“ออสตินไม่ใช่คนโง่” ถึงแม้ว่าเดย์จะวางแผนเอาไว้ดีแค่ไหน มิ้นต์กลับเริ่มลังเลใจ เมื่อหล่อนกำลังกลัวแผนแตก ถ้าหากออสตินจับได้ไล่ทัน แน่นอนว่าหล่อนคงมองหน้าเขาไม่ติด
“เหนือฟ้ายังมีฟ้า เชื่อเถอะว่ามันต้องยอมจำนนให้กับเธอ ฉันจะเป็นคนลงมือเอง หลังจากนั้นเธอค่อยสานต่อ เห็นไหมง่ายนิดเดียว” ชายหนุ่มพูดพลางกระตุกยิ้มร้าย ดวงตาของเขาฉายแววอัมหิตออกมาขัดกับลุคโอปาที่ดูหล่อลากไส้ ชายหนุ่มยังคงมีความแค้นฝังหุ่น อยากเอาชนะออสติน จึงทำให้เขาตกลงปลงใจร่วมมือกับมิ้นต์ ในการสร้างความร้าวฉานระหว่างใบพลูกับออสตินขึ้นในครั้งนี้
“เอาเป็นว่าฉันตกลงทำตามคำแนะนำของนาย เราเริ่มกันคืนนี้เลยดีไหม” แววตาของมิ้นต์แฝงไปด้วยความร้ายกาจไม่แพ้เดย์ เพราะหล่อนเองก็ปรารถนาอยากให้ใบพลูได้รับบทเรียนจากการแย่งออสตินไปจากหล่อนเช่นกัน
“ฉันได้ข่าวว่าคืนนี้ออสตินจะออกมาสังสรรค์กับไอ้ครามรับรองว่าเรามีอะไรได้ทำกันสนุกแน่” เดย์หยิบไว้ในแก้วขึ้นมาจิบ พลางกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ยัยใบพลูจะต้องยอมจำนนให้กับนายอย่างแน่นอนเช่นกัน”
“ก่อนที่จะทำให้ไอ้ออสตินหัวใจแตกสลาย เธอต้องทำให้ใบพลูเกลียดมันเข้าใส่เสียก่อน ส่งคลิปที่ระเบียงไปให้เธอสิ” เดย์แสยะยิ้มร้ายขึ้นมาอีกหน จนคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ รู้สึกขนลุกซู่ เมื่อเขาดูเหมือนกับคนโรคจิต
“คลิปที่ฉันครางเรียกชื่อออสติน ตอนที่นอนกับนายใช่ไหม” หญิงสาวเริ่มไม่แน่ใจ ว่าเธอควรส่งไปให้ใบพลูดีหรือเปล่า เพราะที่ถ่ายเอาไว้นั้น แม้จะอยู่ในความมืดสลัว แต่ท่วงท่าการมีเพศสัมพันธ์นั้นไม่ต้องเดา ถึงกิจกรรมที่ทำร่วมกัน นอกจากเสียงครางกระเส่าที่ดูร้อนร้อนแง ช่วงจังหวะของการสอบสะโพกโยกเข้าออกเร่าร้อนชัดเจนอีกด้วย
“ใช่! คืนนี้เราจะจัดการทีเดียวเลย ทั้งออสตินและใบพลู” แววตาของชายหนุ่มดุดันอาฆาตแค้น เหมือนคนที่เป็นศัตรูกันมาหลายภพหลายชาติ
“เริ่มจากใบพลูก่อน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด งานแต่งต้องถูกยกเลิกอย่างแน่นอน” คราวนี้มิ้นต์ได้แสยะยิ้มร้ายออกมาไม่แพ้เดย์ เธอช่างใจร้ายเกินเยียวยา ที่คิดหาทางให้ออสตินผิดใจกับใบพลูด้วยวิธีที่ยอดแย่
“คืนนี้เริ่มที่ออสติน จากนั้นฉันจะเป็นคนจัดการใบพลูเอง” รอยยิ้มของชายหนุ่มผุดขึ้นมาอย่างมีความหวัง ดวงตาคมเป็นประกาย เมื่อเดย์กำลังนึกภาพของเขากับใบพลูนอนอยู่บนเตียงสองต่อสอง
“ไม่นายต้องจัดการกับใบพลูก่อน กันเธอไปออกจากบ้านพักตากอากาศ”
“ได้สิ เริ่มนับหนึ่งได้เลย” คนทั้งคู่ช่างมีศีลเสมอกัน เพราะความเลวระยำไม่มีใครด้อยไปกว่ากันเลย
ทางด้านใบพลูกับออสตินเมื่อคนทั้งคู่ตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกัน จึงทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจพาหญิงสาวเดินทางมายังบ้านพักตากอากาศ ซึ่งทำให้มิ้นต์กับเดย์คิดหาทางทำให้คนทั้งคู่ต้องเลิกรากัน ด้วยแผนการที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมที่ดูแยบยล“ถ้าเกิดว่าเรามีลูกด้วยกัน นายอยากได้ผู้หญิงหรือชาย” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น หลังจากถ่ายพรีเวดดิ้งเสร็จไปแล้วในช่วงเช้า ส่วนตอนเย็นถ่ายเสร็จไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว จึงทำให้คนทั้งคู่ได้มาว่ายน้ำเล่นในสระส่วนตัว
“ถามแบบนี้ แสดงว่า...เธอท้องเหรอ”
“เปล่าสักหน่อย” หญิงสาวรีบปฏิเสธออกไปเสียงแข็ง
“เฮ้อ! เซ็งเลย จัดไปทุกท่าตั้งหลายครั้งหลายครา ทำไมไม่ท้องสักทีนะ หรือว่าเธอแอบกินยาคุม หืม” ออสตินจ้องหน้าหญิงสาว พลางขมวดคิ้วดกหนาเอ่ยถามเธอออกไปด้วยความสงสัย ขณะที่เขายืนเกาะขอบสระแต่ทว่าใบพลูได้นอนอาบแดดในช่วงบ่ายแก่ แทนที่เธอจะไปอาบน้ำแร่แช่น้ำนม ซึ่งแดดอ่อนๆ แบบนี้คงไม่มีผลต่อผิวขาวผ่องของเธอ
“พูดอะไรน่าเกลียด นายไม่มีน้ำยาเองหรือเปล่า”
“เธอว่าใครไม่มีน้ำยา ฮะ” ชายหนุ่มกระโดดขึ้นมาจากสระ พร้อมกับช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมา ก่อนที่เขาจะแกล้งลากเธอลงไปในสระน้ำ
“ว้าย! ออสตินทำบ้าอะไรเนี่ย ไม่เอา”
“ฉันจะจัดเธอในน้ำเนี่ยแหละ ข้อหาที่บังอาจว่าฉันไม่มีน้ำยา”
“ไม่เอาออสติน! อย่าแกล้งฉันสิ”
ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! เสียงหัวเราะของใบพลู กำลังส่งผลให้คนที่แอบซุ่มดูอยู่นั้น กำมือแน่น แววตาของเขาและเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาเป็นที่สุด
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ในขณะนี้มีหญิงสาวร่างอรชรเดินทอดน่องไปตามชายหาดสีขาว น้ำทะเลสีฟ้าคราม มองยังไงก็สวยสะกดสายตา ใบพลูได้ออกมาเดินเล่น เพราะออสตินออกไปทำธุระ เขาบอกกับเธอว่าจะไปไม่นาน นี่ก็เย็นมากแล้วทำไมถึงไม่กลับมาสักที
ขณะที่เธอกำลังหยุดยืนชมวิวเพลินๆ ได้มีเสียงข้อความมือถือดังขึ้นรัวๆ พอเอาขึ้นมาส่องดูเท่านั้นแหละ ใบพลูถึงกับถอนหายใจออกมาแรงๆ เพราะเธอไม่รู้ว่ามิ้นต์ส่งอะไรมาให้ดู ทั้งที่คนทั้งคู่ไม่ได้สนิทสนมกันเลยแม้แต่น้อย
“อะไรของเขาเนี่ย” เมื่อมิ้นต์เห็นว่าใบพลูไม่สนใจข้อความที่หล่อนส่งไป จึงได้ตัดสินใจส่งคลิปวีดีโอ ซึ่งเป็นไพ่ใบสุดท้ายที่เหลืออยู่ในมือ หล่อนยังคงแอบซุ่มดูใบพลูอยู่ไม่ห่าง
“เธอต้องการอะไรกันแน่ วีดีโออะไร” ใบพลูตัดสินใจกดเข้าไปดู ทันทีที่ได้เห็นภาพและเสียง หญิงสาวถึงกับเข่าทรุดหมดแรงที่จะเดิน เพราะความไว้วางใจได้ถูกทำลายลงไปจนสิ้นเพียงแค่ชั่วพริบตา เมื่อภาพและเสียงชัดเจนขนาดนั้น นี่นะเหรอผู้ชายที่บอกว่ารักเธอสุดหัวใจ รักในแบบที่ไม่เคยรักใครมาก่อน เขาทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไง
“ทั้งหมดเป็นแผนของนายใช่ไหม นายแค่ต้องการเห็นฉันเจ็บปวด ที่แท้ทุกสิ่งที่นายแสดงออกมา มันคือการแสแสร้งแกล้งให้ฉันตายใจ มันคงสาแก่ใจนายแล้วใช่ไหมออสตินฉันเกลียดนาย ฮือๆ”
หญิงสาวร้องไห้ออกมาจนตัวโยน ใช่ว่าเธอหูเบา แต่ภาพและเสียงมันชัดเสียจนคิดเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากชายคนรักของเธอ ว่าที่เจ้าบ่าว ซึ่งกำลังจะเข้าสู่ประตูวิวาห์อีกไม่กี่วัน แต่สิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดราวกับถูกใครเอามีดมาเฉือน แล้วเอาเกลือมาทาตรงขั้วหัวใจ นั่นก็คือภาพสุดท้ายที่มิ้นต์ส่งมาให้ มันคือที่ตรวจครรภ์ เขากับหล่อนกำลังจะมีลูกด้วยกัน สุดท้ายเธอก็แพ้ให้กับออสตินอย่างราบคาบ ไม่ตายก็เหมือนกับตายทั้งเป็น
“อุ้ย! ว้าย!” คำอุทานดังขึ้น เพียงแค่สั้นๆ จากนั้นภาพได้ตัดไป โดยที่หญิงสาวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือคนที่ทำให้เธอหมดสติลงไป
ทางด้านออสติน ชายหนุ่มกำลังคุยธุระอยู่กับคราม เพราะเขาอยากเซอร์ไพรส์ใบพลู สิ่งที่หญิงสาวต้องปลาบปลื้ม และจดจำไปตราบนานเท่านาน คงไม่พ้นเรือนหอหลังใหญ่ เพราะออสติสได้แบบมาจากโมเดลที่เขาเคยมอบให้กับใบพลู ซึ่งหญิงสาวได้เก็บเอาไว้อย่างดี
“เสร็จทันแน่นะ”
“อืม... เหลือแค่ตกแต่งภายใน มึงเชื่อมือกุหน่อยสิ ถ้าเป็นคนอื่นกูคงปฏิเสธไปแล้ว ทุกคนทำงานแทบไม่ได้พัก เพราะความบ้าบิ่นของมึงแท้ๆ” ครามหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ พลางมองมาที่ออสตินด้วยความหมั่นไส้
“กูต้องขอบคุณ คุณครามเป็นอย่างสูงใช่ไหมครับ”
“เออดิ!”
“ขอบคุณคร้าบ...” ออสตินลากเสียงสูง พร้อมทั้งทำเป็นโค้งศีรษะให้กับเพื่อนรัก
“หึ! กูเห็นแก่ใบพลูหรอกนะ”
“ใบพลูอะเมียกู มึงไม่ต้องมาเห็นใจ”
“มีหวง”
“หวงสิ ใครจะไม่ห่วงไม่หวงเมีย กลับก่อนนะ ป่านนี้เธอคงรอกูทานมื้อเย็นแย่แล้ว”
“อ้าวเฮ้ย! ไอ้ออส สรุปกูต้องจ่ายใช่ไหมเนี่ย” ครามถึงกับทำหน้าเซ็ง เมื่อเพื่อนรักเดินออกไปจากร้าน ปล่อยให้เขามองตาด้วยสายตาละห้อย ก่อนจะเช็คบิลกลับที่พัก ซึ่งเขาได้เดินทางมาพบลูกค้ารายใหญ่ที่นี่ จึงได้นัดดื่มกับออสติน
ซึ่งพบว่าใบพลูกำลังนั่งยิ้มแฉ่ง ส่งตาหวานมาให้เขา พร้อมกับยื่นก่องของขวัญผูกโบสีชมพูมาให้ ซึ่งชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วดกหน้าเข้าหากันด้วยความสงสัย เพราะวันนี้ก็ไม่ได้เป็นวันพิเศษอะไรทำไมคนตัวเล็กถึงมีของขวัญให้กับเขานะ“ผมลืมหรือเปล่า วันนี้เป็นวันพิเศษ เนื่องในโอกาสอะไร ขอโทษนะครับคุณแม่ถ้าผมเผลอเลอลืมวันสำคัญของเราไปบ้าง” ชายหนุ่มฉายแววตาออกมาด้วยท่าทีที่รู้สึกผิด เมื่อเขากำลังคิดว่าตัวเองแย่เกินไป ที่ลืมวันสำคัญของเขาและเธอได้ลงคอ“ไม่เกี่ยวกับวันพิเศษหรอกค่ะ มันคือเรื่องเซอร์ไพร์สที่ใบพลูบอกกับคุณเอาไว้ในตอนเย็นยังไงละค่ะ” หญิงสาวยังคงฉีกยิ้มแป้นให้กับผู้เป็นสามี เมื่อเธอนั้นเชื่อว่าเขาต้องดีใจกับสิ่งที่เธอตั้งใจจะเซอร์ไพร์สอย่างแน่นอนออสตินค่อยๆ แกะโบออกแล้วเปิดกล่อง ก่อนจะพบว่าของที่อยู่ในกล่องนั้น มันคือสิ่งที่มีค่ากับเขาแค่ไหน หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรงขึ้น น้ำตาแห่งความปลาบปลื้มปีติยินดีไหลออกมาจากดวงตาคม เขาไม่อายที่จะหลั่งน้ำตาออกมาแบบนี้ เมื่อพบว่าที่ตรวจครรภ์นั้นขึ้นสองขีด เขากำลังจะมีลูกคนที่สอง กับผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ“ขอบคุณนะใบพลู ขอบคุณจริงๆ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่วัน
“มิ้นต์กับเดย์ต่างหาก”“จริงเหรอ...” ใบพลูเอ่ยถามชายหนุ่มออกมาราวกับว่าเธอไม่เชื่อใจเขา“ฉันจะโกหกเธอทำไม ที่สำคัญฉันกับมิ้นต์เราไม่เคยมีอะไรกัน” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปสบตาคนตัวเล็กอีกครั้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่เขาพูดกับเธอ“ฉันยังเชื่อใจนายได้อยู่ใช่ไหม” ออสตินส่งยิ้มบางๆ ให้กับหญิงสาว แววตาอ้อนอ้อนของใบพลูกำลังจะทำให้คนตัวโตหัวใจละลาย ก่อนที่เขาจะหยิบรองเท้าคู่สวยออกมาจากถุงกระดาษ แน่นอนชายหนุ่มออกแบบมาให้เธอเป็นพิเศษ มันสวยสะดุดตา และเธอก็สวมมันได้พอดี“ฉันจะเป็นรองเท้าให้กับเธอ ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ แต่ลูกของเรา เด็กคนนี้ เกิดจากความรักไม่ใช่ความใคร่ เกิดจากความตั้งใจที่ฉันอยากได้ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ฉันรักเธอได้ยินไหมว่าฉันรักเธอ เราแต่งงานกันนะใบพลู” ถ้อยคำที่ชายหนุ่มถักทอเรียงร้อยออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ กำลังส่งผลให้ใบพลูหวั่นไหวหัวใจเต้นแรง“ฉันเคยบอกเหรอว่าจะไม่แต่งงานกับนาย” ดวงหน้ารูปไข่ดูสวยได้รูปเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อเธอมั่นใจว่าออสตินไม่มีทางทำให้เธอผิดหวังอย่างแน่นอน“เย้!”“เฮ้ยออสติน! ปล่อยฉันลงได้แล้ว ฉันกลัวตก” หญิงสาวถึงกับรีบเอาเรียวแขนคล้องลำคอแกร่ง
“ฮึก! ฮื้อ!” ใบพลูพยายามเก็บความรู้สึกน้อยใจเอาไว้สุดกำลัง แต่ทว่าท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ทนไม่ไหวปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อาย“หยุดร้องก่อน เธอรู้หรือเปล่า ว่าฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน หนีมาทำไม เธอไม่เชื่อใจฉันเลยรึไงใบพลู” ชายหนุ่มโน้มตัวลงเข้าหาหญิงสาว เขารั้งคนตัวเล็กเข้ามาซบกับร่างกายกำยำ พลางเอามือปาดน้ำตาออกจากแก้มของใบพลูอย่างเบามือ“นายต้องการอะไรจากฉันอีก”“ฉันต้องการครอบครัว ต้องการเธอกับลูก”“นายรู้ได้ยังไงว่าฉันท้อง” ใบพลูเริ่มเป็นกังวล สีหน้าของหญิงสาวดูเสร้าหม่นแทนที่จะดีใจ เมื่อเธอไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นบ้านเล็กหรือบ้านใหญ่ ออสตินจะบริหารเวลายังไง เขาจะรักลูกของเธอเท่าลูกของมิ้นต์ไหมนั่นคือคำถามที่ใบพลูเกลียดที่สุด เพราะเธอไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับใคร ไม่อยากให้ลูกต้องกลายเป็นคนมีปมด้อย“ไหนดูซิ นอกจากขี้แยแล้ว ยังชอบมโนไปเองด้วยใช่ไหมเนี่ย หืม” ออสตินอ้อมไปนั่งคุกเข่าลงที่พื้นตรงหน้าหญิงสาว เขารั้งมือของเธอมากุมเอาไว้ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบดวงตากลมโต“นายจะทำอะไร ปล่อย! ฉันจะเข้าบ้าน นายกลับไปซะ ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย” หญิงสาวพยายามดึงมือกลับ แต่ทว่าคงไม่เป็นผล เพราะออสตินตั้งใจใส่เกีย
“ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องปล่อยให้ออสตินเป็นคนสะสางเรื่องนี้เอง ก่อนที่ทุกอย่างมันจะบานปลายมากไปกว่านี้”“ป่านนี้นายกล้า คงพาออสตินไปถึงบ้านร้างแล้วมั้ง ฉันจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ ปล่อยให้ออสตินจัดการเองก็แล้วกัน”“ไม่ต้องเอาให้ถึงตาย ฉันยังไม่อยากได้ลูกเขยเป็นฆาตกร” “เชื่อเถอะน่า ออสตินคงมีวิธีที่ทำให้เดย์หายแค้น” เอเดนพูดพลางยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ ขณะที่กวินเองก็อดที่จะดื่มไม่ได้เช่นกัน เมื่อเขานั้นเป็นกังวลใจ เพราะห่วงใยความรู้สึกของใบพลูณ บ้านร้างชานเมือง ซึ่งเป็นอาณาจักรของเอเดน ที่ส่วนบุคคลห่างไกลชุมชน จึงทำให้ที่นี่กลายเป็นสถานที่เอาไว้สำหรับเชือดศัตรู แน่นอนว่าพลอยชมพูไม่เคยรู้มาก่อน นอกจากออสติน กวินและลูกน้องคนสนิทเท่านั้น“มึงทำอะไรกับใบพลูบ้าง มึงทำอะไรเมียกู! กูถามมึงต้องตอบ มึงไม่มีสิทธิ์เงียบ” ออสตินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ดวงตาคมจับจ้องมองไปที่ใบหน้าของเดย์อย่างสมเพช เมื่อชายหนุ่มถูกมัดขึงตึงเอาไว้ราวกับนักโทษ“ถุย!”“เชี้ยเอ้ย!”ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ออสตินปล่อยหมัดไปที่ใบหน้าของเดย์รัวๆ จนทำให้มิ้นต์ ที่ถูกมัดไว้กับเก้าทนไม่ไหว เมื่อพ่อของลูกกำลังเจ็บปวดทรมานใจ แม้เธอจะรู
“เราจบกันแค่นี้ ถือเสียว่าที่ผ่านมา ฉันได้ชดใช้ให้กับนายจนสิ้นแล้ว”“ใบพลู! ฟังฉันอธิบายก่อนสิ!” หญิงสาวคว้ากระเป๋าถือได้ เธอรีบวิ่งออกไปทันที ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางนั้นคือที่แห่งหนใด“เอะอะโวยวายทำไม มีอะไรเหรอออสติ” น้ำเสียงหวานดังขึ้น แต่ทว่าชายหนุ่มกลับรู้สึกรังเกียจ แม้แต่เสียงที่หล่อนเปล่งออกมาเขายังไม่อยากได้ยินด้วยซ้ำ“โธ่เว้ย!” ออสตินรู้สึกโมโหตัวเอง เมื่อเขาตามใบพลูออกไปไม่ทัน เพราะมัวแต่หาชุดมาสวมใส่ ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนโทรไปก็ปิดเครื่อง มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของเขากันแน่ รักกันอยู่ดีๆ กลับมีเรื่องบ้าๆ คล้ายกัน ในเวลาไล่เลี่ยกัน แสดงว่าต้องมีความไม่ชอบมาพากลอย่างแน่นนอนภาพบรรยากาศในยามเช้าวิวทิวทัศน์ตรงหน้าที่สวยงาม บ่งบอกให้รู้ว่าทัศนียภาพมีส่วนเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของมนุษย์ไม่น้อย เพราะป่าเขาลำเนาไพร ไม้ดอกไม้ประดับพวกนั้นทำให้ใบพลูดูมีชีวิตชีวามากขึ้นกว่าวันแรกๆ ที่เธอเดินทางมาถึงที่นี่ แม้ดวงตาที่เคยฉายแววเป็นประกายยังคงเศร้าหม่น แพทย์หญิงใบบัวก็ยังคงเชื่อว่าอีกไม่นานหลานสาวของเธอจะต้องดีขึ้น“ผลตรวจออกมาแล้วนะ” หญิงสาวรับฟังด้วยหัวใจที่เต้นแรง แต
ภายในห้องนอนของเดย์ บนเตียงขนาดคิงไซซ์ได้มีหญิงสาวร่างอรชรนอนหลับใหล เรือนกายของเธอมีเพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วห่อหุ้มกายเอาไว้ หลังจากที่มิ้นต์ได้จัดการถอดชุดของเธอออกจนสิ้น สายตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้ารูปไข่ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ นอนลงไปข้างกายของเธอ ซึ่งเนื้อตัวของเดย์มีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้ ขณะที่มิ้นต์เป็นตากล้องคอยถ่ายภาพจัดฉากให้ดูสมจริง“นี่เดย์! ทำยังกับไม่เคย” มิ้นต์ถึงกับโวยวายออกมาเสียงดัง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มโอบใบพลูด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ “เคยน่ะเคย แต่ทุกมันยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่ได้นอนนิ่งๆ แบบนี้สักหน่อย”“มันก็เหมือนกันแหละน่า ตุ๊กตายางนายก็เคยเอามาแล้วไม่ใช่เหรอ”“หุบปาก!” “ก็เร็วหน่อยสิ เดี๋ยวออสตินก็กลับมาแล้ว เข้าในผ้าห่มทำเหมือนคนกำลังเล่นบทเลิฟซีนอะ” มิ้นต์ออกคำสั่งออกไป จนทำให้เดย์ชักสีหน้าใส่หล่อนอย่างไม่ค่อยพอใจ“เอาภาพนิ่งนะ”“รู้แล้วน่า ใครจะบ้าถ่ายวิดีโอ ยัยใบพลูนอนนิ่งเป็นขอนไม้อยู่แบบนั้น” มิ้นต์เริ่มขึ้นเสียงใส่ชายหนุ่ม ก่อนที่หล่อนจะพยายามหามุมกล้องให้ได้ภาพที่ดูเหมือนจริงที่สุด“พอแล้ว แค่นี้ก็ทำให้ออสตินไม่อยากแต่งงานกับใบพลูแล้วแหละ”“แ