17 ความสับสน

เช้าของวันใหม่ กับการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ หลังจากที่ใบพลูได้ตกไปเป็นผู้หญิงของออสติน ซึ่งหญิงสาวได้ยอมจำนนไปโดยปริยาย แต่ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้น ทำให้เธอรู้สึกว่าคุณค่าในตัวไม่เหลือให้ภาคภูมิใจ เมื่อออสตินได้พรากเอาความสาวไปจากเธออย่างไม่น่าให้อภัย ถึงแม้ว่าเธอจะยินยอมพร้อมใจ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะมีครั้งต่อไป

“จอดตรงนี้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ไม่ต้องทอนค่ะ” หญิงสาวส่งธนบัตรแบงก์พันให้กับแท็กซี่ เมื่อเธอเห็นมิเตอร์ค่าโดยสารขึ้นโชว์คำนวณค่าบริการไม่กี่ร้อย หลังจากที่รถแล่นมาส่งเธอถึงหน้าบ้าน ซึ่งก่อนหน้านี้ ใบพลูได้ยืนโบกรถ ขออาศัยมากับคนขับผ่านบ้านสวน เพื่อมาลงในเมือง จากนั้นเธอจึงนั่งแท็กซี่มาที่นี่

ขณะที่ออสตินกำลังหลับใหล เขาคงไม่คิดว่าเธอจะหนีกลับออกมาแบบนี้ ที่สำคัญเงินค่าแท็กซี่นั้นใบพลูได้แอบหยิบมาจากกระเป๋าของออสติน เนื่องจากว่ากระเป๋าสะพายของเธอคงอยู่กับวาวาและนัทตี้ เพราะเมื่อคืนหญิงสาวถูกออสตินลากออกมาจากฟลอร์เต้นรำอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว หญิงสาวยืนอยู่หน้าประตูด้วยความรู้สึกผิดต่อบิดามารดา เมื่อเธอได้กระทำในสิ่งที่ไม่น่าให้อภัย ใบพลูไม่คิดว่าเธอจะพลาด ทำลายความเชื่อใจที่บิดาลงได้

หลังจากที่ถูกกำชับให้เธอพึงระวัง อย่าทำอะไร หรือให้ใครได้ในสิ่งที่ควรหวงแหน ก่อนคืนส่งตัวเด็ดขาด เพราะเขาไม่อยากให้ลูกสาวต้องมลทิน เพียงเพราะว่าเชื่อในค่านิยมผิดๆ

“พี่ใบพลู ทำไมไม่เข้าบ้าน” ไบเบิลเพิ่งกลับจากวิ่งจ็อกกิงที่สวนสาธารณะในตอนเช้า เขาได้เอ่ยถามพี่สาวออกมาด้วยความสงสัย

“ขอยืมมือถือหน่อยสิ” ใบพลูไม่ตอบ แต่เปลี่ยนเป็นแบมือ พร้อมกับออกคำสั่งน้องชายแทน

“อะไรของพี่เนี่ย” ไบเบิลพูดจาออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แต่ก็ยอมส่งสมาร์ทโฟนเครื่องแพงให้กับพี่สาวด้วยความจำใจ ใบพลูเดินออกมาจากที่ไบเบิลยืนอยู่ ก่อนที่เธอจะกดโทรออก เพื่อบอกให้เพื่อนๆ มาพบที่บ้าน หลังจากที่หญิงสาวหนีออสตินมาจากบ้านสวน แน่นอนว่าเขาคงตามเธอมาแน่ หรือไม่ชายหนุ่มอาจจะสร้างเงื่อนไขระหว่างเขากับเธอเพิ่มขึ้น

ซึ่งใบพลูไม่รู้ว่าเธอต้องชดใช้ให้เขาแค่ไหน ออสตินถึงจะเลิกรา ยอมปล่อยให้เธอมีชีวิตที่อิสระ ปราศจากพันธะผูกพัน ซึ่งต่อจากนี้ไปเธอคงกลายเป็นของเล่นเขาไปโดยปริยาย

“ทำไมต้องแอบคุย ใครมาส่ง ไหนพี่บอกว่าจะไปค้างกับเพื่อนไม่ใช่หรอ” คำถามของน้องชาย ทำให้ใบพลูถึงกับเลิ่กลั่ก หลังจากที่เธอไปนอนค้างกับผู้ชายมาทั้งคืน

“นายหุบปากไปเลยไบเบิล”

“ถามแค่นี้ทำไมพี่ต้องโกรธผมด้วย” ไบเบิลพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อในตัวพี่สาว ที่เธอดูหงุดหงิดตั้งแต่เช้า ไม่รู้ว่าไปกินรังแตนมาจากไหน

“เพื่อนมาส่ง พอดีว่าพี่ลืมกระเป๋าไว้ในรถนัตตี้น่ะ ถามมากจัง เข้าบ้านกันเถอะ” หญิงสาวรีบพูดเสียงอ่อน เพราะกลัวว่าน้องชายจะจับผิด เมื่อทุกอย่างในชีวิตไม่ได้เป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว พอสองพี่น้องเดินเข้ามาในบ้าน สายตาของบิดามารดาได้จับจ้องไปที่ใบพลู

 เมื่อใบหน้าของหญิงสาวดูซีดๆ เหมือนกับอดหลับอดนอนมาทั้งคืน แต่สองสามีภรรยาก็ไม่ได้สงสัยในตัวลูกสาวเลยแม้แต่น้อย เธฮคงนอนดึงหลังจากปาร์ตี้กับเพื่อนๆ

“อ้าว! ทำไมสองพี่น้องกลับเข้าบ้านมาพร้อมกันได้ล่ะ ใครมาส่งใบพลู ทำไมพ่อกับแม่ถึงไม่ได้ยินเสียงรถเลยล่ะลูก” กวินเอ่ยถามลูกสาวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลชวนฟังเช่นเคย ซึ่งทำให้ใบพลูไม่กล้าสู้หน้า เมื่อเธอได้ทำในสิ่งที่ละอายต่อบิดามารดา

“วาวามาส่งค่ะ ใบพลูขอตัวไปอาบน้ำนอนพักก่อนนะคะคุณพ่อคุณแม่” หญิงสาวพูดพลางเดินเลี่ยงตรงไปที่บันไดทางขึ้น

“อ้าว! ไหนพี่บอกกับผมว่าพี่นัตตี้มาส่งไง แล้วทำไมตอนนี้เปลี่ยนเป็นพี่วาวาได้ละครับ” ไบเบิลพูดออกมาด้วยใบหน้าที่สงสัย พร้อมกับเดินตามหลังพี่สาวไปติดๆ

“ก็มาส่งทั้งสองคนนั่นแหละ ทั้งนัทตี้และก็วาวา นายคิดจะจับผิดพี่เหรอ” หญิงสาวพูดออกมาเสียงดุ ก่อนจะหันไปเอ็ดน้องชายในประโยคท้าย พลอยทำให้บิดามารดามองหน้ากันแล้วยิ้มน้อยๆ พร้อมกับส่ายหน้าให้กับลูกทั้งสองของพวกเขา

ณ บ้านสวน ซึ่งบรรยากาศในตอนเช้าช่างบริสุทธิ์ มีเสียงนกปลุกแทนนาฬิกา แต่ทว่าชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงขนาดคิงซ์ไซซ์ กลับมีท่าทีอ้อยอิ่งที่จะลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อเขาได้นอนเกือบรุ่งสาง หลังจากที่ตื่นขึ้นมาบรรเลงเพลงรักกับใบพลูรอบถึงสองรอบ

ออสตินค่อยๆ วาดวงแขนไปยังคนข้างๆ แต่ทว่าทุกอย่างกลับว่างเปล่า เขาจึงค่อยๆ ปรือตาตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ เพื่อปรับแสงที่แยงมา ก่อนจะกวาดสายตาคมมองไปรอบๆ ห้อง

“อย่าบอกนะว่าเธอหนีกลับไปแล้ว” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่เขาจะคว้าสมาร์ทโฟนเครื่องแพงออกมา เพื่อโทรหาใบพลู แต่ทว่าคนรับสายกลับเป็นนัทตี้เสียนี่สิ

“ฮัลโหล ออสตินมีอะไรหรือเปล่าพวกฉันสองคนกำลังเอากระเป๋ากับมือถือไปให้ใบพลูที่บ้าน”

“ไม่มีอะไร ฉันแค่จะบอกว่า ถ้าพวกเธอไปถึง ช่วยบอกให้ใบพลูโทรกลับมาด้วย ไม่อย่างนั้นฉันจะบุกไปหาเธอที่บ้าน!" ออสตินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด จนคนฟังแอบถอยหายใจให้กับความเหวี่ยงของเขา ไม่รู้ว่าคนทั้งสองมีเรื่องอะไร ที่ทำให้ทะเลาะกันอีกหรือเปล่า

“ออสติน ใจเย็นก่อนได้ไหม ทำไมต้องตะคอกเสียงดังด้วย พวกเราสองคนไม่ใช่ใบพลูที่จะให้นายโขกสับอย่างไม่มีเหตุผลหรอกนะ” นัตตี้พูดเตือนสติออสติน เพื่อให้เขาได้รู้ว่าไม่ควรกระทำหรือใช้คำพูดข่มเหงผู้อื่น แม้แต่ใบพลูก็ตามที

“อืม... ขอโทษแล้วกัน พอดีว่าฉันอารมณ์ไม่ดี แค่นี้นะนัตตี้” พูดจบประโยคชายหนุ่มก็กดตัดสายทิ้งทันที โดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรต่อ

เมื่อออสตินกำลังรู้สึกสับสนในความรู้สึกของตัวเอง ทำไมเขาถึงได้รู้สึกแคร์เธอมากขนาดนี้ ทั้งที่ช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา ชายหนุ่มไม่ได้คำนึงต่อความรู้สึกของใบพลูเลยสักนิด เขาย่ำยีเธอจนไม่เหลือค่า แล้วแบบนี้เขาจะมีหน้าไปพบเธอได้ยังไง ใบพลูจะเกลียดเขาไหม หรือเธอเกลียดเขาไปนานแล้ว ตั้งแต่วันนั้น ที่เขาสร้างเงื่อนไขบ้าบอขึ้นมา

“เอาไงดีวะ ทำไมเธอต้องหนีฉันไปแบบนี้ด้วยนะใบพลู ยัยโง่เอ๊ย!” ออสตินกำมือแน่น ก่อนที่เขาจะคว้าเอาผ้าขนหนูที่พื้นขึ้นมาพันรอบเอวเอาไว้ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่