สองหนุ่มสาวที่กำลังเดินเคียงข้างกันเข้าไปในโรงอาหารของโรงเรียนต่างเป็นเป้าสายตาของหนุ่มๆ สาวๆ ทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นน้องในโรงเรียนแห่งนี้ ใครๆ ต่างก็เข้าใจว่าแบม ภูวดลและจีน่า เจนจิราเป็นแฟนกัน เพราะเวลาไปไหนมักจะพบเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันตลอด ถึงจะมีเด็กหนุ่มอีกคน แต่เขาก็ไม่ได้เดินเคียงคู่กับแบมหรือจีน่า ต่างจากที่สองหนุ่มสาวเดินเคียงข้างกันเสมอ หรือบางทีก็มีจับมือถือแขนกันเดินก็มี
“หล่ออะ เสียดายแทนพวกเธอ….” เสียงรุ่นน้องที่เป็นเพศที่สามเอ่ยขึ้นในกลุ่มสาวๆ
“เสียดายอะไรยัยเบเบ้” เพื่อนสาวคนหนึ่งในกลุ่มเอ่ยถามขึ้น
“พี่แบมอะ…”
คำตอบของชายไม่แท้ของกลุ่มเรียกสายตาความอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนๆ ได้เป็นอย่างดี
“พี่เขาไม่ได้ชอบชะนีหรอก เขาชอบผู้ชายด้วยกัน”
คนที่ชื่อเบเบ้เอ่ยออกมาตามสัญชาตญาณแต่เพื่อนๆ ในกลุ่มกลับส่งเสียงหัวเราะออกมา ใครจะเชื่อก็พี่แบมภูวดล ออกจะมาดแมนขนาดนั้นต่างจากคนพูดอย่างลิบลับ เล่นกีฬาก็เก่ง การเรียนก็อันดับหนึ่งของระดับชั้น แถมมีสาวสวยข้างกายเป็นดาวโรงเรียนอีกต่างหาก
“ใส่กันไหม… ถ้าพี่แบมชอบผู้ชายพวกแกเลี้ยงข้าวฉันสามเดือน แต่ถ้าพี่แบมเป็นผู้ชายชอบผู้หญิง ฉันยอมกลับไปเป็นผู้ชายตัดผมเกรียนเลยอะ”
เบเบ้เอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ และสาวๆ ในกลุ่มก็มั่นใจเช่นกัน ทุกคนตกลงที่จะเล่นเกมนี้โดยยอมเลี้ยงข้าวเพื่อนชายใจสาวคนนี้สามเดือนหากพี่แบมสุดหล่อเป็นแบบที่นางพูด
ทางด้านสองหนุ่มสาวก็นั่งรับประทานอาหารที่ซื้อมาจากร้านโปรดภายในโรงอาหารของโรงเรียนแห่งนี้ แบม ภูวดลคอยตักผักออกให้เพื่อนสนิทมาใส่จานของเขา และเขาก็จัดการมันแทน ก่อนหน้านี้เขาบ่นให้จีน่า เรื่องที่เพื่อนสนิทคนสวยไม่ชอบรับประทานผัก แต่สุดท้ายเธอก็ไม่รับประทานมันอยู่ดี
“น่ารักแบบนี้เรามาคบกันจริงๆ ดีไหมแบม”
คำถามของเพื่อนสนิททำเอามือเรียวขาวสะอาดที่กำลังจับช้อนอยู่ชะงัก ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองหน้าคนถาม
“ไม่อะ… ฉันรู้ว่าเธอก็ไม่ได้ชอบ…ฉันหรอก อย่ามาจีน่า แสดงละครก็พอแล้ว”
เขาบอกเธอเสียงเบาก่อนที่จีน่าจะส่งค้อนวงใหญ่ให้กับคนรู้ทัน ตั้ม อนุพงษ์ที่เดินไปซื้อน้ำกลับมาไม่ทันได้ยินความลับของทั้งสองคน เขาวางน้ำลงตรงหน้าของเพื่อนทั้งสองก่อนที่จะได้รับคำขอบคุณเป็นการตอบแทน
สองหนุ่มหนึ่งสาวนั่งรับประทานอาหารกลางวันอย่างเงียบๆ เมื่อรับประทานเสร็จทั้งสามก็เดินออกจากโรงอาหารไปท่ามกลางสายตาของทั้งสาวๆ และหนุ่มๆ ภายในโรงเรียนที่สนใจทั้งแบม ภูวดลและจีน่า เจนจิรา สาวลูกครึ่งเยอรมันที่มีฐานะทางบ้านร่ำรวยระดับมหาเศรษฐีเช่นเดียวกับครอบครัวของเพื่อนสนิท
“แบม นายจะเรียนหมอจริงอะ”
จีน่าเอ่ยถามหลังจากที่ได้เห็นรายชื่อคณะที่เพื่อนกรอกลงในแบบสอบถาม
“อืม…ศัลแพทย์หัวใจ”
จีน่าพยักหน้าขึ้นลงด้วยความเข้าใจ เหตุการณ์ในตอนนั้นทำเพื่อนของเธอคนนี้ซึมลงไปหลายวัน และจากที่เป็นคนสดใสร่าเริงกลายเป็นเงียบขรึมเย็นชา แต่กับเธอแบม ภูวดลยังคงอบอุ่นเสมอ
“เธอล่ะ…จะเรียนต่ออะไร อย่าบอกนะว่า….”
“อืม….นิเทศศาสตร์น่ะ”
เพื่อนของเขาสวยและเธอก็สามารถเป็นดาราได้สบาย ก่อนหน้านี้พากันไปเดินห้างดังก็มีปาปารัสซี่มาทาบทาม แต่ทั้งเขาและเพื่อนยังห่วงเรื่องการเรียนอยู่เลยไม่ได้ไปแคสตามที่เขาติดต่อมา
“พี่บี๋ก็เพิ่งจะได้แสดงละครเรื่องแรก” ประโยคที่แบม ภูวดลเอ่ยออกมาทำเอาเพื่อนสนิทตาโต
“จริงดิ เรื่องอะไรอะ รับบทอะไรหรอ” ลูกครึ่งสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ไม่รู้ดิ ไม่ได้ถาม เมื่อวานเห็นนั่งอ่านบทอยู่ ตัวประกอบแหละมั้ง เรื่องแรก.. แถมยังไม่เป็นที่รู้จักด้วย”
หนุ่มหน้าใสบอกเพื่อนตามที่เขาเข้าใจ เพราะเมื่อวานเขาไม่ได้ถามไถ่พี่สาวอย่างจริงจัง จึงไม่รู้ว่าตกลงพี่สาวได้รับบทอะไรและแสดงช่องไหน
“หูย….แค่นี้ก็ดีแล้ว พี่บี๋สวย……”
“พอเลย… เลิกคิด เว้นพี่สาวของฉันไว้สักคน” คำพูดที่ดังขัดคอขึ้นมาทำให้จีน่าถึงกับสะบัดหน้าให้กับคนหวงพี่สาว
“แหม…. ชื่นชมเฉยๆ อ้อ..ที่ฉันอยากเรียนนิเทศศาสตร์ ฉันอยากเป็นนางแบบย่ะ ไม่อยากแสดงหรอกละคร นายก็รู้ว่าฉันแสดงละครไม่เก่ง”
“อ๋อ…. เหรอ……”
แบม ภูวดลลากเสียงก่อนที่จะสนใจหนังสือเรียนตรงหน้าแทนการสนทนาเรื่องการเรียนต่อกับเพื่อนสนิท เพราะยิ่งคุยยิ่งออกทะเล จีน่า เจนจิราหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ ก่อนที่จะกรอกคณะที่ตนเลือกและหยิบกระดาษทั้งของเธอและของแบม ภูวดลไปส่งให้กับอาจารย์ที่รอเก็บอยู่
หลังเลิกเรียนสองหนุ่มสาวก็กลับบ้านพร้อมกันเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา แบม ภูวดลถึงจะเบื่อกับลูกอ้อนของเพื่อนสนิทที่ชวนแวะแต่ร้านไอซ์สวีทของพี่ไอซ์ อดีตสาวสวยดาวโรงเรียนที่จบไปหลายปีก่อนแทบทุกวัน แต่เขาก็ไม่เคยปฏิเสธ เพื่อนอย่างจีน่า หาได้ไม่ง่ายในสังคมปัจจุบัน เพื่อนที่ไม่ขายความลับของเพื่อน เพื่อนที่คอยให้คำปรึกษา เพื่อนที่คอยปกป้องและให้กำลังใจ แค่มีเธอเป็นเพื่อน เขาก็มีความสุขแล้ว….
“แบม… นายล้างหน้าด้วยอะไรอะ หน้านายขาวดี”จู่ๆ เขาก็เอ่ยออกมาขัดจังหวะ ทั้งจีน่า เจนจิราและตั้ม อนุพงษ์ต่างพากันเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของแบม ภูวดลก็พากันเห็นด้วยกับกราฟ กาลัญญูกับเรื่องที่ว่าแบม ภูวดลนั้นหน้าขาวใส“โฟมล้างหน้าไง แล้วก็มาสก์หน้าก่อนนอน” เขาตอบตามความจริง“มาสก์หน้าด้วยเหรอนายน่ะ แต่มาสก์หน้าพวกผู้หญิงเขาทำกันไม่ใช่เหรอวะ” กราฟ กาลัญญูเอ่ยถามออกมาอย่างจับผิด“จีน่า… ก่อนนอนเธอมาสก์หน้านอนไหม”“ม่ะ…มาร์คสิ ถามได้ นายไม่มาร์คหรือไง เพิ่มวิตามินให้ผิวหน้าไง” จีน่าหันไปตอบอีกฝ่าย“ไม่อะ… ขี้เกียจหึๆ”สายตาที่มองไปยังแบม ภูวดลนั้นเต็มไปด้วยความจับผิด แต่มีหรือที่หนุ่มผู้เก็บงำความลับมานานอย่างแบม ภูวดลจะหลุดออกมา“พี่สาวมันเป็นดาราไง แม่มันก็เป็นคุณหมอ ไม่แปลกหรอกที่จะมันจะได้รับการดูแลจากแม่กับพี่สาว”ตั้ม อนุพงษ์เอ่ยออกมา เขาไม่ได้ช่วยเพื่อนแต่เขาคิดว่าเพื่อนดูแลตัวเองเพราะมีพี่สาวเป็นดาราและมีมารดาเป็นแพทย์หญิง“นายกำลังจับผิดอะไรเราหรือเปล่ากราฟ”แบม ภูวดลจ้องหน้าเขาพร้อมกับเอ่ยถามออกมา จีน่า เจนจิรากับตั้ม อนุพงษ์ก็หันไปมองหน้าเพื่อนใหม่เป็นตาเดียวกัน“เปล่า…. ก็แค่อยากรู
ร่างสูงโปร่งที่เดินผ่านเข้าประตูโรงเรียนมัธยมแห่งนี้มากำลังตกอยู่ในสายตาของคนที่กำลังนั่งรออยู่ แบม ภูวดลไม่ได้สนใจคนรอบข้างจึงทำให้เพื่อนใหม่เข้ามาประชิดตัว แขนแข็งแรงพาดลงบนไปไหล่กว้างมือหนาก็วางลงบนบ่า ชายหนุ่มสะดุ้งเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะหันใบหน้าหล่อเหลาไปมองแล้วพยายามจะเบี่ยงกายออกจากวงแขนแข็งแรงของอีกฝ่าย แต่ทว่ากราฟ กาลัญญูกลับบีบไหล่เขาอย่างแน่นหนา“ปล่อย!!!” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังลอดไรฟันจนคนที่โอบไหล่อยู่ถึงกับหัวเราะดังอยู่ในลำคอ“หึๆ”กราฟ กาลัญญูผละวงแขนแข็งแรงของตนออกจากไหล่กว้างของอีกฝ่าย“หวงจังนะ… ร่างกายนายน่ะ”เขาเอ่ยออกมาขณะที่เดินข้างๆ สาวๆ ที่มองมาต่างพากันหวีดร้องเพราะหนุ่มฮอตกับหนุ่มหน้าหล่อ นักเรียนที่เพิ่งย้ายมาใหม่นั้นเดินเคียงข้างกันมา แบม ภูวดลไม่ตอบคำถามที่เขาถาม แต่ทว่ากลับรีบสาวเท้าก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว กราฟ กาลัญญูมองตามเพื่อนชายตรงหน้ายิ้มๆ ก่อนที่จะเร่งฝีเท้าแล้วก้าวตามไปอย่างไม่รีรอจีน่า เจนจิราที่เดินตามหลังมาแต่ไม่แสดงตัวเพราะเธอเองก็อยากจะรู้ว่าแบม ภูวดลนั้นคิดอย่างไรกับเพื่อนใหม่ที่เข้ามาก่อกวนให้เขารำคาญใจ หรือกำลังเข้ามาปั่นป่วนหัวใจขอ
“โอ๊ะ!!! รถมาพอดีเลย กลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้”มือหนายกขึ้นมาโบกลาเพื่อนทั้งสองก่อนที่ร่างสูงจะเดินตรงไปยังรถตู้คันหรูที่มารับเขาพอดี สองหนุ่มสาวไม่ได้ตอบอะไรออกมาเพียงแต่หันมามองหน้ากัน“ระวังนายกราฟไว้หน่อยก็ดีนะแบม จีน่าว่านายนี่ดูยังไงกับแบมอยู่นะ”จีน่าที่เดินคล้องแขนของกราฟ กาลัญญูตรงไปที่ยังรถตู้ของครอบครัวเอ่ยออกมา“เราก็ว่าอย่างนั้นแหละจีน่า นี่ก็ก่อกวนเราทุกวันเลย” แบม ภูวดลเอ่ยออกมาอย่างเหนื่อยใจ เพื่อนใหม่มาเรียนได้เพียงสัปดาห์เดียวแต่ทว่าทำเขาปั่นป่วนหัวใจ“แล้วเป็นไง แอบหวั่นไหวไปกับเขาไหม” จีน่า เจนจิราแอบกระซิบถาม“ไม่!!!”เสียงเข้มดังออกมาก่อนที่จะขึ้นไปนั่งบนรถ เพื่อนสาวรีบตามขึ้นไปก่อนที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ ราวกับรู้ว่ามีอะไรบางอย่าง เธอรู้สึกได้ว่าแบม ภูวดลแอบหวั่นไหวไปกับคนที่ชอบก่อกวนเขาร่างสูงโปร่งที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำภายในห้องนอนส่วนตัวของตนนั่งลงบนเตียงก่อนที่มือหนาจะเอื้อมไปหยิบสมาร์ทโฟนที่มีเสียงข้อความดังเข้ามาเป็นระยะ สายตาคมกวาดอ่านทุกตัวอักษรในข้อความที่ส่งเข้ามาจากเพื่อนใหม่ แบม ภูวดลเลิกคิ้วหนาของตนขึ้นเพียงเล็กน้อยเมื่อได้อ่านกราฟ เด็กใหม่ : น
เพื่อนใหม่ที่ย้ายเข้ามาได้เพียงหนึ่งสัปดาห์ทำเอาชีวิตที่เคยสงบสุขของแบม ภูวดลวุ่นวาย เขาต้องเผชิญกับอัตราการเต้นของหัวใจที่แรงและเร็วบ่อยครั้งเพราะอีกฝ่ายมักจะถึงเนื้อถึงตัวอยู่เสมอ ถึงแม้จะมีสองเพื่อนสนิทคอยกันและห้ามปรามให้ แต่ทว่าเพื่อนใหม่ดูเหมือนจะอยากแกล้งเขาให้เขาเปิดเผยตัวตนเสียเหลือเกิน“พอทีเถอะ ถ้านายยังไม่เลิกถึงเนื้อถึงตัวเราอีก นายก็ไปอยู่กลุ่มอื่นซะกราฟ” แบม ภูวดลเอ่ยออกมาอย่างเหลืออด“หึๆ เป็นอะไร ฉันก็แค่โอบไหล่นาย จับแขน มันถึงเนื้อถึงตัวตรงไหน เพื่อนผู้ชายคนอื่นเขาก็ทำกัน”กราฟ กาลัญญูเอ่ยออกมายิ้มๆ เขารู้สึกสนุกที่เพื่อนจอมหวงเนื้อหวงตัวราวกับว่าตัวเองเป็นผู้หญิงคนนี้โมโห“นายก็รู้ว่าแบมไม่ชอบให้ใครมาสัมผัสร่างกายของเขา แบบนี้มันเท่ากับลวนลามกันนะ ถามจริงนายชอบผู้ชายปะเนี่ย” จีน่า เจนจิราเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกไม่ชอบใจเช่นกัน“จริง…. ถ้ามึงยังไม่เลิกยุ่งกับแบม มึงก็ไปอยู่กลุ่มอื่นเลยไอ้กราฟ” ตั้ม อนุวัฒน์เอ่ยออกมาอย่างโมโหเช่นกัน“โอเค โอเค ขอโทษ ขอโทษ ต่อไปเราจะไม่แกล้งนายแล้ว ก็อยากรู้ไงว่าทำไมถึงโดนตัวนายไม่ได้ ความรู้สึกมันเหมือนแบบโดนไฟช๊อตปะ” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะยอ
“นายคนที่เราเจอตอนนั้นไง จำได้ไหม” เสียงหวานเอ่ยถามเพื่อนสนิทด้วยความตื่นเต้น“อืม… ไม่คิดเลย…ว่าจะมาเรียนที่นี่”แบม ภูวดลมองไปที่เพื่อนใหม่ที่หันมาสบตาเข้ากับเขาพอดี รอยยิ้มที่มุมปากของอีกฝ่ายทำเอาเขาต้องหลบสายตาที่ทะเล้นและแพรวพราวนั่น แต่จู่ๆ ร่างสูงก็เดินตรงมาหายังกลุ่มของเขา ทั้งจีน่า เจนจิราและตั้ม อนุพงษ์ถึงกับตกใจ แม้แต่แบม ภูวดลเองก็ตกใจไม่ต่างกัน“สวัสดี ห้อง…หกทับหนึ่งใช่ปะ” เสียงทุ้มดังขึ้นท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่กำลังมองมาอย่างสนใจ“อืม…ใช่"เสียงทุ้มของแบม ภูวดลดังขึ้น สาวๆ ที่มองมาเห็นภาพสองหนุ่มยืนอยู่ใกล้กันก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เพราะคนหล่อกับคนหล่ออยู่ด้วยกันแล้วภาพที่มองเห็นมันช่างดูเจริญหูเจริญตา เป็นอาหารตาชั้นเยี่ยม“สวัสดี เจอกันอีกแล้ว นาย…จำเราได้ไหม” กราฟ กาลัญญูทักทายหนุ่มหล่อตรงหน้าแล้วเอ่ยถามออกมา“จำได้ว่าเราเคยเจอกันครั้วหนึ่ง แต่จำชื่อนายไม่ได้หรอก” แบม ภูวดลตอบก่อนที่จะมองไปยังเพื่อนสนิททั้งสอง“ถ้าอย่างนั้นเราขอแนะนำตัวกับนายและจีน่าอีกที เราชื่อกราฟ กาลัญญู พิเชษฐ์พัฒน์ ย้ายมาจากโรงเรียนฝั่งมีน”หนุ่มหล่อรีบแนะนำตัว สองหนุ่มสาวเพื่อนซี้ได้แต่หันไปม
หลังจากปิดภาคเรียนไปนานเกือบเดือน การกลับมาเรียนในภาคเรียนที่สองอีกครั้งก่อนที่จะก้าวเข้าสู่ชีวิตนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยก็เริ่มต้นขึ้น ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งซึ่งมีใบหน้าหล่อเหลาก้าวลงจากรถตู้คันหรูของครอบครัวก่อนที่จะเยื้องย่างเข้าประตูโรงเรียนไป ทุกย่างก้าวของแบม ภูวดลนั้นเป็นที่จับตามองจากสาวๆ รุ่นน้อง ทุกท่วงท่าจังหวะการเดินมันทำให้สาวๆ มองตาเขาแทบลืมหายใจ ถ้าจะบอกว่าเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกของวงไอดอลก็ไม่มีใครปฏิเสธได้ลงเลย“แบม!!!”เสียงทุ้มที่ตะโกนตามหลังมาพร้อมกับเสียงฝีเท้าหนักๆ วิ่งตรงมายังเขาทำให้คนถูกเรียกชื่อถึงกับชะงักหยุดเดินแล้วหันกลับไปมอง“มาแต่เช้า” เสียงทุ้มดังออกมาจากริมฝีปากสีแดงอมชมพูเป็นธรรมชาติ“นายก็มาเช้านี่ แล้วจีน่ามายัง วันนี้ได้ข่าวว่าห้องเรามีนักเรียนใหม่ย้ายมาจากโรงเรียนฝั่งมีนคนหนึ่งด้วย”ตั้ม อนุพงษ์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะบอกถึงเรื่องราวที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับเพื่อนสนิท“ฝั่งมีน…” เขาทวนคำของเพื่อนสนิท“อืม…. เห็นบอกว่าย้ายมาเทอมนี้แหละ” ตั้ม อนุพงษ์บอกก่อนที่จะสาวเท้าก้าวเดินตามเพื่อนสนิทไป“ย้ายมาตอนนี้อะนะ” แบม ภูวดลยังเอ่ยถามด้วยความข้องใจ“อืม…” คน