LOGIN"มาแล้วค่ะ..ป้านิ่ม..พี่นุ่น"เดียร์บอก
"ป้าเตรียมของให้ครบแล้วนะคะ..คุณเดียร์จะทำเลยมั้ย..แล้วคุณพีทไม่ออกไปนั่งรอข้างนอกหรือคะ"ป้านิ่มบอกกับเดียร์แล้วหันไปถามพีท "ผมขอมาดูเดียร์ทำกับข้าวน่ะคับป้า..นั่งข้างนอกก็ไม่มีเพื่อนคุยอยู่ดี..ข้างในนี้น่าสนุกกว่าคับ"พีทบอกยิ้มๆ "งั้น..เดียร์ทำเลยก็แล้วกันค่ะ..มาลงมือกันเลย"เดียร์บอก "มีอะไรให้พี่ช่วยบ้างมั้ย"พีทถาม "อย่าเลยค่ะ..พี่พีทนั่งดูและคอยชิมก็พอค่ะ"เดียร์ยิ้ม "งั้น..พี่นั่งตรงนี้นะ"พีทบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ พีทมองเดียร์ที่ลงมือทำกับข้าวทุกอย่างอย่างคล่องแคล่ว โดยมีนุ่นกับป้านิ่มเป็นลูกมืออยู่ข้างๆ เขาทึ่งมากๆและแปลกใจที่เห็นเธอทำได้เหมือนแม่ครัวมืออาชีพ ซึ่งมันค่อนข้างจะขัดกับรูปร่างหน้าตาและวุฒิภาวะของเธอมาก เขานั่งมองดูจนกระทั่งเธอทำกับข้าวทุกอย่างเสร็จ "เดียร์เก่งมากๆเลยนะ..ไม่น่าเชื่อว่าเด็กสาวรุ่นๆจะทำกับข้าวได้ขนาดนี้"พีทชมยิ้มๆ "อย่าเพิ่งชมเลยค่ะ..พี่พีทลองชิมดูก่อนดีกว่ามั้ยคะ...ว่ารสชาติจะทานได้หรือป่าว"เดียร์ยิ้ม เดียร์ตักกับข้าวทั้งสามอย่างมาส่งให้พีทชิม "อื้ม..อร่อยทุกอย่างเลยนะเนี่ย..รสชาติเหมือนกุ๊กตามร้านอาหารทำเลย"พีทชม "ป้าบอกแล้วไงคะว่า..คุณเดียร์ทำอาหารอร่อยมาก"ป้านิ่มยิ้ม "แค่พอกินได้มากกว่าค่ะ.."เดียร์บอก "ปกติแล้วเดียร์ทำกับข้าวบ่อยเหรอ"พีทถาม "แต่ก่อน..ตอนที่อยู่ที่นี่ก็จะทำแทบทุกวันค่ะ...ตอนนี้อยู่ที่คอนโดก็ทำบ้างถ้าว่างน่ะ"เดียร์บอก "แต่พี่ว่า..เดียร์ทำอาหารอร่อยจริงๆนะ...น่าเปิดร้านจริงๆด้วย"พีทยิ้ม "ไม่ไหวหรอกค่ะ..ขาดทุนแน่ๆ..เดียร์ชอบทำทานเองหรือไม่ก็ทำให้คนรู้จักทานน่ะค่ะ..แค่นั้นก็พอแล้ว"เดียร์ยิ้ม "งั้น..พี่ขอมาเป็นคนชิมบ่อยๆได้มั้ย"พีทถามยิ้มๆ "เดียร์ว่า...พี่พีทควรให้แฟนทำให้ทานมากกว่านะคะ...ขืนมาทานที่นี่บ่อยๆ..อาจจะทำให้มีปัญหากันได้นะคะ..เดียร์ไม่ชอบสร้างปัญหาให้ใคร"เดียร์พูดตรงๆเหมือนที่ใจคิด "แต่..พี่ยังไม่มีแฟนนะ..เพราะอย่างนั้นไม่มีปัญหาแน่นอน...รับรองได้"พีทยิ้ม เขามองหน้าเธอตรงๆ เดียร์มองจ้องพีทกลับไป เธอไม่หลบสายตาที่เขามองมา แต่เธออยากรู้ว่าเขาคิดอะไรมากกว่า พีทเห็นเดียร์จ้องกลับมาโดยไม่หลบสายตาที่เขามอง เธอเป็นคนแปลกจริงๆ โดยปกติถ้าเขามองแบบนี้ สาวๆคนอื่นมักจะอายและไม่กล้าสบตาแต่เดียร์กลับไม่หลบ แถมจ้องกลับมาอีกต่างหาก เขาจึงอมยิ้มน้อยๆ เธอน่าสนใจจริงๆ "ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจค่ะ...ถ้าพี่พีทมาตรงกับที่เดียร์กลับมาบ้านก็ได้ทานแน่นอน"เดียร์บอก เธอยังคงมองเขาอยู่ "คับ..งั้นพี่คงต้องมาบ่อยๆ..เพราะพี่ยังไม่ค่อยรู้จักร้านอาหารที่อร่อยๆ..เหมือนที่เดียร์ทำเลย"พีทพูด เขามองเธอเช่นกัน "ป้านิ่มคะ..จัดโต๊ะเลยนะคะ..เดียร์จะไปบอกพ่อเองค่ะ"เดียร์หันไปบอกป้านิ่ม "ค่ะ..คุณเดียร์"ป้านิ่มบอก เดียร์ทำท่าจะเดินออกไปจากครัว "เดียร์..พี่ไปด้วย"พีทบอก เขาเดินตามเธอไป ป้านิ่มเห็นแล้วคิดในใจว่า สงสัยพีทจะชอบเดียร์มากกว่าษาแน่ๆ เพราะพีทบอกกับษาว่าจะกลับไปทำงานต่อ ตอนที่ษาชวนไปดูหนังกับช็อปปิ้ง แต่กลับบอกเดียร์ว่าไม่มีธุระที่ไหนแล้วก็ตามติดเดียร์มาจนถึงเย็นเลยทีเดียว ถ้าเป็นอย่างที่คิดได้ก็ดีเลยเพราะพีทเป็นคนดีและตัวเธอเองก็เห็นพีทมาตั้งแต่เด็กๆแล้วจึงอยากให้เขาเลือกเดียร์เป็นเจ้าสาวจริงๆ พีทเดินตามเดียร์มาที่ห้องทำงานของนาวิน "พ่อคะ..ทานข้าวได้แล้วค่ะ" เดียร์บอกเมื่อเปิดประตูเข้าไป โดยมีพีทเดินตามเข้าไปด้วย "อ้าว!ตาพีทยังไม่กลับหรือลูก"พ่อถามเมื่อเห็นพีทเดินเข้ามาด้วย "ยังคับคุณลุง...ผมตามเดียร์เอาขนมไปให้เด็กๆมา..และก็ไปดูเดียร์ทำอาหารแล้วก็ขึ้นมานี่แหละคับ"พีทยิ้ม "ยายเดียร์ก็ทำอย่างนี้ทุกครั้งที่กลับมาบ้านนั่นแหละ..แล้วตามไปด้วย..ไม่เบื่อเหรอ"พ่อถาม "ไม่เบื่อหรอกคับ..สนุกดี..แต่เดียร์ทำอาหารเก่งนะคับคุณลุง..แถมอร่อยอีกด้วย"พีทชม "ยายเดียร์ทำอาหารเก่งทั้งคาวและหวานนั่นแหละ..นิสัยเหมือนแม่เค้าน่ะ.."พ่อยิ้ม "ไม่ต้องมาชมเดียร์เลยค่ะพ่อ..เดียร์เก่งสู้แม่ไม่ได้หรอกค่ะ..แม่ของเดียร์เก่งที่สุด..จริงมั้ยคะ"เดียร์ยิ้ม "ก็ต้องใช่สิ..ขืนบอกว่าไม่ใช่..พ่อคงไม่ได้กินข้าวเย็นแน่ๆ"พ่อขำ "แหม!ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ"เดียร์พูด "ไปๆกินข้าวกันดีกว่า..ตาพีทคงจะหิวแล้วล่ะ"พ่อบอก "จะไปไหนกันคะพ่อ..อ้าว!พี่พีทยังไม่กลับหรือคะ..ไหนบอกว่าจะกลับไปทำงานต่อไงคะ" ษาเปิดประตูเข้ามา เธอได้ยินที่พ่อพูดแล้วเห็นพีทยังไม่กลับจึงถาม "พอดี..ทางลูกค้าโทรมาแคนเซิลน่ะ..พี่เลยอยู่ต่อ"พีทบอก "ษา..กลับมาแล้วก็ไปกินข้าวพร้อมๆกันเลยสิลูก..น้องทำอาหารเสร็จแล้ว..พ่อกำลังจะไปกินเหมือนกัน"พ่อบอก "ไม่ล่ะค่ะ..ษากินมากับเพื่อนแล้ว..แล้วนี่พี่พีทจะกินข้าวด้วยหรือคะ"ษาถาม "คับ..พี่จะชิมฝีมือทำอาหารของเดียร์น่ะ"พีทบอก "ก็งั้นๆแหละ...สู้ไปทานตามห้องอาหารไม่ได้หรอกค่ะ"ษาพูด "ยายษา..ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ..น้องอุตส่าห์ตั้งใจทำนะ"พ่อดุษาเสียงเข้มๆ "ก็ษาพูดเรื่องจริงนี่คะ..หรือแกจะไม่พอใจชั้นอีกล่ะ"ษาพูดแล้วหันไปถามเดียร์ "ค่ะ..เดียร์ก็ทำแค่พอทานได้..ไม่มีทางจะไปสู้กุ๊กมืออาชีพได้หรอกค่ะ..พี่ษาพูดถูก"เดียร์บอก "แต่พี่ว่าอร่อยนะ..มากๆด้วย..ผมว่าเราไปกินข้าวกันเถอะคับ..เดี๋ยวจะเย็นหมด"พีทพูด เขากลัวว่าเดียร์จะไม่พอใจที่ษาพูดอย่างนั้น "ลุงก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกัน..ไปเดียร์ลูก..ไปกินข้าวกัน..ยายษาถ้ากินมาแล้วจะไปไหนก็ไปเถอะ"พ่อบอกพลางถอนหายใจ "ษาจะไปนั่งเป็นเพื่อนพี่พีทค่ะ"ษาพูดแล้วเอามือเกาะแขนของพีท พ่อส่ายหัวแล้วจับมือเดียร์เดินไปที่โต๊ะกินข้าวษาที่นั่งอยู่ที่โต๊ะของนาวินคอยมองพีทกับเดียร์อยู่ตลอด เธอกำมือและเม้มริมฝึปากจนแน่น คำพูดของพีทยังดังก้องอยู่ในหู เธอจะทำให้พีทเปลี่ยนใจมารักให้ได้แต่ถ้าพีทไม่เปลี่ยนใจมารักเธอ เธอจะทำให้เดียร์หายไปจากชีวิตของเขาอย่างไม่มีวันกลับ หลังจากจบงานต่างก็แยกย้ายกันเพื่อกลับบ้าน เดียร์นั่งรถของพีทกลับคอนโด ระหว่างทางเธอนั่งคิดถึงเรื่องที่ษาบอกวันนี้ นี่ษาคงไม่มีทางยอมจริงๆ เธอไม่ได้อยากจะทำให้ษาไม่พอใจ เธอคิดว่าษาน่าจะเข้าใจแต่เปล่าเลย ษายังคงจงเกลียดจงชังเธอมากและอาจจะมากกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำ เธอควรทำยังไงดีเพราะถ้าจะให้เลิกกับพีท เธอก็ทำไม่ได้และไม่มีวันทำด้วย เธอตั้งใจไว้แล้วว่า สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอเลิกกับพีทคือ พีทไม่ได้รักเธอแล้วเท่านั้น "คิดอะไรอยู่..ทำไมเงียบล่ะ..บอกพี่ได้มั้ย"พีทถามขึ้นเมื่อเห็นเดียร์ทำเหมือนคิดอะไรอยู่ "ไม่มีอะไรสำคัญหรอกค่ะ" "จริงเหรอ..แน่ใจนะ" "จริงๆค่ะ..เดียร์ไม่ใช่คนคิดมากอย่างนั้นหรอก..พี่พีทไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" "พี่ไม่อยากให้เดียร์ไม่มีความสุข..ส่วนคำพูดของษา..ก็ไม่ต้องเก็บเอามาคิดเลยนะ...พี่ไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว..นอกจากเดียร์คนเดียว" เดียร์ยิ้มหน้าออ
"พี่ซื้อให้เดียร์เองแหละ..มีอะไรหรือป่าว"พีทบอกสีหน้าเรียบเฉย "ซื้อให้หรือคะ!"ษาทวนคำพูดของพีท "ถึงว่า..ปกติยายเดียร์ไม่ชอบใส่เครื่องประดับ..แต่คราวนี้กลับยอมใส่..เพราะเป็นของที่ตาพีทให้นี่เอง"นาวินแซวเดียร์ยิ้มๆ "พ่ออ่ะ!..ก็พี่พีทเอามาให้ใส่ตอนที่เดียร์แต่งตัว..เมื่อตอนเย็นน่ะค่ะ"เดียร์เริ่มเขินอีกครั้ง "พี่พีทให้สร้อยเส้นนี้กับเดียร์เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของน่ะค่ะ...ลุงวิน"ชาช่ายิ้ม เธอรู้ว่าษาไม่พอใจที่พีทให้สร้อยกับเดียร์จึงอยากจะบอกให้ษารู้ว่าพีทรักเดียร์มากแค่ไหนจะได้เลิกทำร้ายเดียร์เสียที "หมายความว่ายังไงเหรอหนูช่า"นาวินถาม "ก็ดูที่จี้สิคะ..เป็นรูปหัวใจแล้วตรงกลางก็มีตัวพีอยู่ด้วย..นั่นก็หมายความว่าเดียร์มีหัวใจของพี่พีทอยู่ไงคะ..ใช่มั้ยคะ..พี่พีท"ชาช่าพูดไปยิ้มไป "ใช่เลย..ช่าพูดถูกคับ..ผมแค่อยากให้คนที่เห็นรู้ว่าใจของเดียร์มีผมอยู่น่ะคับ"พีทยิ้ม เขามองเดียร์ที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างๆวัลยา "..ผมแอบได้ยินไอ้พีทบอกกับเดียร์ว่า..ห้ามถอดสร้อยออกด้วยคับ..ให้ใส่ติดตัวไว้"ชัยยิ้ม "แหม..ไอ้ลูกคนนี้..ท่าจะหวงน้องมากนะ..ว่าไง..ไอ้วิน..ว่าที่ลูกเขยมึงใช้ได้มั้ยวะ555"พิศาลขำ "ใช้ได้ว
"ใช่ค่ะ..ลุงพิ..ป้าวัล..เอ่อ..ลุงนาวินคะ..พี่พีทบอกกับคนทั้งงานว่าเดียร์เป็นเลขาส่วนตัว..และก็เป็นแฟนด้วย..ยังไม่พอยังบอกกับคุณรุ่งระวีว่าเดียเป็นว่าที่คู่หมั้นด้วยนะคะ"ชาช่ายิ้ม เธอคอยมองสีหน้าและท่าทางของษาอยู่ตลอด และเห็นว่าษาไม่พอใจตั้งแต่เห็นหน้าเดียร์เดินมาพร้อมกับพีทแล้ว และยิ่งตอนที่เธอพูดว่าพีทบอกกับรุ่งระวีว่าเดียร์เป็นว่าที่คู่หมั้น ษาก็แสดงออกว่าไม่พอใจมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน "แหม!ไอ้เสือ..พ่อยังไม่ได้ไปขอหนูเดียร์กับลุงวินเลยนะ..ใจร้อนไปมั้ยเนี่ย...ยังไม่รู้ว่าลุงจะยกลูกสาวให้หรือป่าวเลย.."พิศาลยิ้ม "พ่อคับ..ถ้าผมไม่บอกอย่างนั้น..ต้องมีคนเข้ามาจีบแฟนผมอีกมากแน่ๆ..สวยขนาดนี้อ่ะ"พีทบอกยิ้มๆ "พี่พีทคะ!."เดียร์เขิน เธอยังไม่ได้บอกกับนาวินว่าตกลงเป็นแฟนกับพีทแล้ว "ไม่ต้องเขินหรอก..ยายเดียร์..ตาพีทโทรมาบอกพ่อแล้ว..ว่าเขาขอหนูเป็นแฟนแล้วหนูก็ตกลงด้วย..พ่อไม่ว่าอะไรหรอก..แต่เรื่องหมั้น..เอาไว้ค่อยไปคุยกันอีกทีนะตาพีท"นาวินยิ้ม "นี่..พี่พีท..บอกพ่อตั้งแต่เมื่อไหร่คะ"เดียร์แปลกใจ เธอไม่คิดว่าเขาจะบอกกับพ่อของเธอเอง "พี่บอกตั้งแต่ที่เรากลับมาจากเพรชบุรีน่ะ..เป็นแฟนกับลูกก็ต
"สร้อยที่พี่ให้..ห้ามถอดออกนะ..ใส่ไว้จะได้เหมือนมีพี่อยู่กับเดียร์ตลอดเวลา..เข้าใจมั้ยคับ" "แต่เดียร์กลัวมันจะหายนะคะ" "ถ้าหาย..พี่จะซื้อให้ใหม่..แต่ถ้าถอดออก..พี่จะทำโทษ" "ทำโทษเหรอ..ยังไงคะ"เดียร์เอียงคอมองพีท พีทหันมองหน้าเดียร์แล้วหลุบสายตามองที่ปาก เดียร์พอเห็นสายตาของพีทก็รู้ว่าหมายถึงอะไรจึงหน้าแดงแล้วหันมองออกไปข้างๆรถ "บ้า!"เดียร์พึมพำเบาๆ พีทยิ้มอย่างพอใจ เมื่อมาถึงที่งานพีทจับมือของเดียร์แล้วพาเดินเข้าไปข้างในงานพร้อมกับชาช่า แอนดิวและชัย "สวัสดีค่ะคุณพิทยา..คุณชาญชัย..คุณชาช่า..เอ่อแล้วสองคนนี้..ดิชั้นขอโทษนะคะ"ผู้หญิงอายุ40ขึ้นไปแต่งตัวสวยและท่าทางสง่างามเดินตรงเข้ามาทักทายทุกคน "สวัสดีค่ะคุณรุ่งระวี..นี่แอนดิวสามีของชาช่าเองค่ะ"ชาช่าแนะนำ "สวัสดีค่ะคุณแอนดิว"รุ่งระวีทักทาย "สวัสดีคับ"แอนดิวพูด "สวัสดีคับคุณรุ่งระวี..นี่นาเดียร์..ลูกสาวคนเล็กของคุณนาวิน..ตอนนี้เธอเป็นเลขาส่วนตัวเป็นทั้งแฟนและยังเป็นว่าที่คู่หมั้นของผมด้วยคับ"พีทแนะนำ เดียร์มองหน้าพีททันทีที่เขาพูดจบส่วนชาช่า ชัยและแอนดิวยิ้มออกมาทันทีเหมือนกัน "สวัสดีค่ะคุณนาเดียร์"รุ่งระวีก้มหัวนิดๆแล้วยิ
"ถึงจะเรียนอะไรก็ต้องแต่งตัว...เพราะเดียร์เป็นแฟนของพี่พีทนะ..เวลามีงานก็ต้องไปกับพี่พีทตลอด..ยังไงก็ต้องแต่งตัวจ้า"ชาช่ายิ้ม "งั้น..นั่นคงเป็นอีกเรื่องที่เดียร์ตัดสินใจผิดค่ะ"เดียร์บอกหน้าตาเฉย "อ้าว!..ทำไมล่ะคับ..แต่ไม่ว่ายังไงพี่ก็ไม่ยอมให้เปลี่ยนใจหรอกนะ"พีทบอก "แค่แฟนค่ะ..ยังไงก็เปลี่ยนใจได้"เดียร์พูดเสียงเรียบๆ "งั้น..พรุ่งนี้พี่ไปขอเดียร์จากลุงวินแล้วขอหมั้นและแต่งงานเลยดีมั้ยคับ"พีทยิ้ม ทำท่าทางจริงจัง "บ้าหรือคะ..เดียร์แค่พูดเล่น"เดียร์รีบบอก "แต่พี่พูดจริงๆนะ"พีทบอก "อย่านะคะ..จะรีบไปไหนล่ะ..เพิ่งจะเป็นแฟนกันยังไม่ได้อาทิตย์เลย"เดียร์เริ่มเขิน "แต่พี่คิดว่าเดียร์เป็นแฟนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วนะ..ก็น่าจะเกินครึ่งปีแล้ว"พีทพูด "อะไรนะคะ..นี่หมายความว่า..พี่พีท.."เดียร์แปลกใจ "ใช่แล้วล่ะเดียร์...ไอ้พีทมันแอบชอบเดียร์มาตั้งแต่ที่ไปเจอเดียร์ที่บ้านครั้งแรกนั่นแหละ..แล้วมันก็มาแอบดูเดียร์ที่ห้องพี่ทุกวันจนยายช่ากลับมาช่วยมันน่ะ"ชัยบอก เดียร์พูดไม่ออก มิน่าเขาถึงได้ตามติดเธอทั้งวันไม่ไปไหนแล้วหลังจากนั้นเธอก็เจอเขาบ่อยมากๆเรียกได้ว่าทุกวันเลยมากกว่า "ไม่ต้องอึ้ง..ยายเ
"พี่ไปนอนล่ะนะ..ฝันดีคับ..จุ๊บ" พีทก้มมาจูบหน้าผากเดียร์เบาๆ "ฝันดีค่ะ" เดียร์ก้มหน้าพูดเพราะเขินที่ถูกเขาจูบหน้าผาก "ฝันถึงพี่ด้วยนะคับ..แฟนของพี่" "บ้า.." พีทยิ้มแล้วเปิดประตูออกไป เดียร์ยืนยิ้มอยู่กับที่ เธออยู่ใกล้เขาแล้วถ้าเขายังทำแบบนี้บ่อยๆเธอคงเขินตายสักวัน พีทเมื่อกลับมาถึงห้องก็โทรหาพิศาลเพื่อบอกว่าเดียร์ตกลงเป็นแฟนของเขาแล้ว พิศาลกับวัลยาดีใจมากจึงบอกกับเขาว่าจะไปสู่ขอเดียร์จากนาวินหลังจากผ่านงานวันเสาร์นี้ไปก่อน วันรุ่งขึ้นพีทกับเดียร์ไปทำงานพร้อมกันเหมือนเดิม เดียร์ก็ยังทำตัวเหมือนเดิมมีแต่พีทที่แสดงออกว่าเดียร์เป็นแฟนของเขาอย่างเปิดเผย พีทเดินจับมือของเดียร์ตั้งแต่ที่จอดรถจนขึ้นมาถึงชั้นที่ทำงานก็ไม่ยอมปล่อย ไม่ว่าเดียร์จะพูดยังไง เขาก็ไม่ปล่อย พนักงานส่วนมากจะพอรู้อยู่แล้วแต่ก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นพีทจับมือของเดียร์เดินมาด้วยกันจนกระทั่งเดินมาถึงที่โต๊ะทำงานของสุดา "เอาล่ะคับทุกคน..ฟังผมนะ..ผมมีเรื่องจะประกาศให้ทุกคนรู้"พีทบอกกับพนักงานที่ทำงานอยู่หน้าห้อง "มีอะไรคะ..บอส"สุดาถาม "ทุกคนคงพอจะรู้บ้างแล้วว่า..คุณนาเดียร์เป็นคนที่ผมรัก..แต่วันนี้ผมจะบอกว่า..ผ







