้ามด้วย“เย็นนี้ฉันจะมารับไปเที่ยวอีก”ร่างสูงตรงหน้ายกยิ้มมุมปากแล้วขยับเข้ามาใกล้เขาชะโงกหน้าลงมาจูบหน้าผากเธอ โมรินตัวแข็งทื่อเมื่อโดนเขาจูบหน้าผากแบบไม่ทันตั้งตัว นัยน์ตากลมกลอกตาไปมาอย่างประหลาดใจ “อืม”หญิงสาวพยักหน้ารับแล้วเดินผ่านหน้าเขาเข้าห้องน้ำไปด้วยความเขินอาย หลังจากโมรินอาบน้ำเสร็จเขาก็ยังไม่ไปอีก ไหนบอกว่าเขามีเรียนไง ทำไมยังอยู่อีก“ทำไมยังไม่ไป”“รอเธอ”โมรินแสดงสีหน้างุนงง เขาจะรอเธอทำไม วันนี้เธอไม่มีเรียนสักหน่อย แล้วเธอก็ไม่อยากไปไหนด้วย อยากนอนต่อมากกว่า“รอฉันทำไม”อลันชี้นิ้วลงบนปากของเขาโดยไม่พูดอะไร แค่นี้เธอก็

  • รักกักขัง   ใคร

    หลังจากจบบทรักเร่าร้อนลง โมรินคว้าเสื้อผ้าบนพื้นขึ้นมาสวมกลับให้เรียบร้อย ต้นคอขาวมีรอยแดงจากการขบเม้มของเขา หญิงสาวปัดปลายผมลงปิดลำคอไว้ไม่ให้คนสังเกตเห็นร่างสูงใส่เข็มขัดกลับตามเดิม เขาเหลือบมองใบหน้างามเป็นครั้งคราว ดวงหน้าเธอยังแดงก่ำอยู่เช่นเดิม หญิงสาวยังหอบหายใจอยู่ไม่น้อย เมื่อครู่เขาได้ปลดปล่อยความปรารถนาใส่เธอไปจนหมดหลังจากเขาสวมเสื้อเสร็จ ขวดน้ำที่เธอวางลงบนโต๊ะก่อนหน้าถูกเขากระดกดื่มไปหลายอึก อลันส่งขวดน้ำมาให้เธอโมรินรับมาดื่มอย่างกระหาย เธอดื่มมันจนหมดขวดในทันที ชายหนุ่มยกยิ้มให้กับการกระทำของคนตัวเล็ก อลันถอดเสื้อแจ็คเก็ตให้เธอสวมทับอีกครั้ง นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่เขาสวมเสื้อให้เธออลันคว้ามือเธอมาประสานไว้แล้วจูงออกไปนอกห้อง โมรินหลบหน้าอยู่ด้านหลังเขา อลันสูงกว่าเธอ เขามีส่วนสูงถึงร้อยแปดสิบเจ็ด เมื่อหลบอยู่ด้านหลังเขาจึงไม่มีใครมองเห็นเธอสายตาของกลุ่มผู้ชายเหล่านั้นหันมายังทิศทางพวกเธอที่เดินออกมา แม้ว่าเธอจะหลบหน้าอยู่ด้านหลังเขา ทว่าใบหน้าเธอกลับร้อนผ่าวขึ้นกว่าเดิมไม่รู้ว่าห้องนั้นจะเก็บเสียงหรือเปล่า พวกเขาจะได้ยินเสียงแปลกๆจ

  • รักกักขัง   คลับ

    อลันพาเธอมายัง snooker club เป็นสถานที่แปลกใหม่สำหรับหญิงสาว โมรินไม่เคยมาสถานที่แบบนี้ ด้านในค่อนข้างเงียบ มีเพียงเสียงลูกพลูกระแทกกันไปมา โต๊ะสนุกเกอร์ตั้งเรียงกันหลายโต๊ะมีผู้ชายกลุ่มหนึ่งยืนล้อมโต๊ะสนุกเกอร์โต๊ะแรกไว้ พวกเขาถือไม้คิวไว้มือพลางมองผู้เล่นคนอื่นๆยิงลูก อลันจูงมือเธอเข้ามาในคลับ เสียงกระดิ่งที่ประตูสั่นจากการเคลื่นไหวของประตู สายตาหลายคู่หันมามองพวกเขาที่เดินเข้ามา“เพิ่งคิดได้เหรอว่ามีร้านสนุกเกอร์อยู่”ชายคนหนึ่งโพล่งออกมา แล้วเขาก็หันสายตามาทางเธอ “แฟนเหรอ”เด็กหนุ่มอีกคนโผล่หน้าออกมาพร้อมรอยยิ้มหยอกล้อ “ฉันคิดว่าเปลี่ยนเจ้าของคลับไปแล้ว ไม่โผล่หน้ามาเลย”ชายหนุ่มอีกคนตั้งท่ายิงลูกพลูพร้อมคำพูดกระแหนะกระแหน“ยุ่งมากเลยไม่ได้เข้ามา”เสียงลูกพลูกระแทกลงหลุมอีกครั้ง อลันเดินไปยังเคาน์เตอร์บาร์ เด็กหนุ่มเมื่อครู่จึงรีบเดินกลับมายังเคาน์เตอร์ ทำหน้าที่ของตน“รับอะไรดีครับ”“น้ำเปล่า”อลันรับขวดน้ำจากชายหนุ่มมาหนึ่งขวด แล้วจูงมือเธอไปยังห้องส่วนตัวของคลับ เปิดประตูเข้ามาก็เห็นโต๊ะสนุกเกอร์เป็นสิ่งแรก เขาบิดฝาขวดน้ำออกแล้วยื

  • รักกักขัง   กลัว

    “ทำไมแกไม่ขับรถมา”หลังเลิกเรียนช่วงเย็น นักศึกษาทั้งหมดก็เริ่มทยอยออกไปแล้ว ลินินเห็นโมรินไม่ขับรถมาจริงซักถาม“ขี้เกียจขับ”“ฉันนั่งแท็กซี่เป็นเพื่อนแกไม่ได้นะ เพราะแฟนมารับแล้ว”ลินินคุยโวพลางหันสายตาไปทางรถหรูคันสีดำที่จอดรออยู่เบื่องหน้า เธอแสดงอาการดีอกดีใจจนออกนอกหน้า“เชิญ”โมรินขมวดคิ้ว พลางมองลินินโบกมือลาเธอไปขึ้นรถ เก๋งคันสีดำค่อยเคลื่อนตัวออกไป หญิงสาวเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย ปี้นๆเสียงบีบแตรรถดังขึ้นด้านหลังของหญิงสาว โมรินจึงรีบสาวเท้าหนี รถสปอร์ตไฮเปอร์คาร์คันสีดำเลี้ยวจอดขวางหน้าเธอไว้โมรินถอยหลังไปหลายก้าว กระจกรถลดลงมาครึ่งหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาฉบับเด็กหนุ่มโผล่หน้าออกมาไม่มาก“ขึ้นรถ”โมรินเห็นเป็นอลัน จึงเดินไปขึ้นรถ เธอคิดว่าเขาจะรออยู่หน้ามหาลัยเสียอีก แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอไม่ต้องเดินให้เหนื่อยฟรี หญิงสาวนั่งข้างกายเขา ในรถมีกลิ่นบุหรี่จางๆ ตอนเช้าเขามาส่งด้วยแลมโบกีนีคันสีส้มทว่าตอนเย็นเขาขับรถอีกคันมารับ เป็นบูกันติเวย์รอนสีดำอลันพาเธอมากินอาหารเย็นที่ร้านอาหารมังสวิรัติ โมรินไม่เคยมาร้านนี้ ไม่เคยได้ยินชื่อด้วยซ้

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status