เมียหาย

หญิงชราเดินนำร่างบางมาส่งที่ห้องริมสุดในชั้น 2 ของคฤหาสน์ ทุกคนที่อาศัยอยู่ในตระกูลลูอิซต่างรู้ดีว่าชั้น 3 ทั้งชั้นจะเป็นอาณาเขตส่วนตัวของมาคอส ลูอิซ ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องจะไม่ได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปด้านบน ยกเว้นหญิงสาวบางคนที่มีอภิสิทธ์พิเศษ ถูกเรียกตัวไปปรนิบัติในห้องก็จะได้มีโอกาสเหยียบย่างเข้าไป

เคทเดินไปริมหน้าต่างมือบางเปิดม่านบังแสงออกเพื่อให้สามารถมองเห็นวิวข้างนอกได้อย่างชัดเจน อืมม สมกับที่เป็นคฤหาสน์ราคาหลายสิบล้านวิวทิวทัศน์ภายนอกนับว่าสวยงามมากทีเดียว

เมื่อสำรวจความเรียบร้อยภายในห้องแล้วหญิงสาวก็คว้าเสื้อคลุมตัวยาวมาสวมทับเสื้อสีแดงข้างใน สภาพชุดที่เธอใส่ตอนนี้ถ้าจะออกไปข้างนอกคงจะไม่ได้แน่นอน แล้วไหนจะบรรดารอยจ้ำสีแดงตามตัวที่ชายหนุ่มฝากไว้อีก ถ้ามีคนอื่นเห็นก็คงรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

" นายหญิงจะออกไปข้างนอกหรอครับ " เคทเดินออกมานอกคฤหาสน์ได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกผู้ชายสวมสูทสีดำหน้าตาหล่อเหลาเรียกไว้เสียก่อน

" เอ่ออ คุณคือ.. " 

" ผมเป็นบอดี้การ์ดนายท่านชื่อออกัสครับ " เขาแนะนำตัวเอง

" อ่อออค่ะ คุณออกัส พอดีฉันจะออกไปซื้อเสื้อผ้าสักหน่อย " เคทแจ้งความประสงค์

" ต้องการให้ผมไปด้วยไหมครับ "

" ไม่ต้องๆ ฉันไปเองได้ ขอบใจนะ " พูดจบร่างบางก็เดินจ้ำอ้าวอย่างรวดเร็วแล้วผลุบหายออกไป แค่อยู่ในบ้านก็อึดอัดจะแย่ยังคิดจะตามออกมาข้างนอกอีก

สถานที่ที่เคทเลือกวันนี้เป็นห้างขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ เธอกะว่าจะมาซื้อข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว เพราะตั้งแต่ที่ถูกพาตัวมาคฤหาสน์เมื่อวานก็ไม่ได้มีอะไรติดตัวมาเลย ครั้นจะกลับไปเอาที่บ้านก็ยังไม่อยากทะเลาะกับสองแม่ลูกนั่น เอาไว้รออารมณ์ดีๆก่อนเดี๋ยวค่อยกลับไปแล้วกัน

หญิงสาวใช้เวลาเดินเลือกซื้อของอยู่นานพอสมควร รวมเวลาในการกินข้าวและดูหนัง จนเมื่อกลับออกมาจากโรงหนังถึงได้รู้ว่าตอนนี้เวลาล่วงเลยมานานมากแล้ว

มาคอสเดินกลับเข้ามาในคฤหาสน์ นิ้วเรียวยาวกำลังปลดกระดุมชุดสูทออกไม่นานนักสาวใช้คนสวยอย่างโมนาก็เดินมาช่วยชายหนุ่มถอดเสื้อผ้า สาวใช้คนนี้เห็นรถของเจ้านายแล่นเข้ามาจอดแต่ไกลจึงได้รีบทิ้งงานอื่นไว้ในเพื่อนร่วมงานทำ ส่วนตัวเองกลับเสนอตัวมาปรนนิบัติชายหนุ่มถึงที่

แน่นอนว่าปกติแล้วถ้ามาคอสกลับมาจากที่ทำงานก็จะเรียกตัวเธอขึ้นไปปรนนิบัติทำกิจกรรมอย่างว่าจนสบายตัวแล้วค่อยนอนหลับ เธอคาดหวังไว้ว่าวันนี้ก็เช่นเดียวกัน

สาวใช้คนสวยเดินนวยนาดไปอยู่ข้างหน้าเจ้านายหนุ่ม มือบางยกขึ้นคล้องคออย่างเคยชิน ริมฝีปากบางจุมพิตแตะที่ริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างคุ้นเคย แต่วันนี้กลับแปลกไป มาคอสไม่ได้รู้สึกว่าสัมผัสของโมนาน่าตื่นเต้นเหมือนอย่างเคย กลับให้ความรู้สึกน่าเบื่อจนไม่มีอารมณ์ร่วมด้วย

เขาผลักร่างของสาวใช้ออกแล้วโยนชุดสูทใส่หน้าอย่างไม่สนใจจนโมนาถึงกับงงว่าเกิดอะไรขึ้น ปกติเเค่เธอเดินเข้ามามาคอสก็อยากจะขย่ำเธอจะแย่แล้ว แต่วันนี้เขากลับผลักเธอออก เป็นไปได้ยังไงกัน

" ผู้หญิงคนนั้นล่ะ " มาคอสเอ่ยปากถาม

" เอ่ออ ใครหรอคะนาย " โมนาทำหน้างงว่าเขากำลังถามถึงใคร

" ผู้หญิงคนนั้น แคร์ คอทลิน " ร่างสูงหยุดเดินกึกก่อนจะส่งสายตาเย็นชามาให้ 

" อ่อออ ไม่ทราบสิคะ ไม่เห็นตั้งแต่บ่ายแล้วค่ะ " สาวใช้คนสวยตอบออกไปตามจริง ที่ไม่ทราบเพราะไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้วตั้งแต่แรกต่างหาก ไม่ได้อยากจะรู้ว่าแม่นั่นจะเป็นตายร้ายดียังไง

" ใครก็ได้! มานี่ซิ " 

" ครับนาย มีอะไรรึเปล่าครับ " บรูซรีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาเมื่อได้ยินเสียงเจ้านายเรียก

" ไปตามผู้หญิงคนนั้นมาซิ " 

" นายถามหาคุณแคร์หรอคะ " แม่นมที่กำลังเดินเอาน้ำเย็นมาเสริฟถามขึ้นพอดี

" ใช่ครับ นมเห็นเธอรึเปล่า "

" คุณแคร์ไปซื้อของข้างนอกค่ะ "

" ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ "

" โอ๊ยย ก็ไปตั้งแต่บ่ายนั่นแหละค่ะนาย จนป่านนี้แล้วยังไม่กลับ " โมนาได้ทีก็รีบสอดปากสอดคำ ทั้งๆที่ก่อนหน้าเพิ่งปฏิเสธไปหยกๆว่าไม่รู้ไม่เห็น

" ไปตั้งแต่บ่าย นี่มันกี่โมงแล้ว " มาคอสเอ่ยถามอย่างหัวเสีย กลับมาบ้านแทนที่จะรออยู่ต้อนรับเขา กลับต้องให้เขาเป็นฝ่ายตามหาซะเองอีก

" นั่นสิคะ สงสัยข้างนอกจะมีอะไรดีๆเลยไม่อยากกลับ แถมชุดที่ใส่ยังวับๆแวมๆ เปิดหน้าเปิดหลังอีก " โมนาได้ทีจีบปากจีบคอเล่าให้ฟังอย่างออกรสออกชาด

" ชุดอะไร "

" เอ่ออ คือพอดีคุณแคร์ไม่มีชุดใส่ นมเลยไปยืมชุดคุณมากาเร็ตมาให้ แล้วพอดีเธอให้ตัวนี้มาเลยเอามาให้คุณแคร์ใส่แก้ขัดไปก่อนค่ะ " หญิงชราอธิบาย

" จริงๆยัยนั่นอยากใส่เองสิไม่ว่า คงอยากออกไปแรดข้างนอกเต็มทีล่ะ " 

" เงียบเดี๋ยวนี้นะโมนา ไม่อย่างนั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน " แม่นมอาวุโสดุขึ้นมา

" คุณนมคะ คุณนมก็ชอบให้ท้ายแม่นั่น ก็แค่เมียในนามจะไปสนใจอะไรมากมาย นายแต่งแม่นั่นเข้ามาแค่เอามาทรมานเล่นแค่นั้นแหละ "

" พอทั้งคู่นั่นแหละ บรูซ ออกไปลากตัวผู้หญิงคนนั้นกลับมาได้แล้ว " มาคอสหมดความอดทนกับหญิงสาวทั้งสองรุ่นเต็มที เขาเดินขึ้นไปบนห้องหวังจะให้น้ำเย็นฉ่ำระงับความขุ่นเคืองในใจที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไร พอสายน้ำเย็นฉ่ำปะทะใบหน้าและมัดกล้ามเนื้อ ความรู้สึกสบายตัวที่ควรเกิดขึ้นกลับแทนที่ด้วยความตึงแน่นจนรู้สึกไม่สบายตัวไปหมด

ผ่านไปไม่นานมาคอสก็ตัดสินใจเดินลงมานั่งรอร่างบางอยู่ด้านล่าง มือหนาหมุนควงแก้วที่บรรจุน้ำสีอำพันไว้

ทั่วบริเวณห้องรับแขกเกิดความเงียบสงบมีเพียงเสียงนาฬิกาโบราณที่เดินเป็นจังหวะไปเรื่อยๆ เวลาผ่านไปสักพักร่างบางที่เฝ้ารอคอยก็เปิดประตูเข้ามา หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยที่เห็นเจ้าบ่าวของตนนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก 

.

.