Pustaka
Cari
Beranda / มาเฟีย / รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย / Ep 11 เหลือจะเชื่อ

Share

Ep 11 เหลือจะเชื่อ

Penulis: สีชาเย็น
last update Terakhir Diperbarui: 2025-11-19 04:40:35

Ep 11 เหลือจะเชื่อ

LT : โมเน่มีอะไรโทรบอกพี่นะรู้ไหมคุณพ่อคุณแม่อุตส่าห์ฝากพี่ให้ดูเรา

MN : ค่ะพี่เล็ทตี้คนสวยของหนู

LT : ฝากด้วยนะเตอร์

KT : ครับ

     ฉันรู้สึกแปลก ๆ ที่เกอเกอะจับมือฉันให้หยุดพูดตอนอยู่ที่ร้านขนม มันเป็นสัญญาณที่เราสองคนรู้กันถ้าจับมือใต้โต๊ะคือต้องหยุดเรื่องของคนตรงหน้า ไม่ว่าจะอะไรไว้คุยกันสองคนที่หลัง พอโมเน่เดินลับตาไปแล้วฉันเลยหันมาหาเขาเพื่อฟังคำตอบที่ฉันสงสัยทันที

LT : มีอะไรที่เออ...ฉันไม่รู้

PW : พูดดี ๆ กับพี่ก่อน

LT : ไม่ดีตรงไหน

PW : อย่าทำเป็นไม่รู้ครับ

LT : มีเรื่องอะไรที่เออ...นะ หนูไม่รู้

PW : ฮึ...ก็แค่นั้น

LT : เร็วสิ

      ผมเห็นความใสซื่อในแววตากลมโตสีอ่อนของเสี่ยวตี้ ก็พอรู้ว่าเธอไม่เคยมองว่าการ์ดคนสนิทของพี่ชายที่ถูกส่งมาดูแล ได้มีความห่วงใยในตัวเธอมากกว่าที่การ์ดปกติเขาทำกัน แต่ก็นั่นละผมจะเก็บเรื่องนี้ไว้เพราะวันนี้ผมได้รู้ได้เห็นกับตาแล้วว่านับจากวันนี้เป็นต้นไปสายตาของคาร์เตอร์จะไม่หันมาจับจ้องผู้หญิงของผมอีกแล้ว เพราะงั้นเรื่องที่ควรจะเป็นความลับก็ให้มันเป็นความลับไปจนตายนั่นละ มันไม่พูดผมไม่พูดก็จบ

PW : อาจจะมีคู่รักคู่ใหม่เร็ว ๆ นี้ครับ

LT : ใครคะ

PW : โมเน่กับคาร์เตอร์ไง

LT : ไม่จริงอ่ะ...ไม่เห็นว่าจะคุยกันสักคำ

PW : เลิกคุยเรื่องคนอื่นก่อนมาคุยเรื่องเรากันดีกว่า

LT : มันน่าจะยาวมากคุยที่ห้องได้ไหม...ขอหนูไปอาบน้ำก่อน

PW : อาบห้องพี่ก็ได้

LT : พอเลย

      ฉันตรงไปยังลิฟต์ของตึกฝั่งครอบครัวฉันแล้วเดินเข้าลิฟต์ไปอย่างเร็วทิ้งคนที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงจ้องมองฉันด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้เลย มันแฝงด้วยความเศร้าที่ฉันเคยเห็นมาก่อนหน้านี้เพียงครั้งเดียวคือวันที่เราเลิกกัน พอประตูลิฟต์ปิดความรู้สึกในอกของฉันมันเริ่มหนักอึ้งขึ้นมาอีกครั้ง ฉันอาบน้ำแทบไม่เป็นสุขเพราะคิดแต่เรื่องที่เขาจะพูดกับฉัน เกือบ 30 นาทีในที่สุดฉันก็พาตัวเองมาอยู่หน้าห้องเขาเรียบร้อย 

PW : ทำไมชอบใส่ชุดนอนแบบนี้

LT : ช่างชุดนอนเถอะ...

PW : รหัสประตูเป็นเลขเดิม

LT : ??

PW : ลืม?

LT : วันเกิดหนูหรอ

      คนตรงหน้ายักไหล่เป็นการตอบกลับ เรานั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวตัวเดียวกันแต่ไม่ได้นั่งชิดกัน มันมีระยะห่างเพราะเรากำลังจะคุยเรื่องสำคัญ น้ำชาจากใบชาที่ฉันชอบเขาคงนำมาติดมาด้วย กลิ่นและสีเหมือนเดิมทุกอย่างเพราะเขาเป็นคนชงให้เสมอรวมทั้งตอนนี้ด้วย ที่ผ่านฉันไม่ได้ดื่มมันเลยเพราะไม่อยากคิดถึงเขาเลยแสร้งทำเป็นไม่ชอบดื่มชาจีนกับทุกคน แม้แต่เลขาคนเก่งของฉันยังเข้าใจว่าฉันชอบดื่มชาเขียวจากญี่ปุ่นมากกว่าด้วย 

      ถ้อยคำมากมายที่พรั่งพรูออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย ไม่มีแม้แต่แสดงอาการหวั่นไหวใด ๆ ในเรื่องที่ฉันแทบจะทำถ้วยชาในมือร่วงหล่น ไม่ว่าเรื่องที่เขาเป็นหลานชายคนโตของตระกูลว่าน หรือว่าเขาปลอมตัวมาใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดาแล้วมาเจอฉัน ส่วนเรื่องที่โดนน้องชายต่างมารดาขู่ฆ่าแม่กับน้องสาว จนบานปลายมาถึงฉันในวันที่ฉันต้องกลับบ้าน สุดท้ายถ้วยชาก็ถูกฉันวางไว้ที่โต๊ะกลาง มือของฉันสั่นเทายกขึ้นปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้สบถออกมา น้ำตาของฉันไหลพรากยิ่งกว่าวันที่ฉันโดนทิ้งซะอีก ฉันอยากจะยื่นมือไปกอดปลอบเขาแต่ฉันกลับทำไม่ได้ ถึงฉันเคยรับรู้เรื่องที่บ้านฉันทำมาบ้าง แต่ฉันก็ไม่เคยได้ยินเรื่องฆ่ากันเองในครอบครัวอย่างเลือดเย็นขนาดนี้ ฉันได้แต่คิดว่าถ้าวันนั้นฉันรู้เรื่องแล้วดันทุรังจะอยู่อีกคน คนตรงหน้าฉันจะเป็นอย่างไร เขาทำถูกแล้วที่บอกเลิกฉันวันนั้น อย่างน้อยฉันก็ยังได้เจอเขาในวันนี้แบบมีชีวิตอยู่

PW : มันยิงแม่กับน้องพี่ทันทีที่พี่ก้าวเข้าไปในโกดังร้างแห่งนั้น

LT : อึก

PW : ไม่ร้องครับพี่ไม่เป็นไร

LT : หนูขอโทษ ขอโทษที่ไม่ได้ยืนอยู่ข้างเกอเกอะในวันนั้นฮือ...ฮือ

      กลับเป็นมือหนาที่ดึงฉันเข้าไปกอดลูบศีรษะเบา ๆ ปลอบไม่ให้ฉันร้องไห้ ยิ่งเห็นเขานิ่งแบบนี้ฉันยิ่งรู้สึกว่าเขาเก็บความเสียใจไว้มากมายขนาดไหน ถ้าฉันเอาเรื่องไปบอกพี่ไทม์พี่เขาจะช่วยเกอเกอะของฉันไหม หรือฉันควรจะทำอย่างไรดีตอนนี้สลับไปหมดแล้ว ฉันดันตัวเองออกมาเพียงนิดยกมือปาดน้ำหูน้ำตาบวกน้ำมูกด้วย จนเขายิ้มออกมาเพราะขำฉันสภาพฉันตอนนี้แล้วก็เอื้อมมือไปหยิบกล่องกระดาษเช็ดหน้ามาวางให้ ไม่อยากจะคิดเลยสาวสายทายาทตระกูลดังที่สังคมไฮโซจับตามอง ตอนนี้คงเหมือนแมวตากฝนสภาพดูไม่ได้เหนือคำบรรยาย 

PW : อาทิตย์หน้าครบรอบวันตายของท่านกับน้อง...เราอยากไปด้วยไหม

LT : ไปได้หรือคะ 

PW : ทำไมจะไม่ได้

LT : แล้วจะบอกคนอื่นว่าหนูเป็นใคร

PW : เคยเป็นใครก็เป็นแบบนั้นละ

LT : บ้านเกอเกอะรู้หรอ

PW : รู้ก่อนพี่อีก

LT : ถ้าจะไปก็ต้องบอกแด๊ดกับมี๊และพี่ไทม์ก่อน

PW : บอกสิ

LT : ถ้า...พวกเขาไม่ยอม

PW : พี่ในตอนนี้เหมาะสมกับเสี่ยวตี้ทุกอย่างไม่มีใครไม่ยอมรับหรอก

LT : ...

PW : อย่าคิดเองเออเอง

LT : เกอเกอะ...ฮือ

     คืนนี้ผมคงไม่ได้ทำอย่างอื่นเพราะเธอเล่นร้องไห้ทุก 5 นาที แต่เอาเถอะอย่างน้อยเธอก็รับฟังเรื่องฉิบหายวายป่วงของผมจนจบ สำหรับผมคืนนี้ก็มีค่าเกินพอแล้ว ตอนอยู่หน้าลิฟต์ผมยังคิดอยู่ว่าจะกล้าพูดเรื่องพวกนี้ออกไปไหม เพราะหลังจากเกิดเรื่องผมไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครหน้าไหนอีก กว่าจะกลับมายืนอยู่ตรงนี้ได้ก็คงมาจากความแค้นที่มากมายและความโหยหาที่อยากกลับมาหาผู้หญิงคนนี้ คนที่ร้องไห้เป็นเผาเต่าอยู่ในอ้อมกอดผมจนเสื้อผมเปียกไปหมด 

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terbaru

  • รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย   Ep 49 ผัว++เมีย (ตอนพิเศษ)

    Ep 49 ผัว++เมีย (ตอนพิเศษ) ทั้งคืนที่เพย์ตันกัดกินขนมปังนุ่มนิ่มเขาพร่ำบอกเธอว่าชอบและรักเธอมากขนาดไหน แต่มีเรื่องที่เขายังเก็บไว้ไม่บอกออกไปมันคือความรู้สึกของเขาที่สะสมมานานตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันตอนสมัครสอบ รอยยิ้มแสนหวานที่มีให้เขาโดยไม่ได้สนใจเรื่องลักษณะภายนอก เธอไม่เคยมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ราคาเครื่องแต่งกายของเขาเลยสักครั้ง เธอคือคนที่เขาต้องการจนแทบบ้าแต่ก็กลัวว่าเธอจะไม่ชอบเขาในแบบคนรัก แล้วเขาจะเสียเธอไปทำให้เขาวางตัวเป็นเพื่อนมาตลอดจนคืนวันเกิด เขาเลยว่าจะส่งของขวัญไปให้เพื่อนคนนั้นสักหน่อย ที่กระตุ้นสันดานดิบของเขาออกมาจนได้ร่างบางมาอยู่ในอ้อมกอดเขาแบบตอนนี้ หลังจากที่เคลียร์กันด้วยพละกำลังทั้งคืน คนแพ้ก็ไม่ต้องดูแลตัวเองเพราะคนชนะพร้อมเสิร์ฟทุกสิ่งอย่าง อาหาคาว หวาน น้ำแร่ น้ำผลไม้นานาชนิด วางเรียงรายประหนึ่งเป็นบุฟเฟต์โรงแรมห้าดาวก็ไม่ปาน ขนมในชุดเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์หอบร่างอันไร้เรี่ยวแรงลงจากเตียง เดินช้า ๆ ไปที่ด้านนอกต้องตกใจตาลุกวาวกับสิ่งที่เห็นPT : ลุกมาทำไมKN : ก็ตื่นแล้วอ่ะPT : เดินไหว?KN : พอได้PT : เก่งKN : เดี๋ยวจะโดน เพย์ตันไม่ได

  • รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย   ตอนพิเศษ 48 ผัว (ตอนพิเศษ)

    ตอนพิเศษ 48 ผัว (ตอนพิเศษ) เสียงเรียกยัยเตี้ยของเพย์ตันเหมือนจะไม่ได้ดูห้วนเหมือนเมื่อก่อน ไอ้หน้าแหลมก็เหมือนจะหายไปจากปากของขนมปัง เพย์เป็นคำเรียกที่เข้ามาแทนที่ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี เพื่อนทุกคนรู้และไม่มีใครกล้าแซวเพราะเมื่อเป็นเรื่องของเพย์ตัน การเงียบน่าจะดีกว่าเขาดูใจดีภายใต้กรอบแว่นก็จริงแต่ดาเมจที่ออกมาคนรอบข้างก็ขนลุกทุกครั้งที่เขามองจ้อง** : พี่ขนมหนูฝากของไปให้เพื่อนพี่หน่อยได้ไหมKN : ใครเอ่ย** : พี่เพย์ตันKN : อ๋อ...ได้สิ** : ขอบคุณนะคะKN : ยินดีจ๊ะ โหลคุกกี้ในถุงสวยดูก็รู้ถึงความตั้งใจ ปากก็บอกว่ายินดีแต่ในใจมันเจ็บแบบที่อธิบายไม่ได้ ผ่านมาเกือบเดือนเรื่องที่เกิดขึ้นคืนวันเกิดเพย์ตันไม่มีใครพูดถึงอีก และไม่เคยเกิดซ้ำสอง ระหว่างเขากับเธอมันมีเส้นบาง ๆ กั้นอยู่ เขาขับรถรับเธอที่คอนโดทุกวันเพราะเรียนเหมือนกัน ขากลับก็ส่งมีบ้างที่เขาไม่ว่างแล้วหายไป เพื่อนคำง่าย ๆ ที่พูดออกมาไม่เต็มปากอีกต่อไป[ ก็แค่เพื่อนคนหนึ่ง ]PT : ไปไหนมาKN : ซื้อน้ำปั่น...เอ่ะนี้มีรุ่นน้องฝากมาPT : รับมาทำไมKN : เอ้าแล้วจะบอกว่าไรไม่รับงี้พูดได้ที่ไหนPT : พูดได้KN : เหตุผลล่ะ

  • รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย   ตอนพิเศษ 47 คืนวันเกิด (ตอนพิเศษ)

    ตอนพิเศษ 47 คืนวันเกิด (ตอนพิเศษ) เถียงกันไปเถียงกันมายัยเตี้ยบ้างไอ้หน้าแหลมบ้างก็สร้างเรื่องให้ถุงยางไซซ์ XXL เกลื่อนพื้นห้อง จากคืนหนึ่งถึงเช้าต่อด้วยเช้าจนถึงเย็น ขนมปังที่อยู่ในเสื้อยืดตัวใหญ่นั่งนิ่งอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวราคาแพง ความหิวบวกความกระดากใจตีกันจนไม่รู้ว่าเธอต้องแสดงสีหน้ายังไงกับชายที่กำลังทอดกุนเชียงหอม ๆ ให้เธอกินกับข้าวต้มห้องเล็กที่กำลังเดือดปุด ๆ PT : จ้องอะไรKN : หิวPT : รีบไม่ได้เดี๋ยวไหม้KN : อืม เธอไม่ได้อยากนั่งตรงนี้แต่เป็นเขาที่อุ้มเธอมาวางแหมะก่อนจะทำกับข้าว เพียงแค่เพราะเธอเดินช้ามากก็เธอเพิ่งผ่านศึกรบกับคนที่มีแรงประหนึ่งพญาช้างสาร ตัวเธอก็แค่นี้เขาไม่อ่อนโยนสักนิดแต่ยอมรับว่าใต้ความเจ็บปวดนั้นมันดีมากเกินกว่าที่เธอเคยจินตานาการไว้มาก เพย์ตันจัดกับข้าวเสร็จแล้วถึงหันกลับมาอุ้มยัยเตี้ยของเขาไปนั่งที่เก้าอี้อย่างระวังKN : ที่นี่ที่ไหนฉันจะได้เรียกรถมารับถูกPT : เธออยู่คอนโดคนเดียวนิ่KN : ใช่PT : ฉันไปส่งKN : ไม่ต้อง ๆ หรอกเกรงใจPT : ฉันว่าเราเลยจุดที่จะต้องเกรงใจกันแล้วมั๊งKN : ...PT : เดินไหวไหมKN : ไหวอยู่แต่ช้าหน่อยน่ะ

  • รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย   ตอนพิเศษ 46 เพย์ตัน (ตอนพิเศษ)

    ตอนพิเศษ 46 เพย์ตัน (ตอนพิเศษ) เพย์ตัน และ เพนน์ เมื่ออายุครบ 18 เข้ามหาลัยก็ไม่ต้องสืบเลยว่าจะเนื้อหอมขนาดไหน เพนน์เรียนด้านไอทีเลือกที่จะเอาดีตามรอยลุงทู ส่วนเพย์ตันเลือกแพทย์ทายาทของรุ่นใหม่ ๆ ของตระกูลเจริญสกุลวงศ์ทรัพย์ไม่มีใครยุ่งเกี่ยวเรื่องธุรกิจสีเทาแม้แต่คนเดียว เพราะนายใหญ่อย่างไทม์เมอร์ทำให้อาณาจักรของเขากลายเป็นสิ่งที่ลูกหลานสามารถทำต่อได้โดยไม่ต้องมีมลทิน ยุคใหม่เป็นยุคของคนฉลาดใช้รอยยักในสมองให้เต็มที่กับความตั้งใจ เรื่องเงินทุนไม่ต้องห่วงถ้าลูกหลานคนไหนไม่ทำตัวเป็นขยะเปียกนอกคอกเหลือขอก็ไม่มีทางที่จะกลายเป็นคนที่ไร้ค่าแน่นอนPT : เฮ้ย...อะไรของเธอว่ะยัยเตี้ยKN : เสียงดังทำไมเล่าตกใจหมดไอ้หน้าแหลมPT : ไม่สวยแถมปากก็แบบนี้ใครจะเอาทำแฟนKN : ฉันขนมปังผู้ที่สอบติดแพทย์ด้วยคะแนนเต็มเป็น 1 ใน 3 ของประเทศไม่จำเป็นต้องมีแฟนก็ได้เว้ยPT : ฮึ...พูดจากลบปมด้อยในใจKN : ไอ้หน้าแหลมนายล่ะใครจะเอาทำแฟนนิสัยเสียแบบนี้ เพื่อน ๆ ของเพย์ตันกับขนมปังได้แต่ส่ายหน้าให้กับความตีกันเช้าเย็นหรือทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ตอนเทอมแรกปี 1 ก็ดีอยู่หรอกพอขึ้นเทอมสองจนตอนปี 2 แล้วก็ไม่รู้ท

  • รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย   Ep  45 เคอวิน (ตอนพิเศษ)

    Ep 45 เคอวิน (ตอนพิเศษ) ด้านครอบครัวของคุณหนูมาเฟียอย่างเล็ทตี้ที่กำลังวุ่นกับการเลี้ยงแฝดอย่างเพย์ตันและเพนน์ บ้านนี้ก็อยู่ไทยเสียเป็นส่วนใหญ่เพราะมีคนช่วยเลี้ยงเยอะมากเรียกว่าถ้ามีลูกเพิ่มอีกก็ไม่มีปัญหา เพียงแต่ว่าเล็ทตี้ยังไม่อยากมีตอนนี้เธออยากดูแลให้เวลาแฝดอย่างเต็มที่จนเข้าโรงเรียนและพอจะดูแลตัวเองได้ก่อนหลังจากนั้นค่อยว่ากันอีกที ด้านคาเตอร์ก็ส่งข้อความมาบอกว่าเขากับโมเน่จะจดทะเบียนสมรสกันเพราะเขาไปทำน้องสาวสุดที่รักของเล็ทตี้ป่อง ทำเอาเล็ทตี้หัวร้อนเล็กน้อยแต่ก็ดีใจมากกว่าโกรธแบบจริงจัง LT : พากลับมาไทยเลยเวลานายไปทำงานฉันจะดูแลให้KT : ต้องคุยกับพ่อแม่เน่ก่อนLT : เดี๋ยวฉันช่วยพูดให้KT : ขอบคุณครับLT : จะแต่งงานซื้อแหวนยังKT : ยังครับมาถึงก็ยังไม่ได้ไปไหนLT : เดี๋ยวฉันสั่งให้คนเอาไปให้เลือกที่ห้องKT : ถามเน่ก่อนดีกว่าไหมครับLT : ก็ได้ ๆ พี่ไทม์ล่ะกลับมายังKT : ยังครับนายจะอยู่จัดการเรื่องผมอีก 2 วันLT : จะว่าไปนายก็กลายเป็นเหมือนน้องเขยของพวกเราแล้วนะKT : ครับ ผมไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องระหว่างผมกับโมเน่จะเดินทางมาไกลถึงจุดนี้ ผมกำลังเป็นสมาชิกของครอบครัวให

  • รักร้ายของคุณหนูมาเฟีย   Ep 44 ความเหวี่ยง (ตอนพิเศษ)

    Ep 44 ความเหวี่ยง (ตอนพิเศษ) แล้วความเอาแต่ใจของคุณแม่เน่ก็แสดงอิทธิฤทธิ์แบบไม่พักตั้งแต่เจอหน้าผม เธอสั่งให้ผมไปบอกพ่อกับแม่ของเธอว่าเธอจะนอนที่ห้องชั้น 19 และถ้าพ่อกับแม่ไม่ยอมก็ให้จัดการกับผมแทน ผมเริ่มสงสัยว่าผมทำอะไรผิดมากจนขั้นที่เธออยากส่งผมไปให้พ่อเธอฆ่าตายเร็ว ๆ ก่อนที่จะได้เห็นหน้าลูก และผมก็ต้องทำตามคำสั่งเธอโดยขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนแบบตัวคนเดียว การ์ดเฝ้าประตูเปิดประตูเมื่อเห็นผมเดินออกจากลิฟต์ KT : โมเน่ให้ผมมาบอกว่าเธอจะนอนที่ชั้น 19 ครับG : งั้นเอาผลไม้กับขนมไปด้วยKT : ครับG : ขอบใจKT : อะไรนะครับG : ฉันทนโมเน่มา 2 วันแล้วแกรับช่วงต่อไปก็ดีKT : ...G : แล้วไม่ต้องเอาคืนนะฉันอยากอยู่เงียบ ๆ กับเมียบ้างKT : ... ใครหลายคนหรือหลายสิบคนที่รู้เรื่องคาเตอร์คนสนิทนายใหญ่แห่ง NOS ไปรักกับลูกสาวคนเดียวของคุณกันต์ ก็คิดไปในทางเดียวกันว่าคาเตอร์จะรอดกระบอกปืนไปได้สักกี่น้ำถ้าไปทำให้โมเน่เสียใจ ที่ไหนได้คนพ่อรู้สึกโล่งใจที่มีคนสามารถปราบลูกสาวเขาได้ เธอไม่ใช่คนนิสัยเสียแต่ก็ดื้อใช่เล่น พ่อกันต์กับแม่เหมยยังเคยคิดว่าชาตินี้ลูกสาวคงได้ขึ้นคานอยู่กับพวกเขาไปทั้งชีวิ

Bab Lainnya

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status