MasukShare
ตอนที่ : 10 ทำผิดก็ต้องขอโทษ
Terakhir Diperbarui:
2025-08-07 18:20:56ตอนที่ : 10 ทำผิดก็ต้องขอโทษ
5
ทำผิดก็ต้องขอโทษ
เช้าวันนี้นางอำไพเตรียมทำเปียกปูนกะทิสดให้ลูกค้าตามยอดสั่งแล้วก็จัดแจงแบ่งใส่ตะกร้าไว้เพื่อให้ลูกสาวนำไปขอโทษนางพิมพ์พรเรื่องปีนกำแพงบ้านเมื่อวานนี้ รุ้งพรายเองก็เลือกแต่งตัวในชุดสุภาพเรียบร้อย หญิงสาวสวมเสื้อผ้าลูกไม้สีขาวแขนกุดกับกระโปรงสีครีมยาวคลุมเข่าเล็กน้อย
“แม่เอาขนมใส่กล่องคนเดียวได้แน่นะ ทำทันหรือเปล่า” รุ้งพรายยังเป็นห่วงมารดาที่ยังทำงานไม่เสร็จ
“ทันสิรุ้ง ลูกค้านัดมาเอาตอนสิบโมงมีเวลาเหลือเฟือ อีกอย่างรุ้งก็ตื่นมาช่วยแม่ทำตั้งแต่ไก่โห่แล้วด้วยรีบไปเถอะสาย ๆ แบบนี้เหมาะสำหรับกินของว่าง”
“งั้นรุ้งไปก่อนนะคะแม่” รุ้งพรายหิ้วตะกร้าแล้วเดินออกจากประตูบ้าน ไปหยุดยืนกดกริ่งที่บ้านของนางพิมพ์พร
เพราะแม่บ้านยังไม่กลับมาจากต่างจังหวัด คนเดินมาเปิดประตูให้จึงเป็นเตชัส ชายหนุ่มยืนอึ้งอยู่นานกว่าจะนึกออกว่าใครยืนอยู่หน้าประตูบ้านของตัวเอง
“เธอเองเหรอรุ้ง”
“พี่เต” รุ้งพรายก็ออกอาการงุนงงเล็กน้อย เตชัสเปลี่ยนไปมากจากเมื่อเจ็ดปีก่อน หนุ่มผอมแห้งสูงโย่งในอดีตจะกลายมาเป็นหนุ่มตัวหนาหน้าตามีเสน่ห์ไปได้ถึงเพียงนี้
“ตะลึงเลยรึไงรุ้ง” คนถูกมองลอบยิ้มให้กับปฏิกิริยาของอีกฝ่าย แน่ล่ะ เป็นใครก็ต้องมองเขาตาค้างแบบนี้ทุกคน
“อ้อ สวัสดีค่ะพี่เต” รุ้งพรายรีบยกมือขึ้นไหว้เขา เพราะมัวแต่ตกตะลึงจึงเสียมารยาทไปบ้าง
“มาทำไม” เตชัสยืนขวางทางเหมือนไม่อยากให้เธอเข้าบ้านเขา
“รุ้งจะมาขอโทษเรื่องเมื่อวานค่ะ ขอรุ้งเข้าไปหาคุณป้าพิมพ์นะคะพี่เต” หญิงสาวพยายามไม่อารมณ์เสียในตอนนี้ เตชัสยื่นหน้ามาใกล้แล้วเบะปากใส่เธอ
“ไม่ให้เข้า”
“พี่เต ! รุ้งไม่ได้มาหาพี่เตแต่มาหาคุณป้าพิมพ์นะคะ”
“เหรอ มาหาแม่หรือมาหาพี่คริษฐ์กันแน่”
“จะมาหาใครก็ช่างไม่ได้มาหาพี่เตก็แล้วกัน”
“ยัยรุ้งนี่บ้านพี่นะ พี่ไม่ให้เข้า”
“บ้านคุณป้าพิมพ์กับพี่คริษฐ์ต่างหากพี่เตไม่มีปัญญาสร้างบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้หรอก” รุ้งพรายหมดความอดทนกับเขาแล้ว ตั้งแต่เล็กจนโตขัดเธอเสียทุกเรื่อง ไม่รู้จะจงเกลียดจงชังอะไรกันหนักหนา
“นี่กล้าว่าพี่เหรอรุ้ง นิสัยเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไม่มีความเกรงใจพี่เลยสักนิด”
“ถ้าพี่เตทำตัวดี ๆ รุ้งมีหรือจะไม่เกรงใจ”
“ยัยรุ้ง !”
“โอ๊ย ! ปล่อยรุ้งนะพี่เต” รุ้งพรายถูกเตชัสกระชากต้นแขนแล้วผลักให้ออกจากหน้าบ้านไป
“ออกไปเลย ! กลับบ้านไปเลย มาทางไหนไปทางนั้น บ้านนี้ไม่มีใครเขาต้อนรับเธอหรอกรุ้ง”
“ไอ้พี่เต !” ‘หมดกันภาพลักษณ์ที่รักษาไว้ก่อนหน้า’
“กลับบ้านไปเลยชิ่ว ๆ” เตชัสสะบัดมือไล่เหมือนเธอเป็นตัวเชื้อโรคร้ายอะไรสักอย่าง รุ้งพรายยืนหิ้วตะกร้าขนมอยู่หน้าบ้าน เขาก็ยืนขวางทางเดินประตูเอาไว้ พร้อมจะผลักออกหากเธอถลาเข้าไปหา ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ รุ้งพรายชะเง้อคอเข้าไปมองภายในบ้าน จากนั้นก็ยกมือขึ้นป้องปาก
“คุณป้าพิมพ์อยู่ไหมคะ ! รุ้งมาหาค่ะ ! แม่ให้เอาขนมมาให้ค่า ! คุณป้าพิมพ์อยู่ไหมคะพี่เตไม่ยอมให้รุ้งเข้าบ้านค่า !”
“เฮ้ย ! ยัยรุ้ง” เตชัสวิ่งเข้าไปหาหญิงสาว รีบเอาฝ่ามือปิดปากที่ส่งเสียงตะโกนดังลั่นเอาไว้
“โอ๊ย !” ฝ่ามือของเตชัสถูกรุ้งพรายกัดจนต้องปล่อย ทำให้อีกคนผลักเขาออกเต็มแรงได้
“ยัยรุ้ง !” เตชัสมองคนที่หิ้วตะกร้าวิ่งเข้าบ้านไปอย่างโมโห เจ็บมือก็เจ็บแสบนักนะรุ้งพราย
เพราะเคยเข้ามาทำความสะอาดครั้งหนึ่งแล้ว รุ้งพรายจึงรู้ว่าห้องรับแขกของบ้านหลังนี้อยู่ตรงไหน เห็นนางพิมพ์พรนั่งอยู่กับคริษฐ์ จึงรีบยกมือขึ้นไหว้ทั้งคู่ในทันที
“สวัสดีค่ะคุณป้าพิมพ์พี่คริษฐ์”
“หนูรุ้งนั่งก่อนลูก ป้าก็นึกว่าเสียงเอะอะโวยวายอะไรกันหน้าบ้าน”
“แม่ครับ” เตชัสวิ่งตามมาติด ๆ มือก็กุมจุดที่ถูกกัดเอาไว้ ทุกคนต่างมองทั้งคู่แล้วเกิดคำถามตามมา
“ที่รุ้งร้องโวยวายนั่นฝีมือเตใช่ไหม” นางพิมพ์พรตาขวางใส่ลูกชายคนเล็ก เตชัสหันไปมองตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องถูกดุทางสายตา ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งใกล้ ๆ กับมารดา
“ผมเปล่านะครับแม่ ผมแค่ถามว่ามาทำไมแค่นั้นเอง”
“แค่นั้นแล้วทำไมน้องต้องตะโกนแบบนั้นด้วยแม่ไม่เชื่อหรอก”
“แม่ครับผมพูดจริงนะครับ”
‘ตอแหลสุด ๆ’ รุ้งพรายอยากจะหัวเราะดัง ๆ ออกมา แต่ก็ติดว่าเธอเกรงใจเจ้าของบ้านอยู่ เหลือบตาไปมองคริษฐ์ก็เห็นว่าเขามองเธออยู่ก่อนแล้ว
“แล้วมานี่มีอะไร” คริษฐ์เป็นฝ่ายถามเธอก่อนด้วยน้ำเสียงค่อนข้างแข็งห้วน
“คุณป้าพิมพ์คะ” รุ้งพรายหันไปหาหญิงสูงวัยแทน ทำเป็นไม่สนใจคำถามของเขา
“ว่าไงจ๊ะหนูรุ้งหิ้วอะไรมาด้วยล่ะนั่น”
“คือรุ้งอยากจะมาขอโทษเรื่องเมื่อวานค่ะ”
“ขอโทษเรื่องอะไรล่ะลูกป้าไม่เห็นรู้เรื่องเลย” รุ้งพรายได้ยินแล้วก็หันไปมองหน้าคริษฐ์ หรือเขายังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับมารดา แต่เมื่อตั้งใจมาขอโทษแล้วเธอก็ต้องทำ
“รุ้งจะมาขอโทษเรื่องที่ปีนกำแพงบ้านคุณป้าพิมพ์เข้ามาเก็บลูกบอลเมื่อวานนี้ค่ะ”
“ยัยรุ้งนี่เธอกล้าปีนกำแพงบ้านพี่เหรอ” เตชัสเสียงดังใส่เธอ เจตนาต่อว่าให้เธอได้อับอาย
“คือรุ้งไม่เห็นรถจอดอยู่สักคันค่ะ เลยคิดว่าไม่มีใครอยู่”
“แต่ผมอยู่ครับแม่” คริษฐ์เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้น
“อ้าว คริษฐ์อยู่ทำไมไม่เปิดประตูให้น้องล่ะ”
“พี่คริษฐ์ไม่ผิดค่ะคุณป้าพิมพ์ คือรุ้งไม่ได้กดกริ่งหน้าบ้านค่ะ พอคิดว่าไม่มีคนอยู่เลยถือวิสาสะปีนกำแพงข้ามมาเลย”
“ขากลับดันปีนกลับไม่ได้ เดือดร้อนผมต้องไปส่งที่ประตูอีก” คริษฐ์ซ้ำเติมเธอต่อ
“ทีหลังไม่ทำแบบนี้นะหนูรุ้ง เดี๋ยวตกลงมาแข้งขาหักกันพอดี” นางพิมพ์พรเตือนด้วยความหวังดี
“รุ้งขอโทษค่ะคุณป้าพิมพ์ ต่อไปไม่กล้าทำแบบนั้นอีกแล้วค่ะ” รุ้งพรายพนมมือขึ้นไหว้นางพิมพ์พรพร้อมรับปาก
“แล้วนั่นตะกร้าอะไร”
“อ้อ ขนมเปียกปูนกะทิสดค่ะ แม่ให้เอามาฝากคุณป้าพิมพ์ด้วยค่ะ” หญิงสาวเลื่อนตะกร้าไปตรงหน้าของนางพิมพ์พร
“หน้าตาน่ากินมากเลย คริษฐ์ดูสิลูกต้องอร่อยแน่ ๆ ฝีมืออำไพเขาขึ้นชื่อเรื่องขนมไทยอยู่แล้ว” นางพิมพ์พรเปิดดูแล้วก็เลื่อนไปให้ลูกชายคนโตดูต่อ
“ไหน ๆ วันนี้รุ้งก็มาแล้วอยู่คุยกับป้าก่อนนะลูก วันหยุดป้าไม่ได้ไปไหนเลย”
Bab terbaru
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 74 วันของเรา 5 (จบ)
ตอนที่ : 74 วันของเรา 5 (จบ)คริษฐ์ขานเหมือนไม่ได้สนใจ เพราะตอนนี้มือของเขากำลังล้วงเข้าไปในกระโปรงผ้าชีฟองสีครีมของภรรยา ค่อย ๆ ดึงชั้นในผ้าซาตินสีดำออกจากโคนขา อาการเบาหวิวแสนสะท้านส่งผลให้รุ้งพรายหนีบท่อนขาเข้าหากันแน่ แต่อีกคนใช่ว่าจะยอมให้ทำแบบนั้นได้ง่ายดาย คริษฐ์ใช้สองมือจับที่ต้นขาแล้วดันแยกให้ออกจากกัน “อ๊ะ !” เหมือนถูกจับเปิดอ้าทั้งที่มีกระโปรงคลุมอยู่ ทว่าผ้าบางเบานั่นก็ร่นขึ้นอยู่เหนือสะโพก ยิ่งเขาดันต้นขาให้สูงขึ้นทุกอย่างก็ยิ่งเปิดอ้าและเปลือยเปล่าต่อหน้าต่อตาของเขา รุ้งพรายไม่เคยมั่นใจตั้งแต่หลังคลอดลูก ทุกครั้งที่ถูกร่วมรักเธอก็มักจะกล้า ๆ กลัว ๆ “พี่คริษฐ์ !” หญิงสาวสะบัดหน้าไปมาตามแรงขยับจากปลายนิ้วของเขา “ยังไม่ชินอีกเหรอรุ้งทำไมต้องอายพี่ขนาดนี้ด้วยหืม” “รุ้งยังอ้วนอยู่เลยนะคะพี่คริษฐ์” “อ้วน ! ไปเอาความคิดนี้มาจากไหนกันรุ้ง พี่ว่านี่มันหุ่นนางฟ้าชัด ๆ ดูสิอวบอิ่มจับตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด” ไม่เพียงแค่พูดคริษฐ์ยังจับหมุบหมับอีกด้วย “พี่คริษฐ์พูดจริงเหรอคะ” “จะโกหกทำไม แบบนี้เซ็กซี่มากรู้ไหม ไ
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 73 วันของเรา 4
ตอนที่ : 73 วันของเรา 4 “ก็มีบ้างค่ะ แย้มยังไม่ได้รู้ไม่ได้เห็นโลกใบนี้อีกตั้งหลายอย่าง จู่ ๆ จะให้มาเป็นแม่คนมันก็แปลก ๆ สักหน่อยค่ะ” “นี่จะบอกว่าฉันตัดอนาคตเธอเหรอแย้ม” เตชัสตัดพ้อภรรยา “ไม่ใช่ค่ะ คุณเตก็รู้ว่าก่อนหน้าแย้มก็ เอ่อ” แย้มรีบปฏิเสธแต่ก็ตะกุกตะกักในตอนท้ายประโยค “เอ่อ อะไร” คนได้ใจเขี่ยแก้มแย้มเล่น “ก็รู้ว่าแย้มมีใจให้ก่อนหน้าแล้วใช่ไหมคะ ในตอนนั้นถึงได้กล้าเอ่อ ปล้ำ” ถามเขาแล้วก็หลบสายตาที่จ้องหยาดเยิ้มกลับมาไปอีกทาง “ใช่ ฉันรู้ฉันถึงกล้าทำยังไงล่ะ”เตชัสยิ้มบาง ๆ เพราะเขาหงุดหงิดกับเรื่องของพี่ชายที่ไปหมั้นกับรุ้งพราย เตชัสรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ใช่คนสำคัญมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งรู้ว่าพวกเขาได้หมั้นกันความรู้สึกของเขาก็เหมือนเด็กขี้อิจฉา ที่ไม่เคยได้ของเล่นชิ้นถูกใจสักที เตชัสไม่เคยบอกใครเรื่องที่เขาอยากให้รุ้งพรายมาสนใจบ้าง มันเป็นความริษยาวัยเด็กที่พอโตขึ้นมาก็อยากจะได้ความรู้สึกพิเศษแบบนั้น แต่รุ้งพรายก็ทำให้เขารู้สึกไร้ค่ามาโดยตลอด ในวันนั้นเขาเลยอยากปลดปล่อยความรู้สึกพวกนั้นทิ้งไป และแย้มก็คือคนที่อยู่ตรงนั้นพอ
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 72 วันของเรา 3
ตอนที่ : 72 วันของเรา 3 “น่ารักที่สุดเลย รอบนี้ครั้งสุดท้ายแล้วจริง ๆ พี่รับรอง” เขาฉีกยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงสะอาด รุ้งพรายพลิกตัวหันหน้าเข้าหาเขา แล้วโน้มหน้าเข้าไปจูบแก้มสากด้านขวาเบา ๆ “รุ้งรักพี่คริษฐ์ค่ะ ไปไหนไปกัน” ได้ไฟเขียวแบบนี้สามีของเธอก็เดินหน้าต่อในอ่างอาบน้ำ กว่าเขาจะถึงฝั่งฝันแสนเร่าร้อนรุ้งพรายก็แทบสลบคาอกของสามี รู้ตัวอีกทีก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นมาวางบนเตียงนอน สภาพของเธอคงไม่ไหวแล้วจริง ๆ สามีจึงจัดการสวมชุดนอนให้ พอได้ซุกอกอุ่น ๆ ของเขา รุ้งพรายก็ไม่อยากเปิดเปลือกตาขึ้นมาอีกเลย ในความกึ่งหลับกึ่งตื่นเธอกลับได้ยินเสียงนุ่ม ๆ ของเขา กระซิบแผ่วเบาตรงใบหู “สุดท้ายพี่ก็หนีรุ้งไม่พ้น” ในความมึนงงเธอขมวดคิ้วขึ้นตามความรู้สึกสงสัย“และพี่ก็รักรุ้งจนได้” คราวนี้คนใกล้จะหลับสนิทถึงกับเผยรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า ได้รางวัลพิเศษเป็นการหอมแก้มซ้ายขวาจากสามี ค่ำคืนนี้เธอจะได้นอนหลับอย่างมีความสุข ในอ้อมอกของคนที่เธอรักสุดหัวใจ“รุ้งก็รักพี่คริษฐ์ค่ะ” เธอตอบเขาทั้งที่หลับตาคริษฐ์เขี่ยแก้มของภรรยาเบา ๆ รอยยิ้มของเขาแต่งแต้มเต็มใบหน้า แม้ตอนหลับจิตใต้สำ
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 71 วันของเรา 2
ตอนที่ : 71 วันของเรา 2 “พี่คริษฐ์ !” คราวนี้หญิงสาวผวาเข้ากอดคอเข้าแน่น หนีบต้นขาเข้าหากันแน่นไม่ยอมปล่อย “ไม่เอาน่าคนดีของพี่ ไม่งอแงสิ” “รุ้งไม่ได้งอแงนะ แต่ว่า แต่...” “พี่ขอนะ” “คะ” รุ้งพรายยังงงแต่เขาเลื่อนชั้นในออกจากสะโพกของเธอ ใช้ปลายเท้าเขี่ยทิ้งลงข้างเตียง ความเย็นโล่งหวิวสัมผัสเข้ากับความเป็นชายของเขา “รุ้ง” คริษฐ์เรียกคนที่แทบจะตัวแข็งไปอีกรอบ “คะ” หนนี้รุ้งพรายไม่กล้าสู้หน้าเขา เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในทันที “อย่ากลัวพี่สิ ไหนว่ารักพี่ไง” “ก็รักค่ะ” ‘แต่ก็กลัว’ “รักแล้วทำไมถึงทำท่าไม่มั่นใจพี่แบบนี้ล่ะ” คริษฐ์เห็นหน้าเจ้าสาวของตัวเองแล้วพลอยหัวใจอิ่มเอมไปด้วย ทั้งสวยทั้งนุ่มนิ่มไปทั้งตัว ยัยเด็กจอมตื๊อในอดีตคนนั้นทำเขาใจสะท้านได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือท่าทีเอียงอายแกมไร้เดียงสายิ่งทำให้เขาสุขใจขึ้นไปอีก ก้มลงจูบปิดปากอิ่มอย่างดูดดื่มและเรียกร้อง ฝ่ามือก็ขยำทรวงอวบอัดทั้งสองข้างอย่างเท่าเทียม กายท่อนล่างก็เสียดสีให้เกิดหยาดน้ำหวานหล่อเลี้ยง และเมื่อทุกอย่างพรั่งพร้อมแล้วคริษฐ์ก
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 70 วันของเรา
ตอนที่ : 70 วันของเรา26วันของเรา คืนเข้าหอของคริษฐ์กับรุ้งพราย หลังจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้ให้พรและส่งตัวเข้าหอเรียบร้อยแล้ว ก็เป็นเวลาของคู่บ่าวสาวคริษฐ์มองดูเตียงนอนสีชมพูระบายลูกไม้สวยงาม เขาสั่งงดโรยดอกกุหลาบบนเตียงเพราะไม่อยากเสียเวลาปัดออก เจ้าสาวคนงามก็ยังนั่งนิ่งอยู่บนเตียง วันนี้รุ้งพรายสวยจนเขาตะลึง ชุดเจ้าสาวด้านหน้าดูเรียบง่ายเป็นผ้าซาตินแขนกุด ทว่าเปิดเปลือยด้านหลังไปถึงเอว มีโบผูกอันใหญ่ด้านหลังกระโปรงที่ทิ้งชายลงลากพื้นแลดูเรียบหรู “เหนื่อยไหมรุ้ง” เจ้าบ่าวเดินมานั่งลงด้านข้างกับเจ้าสาว “เหนื่อยค่ะ ปวดขาไปหมดแล้ว” รุ้งพรายถลกกระโปรงขึ้นเพื่อดูเท้าของตัวเอง คริษฐ์ถึงกับคุกเข่าลงกับพื้นห้อง “พี่คริษฐ์ทำอะไรคะ” เจ้าสาวร้องเสียงหลงเมื่อเจ้าบ่าวยกเท้าของเธอขึ้นมาวางบนหน้าขาของเขา “พี่จะดูว่าเท้าเป็นแผลไหม ใส่รองเท้าใหม่อาจไม่ชิน” เอ่ยแล้วก็หันเท้าของเจ้าสาวเพื่อดูบริเวณส้น พบว่ามีรอยถลอกจนแดงไปทั้งสองข้าง “นี่แค่ญาติพี่น้องแล้วก็จัดในสวนบ้านพี่เองนะ ถ้าเป็นในโรงแรมอาจจะหนักกว่านี้” คริษฐ์บอกแล้วก็อดสงสารเจ้าสาวไม่ได
รักร้ายจอมทระนง ตอนที่ : 69 ทางออกของทุกคน 3
ตอนที่ : 69 ทางออกของทุกคน 3 “ก็ให้แย้มมานั่งเป็นเพื่อนจะไปอาบน้ำทำไมกันคะ” แย้มก็ทำหน้าทะเล้นใส่เขาบ้าง “ไม่ต้องมาย้อนฉันเลย ไปเดี๋ยวนี้” “ไม่ค่ะ” “ถ้าไม่ไปฉันจะเป็นคนพาไปเองนะ อ้อ แล้วฉันก็จะอาบเป็นเพื่อนเธอด้วย” อีกคนลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ ไม่ดีแน่หากปล่อยให้เขาเข้าห้องอาบน้ำด้วย “ไม่ต้องค่ะ แย้มอาบคนเดียวดีกว่า” หญิงสาวแทบจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป โดยมีเสียงหัวเราะของเตชัสไล่หลังไปติด ๆ กลับออกมาอีกครั้งเขาก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม แย้มสวมเสื้อยืดสีขาวตัวยาวกับกางเกงขาสั้นเอวยืดแบบที่เตชัสชอบให้สวมใส่ เตชัสเห็นแล้วก็อมยิ้มพร้อมกับชี้ลงที่หน้าตักของตัวเอง “มานั่งนี่เลย” แย้มทำหน้างอใส่เล็กน้อยแต่ก็ยอมเดินไปทิ้งสะโพกลงนั่งบนตักของเขาอย่างว่าง่าย “หอม ๆ แบบนี้ค่อยน่ากอดหน่อย” คนพูดซุกหน้าลงตรงซอกคอของแย้มสูดกลิ่นกายสาวเข้าเต็มปอด “แย้มไม่ได้ใช้น้ำหอมแบบสาว ๆ คนอื่นของคุณเต ไม่ได้น่ากอดขนาดนั้นหรอกค่ะ” “อยู่กับฉันแค่สองคนทำไมต้องพูดถึงคนอื่นนะแย้ม เสียอารมณ์หมด” เตชัสตำหนิหญิงสาวเล็กน้อย นั่นทำให้แย้
Anda juga akan menyukai
กลรัก คุณหมอมาเฟีย Bad Doctor
MaNIE-STORY18.9K Dibacaรอวันหย่า คุณสามีร้าย
เงียบสงัด292.4K Dibacaบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋79.7K Dibacaชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.6K Dibacaนางบำเรออ่อนหัด
ศรีสวาท25 Dibacaนางร้ายของธีภพ
นงพะงา 417 Dibacaซ่อนลีลารัก
จินต์พิชา2.3K Dibacaเกมรักเกมลวง
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ149 Dibaca
