EP.20

น้ำแข็ง...

"น้ำแข็งเดี๋ยวก่อนสิรอฉันด้วย" เสียงอัคคีตะโกนตามหลังฉันมาเมื่อฉันเดินออกจากลานเกียร์ที่วงดนตรีตั้งอยู่ ขายาว ๆ ของคนด้านหลังวิ่งฉับ ๆ เข้ามาใกล้จนต้องหันไปถามด้วยความหงุดหงิดว่าเขาต้องการอะไร

"นายตามฉันมาทำไม"

"ฉันอธิบายได้นะน้ำแข็ง เมื่อกี้มันไม่ใช่การแสดงแต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ" คนตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน จะบอกว่าเขาร้องเพลงให้ฉันเพราะรู้สึกแบบในเนื้อเพลง แล้วก็คุกเข่าอ้อนวอนให้ฉันกลับไปเหมือนในเนื้อเพลงงั้นเหรอ?

"แล้วนายมาบอกฉันทำไม" ถึงจะตอบออกไปแบบนั้นแต่ในใจกลับรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก

"เธอจะไม่ให้โอกาสฉันอีกสักครั้งจริง ๆ เหรอน้ำแข็ง" มือใหญ่ของคนตรงหน้าเอื้อมมากุมมือทั้งสองข้างของฉันเอาไว้พร้อมกับจ้องมองมาด้วยสายตาอ้อนวอน แต่ฉันเข็ดกับการกระทำแบบนี้ของเขาแล้วล่ะ วันนั้นคุยดี ๆ กับฉันได้ไม่ทันไรก็ขึ้นเสียงใส่ซะแล้วฉันจำได้

"เรื่องของเรามันจบไปแล้วนายก็รู้ เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้นายไม่เข้าใจรึไง" ฉันชักมือกลับก่อนจะมองหน้าอัคคีด้วยท่าทางจริงจัง ถึงฉันจะหวั่นไหวกับเขาแต่ฉันก็คิดว่าเราไม่ควรกลับไปคบกันอีก ด้วยนิสัยและอะไรหลาย ๆ อย่างที่ต่างกันของเราสองคน ถ้ากลับไปคบกันก็คงจบแบบเดิม...

"ใช่มันจบไปแล้วฉันรู้แต่เธอไม่คิดจะเริ่มใหม่หรือไงน้ำแข็ง"

"ฉันว่าเราอย่ากลับไปคบกันอีกเลย เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว"

"ฉันไม่ได้หวังว่าการกลับไปคบกันครั้งนี้เราจะต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิมนะน้ำแข็ง แต่ฉันอยากกลับไปคบกับเธอเพราะต้องการแก้ไขและเปลี่ยนแปลงในสิ่งที่ฉันเคยทำไม่ดีเอาไว้ และสิ่งสำคัญที่ฉันอยากกลับไปคบกับเธอคือฉันรักเธอนะน้ำแข็ง" คำพูดยืดยาวที่ถูกร่ายออกจากปากของผู้ชายตรงหน้าทำให้ฉันได้แต่มองหน้าเขานิ่ง ๆ นี่นายโตขึ้นแล้วจริง ๆ เหรออัคคี สามปีที่เลิกกันไปนายคิดอะไรแบบนี้ได้ด้วยเหรอ

"เรากลับมาคบกันนะน้ำแข็ง เธอไม่ต้องรักฉันก็ได้ ให้ฉันรักแค่เธอคนเดียวก็พอ เธออยากไปไหนอยากให้ฉันทำอะไร ฉันพร้อมตามใจเธอทุกอย่าง แค่เธอกลับมาคบกับฉันก็พอ ฉันขอแค่มีเธออยู่ข้าง ๆ แค่นั้นนะน้ำแข็งฉันขอร้องล่ะ"

"..."

"หรือถ้าเธอคิดว่าที่ลานเกียร์คือการแสดง งั้นฉันร้องเพลงขอเธอคืนดีตรงนี้ก็ได้" จะบ้าเหรอ!

"ก็ได้ฉันจะกลับไปคบกับนาย" ฉันตอบกลับแบบส่ง ๆ ในใจก็คิดว่าลองดูสักครั้งคงไม่เสียหายอะไร ถ้าไปต่อไม่ได้ก็แค่เลิก

"จริงนะน้ำแข็ง เธอพูดจริง ๆ ใช่มั้ย" รอยยิ้มดีใจบนใบหน้าของใครบางคนทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนีไปมองทิศทางอื่นเพราะเริ่มทำตัวไม่ถูก เขากำลังทำให้ฉันหวั่นไหวและเผลอใจให้เขาอีกครั้ง

"แต่เมื่อกี้ที่นายบอกว่าจะตามใจฉันทุกอย่าง นายพูดจริงใช่มั้ย"

"ใช่ฉันจะตามใจเธอทุกอย่างเลย แต่เธอต้องสัญญาก่อนว่าจะอยู่ข้าง ๆ ฉัน"

"ถ้านายตามใจฉัน ฉันก็จะอยู่ข้าง ๆ นาย"

"งั้นตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ย" คำถามของอัคคีทำให้ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้า นี่ฉันกำลังเขินเขาอยู่หรือไงบ้าน่า... เป็นแฟนก็เป็นแฟนสิ คืนดีกันแล้วนี่นา...

"ก็คงงั้น"

"งั้นฉันขอใช้สิทธิ์ของการเป็นแฟนเลยล่ะกัน"

"อะไร อื้ออ" มือใหญ่ของคนตรงหน้ารั้งท้ายทอยฉันเอาไว้พลางทาบจูบร้อน ๆ ลงบนริมฝีปากฉัน ฉันพยายามดันเขาออกแต่ก็สู้แรงไม่ได้ มันเหมือนโลกทั้งใบหมุนเคว้งคว้างกลางอากาศ ความรู้สึกในหัววูบโหวงและภาพตรงหน้านั้นเบลอไปหมด ยังดีที่ตรงนี้เป็นลานจอดรถและอยู่ตรงมุมอับพอดีก็เลยไม่มีใครเห็น

"อื้ออ" ปลายลิ้นหนาค่อย ๆ สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของฉันก่อนจะตวัดไปมาเพื่อหยอกล้อกับลิ้นเรียวด้านใน มันเป็นจูบที่ไม่ได้เร่าร้อนแต่ก็ไม่ได้นุ่มนวล

"นี่คือสิ่งแรกที่ฉันอยากทำเมื่อเรากลับมาคบกัน... ฉันคิดถึงเธอมากนะรู้มั้ย" คนที่ผละออกจากจูบจ้องมองฉันด้วยแววตาละมุนก่อนจะทาบจูบลงบนหน้าผากของฉัน แต่เพราะตั้งสติได้และโกรธที่เขาวู่วามทำอะไรแบบนี้โดยไม่ขอก่อนก็เลยต้องสั่งสอนเขาไป

ปัก!

"โอ้ย! เธอทำบ้าอะไรเนีjยน้ำแข็งฉันเจ็บนะ!" คนที่โดนเข่าแทรกเข้ากลางหว่างขาร้องลั่นพลางจ้องหน้าฉันอย่างมีคำถาม ก็จะอะไรอีกล่ะ!

"นายมันบ้า! กลับมาคบกับฉันเพราะอยากจูบฉันเนี่ยนะ คนบ้า!"

"เดี๋ยวก่อนน้ำแข็ง เธอจะไปไหน" คนที่รั้งข้อมือฉันเอาไว้ถามขึ้นก่อนจะกระชากตัวฉันให้เข้าไปใกล้เขา

"ฉันจะกลับบ้าน"

"เดี๋ยวไปส่ง"

"ไม่! ว๊ายย อัคคีปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!" ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ปฏิเสธ อัคคีก็ยกฉันขึ้นพาดไหล่แล้วเดินไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลจากจุดที่เรายืนอยู่นัก ถึงจะดิ้นและขัดขืนแต่ก้เหมือนจะสู้แรงเขาไม่ได้จนต้องขึ้นมานั่งด้วยความไม่เต็มใจ