ตอนที่ 17 ความรักครั้งใหม่ของโจวเจิน 1

ระหว่างวัน 

ไป๋เล่อชิงที่มีความสุขกับการปลูกผักดูแลดอกไม้ให้รู้สึกแปลกใจกับภาพตรงหน้า

เมื่อนางหันไปเห็นหลิวหนิงนั่งเท้าคางมองโจวเจินฝึกวิชาดาบด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่แสนจะคลุมเคลือ

เป็นรอยยิ้มที่ไม่เหมือนสตรีมองสตรีอย่างเอ็นดู แต่เหมือนบุรุษมองสตรีที่พึงใจมากกว่า อา...สงสัยตาฝาด คิดมากเกินไป ไป๋เล่อชิงหันไปสนใจกระถางดอกไม้ต่อ

ฝ่ายเจาจวิ้น เมื่อโจวเจินฝึกดาบเสร็จก็คอยนำผ้าไปซับเหงื่อบนใบหน้า รีบรินน้ำใส่ถ้วยยกเข้าไปให้ดื่ม               ยังไม่ลืมชงชาจัดขนมใส่จาน

“อาโยวเก่งกาจมาก โอ้ ดูมือเล็กๆ นี่เถิด จับดาบฟาดฟันรุนแรงปานนั้นได้อย่างไร มาๆ เหนื่อยหรือไม่ เมื่อยหรือเปล่า? ข้านวดคลายเมื่อยให้นะ”

ถือโอกาสลูบๆ คลำๆ แอบกินเต้าหู้อย่างอิ่มหนำ แม้ฝึกยุทธแต่ความฉ่ำนวลของสตรียังคงมีอย่างพอดี               ไม่มากไม่น้อยเกินไป อาโยวของเขายังคงสะสวยไม่สร่าง ไม่ว่าอยู่ในร่างใคร เจาจวิ้นรู้สึกรักและคิดถึงเหลือเกิน

ฝ่ายโจวเจิน นางไม่รู้หรอกว่าเจาจวิ้นคิดไม่ซื่อ เพียงแย้มยิ้มให้คนเขาบีบจับแต่โดยดี “พี่หนิงนวดเก่งยิ่ง”

“ข้ามิได้นวดเก่งอย่างเดียวนะ” นาบเก่งด้วย หึหึ! วาจาประโยคหลังเจาจวิ้นคิดในใจอย่างเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ

โจวเจินนั่งตัวอ่อนตัวโยนให้เจาจวิ้นนวดจนเคลิ้ม ปากก็ว่า “อ้อ จริงสิ ในเมื่อข้าตกลงทำงานให้พี่หนิงแล้ว และพี่หนิงก็เป็นเจ้านาย พวกเราควรทำสัญญาว่าจ้างเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยนะ อืม..ข้าหมายถึงสัญญาคู่ค้าน่ะ” นางนิ่วหน้าน้ำเสียงจริงจัง พยายามอธิบายให้คนฟังเข้าใจง่ายที่สุด “ไม่ใช่หนังสือขายตัวเป็นทาสอันใดเทือกนั้นนะ ข้ากับชิงชิงมิใช่บ่าวรับใช้ แต่ให้เรียกว่าลูกจ้าง ส่วนท่านคือนายจ้าง เอ่อ...ท่านเข้าใจหรือไม่เจ้าคะ?”

เจาจวิ้นย่อมเข้าใจอยู่แล้ว ดีเลย เขาเองก็อยากเขียนหนังสือสัญญาเช่นกัน จะได้มัดตัวคนไว้ไม่ให้หนีหาย

“ได้ ข้าจะเขียนหนังสือจ้างงานเดี๋ยวนี้”

“โอ้ พี่หนิงเข้าใจด้วยรึ? ปราดเปรื่องยิ่ง” 

โจวเจินยิ้มกว้าง

สัญญาว่าจ้างถูกร่างออกมาอย่างรวดเร็วราวพายุ ซึ่งแน่นอนว่าเจาจวิ้นเข้าใจอย่างถ่องแท้ โดยไม่ต้องแปลให้มากความ โจวเจินเองก็ไม่เคลือบแคลง คิดเพียงว่าคุณหนูเมืองใหญ่เรียนสูงย่อมเข้าใจง่าย

นางอ่านสัญญาฉบับร่าง “พี่หนิง ร่างหนังสือดีมาก อืม เพิ่มรายละเอียดอีกนิด เขียนตามข้าบอกได้หรือไม่?”

“ได้ ว่ามาเลย”

“อย่างนี้นะพี่หนิง...”

โจวเจินบอกรายละเอียดต่างๆ ในขณะที่เจาจวิ้นสะบัดพู่กันไม่นานก็เขียนเสร็จสมบูรณ์

เป็นหนังสือจ้างงานที่มีระยะเวลาและค่าตอบแทนตายตัวชัดเจน จ่ายเงินทุกวันที่สิบห้าของเดือน ทั้งยังมีการต่อสัญญาเป็นระยะและปรับเงินเดือนขึ้นให้ตามเกณฑ์ หักเงินตามกฎ ไม่ไล่ออกโดยไร้ความผิด ห้ามจำกัดสิทธิ์หรือลิดรอนเสรีภาพโดยไม่มีเหตุผล 

โจวเจินรอบคอบเป็นที่สุด