LOGINShare
หนีจากโคลนดูด
Last Updated:
2025-11-30 00:32:3519
หนีจากโคลนดูด
“ปริม จันมีปัญหาแล้วล่ะ”
“มีอะไรหรอ” ปริมหันมองพร้อมถามขึ้น น้ำเสียงและสีหน้ามีแต่ความประหลาดใจ ทุกคนต่างหากันหันมองมาที่ผมและปริม ดูเหมือนคนในทีมหลายคนเองก็อยู่ในสภาพเช่นเดียวกับผม บางคนพยายามดึงขาออกจากโคลนเหมือนผมทำตอนนี้
“จันโดนโคลนดูด”
“พอจะขยับขาได้มั้ย” ผมส่ายหน้าให้ปริมพร้อมทั้งพยายามดึงขาตนเองออกจากโคลนบ้าโคลนบอนี่ด้วย ทั้งพี่มีน พี่เก็ต และหลายคนที่ไม่ได้ติดโคลนกำลังพุ่งมาทางผม แต่ถูกเสียงเข้มหยุดไว้ก่อน
“อย่าขยับ ถ้าถูกโคลนดูดทุกคนจะแย่ไปใหญ่ ใครที่ไม่ได้อยู่ตรงโคลนพาตัวเองไปให้ถึงเนินหิน” คีรีว่าจบก็สะกิดไหล่ภัทรเบา ๆ เหมือนทั้งสองคนจะรู้ใจกันดีกว่าที่ผมคิดเอาไว้เสียอีก
ภัทรและคีรีรั้งอยู่ด้านหลังยังไม่ได้เดินย่ำโคลนจึงปลอดภัยที่สุด พอถูกสะกิดภัทรก็เริ่มเดินไปบนโคลนพร้อมกับคนอื่น ทุกคนเริ่มพยายาม
Latest chapter
รักต้องมนตร์ คนต้องสาป ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
36ขอบคุณสำหรับทุกอย่างผม พี่ภัทร พี่มีน ช่วยกันพยุงคีรีขึ้นมานั่งบนฝั่ง พี่มีนก่อกองไฟให้เราพิงไฟเพราะเสื้อผ้าเปียก กลางคืนในป่าอากาศค่อนข้างเย็น ใจผมอยากลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาและตนเองแต่คีรีไม่ยอมปล่อยมือครึ่งค่อนคืนเรานั่งอยู่แบบนี้ตั้งแต่ตัวเปียกชื้น จนตอนนี้เกือบแห้งหมดแล้ว คีรีเหมือนจะหลับไปแล้ว คีรีที่ไม่เคยหลับใหลและเหน็ดเหนื่อย เวลานี้ใบหน้าซีดเผือดเรียกไม่หือไม่อือใด ๆ ทั้งนั้น สภาพเขาแย่อย่างที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นมาก่อน แต่มือยังคงมีแรงมหาศาลแกะอย่างไรก็ไม่ยอมหลุด“คีรี ปล่อยมือได้แล้ว ผมไม่เป็นไรแล้ว” ผมกระซิบบอกเขาเสียงเบา มือที่จับกันแน่นถึงค่อย ๆ คลายออก ผมรีบตะโกนเรียกพี่ภัทร เขานั่งห่างออกไปเล็กน้อย พี่มีนกับพี่ภัทรรีบวิ่งมาหาทันที“ผมต้องทำยังไงต่อ” พี่ภัทรยื่นผ้าก็อซปิดแผลสีขาวให้ ผมรับมาใช้มันพันแผลอีกครึ่งที่ไม่ได้ถูกปิดไว้ พอปิดครึ่งล
รักต้องมนตร์ คนต้องสาป คุณจะกลับไปอย่างปลอดภัย
35คุณจะกลับไปอย่างปลอดภัย“คุณจะได้กลับไปอย่างปลอดภัย” น้ำเสียงจริงจังหนักแน่นของคีรีทำผมหลุดจากภวังค์ พอผมเงยหน้ามองเขาก็ยิ้มให้เป็นรอยยิ้มจริง ๆ ไม่ใช่แค่เพียงการยิ้มมุมปากเหมือนทุกที รอบข้างไม่มีอะไรน่าสนใจไปกว่าเรื่องเล่าจากคีรี ผมเลยไม่ได้หลุดโฟกัสไปไหนเลย“จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง คีรีบอกเองว่าผู้ช่วงชิงตราต้องชดใช้ความผิด ทายาทจึงจะหลุดพ้นจากคำสาป แต่ตอนนี้เจ้าของตรานี้คือผม”“เพราะมีผมอยู่ ณจันจะไม่เป็นไร เชื่อใจผมแล้วอย่าคิดมาก”“คีรีรู้หรือเปล่าว่าคำสาปที่ว่านั่นคืออะไร” ผมพยักหน้าให้แล้วถามเรื่องอื่นต่อไป ไม่กล้ามองหน้าเขาที่พูดประโยคเมื่อครู่นาน ๆ คีรีส่ายหน้านั่นทำผมหมดคำถามจะถามต่อ ประจวบกับพี่มีนกลับมาพอดี ผมกับคีรีจึงเลิกพูดคุยเรื่องนี้กันไป เปลี่ยนมาสนใจไก่ย่างสองตัวเหนือกองไฟแทน“อะแบ่ง ๆ กันไปนะ กินเนื้อบ้างจะได้มีแรง” พี่มีนว
รักต้องมนตร์ คนต้องสาป คำสาปผู้ช่วงชิงตรา
34คำสาปผู้ช่วงชิงตราผมดวงไม่ดีหรือไง ทำไมขอพรทีไรได้ตรงข้ามกันทุกทีเลย คีรีเดินกลับมาที่แคมป์ในมือถือไก่ป่าสองตัว พี่มีนหันมายิ้มให้ผมจากนั้นลุกเดินไปหาคีรี“ฉันทำอาหารให้” คีรียื่นไก่ป่าสองตัวนั้นให้พี่มีน แล้วเดินมายืนตรงหน้า ผมนึกว่าเขาจะถามเรื่องที่คุยกับพี่มีนเมื่อครู่แต่เปล่าเลย เขาแค่ถามผมว่า “จะไปอาบน้ำหรอ” ผมถอนหายใจพรืดพยักหน้าให้เขา ถือกระเป๋าเป้ที่จัดของเสร็จ ลุกยืนประจันหน้ากับเขา“ลำธารอยู่ทางไหนหรอ” น้ำเสียงผมคงไม่ค่อยเป็นมิตร ค่อนข้างหมั่นไส้ที่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แต่ก็ช่างเถอะมันไม่ใช่เวลาจะมาคุยเรื่องนี้ พอคีรีชี้ทางให้ผมก็เดินออกไปตามลำพัง ถึงจะเข้าใจว่านี่ไม่ใช่เวลามาคุยเรื่องนี้ผมก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ดี ไม่รู้คาดหวังอะไรอยู่กันแน่เดินมาเกือบแปดนาทีก็พบลำธารที่คีรีบอก ลำธารกว้างราวสองเมตร ในน้ำมีทั้งปลาทั้งหอย ป่าบนเขานี่ดูอุดมสมบูรณ์ดีเสีย
รักต้องมนตร์ คนต้องสาป ปีนผา
33ปีนผาพรานพงปีนขึ้นไปเป็นคนแรก ผม ปริม พี่มีน ภัทร ไต่เชือกตามไปอยู่ตามชะง่อนหินที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก เกือบครึ่งชั่วโมงภัทรกับพี่มีนถึงปีนขึ้นมาอยู่ชะง่อนกลางเขาได้ ผมกับปริมใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงกว่าจะชะง่อนสูงเกือบถึงยอดเขาพี่เก็ตได้พี่โทนแบกขึ้นมาพี่มีนกับภัทรช่วยกันดึงเชือกให้ทั้งสองคนค่อย ๆ สูงขึ้น พอขึ้นมาถึงชะง่อนผาแรกต่อมาก็เป็นหน้าที่ผมกับปริมดึงต่อ ส่วนพี่มีนกับภัทรก็ดึงคู่ต่อไปขึ้นมา ตลอดชั่วโมงกว่า ๆ ไม่มีอะไรผิดพลาดเราดึงพวกเขาขึ้นมาได้สองคู่แล้วคู่สุดท้ายพี่เดี่ยวหัวหน้าทีมสองเป็นคนแบกลูกน้องขึ้นมา พี่เดี่ยวเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่บึกบึนไม่น่าห่วงเรื่องกำลังวังชาเลย แต่คนที่มีปัญหาคงจะเป็นภัทรกับพี่มีนที่ดึงขึ้นมาสองคู่แล้วขณะกำลังดึงเชือกจึงเผลอทำเชือกหลุดมือรูดลงจนทั้งสองคนบนเชือกเกือบหล่นลงไปข้างล่าง คีรีที่อยู่บนพื้นกระโดดทีเดียวก็ขึ้นไปยืนอย
รักต้องมนตร์ คนต้องสาป คนป่วย
32คนป่วยเช้ามืดวันต่อมาคีรีอธิบายกับทุกคนว่าจะไปอย่างไรกันต่อ ทีแรกเราค่อนข้างกังวลเพราะต้องปีนผาสูง ไหนจะมีคนป่วยอีกสามคนที่ดูซึมมากขึ้น แต่คีรีบอกว่าตนเองจะปีนล่วงหน้าขึ้นไปก่อน แล้วค่อยหาที่ผูกเชือกหย่อนลงมาให้เราปีนตาม ถึงได้เบาใจขึ้นมาพี่มีนบอกให้คนป่วยพักอีกครึ่งวันไม่งั้นอาจไม่มีแรงปีน ฉะนั้นตอนนี้พวกเราเลยยังอยู่ใต้ชะง่อนผา เหนือหัวมีคีรีกำลังปีนภูเขาหินเพียงลำพัง ผมนั่งชะเง้อมองขึ้นไปแทบทุกห้านาที เขาไม่ได้ปีนนั่นเรียกว่ากระโดดเกาะจะดีกว่า กระโดดทีหนึ่งเกือบสองช่วงตัวของตนเองคนอื่นไม่ได้สังเกตเขาเท่าไรหรือเขาอาจไม่สนแล้วถึงได้ปีนผาแบบไม่สนใจใคร ไม่ถึงยี่สิบนาทีเขาก็ปีนถึงยอดภูเขาหิน ผมคิดว่าตอนนี้คีรีคงหาที่ผูกเชือกอยู่ เชือกยาวประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบเมตร ไม่รู้ว่ามันจะยาวพอดีหรือเปล่า“โอ๊ยเจ็บ” ระหว่างที่กำลังคิดอยู่ก็มีเสียงร้องโอดโอยดังมาจากหนึ่งในลู
รักต้องมนตร์ คนต้องสาป ลานหินร่วง
31ลานหินร่วงพักอยู่สิบนาทีก็เดินต่อ คีรีบอกเสียงเข้มไม่ว่ายังไงเราก็ต้องเดินผ่านลานหินกว้างนี้ก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน ผมไม่ได้ถามว่าทำไมแต่ถ้าเขาบอกมาแบบนี้แปลว่ามันอันตรายลานดินแบบนี้เดินง่ายกว่าเส้นทางในป่าเยอะเลย อาจเพราะยังสว่างอยู่ทำให้เราสามารถเดินหลบเศษหินแกรนิตก้อนเล็กก้อนใหญ่ได้สบาย ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงหน่อย ๆ เราก็เดินมาถึงกลางเส้นทางแล้ว ฟ้ายังดูครึ้มอยู่เลยไม่แน่ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าฝนอาจตกลงมา เราจึงรีบเดินเพื่อให้ถึงภูเขาหินข้างหน้าก่อนค่ำ“มีบางอย่างกำลังมา” คีรีหยุดฝีเท้าหันมาบอกพวกเราเสียงแผ่ว พอคีรีว่าจบก้อนเมฆก้อนใหญ่ก็เคลื่อนไปบดบังแสงดวงอาทิตย์ พวกเราไม่มีใครได้ยินอะไรสักคนเลยพากันจ้องใบหน้าของอารักษ์ขาประจำทีม เขาหยุดนิ่งเงี่ยหูฟังบางอย่าง เห็นเขานิ่งแบบนั้นผมก็เลยไม่กล้าขยับตัวตามไปด้วย“ฝนจะตกอีกแล้ว” หนึ่งในลูกทีมของพี่เดี่ยว ถ้าจำไม่ผิดน
You may also like
คนโปรดของซ้อใหญ่ #รินโปรด
คุณรตา494 viewsThird Eye (สืบด้วยตา สัมผัสด้วยใจ)
Mkutkomen680 viewsConfess Love รุ่นพี่ที่รัก
Light Pandora728 viewsเพียงชั่ววูบเดียว [MPREG]
DILEMMA 281.8K viewsครัวคุณชายไม่ขายอ้อย
แมวขนยุ่ง1.0K viewsOne day, you'll kneel for me.
ดองกี้2.0K viewsเพียงชั่วข้ามคืน
DILEMMA 282.2K viewsระหว่างเราใต้ขอบฟ้า
บาริสต้าสายรุ้ง961 views
