Mag-log in
"คุณหนูคับ"
"สวัสดีค่ะ...ลุงสม..มาหาเดียร์ถึงที่นี่มีอะไรหรือป่าวคะ" หญิงสาวสวยในชุดนักศึกษายกมือไหว้ชายวัยกลางคนด้วยท่าทางนอบน้อม "คุณหนู..ลุงบอกตั้งหลายครั้งแล้วว่าไม่ต้องไหว้ลุงไงคับ..ถ้าคุณษารู้ก็จะบ่นและโกรธคุณหนูอีก"ลุงสมบอก "ช่างพี่ษาเถอะค่ะ..เดียร์ไม่สนใจหรอก..ก็เดียร์รักและเคารพลุงสมเหมือนลุงแท้ๆ..เดียร์ก็จะไหว้" เดียร์เดินเข้าไปกอดเอวของลุงสม "ดื้อตลอดล่ะคับ..ว่าแต่ทำไมวันนี้คุณหนูถึงไม่กลับบ้าน..ตามที่คุณพ่อบอกล่ะคับ..ท่านบ่นใหญ่เลย"ลุงสมบอก "ก็เดียร์บอกพ่อแล้ว...ว่าวันนี้เดียร์มีสอบนี่คะ..พ่อไม่ฟังเองอ่ะ"เดียร์ทำหน้างอ "งั้น..วันเสาร์นี้คุณหนูกลับบ้านนะคับ..คุณพ่อคิดถึงนะคับ"ลุงสมบอก "ก็ได้ค่ะ..งั้นลุงสมก็ไปบอกพ่อก็แล้วกันค่ะว่าเดียร์จะกลับบ้าน.."เดียร์พูด "คับ..งั้นลุงกลับก่อนนะคับ"ลุงสมบอก "ขับรถกลับดีๆนะคะ..สวัสดีค่ะลุง..ฝากบอกป้านิ่ม พี่นุ่นและทุกคนด้วยว่าเดียร์คิดถึงนะคะ"เดียร์ยกมือไหว้แล้วยิ้มให้ "คับ..คุณหนูก็ระวังตัวและดูแลตัวเองดีๆนะคับ"ลุงสมบอก "ค่ะ..ขอบคุณนะคะ"เดียร์ยิ้ม ห่างจากที่เดียร์กับลุงสมคุยกันไม่ไกลมาก มีรถเก๋งสีดำจอดอยู่ กระจกด้านหลังเปิดลงและมีชายหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลังมองมาที่เดียร์กับลุงสมที่คุยกันอยู่โดยตลอด "นี่แหละคับคุณพีท..คุณนาเดียร์น้องสาวของคุณนาริษา..ลูกสาวคนเล็กของคุณนาวินเพื่อนของคุณพ่อคุณพีท..ที่ไม่ได้อยู่ที่บ้านวันนี้"คนขับรถหันมาบอกชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างหลัง ชายหนุ่มคนนี้มีหน้าตาที่คมเข้มและหล่อมากๆ เขามองดูเดียร์ที่คุยกับลุงสมด้วยสายตาที่แปลกใจมากๆ "เท่าที่ผมรู้มา..คุณนาเดียร์จะรักและเคารพรวมถึงสนิทสนมกับคนงานในบ้านทุกคน คนงานในบ้านจึงรักและเอ็นดูเธอมากกว่าคุณนาริษาที่ไม่ค่อยชอบลงไปสนิทสนมกับคนเหล่านั้นเพราะเห็นว่าเป็นแค่คนรับใช้ คุณนาริษาจึงมีเรื่องทะเลาะกับคุณนาเดียร์เป็นประจำเรื่องที่คุณนาเดียร์ชอบไปคลุกคลีกับคนงาน จนคุณนาเดียร์ขอคุณนาวินออกมาพักอยู่ที่หอของมหาลัย แต่คุณนาวินบอกว่าถ้าจะออกมาอยู่ข้างนอกก็ต้องไปอยู่คอนโดที่ซื้อไว้ คุณนาเดียร์ก็เลยย้ายออกมาอยู่คอนโดตั้งแต่เรียนมหาลัยปี1คับ"คนขับรถบอก "คุณนาเดียร์มาเรียนและตอนเย็นจะไปเป็นดีเจเปิดเพลงที่ผับของคุณชาญชัยเพื่อนของคุณพีท ลูกชายของคุณเชิงชายเพื่อนของคุณพ่อคุณพีทกับคุณนาวินนั่นแหละคับ"คนขับรถพูด "เป็นดีเจเหรอ"พีทพูด "คับ..เธอไปเป็นดีเจเปิดเพลงตั้งแต่2ทุ่มจนถึง5ทุ่ม แล้วก็กลับคอนโด เป็นอย่างนี้ทุกวันคับ" พีทมองสาวสวยที่ยืนมองรถที่ลุงสมขับออกไป เธอเป็นคนสวยเหมือนกับนาริษาที่เขาไปเจอมาวันนี้ แต่ฟังจากคนของเขาแล้วนิสัยน่าจะต่างกันอย่างมาก เขาเห็นเธอเดินไปขึ้นรถเก๋งสีขาวและกำลังจะขับออกไปจากมหาลัย "ตามเธอไป.."พีทบอก "คับ" พีทให้คนขับรถตามเดียร์ไป เขาเห็นเธอจอดรถลงไปซื้อขนมมา2-3ถุงแล้วก็กลับมาขึ้นรถขับต่อไปจนถึงคอนโด ก่อนจะเข้าไปในคอนโดจะผ่านตู้ยาม เขาเห็นเธอส่งถุงขนมให้ยามที่อยู่ในนั้น1ถุง แล้วก็ขับเข้าไปข้างใน พีทให้คนขับรถตามเข้าไปข้างในคอนโด จนเธอจอดรถและลงจากรถพร้อมกับถือถุงขนมอีก2ถุงมาด้วย เขาให้คนขับจอดห่างจากที่เธอจอดนิดหนึ่งเพื่อจะดูว่าเธอจะทำอะไรต่อ เดียร์ลงจากรถแล้วถือถุงขนมตรงไปให้ยามที่เฝ้าลานจอดรถ1ถุง "เดียร์ซื้อขนมมาฝากค่ะ" "ขอบคุณคับคุณเดียร์" ยามรับถุงขนมไว้แล้วยิ้มขอบคุณเธอ แล้วเดียร์ก็เดินไปที่ลิฟต์ ที่ลิฟต์ก็มียามอีกหนึ่งคน เธอเดินไปถึงก็ส่งถุงขนมให้เหมือนกัน "เดียร์เอาขนมมาฝากค่ะ" "ขอบคุณคับคุณเดียร์" ยามกดลิฟต์ให้เดียร์แล้วขอบคุณเธอ พีทเห็นที่เดียร์ทำก็อมยิ้ม เขาคิดว่าเธอเป็นคนแปลกๆ "แล้วเธอไปทำงานกี่โมง"พีทถาม "6โมงเย็นคับ..คุณพีทจะรอหรือว่าจะไปไหนต่อคับ"คนขับถาม "รอคับ"พีทพูด พีทรอจนกระทั่งเกือบๆ6โมงเย็น เดียร์ก็ลงลิฟต์มา เขาเห็นเธอสวมชุดหนังสีดำทั้งชุด สวมรองเท้าหุ้มส้น ปล่อยผมที่มีสีน้ำตาลเข้มเป็นลอนใหญ่ ไม่ได้แต่งหน้าตาแค่ทาแป้งกับลิปสติกสีชมพูออ่นๆ มือถือหมวกกันน็อคแบบเต็มใบสีดำมาด้วย เธอเดินตรงไปที่รถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์สีดำที่จอดอยู่ด้านข้างรถเก๋งที่เธอจอดทีแรก เดียร์เดินไปถึงรถก็เอาหมวกกันน็อควางบนเบาะรถแล้วเอามือรวบผมม้วนๆไว้กลางหัวแล้วสวมหมวกกันน็อคคลุมลงมา จากนั้นก็คล่อมรถแล้วสตาร์ทขี่ออกไปจากลานจอดรถ พีทเห็นที่เดียร์ทำก็อึ้ง เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าขี่รถบิ๊กไบค์ เธอตัวเล็กนิดเดียวเท่านั้นถ้ารถล้มจะทำยังไงกัน เขาบอกให้คนขับรถตามเธอไป พีทตามไปจนกระทั่งถึงที่ผับของชาญชัย เดียร์ขี่รถไปจอดทางด้านหลังของผับ แล้วเดินเข้าไปข้างใน "อ้าว!มาถึงแต่วันเลยเดียร์"ชัยทัก "ค่ะ..พี่ชัย..วันนี้เดียร์เลิกเรียนเร็ว..งั้นขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ"เดียร์พูด "ตามสบายเลย"ชัยบอก เดียร์เดินเข้าไปข้างในที่มีห้องเอาไว้สำหรับแต่งตัว พีทเดินเข้าไปในผับ เขาให้คนขับรถกลับไปก่อนแล้วเขาจะขับรถกลับเอง "อ้าว!เฮ้ย..ลมอะไรหอบมึงมาถึงผับกูได้วะ..ไอ้พีท"ชัยทัก "เออ..กูแค่อยากมาดูว่ากิจการของมึงเป็นยังไงบ้าง"พีทพูด เขาเดินเข้าไปหาชัยแล้วจับมือกัน พีทกับชัยเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เรียนประถมจนจบปริญญาตรี มาห่างกันตอนที่พีทไปเรียนต่อโทที่เมืองนอกแต่พอกลับมาก็สนิทกันเหมือนเดิม "กูได้ข่าวว่า..พ่อมึงให้มึงไปเลือกว่าที่เจ้าสาวที่เป็นลูกสาวของลุงนาวินไม่ใช่เหรอวะ"ชัยยิ้ม "เออสิ..พ่อกับแม่กูบอกว่าเคยสัญญากับป้าวิภาวีไว้ก่อนที่ป้าวิจะเสียว่าจะให้กูแต่งงานกับลูกสาวคนใดคนหนึ่งของเขา..ก็เลยต้องทำตามคำพูด"พีทพูด "ดีนะที่มึงยังไม่มีแฟน..ไม่งั้นงานนี้คงวุ่นวายน่าดู"ชัยว่า "เออ..กูก็พอจะรู้อยู่ก่อนแล้ว ถึงได้ไม่คบใครจริงจังไง"พีทบอก "แล้วไปเจอมา..เป็นไงบ้างล่ะมึง...ถูกใจมั้ย..แต่กูว่าสเปคของมึงก็น่าจะถูกใจอยู่นะ..นาริษาทั้งสวยทั้งเปรี้ยว ทันสมัยจัดๆอยู่ การแต่งตัวก็เหมือนสาวๆที่มึงเคยควงอยู่นี่"ชัยพูดยิ้มๆ "ก็สวยอยู่..แต่อีกคนยังไม่เห็น"พีทพูด "นาเดียร์น่ะเหรอ..อ้าว!แล้ววันนี้เดียร์ไม่ได้เข้าไปบ้านหรอกเหรอ"ชัยถาม "ใช่..กูก็เลยยังไม่รู้ว่าจะเลือกใครดี..ต้องให้กูเห็นอีกคนก่อน"พีทพูดทำหน้าเฉยๆ "งั้น..เดี๋ยวมึงก็ได้เห็น..เพราะเดียร์มาเป็นดีเจอยู่ที่ร้านของกูนี่แหละ"ชัยบอก "เหรอวะ"พีทแกล้งทำเหมือนเพิ่งรู้ษาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของนาวินคอยมองพีทกับเดียร์อยู่ตลอด เธอกำมือและเม้มริมฝึปากจนแน่น คำพูดของพีทยังดังก้องอยู่ในหู เธอจะทำให้พีทเปลี่ยนใจมารักให้ได้แต่ถ้าพีทไม่เปลี่ยนใจมารักเธอ เธอจะทำให้เดียร์หายไปจากชีวิตของเขาอย่างไม่มีวันกลับ หลังจากจบงานต่างก็แยกย้ายกันเพื่อกลับบ้าน เดียร์นั่งรถของพีทกลับคอนโด ระหว่างทางเธอนั่งคิดถึงเรื่องที่ษาบอกวันนี้ นี่ษาคงไม่มีทางยอมจริงๆ เธอไม่ได้อยากจะทำให้ษาไม่พอใจ เธอคิดว่าษาน่าจะเข้าใจแต่เปล่าเลย ษายังคงจงเกลียดจงชังเธอมากและอาจจะมากกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำ เธอควรทำยังไงดีเพราะถ้าจะให้เลิกกับพีท เธอก็ทำไม่ได้และไม่มีวันทำด้วย เธอตั้งใจไว้แล้วว่า สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอเลิกกับพีทคือ พีทไม่ได้รักเธอแล้วเท่านั้น "คิดอะไรอยู่..ทำไมเงียบล่ะ..บอกพี่ได้มั้ย"พีทถามขึ้นเมื่อเห็นเดียร์ทำเหมือนคิดอะไรอยู่ "ไม่มีอะไรสำคัญหรอกค่ะ" "จริงเหรอ..แน่ใจนะ" "จริงๆค่ะ..เดียร์ไม่ใช่คนคิดมากอย่างนั้นหรอก..พี่พีทไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "พี่ไม่อยากให้เดียร์ไม่มีความสุข..ส่วนคำพูดของษา..ก็ไม่ต้องเก็บเอามาคิดเลยนะ...พี่ไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว..นอกจากเดียร์คนเดียว" เดียร์ยิ้มหน้าออ
"พี่ซื้อให้เดียร์เองแหละ..มีอะไรหรือป่าว"พีทบอกสีหน้าเรียบเฉย "ซื้อให้หรือคะ!"ษาทวนคำพูดของพีท "ถึงว่า..ปกติยายเดียร์ไม่ชอบใส่เครื่องประดับ..แต่คราวนี้กลับยอมใส่..เพราะเป็นของที่ตาพีทให้นี่เอง"นาวินแซวเดียร์ยิ้มๆ "พ่ออ่ะ!..ก็พี่พีทเอามาให้ใส่ตอนที่เดียร์แต่งตัว..เมื่อตอนเย็นน่ะค่ะ"เดียร์เริ่มเขินอีกครั้ง "พี่พีทให้สร้อยเส้นนี้กับเดียร์เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของน่ะค่ะ...ลุงวิน"ชาช่ายิ้ม เธอรู้ว่าษาไม่พอใจที่พีทให้สร้อยกับเดียร์จึงอยากจะบอกให้ษารู้ว่าพีทรักเดียร์มากแค่ไหนจะได้เลิกทำร้ายเดียร์เสียที "หมายความว่ายังไงเหรอหนูช่า"นาวินถาม "ก็ดูที่จี้สิคะ..เป็นรูปหัวใจแล้วตรงกลางก็มีตัวพีอยู่ด้วย..นั่นก็หมายความว่าเดียร์มีหัวใจของพี่พีทอยู่ไงคะ..ใช่มั้ยคะ..พี่พีท"ชาช่าพูดไปยิ้มไป "ใช่เลย..ช่าพูดถูกคับ..ผมแค่อยากให้คนที่เห็นรู้ว่าใจของเดียร์มีผมอยู่น่ะคับ"พีทยิ้ม เขามองเดียร์ที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆวัลยา "..ผมแอบได้ยินไอ้พีทบอกกับเดียร์ว่า..ห้ามถอดสร้อยออกด้วยคับ..ให้ใส่ติดตัวไว้"ชัยยิ้ม "แหม..ไอ้ลูกคนนี้..ท่าจะหวงน้องมากนะ..ว่าไง..ไอ้วิน..ว่าที่ลูกเขยมึงใช้ได้มั้ยวะ555"พิศาลขำ "ใช้ได้ว
"ใช่ค่ะ..ลุงพิ..ป้าวัล..เอ่อ..ลุงนาวินคะ..พี่พีทบอกกับคนทั้งงานว่าเดียร์เป็นเลขาส่วนตัว..และก็เป็นแฟนด้วย..ยังไม่พอยังบอกกับคุณรุ่งระวีว่าเดียเป็นว่าที่คู่หมั้นด้วยนะคะ"ชาช่ายิ้ม เธอคอยมองสีหน้าและท่าทางของษาอยู่ตลอด และเห็นว่าษาไม่พอใจตั้งแต่เห็นหน้าเดียร์เดินมาพร้อมกับพีทแล้ว และยิ่งตอนที่เธอพูดว่าพีทบอกกับรุ่งระวีว่าเดียร์เป็นว่าที่คู่หมั้น ษาก็แสดงออกว่าไม่พอใจมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน "แหม!ไอ้เสือ..พ่อยังไม่ได้ไปขอหนูเดียร์กับลุงวินเลยนะ..ใจร้อนไปมั้ยเนี่ย...ยังไม่รู้ว่าลุงจะยกลูกสาวให้หรือป่าวเลย.."พิศาลยิ้ม "พ่อคับ..ถ้าผมไม่บอกอย่างนั้น..ต้องมีคนเข้ามาจีบแฟนผมอีกมากแน่ๆ..สวยขนาดนี้อ่ะ"พีทบอกยิ้มๆ "พี่พีทคะ!."เดียร์เขิน เธอยังไม่ได้บอกกับนาวินว่าตกลงเป็นแฟนกับพีทแล้ว "ไม่ต้องเขินหรอก..ยายเดียร์..ตาพีทโทรมาบอกพ่อแล้ว..ว่าเขาขอหนูเป็นแฟนแล้วหนูก็ตกลงด้วย..พ่อไม่ว่าอะไรหรอก..แต่เรื่องหมั้น..เอาไว้ค่อยไปคุยกันอีกทีนะตาพีท"นาวินยิ้ม "นี่..พี่พีท..บอกพ่อตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"เดียร์แปลกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะบอกกับพ่อของเธอเอง "พี่บอกตั้งแต่ที่เรากลับมาจากเพรชบุรีน่ะ..เป็นแฟนกับลูกก็ต
"สร้อยที่พี่ให้..ห้ามถอดออกนะ..ใส่ไว้จะได้เหมือนมีพี่อยู่กับเดียร์ตลอดเวลา..เข้าใจมั้ยคับ" "แต่เดียร์กลัวมันจะหายนะคะ" "ถ้าหาย..พี่จะซื้อให้ใหม่..แต่ถ้าถอดออก..พี่จะทำโทษ" "ทำโทษเหรอ..ยังไงคะ"เดียร์เอียงคอมองพีท พีทหันมองหน้าเดียร์แล้วหลุบสายตามองที่ปาก เดียร์พอเห็นสายตาของพีทก็รู้ว่าหมายถึงอะไรจึงหน้าแดงแล้วหันมองออกไปข้างๆรถ "บ้า!"เดียร์พึมพำเบาๆ พีทยิ้มอย่างพอใจ เมื่อมาถึงที่งานพีทจับมือของเดียร์แล้วพาเดินเข้าไปข้างในงานพร้อมกับชาช่า แอนดิวและชัย "สวัสดีค่ะคุณพิทยา..คุณชาญชัย..คุณชาช่า..เอ่อแล้วสองคนนี้..ดิชั้นขอโทษนะคะ"ผู้หญิงอายุ40ขึ้นไปแต่งตัวสวยและท่าทางสง่างามเดินตรงเข้ามาทักทายทุกคน "สวัสดีค่ะคุณรุ่งระวี..นี่แอนดิวสามีของชาช่าเองค่ะ"ชาช่าแนะนำ "สวัสดีค่ะคุณแอนดิว"รุ่งระวีทักทาย "สวัสดีคับ"แอนดิวพูด "สวัสดีคับคุณรุ่งระวี..นี่นาเดียร์..ลูกสาวคนเล็กของคุณนาวิน..ตอนนี้เธอเป็นเลขาส่วนตัวเป็นทั้งแฟนและยังเป็นว่าที่คู่หมั้นของผมด้วยคับ"พีทแนะนำ เดียร์มองหน้าพีททันทีที่เขาพูดจบส่วนชาช่า ชัยและแอนดิวยิ้มออกมาทันทีเหมือนกัน "สวัสดีค่ะคุณนาเดียร์"รุ่งระวีก้มหัวนิดๆแล้วยิ
"ถึงจะเรียนอะไรก็ต้องแต่งตัว...เพราะเดียร์เป็นแฟนของพี่พีทนะ..เวลามีงานก็ต้องไปกับพี่พีทตลอด..ยังไงก็ต้องแต่งตัวจ้า"ชาช่ายิ้ม "งั้น..นั่นคงเป็นอีกเรื่องที่เดียร์ตัดสินใจผิดค่ะ"เดียร์บอกหน้าตาเฉย "อ้าว!..ทำไมล่ะคับ..แต่ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่ยอมให้เปลี่ยนใจหรอกนะ"พีทบอก "แค่แฟนค่ะ..ยังไงก็เปลี่ยนใจได้"เดียร์พูดเสียงเรียบๆ "งั้น..พรุ่งนี้พี่ไปขอเดียร์จากลุงวินแล้วขอหมั้นและแต่งงานเลยดีมั้ยคับ"พีทยิ้ม ทำท่าทางจริงจัง "บ้าหรือคะ..เดียร์แค่พูดเล่น"เดียร์รีบบอก "แต่พี่พูดจริงๆนะ"พีทบอก "อย่านะคะ..จะรีบไปไหนล่ะ..เพิ่งจะเป็นแฟนกันยังไม่ได้อาทิตย์เลย"เดียร์เริ่มเขิน "แต่พี่คิดว่าเดียร์เป็นแฟนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วนะ..ก็น่าจะเกินครึ่งปีแล้ว"พีทพูด "อะไรนะคะ..นี่หมายความว่า..พี่พีท.."เดียร์แปลกใจ "ใช่แล้วล่ะเดียร์...ไอ้พีทมันแอบชอบเดียร์มาตั้งแต่ที่ไปเจอเดียร์ที่บ้านครั้งแรกนั่นแหละ..แล้วมันก็มาแอบดูเดียร์ที่ห้องพี่ทุกวันจนยายช่ากลับมาช่วยมันน่ะ"ชัยบอก เดียร์พูดไม่ออก มิน่าเขาถึงได้ตามติดเธอทั้งวันไม่ไปไหนแล้วหลังจากนั้นเธอก็เจอเขาบ่อยมากๆเรียกได้ว่าทุกวันเลยมากกว่า "ไม่ต้องอึ้ง..ยายเ
"พี่ไปนอนล่ะนะ..ฝันดีคับ..จุ๊บ" พีทก้มมาจูบหน้าผากเดียร์เบาๆ "ฝันดีค่ะ" เดียร์ก้มหน้าพูดเพราะเขินที่ถูกเขาจูบหน้าผาก "ฝันถึงพี่ด้วยนะคับ..แฟนของพี่" "บ้า.." พีทยิ้มแล้วเปิดประตูออกไป เดียร์ยืนยิ้มอยู่กับที่ เธออยู่ใกล้เขาแล้วถ้าเขายังทำแบบนี้บ่อยๆเธอคงเขินตายสักวัน พีทเมื่อกลับมาถึงห้องก็โทรหาพิศาลเพื่อบอกว่าเดียร์ตกลงเป็นแฟนของเขาแล้ว พิศาลกับวัลยาดีใจมากจึงบอกกับเขาว่าจะไปสู่ขอเดียร์จากนาวินหลังจากผ่านงานวันเสาร์นี้ไปก่อน วันรุ่งขึ้นพีทกับเดียร์ไปทำงานพร้อมกันเหมือนเดิม เดียร์ก็ยังทำตัวเหมือนเดิมมีแต่พีทที่แสดงออกว่าเดียร์เป็นแฟนของเขาอย่างเปิดเผย พีทเดินจับมือของเดียร์ตั้งแต่ที่จอดรถจนขึ้นมาถึงชั้นที่ทำงานก็ไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าเดียร์จะพูดยังไง เขาก็ไม่ปล่อย พนักงานส่วนมากจะพอรู้อยู่แล้วแต่ก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นพีทจับมือของเดียร์เดินมาด้วยกันจนกระทั่งเดินมาถึงที่โต๊ะทำงานของสุดา "เอาล่ะคับทุกคน..ฟังผมนะ..ผมมีเรื่องจะประกาศให้ทุกคนรู้"พีทบอกกับพนักงานที่ทำงานอยู่หน้าห้อง "มีอะไรคะ..บอส"สุดาถาม "ทุกคนคงพอจะรู้บ้างแล้วว่า..คุณนาเดียร์เป็นคนที่ผมรัก..แต่วันนี้ผมจะบอกว่า..ผ







