ตอนที่ 2  จุดเริ่มต้นของเรื่องยุ่ง ๆ

 

สายตัดไปอีกครั้ง หมอเจษผู้เอาแต่ใจคงจะอยากเรียกเธอไปสอบสวนอีกตามเคยด้วยข้ออ้างที่ว่าเธอเป็นเด็กในบ้านและเป็นเด็กที่พ่อของเขาอุปการะส่งเสียให้ร่ำเรียนเพราะเห็นว่าอายเรียนดีและมีความสามารถ 

ห้องหมอเจษ

อายมือสั่นทุกครั้งเมื่อเดินมาที่หน้าห้องนี้ นึกไม่ถึงว่าหลายปีก่อนหน้านั้นเธออยากจะขึ้นมาหาเขามาก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเพราะอายแอบชอบเจษมาตั้งแต่ยังเป็นเพียงเด็กมัธยมปลายและมาอยู่ที่นี่กับพ่อเพราะแม่ที่เลี้ยงดูเธอที่ต่างจังหวัดเสียไปกะทันหัน 

“ก๊อก ก๊อก”

“เข้ามาสิ”

ทุกครั้งเธอจะเคาะประตู เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ซ้ำเดิมเหมือนเมื่อสองปีที่แล้ว เธอเพียงแค่นำผ้าที่แม่บ้านวานให้เอาขึ้นมาเก็บไว้ห้องคุณหมอขึ้นมาเก็บแต่ใครจะนึกว่าเขาจะเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันระวังตัว

วันนั้นเขากลับมาพร้อมกับผู้หญิงอีกหนึ่งคน อายในตอนนั้นพึ่งจะเข้าปีหนึ่งได้เพียงครึ่งปี เธอตกใจเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูจึงได้หาที่แอบซึ่งตู้เสื้อผ้าของเขาคือที่ที่เหมาะสมที่สุด

“อ๊ะ หมอเจษคะ อื้อ….ดูดแรงกว่านี้สิคะ อ๊าา หมอเจษ….”

สาวสวยในอ้อมกอดเร่งให้เขาทำบางอย่างซึ่งอายที่นั่งขดอยู่ในตู้นั้นถึงกับต้องกลั้นหายใจพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงเพราะสิ่งที่ทั้งคู่ทำอยู่ข้างนอก ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นเรื่องที่ไม่ควรให้ใครเห็นหรือได้ยิน

“กิฟต์ถอดให้นะคะหมอ”

หมอหนุ่มไม่ได้ตอบเธอแต่เสียงดึงเข็มขัดออกนั้นชัดเจน คนตัวเล็กนั่งสั่นอยู่ในตู้ เธอไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานแค่ไหนเมื่อเสียงร้องครางของหญิงสาวด้านนอกเริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ ตึกนี้เป็นตึกทางปีกซ้ายของบ้านซึ่งเป็นพื้นที่ของคุณหมอเจษบดินทร์ ซึ่งจะไม่ค่อยมีใครมายุ่งวุ่นวาย

“อ๊าา….บีบแรง ๆ สิคะ อื้อ….ใส่เข้ามาได้ไหมคะ หมอคะ ขอร้องนะคะ…อ๊าาา จะทนไม่ไหวแล้ว”

“ผมไม่มีอารมณ์”

ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะทำสีหน้ายังไงอายก็แทบจะไม่อยากนึกถึง แต่เสียงครางนั้นเงียบไปแล้วพร้อมกับเสียงของหมอเจษที่บอกให้เธอสวมเสื้อผ้ากลับไป 

“หมอคะ ทำไมจู่ ๆ….”

“ใส่เสื้อผ้าเถอะ ผมจะให้คนออกไปส่ง”

“แต่ว่ากิฟต์ หมอเจษคะกิฟต์ทำอะไรผิด”

“ไม่มี แค่ผมไม่ได้อยากทำก็เท่านั้น ไม่มีอารมณ์”

“หมอเจษคะคุณพูดแบบนี้ คุณจะทิ้งกิฟต์เหรอคะทำไมคุณถึง…”

“ออกไป!! อย่าพูดอะไรอีก อย่าลืมเอากระเป๋าคุณไปด้วย”

อายได้ยินแค่เสียงโซ่ของกระเป๋าแบรนด์เนมที่ถูกดึงขึ้นจากเตียงพร้อมกับเสียงประตูที่ปิดลงไป ตอนนี้ในห้องนี้มีแต่หมอเจษ…กับเธอที่ซ่อนอยู่ในนี้

“ทำยังไงดีอาย คิดสิคิด….”

เสียงรองเท้าสวมในบ้านเดินไปปิดล็อกประตูอีกครั้งพร้อมกับค่อย ๆ เดินวนมาแถว ๆ หน้าตู้เสื้อผ้าที่เธอซ่อนตัวอยู่

“คิดจะซ่อนอยู่ในนั้นอีกนานไหม ออกมาได้แล้ว”

อายตัวแข็งทื่อเมื่อเสียงนั้นพูดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าที่เธอซ่อนอยู่ หรือว่าที่เขาไล่ผู้หญิงคนนั้นออกไปเพราะเขารู้ว่าเธออยู่ในนี้งั้นเหรอ แต่ว่าเธอไม่ได้ทำเสียงอะไรนี่นา 

“จะออกมาเองหรือจะให้ฉันกระชากตัวเธอออกมาจากตู้”

ตู้เสื้อผ้าค่อย ๆ แง้มเปิดออกมาพร้อมกับอายที่ค่อย ๆ ออกมาอย่างช้า ๆ แม้ว่าตู้นี้จะใหญ่พอที่เธอซึ่งตัวเล็กมากจะเข้าไปซ่อนได้ แต่เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้ 

“คุณ…คุณเจษคะอายไม่ได้ตั้งใจจะซ่อน แต่อายตั้งใจจะ….”

“ตั้งใจอะไร เรื่องที่ซ่อนในตู้หรือว่าเรื่องที่เธอกำลังแอบดู”

“เปล่านะคะ อายแค่เอาผ้าขึ้นมาเก็บให้เท่านั้นเองค่ะ แค่ตกใจที่มีคนเข้ามาก็เลย…หาที่ซ่อน”

“แก้ตัว”

“อายเปล่านะ!!”

“ยังจะเถียงอีก!!”

แต่ไหนแต่ไรเธอกับเขาก็คุยกันน้อยอยู่แล้ว และเพราะบุคลิกที่สุขุมและพูดน้อยนั้นทำให้อายหลงรักเขาตั้งแต่เรียนมัธยมแต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะมีอารมณ์รุนแรงแบบนี้ด้วย

 มือหนาของเขาตบและดันไปที่ประตูตู้เสื้อผ้า กลิ่นน้ำหอมราคาแพงโชยมาเข้าจมูกจนทำให้หญิงสาวรู้สึกเคลิ้มไปนิดหน่อยหากว่าเขาจะไม่ยืนตะคอกเธออยู่

“อายไม่ได้เถียงค่ะ อายก็แค่พูดความจริง”

“นี่แหละที่เรียกว่าเถียง”

“คุณเจษคะ อาย…ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ตอนนี้อายก็เก็บผ้าเสร็จแล้ว อาย…”

เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ เธออย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน หมอเจษเองก็พึ่งสังเกตเห็นในตอนนี้เองว่าสาวน้อยที่มาอยู่ในบ้านของเขาในตอนนั้น ตอนนี้โตเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัวแล้ว เขายังรู้ว่าเธอเป็นดาวคณะตอนอยู่ปีหนึ่งและมีแต่คนมาจีบมากมาย คนพวกนั้นแทบจะตามมาถึงที่บ้านด้วยซ้ำแต่เธอเองก็มีวิธีการที่ดีพอที่จะจัดการไม่ให้พวกคนที่ไล่ตามพวกนั้นมาวุ่นวายถึงที่นี่

“เธอเห็นอะไร ได้ยินอะไรบ้างพูดมาสิ”

“ม่ะ…ไม่ค่ะ ไม่ได้ยินอะไรเลย”

“โกหก เธอได้ยินแน่ ๆ”

“อาย….คุณเจษคะ อายขอโทษอายจะไม่พูดค่ะ อายจะ…ว๊าย!!”

เพียงแค่เขาจับนิดเดียวเธอก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขาได้อย่างง่ายดาย เจษบดินทร์ไม่เคยรู้สึกอยากกอดผู้หญิงคนไหนเช่นนี้มาก่อน เหตุใดสาวน้อยตรงหน้าเขาในตอนนี้ช่างดูเย้ายวนใจมากขนาดนี้ กลิ่นกายที่ไม่ได้แต่งแต้มน้ำหอมราคาแพงกลับทำให้เขารู้สึกอยากรู้อยากเห็น

“คุณหมอคะ อย่าทำอาย….คุณเจษ”

“เธอก็เห็นแล้วนี่ ว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้ออกไปแล้วรู้ไหมว่าทำไมเธอต้องออกไป”

“ไม่รู้ค่ะ”

สาวน้อยตรงหน้าเขาแม้จะตัวสั่นเพราะความกลัว แต่น้ำเสียงเย็นชานี้ทำเอาเขาแทบคลั่งเพราะอยากเอาชนะเธอ อยากรู้นักว่าจะจองหองได้มากถึงขนาดไหน

“เพราะว่ามีเธออยู่ในนี้ และฉันก็ไม่มีอารมณ์ที่รู้ว่ามีคนแอบดู แอบฟัง…”

“แต่อาย…”

“เงียบ!! ฉันยังไม่ได้สั่งให้เธอพูด”

“คุณหมอเจษคะ อาย…ขอร้อง ปล่อยอายไปนะคะ”

เสียงเธอเริ่มสั่นเครือพร้อมกับน้ำตาที่เริ่มรื้นขึ้นมา แต่ยิ่งเห็นเธอที่สั่นเป็นลูกนกแบบนี้ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเขาก่อนหน้านี้ให้พลุ่งพล่านมากกว่าเดิมจนอยากลิ้มลองคนตรงหน้า อยากฉีกกระชากทำลายและอยากครอบครองเธอให้เป็นของเขาแค่คนเดียว

“น่าเสียดายนะที่ฉันไม่ใช่พ่อพระ ในเมื่อเธอดันมารู้เรื่องแล้วดังนั้นก็…รับผิดชอบซะ”

“ไม่นะคุณเจษ ปล่อยอาย อื้อ…อย่านะคุณ….อื้อ ปล่อย!!…”

เขาดึงเสื้อยืดพอดีตัวของเธอขึ้นอย่างง่ายดายพร้อมกับดึงกระชากเธอลงไปที่เตียงนุ่มและเริ่มดึงทึ้งชิ้นที่เหลือออกโดยไม่สนใจเสียงร้องของเธอ

“ช่วยด้วย…อื้อ….”

เขาใช้มือปิดปากเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้ร้องออกมา อายรู้สึกว่ามือหนาของเขากำลังเลื่อนลงไปเรื่อย ๆ เธอรู้สึกแปลก ๆ แม้ว่าจะกลัว….แต่ก็อยากรู้ อยากลอง….

“คุณเจษ”

“อยู่เฉย ๆ จะได้ไม่เจ็บตัว”

“อ๊ะ อย่าดึง อายจะ….อ๊าา อื้อ….”

บราเซียขนาดคัพ D ถูกโยนออกไปพร้อมกับมือหนาที่ตรึงแขนเธอเอาไว้ปล่อยให้ลิ้นเข้าไปโจมตีที่ยอดอกสีสดที่ไม่เคยถูกใครแตะต้องมาก่อน อายแม้จะกลัวแต่ก็รู้สึกสยิวไปกับสัมผัสนั้นของเขา กึ่งกลัวกึ่งยอมรับและอยากให้เขาทำ นี่มันความรู้สึกอะไรกัน

“หมอคะ ได้โปรด ปล่อย…”

“อีกเดี๋ยวเธอจะเปลี่ยนใจ ครางเสียงดังได้แต่ห้ามขัดขืน”

“อายไม่อยาก….”

“งั้นเหรอ ฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าเธออยากหรือไม่อยาก”

นิ้วของเขาล้วงเข้าไปในกางเกงลูกไม้ตัวจิ๋วที่ปกปิดจุดสงวนด้านล่างเอาไว้อย่างง่ายดาย เขารู้จุดดีเสียจนเจ้าตัวเองยังแปลกใจเมื่อถูกนิ้วของเขาลากไปมา

“อ๊าา อย่า…ไม่เอา อึ๊ยยย….อ๊าา”

“ดี แบบนั้นแหละ แอ่นมาก ๆ หน่อยอาย อย่าอายไปเลยนะ อาาา ดูนี่สิ นี่เหรอที่ไม่ต้องการ”

เขาดึงนิ้วที่เต็มไปด้วยน้ำหล่อลื่นออกมา อายยิ่งรู้สึกหนีออกไปจากห้องนี้โดยเร็วแต่ก็รู้ว่าสายไปเสียแล้ว ตอนนี้เจษเริ่มถอดเสื้อและ….

“ไม่นะคะคุณเจษ อย่าถอดนะ”

“ไม่ถอดจะใส่เข้าไปได้ยังไง อย่าดื้อน่าอาย”

“ไม่ อายไม่ทำ อ๊าา หยุด อื้อ….อย่าใช้ลิ้น อ๊าา….แฮก….แฮก….”

“ฉันสัญญาว่าจะอ่อนโยนที่สุดสำหรับครั้งแรกของเธอ”