EP. 5 หลอกล่อ

EP. 5 หลอกล่อ

“มึงตามไปดูพีชดิ๊”

“ไปไม่ได้ ติดแขก” เมษาซบไหล่ลูกค้าของตนอย่างออดอ้อน หากตามลูกพีชไปคงขาดตอนและลูกค้าจะไม่พอใจเอาได้

“กูก็ต้องไปกับแขกเนี่ย”

“ช่างเถอะ พี่เตอร์ไม่ทำอะไรมันหรอก”

“ถ้าทำล่ะ น้องมันเมานะ”

“อย่างมากนะ พีชก็แค่โดนด่าที่ทำอะไรโดยพลการ เผลอๆ โดนไล่ออก”

“เอ้า! ไงงั้นอ่ะ”

“กูเห็นผู้หญิงพี่เตอร์มาบ้าง พีชไม่ใช่สเปคเขา อีกอย่างตอนนี้เขาคบกับพี่อีฟไม่ใช่เหรอ อย่าไปกังวล อย่างมากมันจะโดนไล่ออก”

“รวมถึงมึงกับกูด้วยไหม”

“กูไม่เกี่ยวกูไม่ได้ชวน กูไปละ” เมษารีบลุกขึ้น ดื่มเหล้าให้หมดแก้วรวดเดียวแล้วพาแขกไปทันที ด้านไต้ฝุ่นคว้าขวดเหล้าแล้วพาแขกเดินออกไปตามๆ กัน

“ใครจะไปอยากโดนหางเลข กูไปด้วย”

Line~

เสียงการแจ้งเตือนข้อความทำให้พัตเตอร์รีบหยิบโทรศัพท์มาดูเพราะนั่นเป็นข้อความจากอีฟ

Eve: เดี๋ยวจะเข้าไปเก็บของที่ผับนะ ไม่อยากให้ใครมาใช้ของของฉันอีก

พัตเตอร์: ไม่ต้อนรับ

Eve: เป็นบ้าอะไรอีก เลิกทำตัวงี่เง่าสักทีได้ไหม

พัตเตอร์: ไม่อยากเห็นหน้า รำคาญ!

Eve: มาเคลียร์กันให้รู้เรื่องดิ๊

พัตเตอร์: ไม่คุยอะไรทั้งนั้น จบก็คือจบ

Eve: ซุกอีนั่นไว้จริงๆเหรอ ทำไมถึงอยากจบง่ายๆวะ

Eve: ตอบดิ แกอย่าทำให้ฉันโมโหได้ไหม!

Eve: ไม่อยากเห็นหน้าฉันใช่ป่ะ ดี! จะไป!

แกร๊ก~

“พี่เตอร์~” ลูกพีชส่งเสียงทักทายเจ้านายที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เธอรีบวิ่งเข้าไปหาเขาด้วยความตื่นเต้น “วันนี้พีชก็แต่งตัวมาให้ดูแล้วนะคะ รูปร่างพีชก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ของแบบนี้มันฝึกกันได้นะคะ”

“เธอทำอะไรของเธอ ฉันไม่ได้มีเวลามาเล่นด้วยนะ” ยิ่งไม่สบอารมณ์เมื่อเจอคนน่ารำคาญอีกคน เขาวางโทรศัพท์ลงมองคนเมาอวดหุ่นสวยราวกับนางแบบอย่างคาดโทษ เธอเดินไปเดินมาราวกับนางแบบที่ซ้อมเดิน ไม่สนใจเลยว่าเขาไม่พอใจ

“พีชอยากเป็นพีอาร์ นะคะๆๆ” ลูกพีชออดอ้อน เธอมาหยุดที่โต๊ะทำงานพัตเตอร์ แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปในปริมาณมากส่งผลให้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้และไม่แคร์อะไร สนใจแต่สิ่งที่ตัวเองอยากได้ ทำให้เธอไม่ได้คิดหน้าคิดหลัง เท้ามือกับโต๊ะทำงานพร้อมขย่มโต๊ะเร่าๆ จนลืมไปว่าตอนนี้หน้าอกของเธอมันอยู่ตำแหน่งเดียวกับใบหน้าของเจ้านายซึ่งเขาไม่ดึงสายตาไปทางอื่น

“สรุปจะอ่อย?”

“โนๆๆ” ลูกพีชดึงเสื้อขึ้นทันทีไม่รู้เลยว่ามันเลื่อนลงมาตอนไหน “เมื่อกี้พีชไปทดลองงานมาค่ะ พี่เตอร์ช่วยดูว่าผ่านไหมทีค่ะ”

“ทดลองงาน?”

“พีชไปรับแขกกับพี่ๆมาค่ะ แขกชอบพีชมากๆ ชมใหญ่เลย พีชภูมิใจที่สุดพีชว่าพีชต้องทำงานได้ดี”

“แต่ทำโดยพลการ” พัตเตอร์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง มองลูกน้องสาวด้วยความไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่ได้สลดยังกระดี๊กระด๊าเหมือนว่าตัวเองไร้ความผิด

“พลการอะไรกันคะ ก็แค่ไปซ้อม ไม่เห็นเหมือนที่พี่เตอร์บอกเลย แขกนะใจดีกับพีชมากให้เงินเยอะเลยด้วย” ลูกพีชวางไวน์ที่โต๊ะแล้วนำเงินที่ได้ออกมานับ “ห้าพัน โอ้มายก๊อด รวยแล้วๆ พี่เตอร์~ พีชอยากรวย~ ให้พีชทำเถอะ”

“แสดงว่าเธอยังไม่เคยเจอแขกโรคจิต”

“จะเจอได้ไงคะ เพิ่งทำงานชั่วโมงเดียวเอง ฮ่าๆๆ” คนเมาหัวเราะอย่างมีความสุข หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดวิดีโอที่วานให้เมษาถ่ายไว้ให้ แต่ก็ถูกพัตเตอร์แย่งโทรศัพท์ไปแต่เขาไม่ดูมันสักนิด

“ทำไมไม่ดู หรือต้องแคสงานแบบตัวต่อตัวคะ พี่เตอร์สนใจเป็นแขกพีชไหมคะ จะได้รู้ว่าพีชบริการดีแค่ไหน”

“แน่ใจเหรอ ว่าจะให้ฉันเป็นแขกของเธอ”

“นะ...แน่ใจค่ะ …อ๊ะ!” เธอร้องด้วยความตกใจเมื่อเจ้านายของเธอกระชากตัวเธอเข้าหาเขาในระยะประชิด เธอมองแววตาเจ้าเล่ห์นั้นไม่ออกว่าเขาต้องการอะไร อาจจะกำลังทดสอบเธอในแบบที่เธอต้องการ เธอก็ควรที่จะต้องตั้งรับมันให้ดีแม้ตอนนี้เธอจะเมาก็ตาม

“ถ้าอยากทำจริงๆ ต้องรับได้ทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้แล้วกันนะ”

“ค่ะ พีชจะลองดู” เธอตอบโดยไม่คิดอะไร

“ไหนลองทำให้ฉันพอใจดูสิ”

สายตาของเจ้านายหนุ่มเปลี่ยนไป เขาดูเป็นกันเองเพราะตอนนี้เขาสวมบทบาทแขกของเธอ แค่นี้เธอก็หายประหม่าและพร้อมที่จะได้รับการทดสอบ

“ขอบคุณค่ะ เชิญนั่งก่อนนะคะ อยากดื่มอะไรเป็นพิเศษมั้ยคะ”

เขามองไวน์บนโต๊ะก่อนจะดึงสายตามามองหน้าหญิงสาวด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ “ไวน์”

“ชื่อพีชนะคะ ลูกค้าชื่อ…”

“พัตเตอร์”

พัตเตอร์คลี่ยิ้มออกมาอย่างเป็นกันเองจนเห็นลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้าง ทำให้ลูกพีชเผลอยิ้มตาม รอยยิ้มของพัตเตอร์เมื่อได้มองใกล้ๆ มันมีเสน่ห์มาก มากจนทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

“เชิญนั่งที่โซฟาดีกว่าไหมคะ”

“ดี” พัตเตอร์เดินไปหยิบแก้วสองใบ ไปล็อกประตูห้องทำงานจากนั้นก็ไปนั่งรอที่โซฟา ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกสองเม็ดบน ทิ้งตัวพิงพนักโซฟา ปลายนิ้วลูบขอบแก้วไวน์ แววตาที่มองเธอมันเย้ายวน จนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก

หญิงสาวเปิดขวดไวน์ด้วยความเงอะงะเพราะความไม่ชำนาญนัก กว่าจะเปิดมันได้และรินใส่แก้วก็ปาไปนานหลายนาที ด้วยความที่อยากเอาใจเจ้านายและโชว์ประสิทธิภาพในการทำงานของตน จึงเข้าไปนั่งข้างพัตเตอร์อย่างใกล้ชิด นำแขนของเขามาโอบเอวคอดไว้หลวมๆ จากนั้นชนแก้วกับเขา

“ยิ้มให้พีชหน่อยสิคะ ยิ้มแบบตอนนั้น” หญิงสาวจิ้มแก้มตัวเองแล้วคลี่ยิ้มออกมาด้วยความสดใส เธออยากให้เขายิ้มเช่นกันจึงจิ้มแก้มอีกฝ่ายเบาๆ

“ดื่มสิ” ลูกพีชดื่มเข้าไปอีกตามคำสั่งของเจ้านาย รสชาติไวน์ที่เธอได้ลิ้มลองเป็นครั้งแรกมันไม่ถูกใจเธอนัก

“ตัวเธอหอมดีนะ” พัตเตอร์โน้มใบหน้าเข้าหาลำคอขาวเนียน จมูกโด่งเป็นสันสูดดมความหอมบนเรือนร่างบางห่างๆ ก็ทำให้รู้สึกดี เขาขยับเข้าอีกนิดจนจมูกแนบชิดกับซอกคอขาว ก่อนจะจูบลงเบาๆ ตรงนั้น

ลูกพีชทำตัวไม่ถูก มันร้อนวูบไหวไปทั่วเรือนร่าง เธอจึงขยับออกห่างเล็กน้อย “น้ำหอมแพงมาก ไม่หอมจะแปลกมาก”

“ดื่มอีกสิ”

“พีชอยากให้พี่เตอร์ดื่มมากกว่าค่ะ พีชอยากทำให้พี่เตอร์อารมณ์ดี”

“อยากให้ฉันอารมณ์ดีก็ดื่ม ถ้าดื่มไม่ได้ก็ไม่ผ่าน”

ลูกพีชจิบไปอีกอึกอย่างละเมียดละไมเพื่อให้เขาพอใจ เธอเก็บสีหน้าให้เรียบเฉยที่สุดเพราะรสชาติมันบาดคอเกินไป “ดื่มแล้วค่ะ”

“เหมือนเธอดื่มไม่เก่งเลยนะ”

“เพิ่งเคยดื่มไวน์ค่ะ”

“ถอดเสื้อผ้าออกซะ!”

“คะ?!” คำสั่งของเจ้านายทำให้ลูกพีชตกใจอย่างมาก

“ฉันแค่อยากดูว่าเธอจะแก้ปัญหายังไงเมื่อเจอคนแบบนี้ แต่ดูเธอตกใจนะ”

“ใจหายใจคว่ำหมดเลย พี่เตอร์หลอกพีชแรงจังอ่ะ ล้อเล่นขำๆ ใช่ไหมๆ” ลูกพีชคลี่ยิ้มบางๆ พลางคิดหาวิธีแก้เกมหากต้องเจอกับเหตุการณ์จริง “เปลี่ยนเป็นจูบแทนได้ไหมคะ”

“แก้เกมได้ดี แต่ไม่ฉลาด”

“ฉลาดค่ะ...” ลูกพีชยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เธอแก้สถานการณ์โดยการใช้แก้มแนบกับแก้มพัตเตอร์ทั้งสองข้าง “ม๊วฟ ม๊วฟ” จากนั้นก็เอาปากมาใกล้ปากอีกฝ่ายทำเหมือนจูบแต่ไม่ได้สัมผัสกันโดยตรง

“เด็กน้อยเอ๊ย!” สิ่งที่เขาเห็นในตัวเธออย่างเดียวคือความโลกสวย มันมากซะจนน่ารำคาญ ไม่รู้ว่าเพราะเมาหรือเป็นอยู่แล้ว แต่สิ่งนี้มันก็กำลังจะให้ประโยชน์กับเขาเช่นกัน เสือที่ล่ามาแล้ว ย่อมไม่ทิ้งเหยื่อ

“พีชหัวไวไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆ”

“ไว แต่น้อยกว่าฉัน”

“อื้ออ~” เด็กสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อถูกเจ้านายหนุ่มประกบจูบ ริมฝีปากผ่าวร้อนดูดดึงกลีบปากของเธออย่างอ้อยอิ่ง ค่อยๆ ทำให้ร่างกายเธอปรับตัวจากนั้นก็ทำให้เธอไร้ซึ่งการต่อต้านใดๆ

มีเพียงลมหายใจที่แรงขึ้นพร้อมกับความเร่าร้อนที่ทวีคูณจากจูบร้อนแรงด้วยความกระหายราวกับว่าอยากลิ้มรสความหวานในโพรงปากเธอให้มากที่สุด แววตาของเขาเร่าร้อนสะกดให้เคลิ้มจูบตอบ ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มันทำให้เธอไม่มีสติพอจะไตร่ตรองถึงความไม่เหมาะสมระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง

“อืมส์~” จังหวะการเต้นของหัวใจเร็วขึ้น ร่างบางเสียวซ่านอย่างหนัก แม้จูบของเขาไม่รุนแรงแต่ก็ทำให้ลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อเมื่อเขาดูดดึงกลีบปากให้เผยออ้าออกเพื่อสอดเรียวลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นของเธอ ทั้งเธอและเขาครางประท้วงในลำคอด้วยความพึงพอใจ

“อ่าส์” ฝ่ามือหนารั้งท้ายทอยเข้าหาให้ตอบรับการแลกลิ้นได้ถนัด เธอรู้สึกเหมือนจะถูกกลืนกิน ความหวานจากรสจูบทำให้ร่างกายอ่อนไหวคล้ายขี้ผึ้งที่กำลังหลอมละลาย