Mag-log inShare
ตอนที่6
Huling Na-update:
2025-08-28 13:30:06"ได้คับ...งั้นพี่ขอเบอร์โทรของเดียร์ด้วยได้มั้ย...พี่จะได้โทรบอกว่าพ่อกับแม่ของพี่ติชมว่ายังไง"พีทพูด
เขาเห็นสายตาของเดียร์ตอนที่เขาขอเบอร์โทรก็พอจะรู้ว่าเธอระมัดระวังตัวพอสมควร แต่พอเขาบอกเหตุผลสายตาของเธอก็ดูลดความระแวงลงไปได้ "ได้ค่ะ...เอามือถือมาสิคะ..เดี๋ยวเดียร์กดให้ค่ะ"เดียร์บอก พีทส่งมือถือของเขาให้เดียร์ เธอกดหมายเลขโทรศัพท์ของเธอแล้วก็ส่งคืนให้เขา "ขอบใจนะ"พีทยิ้ม "แล้วเย็นนี้คุณเดียร์จะทำกับข้าวอะไรบ้างล่ะคะ...ป้าจะได้ไปตลาดและเตรียมของไว้ให้ค่ะ"ป้านิ่มถาม "เดียร์ทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ"พีทถามสีหน้าอึ้งๆ "คุณเดียร์ทำกับข้าวเป็นแทบทุกอย่างเลยค่ะ...แถมอร่อยด้วย..ป้ายังเคยบอกให้เปิดร้านอาหารเลยนะคะ"ป้านิ่มชม "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ...แค่พอกินได้"เดียร์บอก "งั้น..ถ้าพี่จะขออยู่ทานข้าวเย็นด้วยได้มั้ย"พีทถาม "ได้ค่ะ...ถ้าพี่พีทจะไม่รังเกียจอาหารพื้นบ้านธรรมดาๆ"เดียร์พูด "พี่ไม่รังเกียจหรอกคับ...ถือว่าเป็นเกียรติมากต่างหากที่จะได้ชิมฝีมือเดียร์ทำกับข้าว"พีทมองเธอตรงๆ "เอ่อ..งั้นเย็นนี้เดียร์จะทำยำถั่วพู ต้มยำกุ้งและปลาช่อนลุยสวนนะคะ"เดียร์บอก "ค่ะ...งั้นป้าไปตลาดก่อนนะคะ"ป้านิ่มบอกแล้วเดินออกไป "แล้วเดียร์จะเอาขนมไปให้เด็กตอนไหนและไปยังไงล่ะ"พีทถาม "เดี๋ยวอีกสักพักก็ไปแล้วค่ะ...เดียร์ปั่นจักรยานไป..แค่นี้เอง"เดียร์บอก "พี่ไปด้วยได้มั้ย"พีทถาม "พี่พีทปั่นจักรยานเป็นมั้ยล่ะคะ"เดียร์ถาม "เป็นคับ.."พีทพูด "งั้นก็ไปได้ค่ะ..เดียร์มีจักรยาน2คัน..ปั่นไปคนละคันก็แล้วกัน...และพี่พีทไม่มีธุระที่ไหนเหรอคะ"เดียร์ถาม เธอคิดว่าเขาดูแปลกๆ "พี่ไม่มีธุระที่ไหนหรอกคับ"พีทพูด "ค่ะ..งั้นพี่นุ่นไปบอกน้าชดให้เตรียมจักรยานให้เดียร์2คันนะคะ"เดียร์หันไปบอกนุ่น "ได้ค่ะคุณเดียร์"นุ่นพูดแล้วเดินออกไป "เดียร์ระแวงอะไรพี่หรือป่าว..เห็นมองพี่แปลกๆ"พีทถามตรงๆ "นิดหน่อยค่ะ...เพราะพี่พีทก็รูปร่างหน้าตาดี มีหน้าที่การงานที่มั่นคง ฐานะก็ร่ำรวยแต่กลับไม่มีนัดกับใครในวันหยุดเลย...เดียร์ก็เลยคิดว่ามันแปลกๆน่ะค่ะ"เดียร์พูดอย่างที่คิด "พี่เพิ่งกลับมาไม่นานนี่คับ..อีกอย่างพี่ก็เป็นลูกคนเดียวด้วย..พอมาอยู่อย่างนี้แล้วมีเพื่อนก็เลยคิดว่าสนุกดีน่ะคับ"พีทพูด เขาจะบอกตรงๆได้ยังไงว่าที่ทำเพราะอยากอยู่ใกล้ๆเธอต่างหาก ขนาดไม่รู้ยังมองเขาอย่างระแวงถ้าขืนรู้คงไม่ให้เข้าใกล้แน่ๆ "เดียร์ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ระแวงพี่พีท..เป็นเพราะเดียร์ออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวมานานน่ะค่ะ...เลยติดนิสัยขี้ระแวงมาด้วย...อย่าถือสาเดียร์เลยนะคะ"เดียร์ทำหน้ารู้สึกผิดจริงๆ "ไม่เป็นไรหรอกคับ...ดีแล้วล่ะ...เพราะเดียร์เป็นผู้หญิงก็ควรต้องระแวงไว้ก่อนแหละดีแล้ว"พีทบอกยิ้มๆ "ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ"เดียร์ยิ้มสดใส พ่อของเดียร์ยืนมองมาจากหน้าต่างห้องทำงานเห็นว่าเดียร์คุยกับพีทอย่างสนิทสนมก็ยิ้มอย่างมีความสุข จริงๆแล้วเขาอยากให้พีทเลือกเดียร์มากกว่าษาเพราะรู้นิสัยลูกสาวสองคนของเขาดีว่าใครเป็นอย่างไร หลังจากนั่งคุยกันอีกสักพัก เดียร์กับพีทก็ปั่นจักรยานตามกันออกไปที่สวนสาธารณะที่หน้าหมู่บ้าน เดียร์เอาขนมไปให้ยามที่ตู้หน้าหมู่บ้านแล้วก็ปั่นจักรยานกลับมาที่สนามเด็กเล่น มีเด็กๆทั้งหญิงและชายหลายคนกำลังเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน "พี่เดียร์สวัสดีคับ/ค่ะ" เด็กๆที่เล่นกันอยู่หันมาเห็นเดียร์กับพีทเดินถือถุงใส่ขนมเข้ามาจึงวิ่งเข้ามาหาแล้วยกมือไหว้ "สวัสดีจ้า..เด็กๆ..เป็นยังไงกันบ้าง..พี่ไม่ได้มาตั้งนาน..คิดถึงจังเลย"เดียร์ยิ้ม เธอนั่งยองๆลงแล้วเอามือกอดเด็กๆที่วิ่งเข้ามายกมือไหว้เธอ "พวกหนูคิดถึงพี่เดียร์มากเลยค่ะ.." "ทำไมพี่เดียร์หายไปนานเลยล่ะคับ" "ขอโทษนะจ๊ะ...พอดีพี่ติดเรียนน่ะไม่ได้กลับบ้านเลย"เดียร์ยิ้ม "แล้วนี่ใครคะ..พี่เดียร์" "อ้อ!..นี่พี่พีท..พี่ชายของพี่เดียร์เองจ้า..สวัสดีพี่พีทด้วยนะคะ"เดียร์บอกยิ้มๆ "สวัสดีคับ/ค่ะพี่พีท"เด็กๆยกมือไหว้ "สวัสดีคับเด็กๆ"พีทนั่งยองๆข้างเดียร์ "เด็กๆวันนี้พี่เอาขนมมาฝากนะ..เอาไปแบ่งกันทุกคนเลยนะคะ"เดียร์ยิ้มแล้วส่งขนมให้กับเด็กๆ "ที่พี่พีทด้วยนะคับ.."พีทยิ้มแล้วส่งขนมให้เด็กๆเหมือนกัน หลังจากแจกขนมแล้วเดียร์กับพีทก็นั่งมองเด็กๆที่กินขนมกันอย่างอร่อย "เด็กๆคะ...วันนี้พี่เดียร์กับพี่พีทขอกลับก่อนนะ..เอาไว้วันหลังจะมาเล่นด้วยใหม่นะ"เดียร์ยิ้มให้เด็กๆ "คับ..ค่ะ..คราวหน้าพี่พีทมากับพี่เดียร์อีกนะ"เด็กๆบอก "คับ..พี่จะมากับพี่เดียร์อีกอย่างแน่นอนเลยคับ"พีทยิ้ม "งั้น...พี่ไปก่อนนะบ๊าย..บายจ้า"เดียร์ยกมือโบกให้เด็กๆ "บ๊าย..บายค่ะ/คับ"เด็กๆโบกมือตอบ เดียร์กับพีทจึงปั่นจักรยานกลับมาที่บ้าน เมื่อถึงบ้านแล้วเดียร์ก็จะเดินเข้าไปข้างในครัว "พี่พีทไปนั่งเล่นก่อนก็ได้ค่ะ..เดี๋ยวเดียร์ขอไปทำกับข้าวก่อนนะคะ" "พี่ขอเข้าไปดูด้วยได้มั้ย..พี่นั่งคนเดียว..เหงาอ่ะ" เดียร์มองหน้าเขาตรงๆเหมือนอยากจะมองให้ทะลุว่าคิดอะไรอยู่ แต่สายตาของเขาก็ไม่ได้แอบแฝงอะไร "ตามใจค่ะ..ถ้าไม่คิดว่ามันจะสกปรกหรือเลอะเทอะ" "พี่ไม่คิดอย่างนั้นหรอก" เดียร์จึงหันเดินต่อไปข้างในครัวโดยมีพีทเดินตามไป พีทมองออกว่าเดียร์ระแวงและยังไม่ไว้ใจเขาเท่าที่ควร ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขา ที่เขาแทบจะไม่ต้องทำอะไรก็พากันเอาตัวเข้ามาใกล้ชิดกับเขาทุกคนอย่างเช่นนาริษาเป็นต้น
Pinakabagong kabanata
รักหมดใจยัยเด็กดื้อ ตอนที่20
ทุกคนจึงคุยกันเพื่อเตรียมตัวที่จะไปกินข้าวที่บ้านของเดียร์จนกระทั่งรถบิ๊กไบค์ของเดียร์เข้ามาจอดที่หลังร้าน "อ้าว!เดียร์มาถึงเร็วจังนะ..วันนี้"ชัยพูด "ค่ะ..พอดีไม่มีธุระอะไรน่ะค่ะ..แล้วนี่พี่ช่ามาหรือยังคะ"เดียร์ถาม "ช่ามาแล้ว..นั่งคุยกับไอ้พีทอยู่ในห้องทำงานน่ะ..เดียร์เข้าไปสิ"ชัยบอก เดียร์เดินไปที่ห้องทำงานแล้วเปิดประตูเข้าไป "เดียร์มาถึงแล้วเหรอ.."ชาช่าถาม "ค่ะ..พี่ช่า..แล้วนี่พี่พีทมาถึงนานแล้วเหรอคะ"เดียร์ถาม "พี่มาถึงได้สักพักแล้วล่ะ"พีทบอกยิ้มๆ "ค่ะ..อ่ะนี่ยำผักกูดของพี่ช่า พี่แอนดิวกับพี่ชัย...และนี่ของพี่พีทค่ะ" เดียร์ส่งกล่องยำผักกูดให้กับชาช่าและพีท "ขอบใจจ้า..น้องสาว..น่ารักจริงๆใช่มั้ยคะพี่พีท"ชาช่าหันไปถามพีท "ใช่..เดียร์น่ารักที่สุด..ใจดีที่สุดพี่เห็นด้วย"พีทยิ้มแล้วมองหน้าเดียร์ตรงๆ "ไม่ต้องมาชมค่ะ..เพราะไม่ว่ายังไงเดียร์ก็จะทำอาหารมาให้พวกพี่ๆได้กินอยู่แล้ว"เดียร์ยิ้มแล้วมองพีทกลับไป "พี่ไม่ได้ชม...แต่พี่พูดเรื่องจริงนะ"พีทบอก "ค่ะ..จริงก็จริง..งั้น..เดียร์ขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทำงานก่อนนะคะ"เดียร์ยิ้ม เธอเปิดประตูออกไปแล้วเดินไปห้องแต่งตัว "พี่ว่า..เดียร์
รักหมดใจยัยเด็กดื้อ ตอนที่19
"จะตกใจทำไมล่ะคะ..เดียร์แค่ถามเฉยๆ" เดียร์อมยิ้มไม่คิดว่าพีทจะเก็บอาการไม่อยู่เอาเสียเลยแบบนี้ "พี่ไม่เคยบังคับขืนใจใคร..คนที่พี่เอ่อ..นอนด้วย..ต้องยินยอมเท่านั้น" พีทบอกด้วยท่าทางขัดๆเขินๆ เดียร์เห็นแล้วก็อมยิ้ม "ถ้าอย่างนั้น..เดียร์ก็ไม่เกลียดพี่พีทหรอกค่ะ..อย่างนั้นเขาเรียกว่ายินยอมพร้อมใจ..พี่พีทไม่ได้ขืนใจเขาเสียหน่อย...แล้วเรื่องแบบนั้นผู้ชายส่วนใหญ่ก็ทำกันทั้งนั้น" "เดียร์ไม่เกลียดพี่จริงๆนะ..แต่จากนี้ไปพี่จะเลิกนิสัยแบบนั้นแล้วล่ะ..เพราะพี่เจอคนที่ใช่สำหรับพี่จริงๆแล้วและพี่ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้คนที่พี่รักต้องเสียใจเพราะการกระทำของพี่อย่างเด็ดขาด" พีทจ้องหน้าเดียร์ตรงๆ ซึ่งเธอก็จ้องตอบกลับมา "ดีแล้วล่ะค่ะ...อะไรที่เรารู้ว่ามันไม่ดีเลิกทำได้ก็ดีค่ะ...กินต่อเถอะ..จะได้ไปกัน" พีทไม่แน่ใจว่าเดียร์เข้าใจที่เขาพูดหรือป่าว แต่คำพูดของเธอก็เหมือนจะเตือนเขาทางออ้มว่าเธอไม่ชอบนิสัยแบบนั้นของเขา แต่เขาก็ตั้งใจเลิกอยู่แล้วตั้งแต่มาเจอเธอ เดียร์กินก๋วยเตี๋ยวไปก็คิดถึงสิ่งที่พีทบอก เขาไม่เคยจีบใครมาก่อนนี่เองคำพูดที่ใช้จีบเธอจึงออกจะตรงๆ จริงๆมันตรงจนบางครั้งก็ทำให้ใจสั่นและ
รักหมดใจยัยเด็กดื้อ ตอนที่18
เช้าวันรุ่งขึ้นเดียร์ทำรายงานต่อตั้งแต่เช้าจนกระทั่งสายๆมือถือของเธอก็ดังขึ้น ครืด ครืด เดียร์เห็นเป็นเบอร์ของพีทจึงกดรับ "สวัสดีค่ะ..พี่พีท" "สวัสดีคับ..เดียร์ทำอะไรอยู่..พี่โทรมารบกวนหรือป่าว" "เดียร์ทำรายงานอยู่ค่ะ..แต่ไม่รบกวนหรอก...มันใกล้จะเสร็จแล้ว..ว่าแต่พี่พีทมีอะไรหรือป่าวคะ" "พี่อยากจะชวนเดียร์ไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน..จะได้มั้ย..รังเกียจพี่หรือป่าว" "เฮ้อ!..เดียร์ไม่รังเกียจหรอกค่ะ...ทำไมพี่พีทถึงคิดแบบนั้นล่ะคะ" "ก็ตอนนั้น.." "เดียร์ก็ขอโทษไปแล้วนี่คะ...เอาเป็นว่าเดียร์ไม่ได้รังเกียจพี่พีท..โอเคมั้ยคะ" "คับ..งั้น..ตกลงว่าเดียร์จะไปกินข้าวกับพี่ใช่มั้ย" "เดียร์ขอถามก่อนนะคะ..ทำไมถึงชวนเดียร์ล่ะ" "ก็พี่..สบายใจที่ได้กินข้าวหรือพูดคุยกับเดียร์ก็เลยโทรมาชวนไงคับ" "หึ..หึ" "เดียร์ขำอะไรพี่..หรือพี่พูดอะไรผิดเหรอ" "ป่าวค่ะ..เดียร์นึกว่า..พี่พีทจะบอกว่าไม่มีเพื่อนกินข้าวน่ะค่ะ" "เอ่อ..พี่ก็อยากจะบอกอย่างนั้นเหมือนกัน..แต่กลัวเดียร์จะว่าพี่อีก" "เอาเป็นว่า..เดียร์ไปกินข้าวด้วยก็ได้ค่ะ..แล้วจะไปที่ไหน..เมื่อไหร่คะ" "ไปร้านที่เดียร์ไปกินประจำนั่นแหละ..เจอกันตอนเที่ย
รักหมดใจยัยเด็กดื้อ ตอนที่17
ชาช่าพาเดียร์ไปรู้จักกับทุกคนจนหมดแล้วต่างก็แยกย้ายกันปิ้งบาร์บีคิวกินกันอย่างสนุกสนาน "พี่ว่าแล้ว..ว่าเดียร์หายไปไหน..ทำไมถึงมานั่งหลบตรงนี้ล่ะ"พีทถาม เขาเดินหาเธอมาสักพักแล้วจนมาเจอเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นจำปี "เดียร์ไม่ค่อยชอบงานแบบนี้เท่าไหร่น่ะคะ...ชอบอยู่เงียบๆมากกว่า" "แล้วทำไมถึงได้ไปเป็นดีเจเปิดเพลงในผับได้ล่ะ...ที่นั่นเสียงดังกว่านี้อีก" "เดียร์ไม่ได้ไม่ชอบเสียงดังค่ะ...แต่ไม่ชอบคนมากๆแบบนี้...ถึงที่ผับคนจะมากแต่เดียร์ก็นั่งทำงานคนเดียวไม่มีใครมาวุ่นวายน่ะ" "อ้าว!...แล้วนี่เดียร์จะว่าพี่วุ่นวายกับเดียร์หรือป่าว..ที่คอยตามอยู่เนี่ย" "555ไม่หรอกค่ะ..พี่พีทคิดมาก" เดียร์ขำออกมา พีทมองหน้าของเดียร์เวลาหัวเราะแล้วรู้สึกว่ามันน่ารักมากๆและเขาอยากให้เธอหัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้ตลอดไป "เวลาเดียร์หัวเราะแล้วน่ารักนะ...ทำให้คนที่มองมีความสุขไปด้วยได้เลย...เดียร์น่าจะหัวเราะบ่อยๆนะ" "ไม่ต้องมายอเดียร์หรอกค่ะ..เอาไว้ไปยอคนที่พี่พีทชอบดีกว่านะคะ" "พี่ก็กำลังยอคนที่พี่ชอบอยู่เนี่ยแหละ" พีทพูดแล้วมองจ้องเดียร์ตรงๆ เดียร์หันมามองแล้วหันหน้ากลับไปมองทางเดิม เธอรู้สึกแปลกๆกั
รักหมดใจยัยเด็กดื้อ ตอนที่16
ชาช่าเดินนำพีทเข้าไปในครัว พีทเห็นเดียร์กำลังก้มหน้าหั่นผักอยู่แต่เธอหันหลังให้จึงไม่เห็นว่าเขากับชาช่าเดินมาหยุดอยู่ที่ประตูครัว ชาช่ายิ้มแล้วดันตัวพีทให้เดินเข้าไป "มาแอบอยู่ที่นี่เอง..พี่ตามหาแทบแย่"พีทพูด เขาเดินไปยืนตรงข้ามกับเดียร์โดยมีโต๊ะขวางอยู่ "พี่พีท!..สวัสดีค่ะ..พี่พีทตามหาเดียร์ทำไมคะ" เดียร์เงยหน้ามองเมื่อได้ยินเสียงแล้วยกมือไหว้ "ก็พี่ไม่มีเพื่อนน่ะ...เลยตามหาเดียร์" เดียร์มองจ้องหน้าพีทด้วยสายตาที่สงสัย "ทำไมเดียร์ชอบมองพี่ด้วยสายตาแบบนี้ทุกทีเลยล่ะ...ทำเหมือนจับผิดอะไรพี่อย่างนั้นแหละ" "ก็อย่างพี่พีทนี่นะคะ..ไม่มีเพื่อน..แล้วพี่ชัยไปไหนล่ะคะ"เดียร์ยังมองหน้าเขาอยู่ "ไอ้ชัยมันคุยกับเพื่อนคนอื่นอยู่น่ะ..แล้วก็เป็นเพื่อนที่พี่ไม่สนิท..พี่ก็เลยมาหาเพื่อนคุยด้วยแค่นั้น"พีททำหน้าเศร้าๆ "โอเคค่ะ..เดียร์ขอโทษ..พี่พีทไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย"เดียร์ยิ้มนิดๆ "งั้น..ให้พี่อยู่ช่วยเดียร์ทำบาร์บีคิวด้วยนะ"พีทยิ้ม "พี่พีทอยู่ได้ค่ะ..แต่ไม่ต้องช่วยเดียร์หรอก..เดี๋ยวจะเลอะป่าวๆ" "แต่พี่อยากช่วยนะ" "ไม่ต้องค่ะ..พี่พีทนี่ก็ดื้อเหมือนกันนะคะ" "คับ..พี่ไม่ดื้อก็ได้..งั้น
รักหมดใจยัยเด็กดื้อ ตอนที่15
"ไง...น้องสาวคนสวย..ไปกินข้าวกับพวกพี่ก่อนมั้ยคับ..เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง" "ไม่ดีกว่าค่ะ..ขอบคุณนะคะ"เดียร์ตอบ เธอวางหมวกกันน็อคลงที่เบาะรถ "ไปกับพวกพี่ดีๆจะดีกว่านะ..พวกพี่ไม่อยากทำร้ายน้องสาวเลย" "ก็บอกว่าไม่..ไงคะ" "พูดกันดีๆไม่รู้เรื่องใช่มั้ย...งั้นก็อย่าหาว่าพวกพี่ใจร้ายนะ" พวกมันคนหนึ่งพูดจบก็เข้ามาจะจับแขนของเดียร์แต่เธอหลบแล้วคว้าข้อมือของมันบิด ก่อนจะเตะไปที่กลางลำตัว อีกคนเดินเข้ามาเพราะเห็นเดียร์จับเพื่อนของมันไว้ เธอจึงเตะไปที่ปลายคางของมันจนหงายท้องลงไปนอนสลบ หลังจากเตะคนที่สองแล้ว เดียร์ก็ตีเข่าไปที่ปลายคางของคนแรกแล้วปล่อยมือที่จับมันไว้ออก มันลงไปนอนกองกับพื้น คนที่สามเห็นเพื่อนถูกทำร้ายจึงเงื้อกำปั้นจะต่อยท้องของเดียร์ เธอโยกตัวหลบ ก่อนจะจับแขนมันแล้วตีเข่าเข้าที่กลางลำตัวมันสองครั้งแล้วปล่อยมือ มันลงไปนอนร้องโอดโอยอยู่ที่พื้น "คุณหนู..เจ็บตรงไหนหรือป่าวคับ" ชายอายุประมาณ30ปีหลายคนวิ่งเข้าไปที่เดียร์ "เดียร์ไม่ได้เจ็บตรงไหนค่ะ. รบกวนน้าเบิ้มจัดการคนพวกนี้ทีนะคะ..แล้วอย่าบอกพ่อนะคะ..เดียร์ไปก่อนล่ะ..ขอบคุณค่ะ"เดียร์บอกแล้วสวมหมวกกันน็อคก่อนจะขี่รถออกไป ชายเหล่
Maaari mong magustuhan
วิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์57.5K viewsนับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย25.6K viewsให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน54.9K viewsเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C51.8K viewsจอมใจมหาโจร
เฌอรามิล101 viewsบ่วงรัก บ่วงเสน่หา
เตชิตา475 viewsเคมี(หัวใจ) กับ นายวายร้ายวิศวะไฟฟ้า
วราไรซ์946 viewsSo Cool ขอรักคูล ๆ มาเปิดประตูหัวใจ
Phat_sara804 views
