47 ยอมให้ทำโทษ2

“จ้องอยู่ได้ ฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ” เมื่อถูกสายตาคมจับจ้องกวาดมองเรือนกายขาวผ่องของเธอ ทำให้หญิงสาวรู้สึกเขินอาย จนต้องยกฝ่ามือขึ้นมาปิดสองเต้าเอาไว้ แต่ทว่าก็ไม่อาจปกปิดให้มิดได้ ออสตินยกยิ้มร้ายที่มุมปาก ซึ่งเขายังคงกวาดสายตามองเรือนกายที่ไร้อาภรณ์ของคนรัก ยามที่ต้องแสงสีส้มนวลเผยให้เห็นความขาวผ่อง ทุกส่วนของเรือนกายของคนตัวเล็กได้ประจักษ์แก่สายตาคมที่กำลังปลาบปลื้มปีติยินดีกับสิ่งที่เขาได้ครอบครองเป็นเจ้าของใบพลู

“ฉันรักเธอนะ รักมากถึงมากที่สุด รักเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักได้” ถ้อยคำที่แสนหวานจากชายตัวโต กำลังจะส่งผลให้หัวใจของเธอพองโต ริมฝีปากร้อนฉ่าทาบทับลงไปที่เรียวปากได้รูป เขากดจูบเชื่องช้าเนิบนาบ ก่อนจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แว่วเสียงลมหายใจของคนทั้งคู่เริ่มหอบถี่

หญิงสาวใต้ร่างสัมผัสได้ถึงกลิ่นบรั่นดีอ่อนๆ สร้างความกำหนัดทำให้เลือดลมในกายเริ่มสูบฉีด เมื่อความเป็นชายของเขาตั้งลำแข็งขึง ทิ่มลงมายังต้นขาขาวอวบครั้งแล้วครั้งเล่า ริมฝีปากร้อนฉ่าผละออกจากเรียวปากอิ่มน้ำ ค่อยๆ ไล้เรื่อยไปจนถึงใบหูเล็ก

คนตัวโตใช้ปลายลิ้นแตะลงไปเบาๆ หยอกเย้าอย่างเร้าอารมณ์ ทำเอาคนใต้ร่างเสียวซ่านสั่นสะท้านวาบหวามขนลุกซู่ไปทั่วเรือนกาย เมื่อเขาดูดดึงที่ปลายติ่งหูของเธอเบาๆ จนหญิงสาวอดที่จะส่งเสียงครางออกมาอีกครั้งไม่ได้

“อืม อะ อ๊าย ออส... ออสติน” เมื่อปลายลิ้นร้อนเลียวนอยู่ที่ใบหูของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำเอาใบพลูถึงกับร้องห้าม เพราะเธอกำลังทนต่อสัมผัสที่แสนจะเสียวซ่านไม่ได้

ชายหนุ่มค่อยๆ เล้าโลมลงมาเรื่อยๆ เขาจ้องที่ทรวงอกอวบอิ่มของเธอ ก่อนจะก้มลงไปคาบเกี่ยวดูดกลืนกินเม็ดบัวอมชมพูด้วยความมูมมาม จนคนตัวเล็กใต้ร่างส่งเสียงครางออกมาอีกครั้ง เมื่อเธอแทบทนไม่ไหวกับการถูกสัมผัสของปลายลิ้นอุ่น ร่างกายค่อยๆ ร้อนขึ้นเรื่อยๆ

“อื้ม อ๊า ออสติน” หญิงสาวถึงกับเรียกชื่อชายหนุ่มออกมาเสียงหวาน เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนดูดคลึงเม็ดบัวอมชมพู เขาทั้งกัดทั้งขบเม้มเบาๆ จนเธอเผลอแอ่นอกเข้าหาริมฝีปากของคนตัวโตด้วยความจำยอม ขณะที่แก่นกายความเป็นชายของคนเขา ค่อยๆ ขยายใหญ่พองขึ้นตามห้วงอารมณ์แห่งแรงปรารถนา

“อื้ม ฉันไม่ไหวแล้ว อะ อ๊าย”

“แค่นี้ก็อดใจรอไม่ไหวแล้วเหรอ หืม” ชายหนุ่มแสร้งเอ่ยถามออกไปด้วยใบหน้าและแววตาที่ดูกรุ้มกริ่ม จนคนตัวเล็กหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก เธอเหนียมอายเสียจนไม่กล้าสบสายตาคม

การแสดงออกของคนตัวเล็ก สร้างรอยยิ้มกว้างประดับบนใบหน้าคมคาย ก่อนที่เขาจะก้มลงไปประทับรอยจูบที่หน้าท้องแบนราบของเธอ ปลายลิ้นอุ่นไล้ลงต่ำ เขาละเลงลงไปยังกลีบกุหลาบงามบานเบ่ง ซึ่งส่งผลให้ใบพลูแอ่นสะโพกเข้าหาริมฝีปากร้อนฉ่าด้วยความเสียวซ่านถึงขีดสุด คนใต้ร่างถึงกับบิดตัวเกร็งงอ เมื่อกลีบเนื้อถูกปลายลิ้นร้อนรุกรานอย่างหนัก

น้ำหวานไหลเยิ้มออกมาบ่งบอกให้เขารู้ว่าเธอพร้อม สำหรับการถูกเจ้ามังกรยักษ์จู่โจม เมื่อร่องสวาทของเธอมีน้ำหวานเยื้มเป็นใบเบิกทาง เพื่อให้ความเป็นชายของเขาสอดใส่ได้ง่ายขึ้น

พรึ่บ!!

“อืม... อ๊า โอ้ววว! แน่นเป็นบ้าเลย” ชายหนุ่มสบถออกมา พลางสอบสะโพกโยกเข้าออกด้วยจังหวะทีหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ตามห้วงอารมณ์ที่กำลังเตลิดไปไกล

“อื้ม อะ อ๊าย ออสตินเสียวจัง” หญิงสาวถึงกับหลุดคำพูดน่าอายออกมา เมื่อชายตัวโตขยับสะโพกโยกเข้าออกรัวๆ ชายหนุ่มรู้สึกพึงพอใจในคำพูดของคนตัวเล็กใต้ร่างไม่น้อย มือหนารวบเอวคอดรั้งเข้าหาช่วงจังหวะของการกระแทกกระทั้น ซึ่งเธอเองก็ตอบสนองรองรับความปรารถนาของเขาได้เป็นอย่างดี เรียวแขนของหญิงสาวรั้งลำคอคนตัวโตเข้าหาทรวงอกอวบอิ่ม

เมื่อร่องสวาทบีบรัดเจ้ามังกรยักษ์แน่น ความกำหนัดที่เกิดขึ้น ส่งผลให้เกิดความหวิวๆ ที่ท้องน้อย ราวกับเธอกำลังลอยอยู่ในอวกาศที่ไร้แรงโน้มถ่วง ออสตินเงยหน้าเข้าไปกดจูบซอกคอหอมกรุ่น ก่อนจะวกลงมาดูดกลืนเม้มกัดเม็ดบัวอมชมพู ซึ่งมันกำลังแข็งเป็นไตสู้ปลายลิ้นร้อนได้เป็นอย่างดี ขณะที่ท่อนเอ็นลำเขื่องยังคงขยับไหวอยู่ภายในร่องแคบ กลีบเนื้อนุ่มอ้ารับงับเอาความใหญ่ไว้แน่นจนแทบปลิ้น

“อื้ม อ้า ออสติน”

“พร้อมกันนะครับคนดี โอ้ววว! ตอดดีจัง จุ๊บ!” ชายหนุ่มจุมพิตลงไปที่พวงแก้มของเธอ ก่อนที่เขาจะเร่งความเร็วของสะโพกโยกเข้าออกด้วยจังหวะที่หนักหน่วงกว่าเดิมหลายเท่า ดวงตากลมโตหลับปรือลงอย่างช้าๆ เมื่อเธอใกล้ถึงฝั่งฝันปรารถนาเต็มที ลมหายใจของคนตัวโตหอบเหนื่อย

ใบหน้าคมคายมีเม็ดเหงื่อผุดพรายขึ้นมา ทั้งที่อุณหภูมิของห้องเย็นฉ่ำ สาเหตุคงมาจากการโหมกระหน่ำสอบส่งความเป็นชาย ใส่เข้าหาคนตัวเล็กใต้ร่างอย่างไม่ยั้ง ซึ่งเธอเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะถอยหนี ยอมจำนนให้ชายหนุ่มตักตวงเอาความสุขจากเรือนกายของเธอได้อย่างไม่มีขีดจำกัด ท้ายที่สุดค่ำคืนนี้คงจบลงที่บทรักอันเร่าร้อนครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อคนทั้งคู่ยังคงมีความปรารถนาในกันและกัน ปราศจากการป้องกันใดๆ ทั้งสิ้น

หลายวันผ่านไป ภายในห้องของโรงแรมห้าดาวที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรา ชายหนุ่มกับหญิงสาวกำลังนั่งทำหน้าเครียดอยู่บนโซฟาตัวยาว พวกเขาดูมีสีหน้าเป็นกังวลจนน่าผิดสังเกต จากที่เคยใช้ชีวิตสบายๆ ปัญหาที่กำลังเกิดขึ้น จึงทำให้มิ้นต์กับเดย์ดูร้อนรนใจ จนทำให้คนทั้งคู่บินตามออสตินกับใบพลูมาถึงที่นี่

“ฉันว่ามันถึงเวลาที่เราจะใช้ไพ่ใบสุดท้ายแล้ว” ใบหน้าอันหล่อเหลาแสยะยิ้มร้ายออกมา แววตาของเขาแฝงความเจ้าเล่ห์เอาไว้ ซึ่งเต็มไปด้วยกลโกงของคนที่ปรารถนาให้ออสตินมาสยบแทบเท้าของเขา