ตอนที่ 3

@ไนต์คลับ Y

ร่างอ้อนแอ้นในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำตัวสั้นก้าวเท้าเข้ามาด้านในโซน VIP ที่มีลักษณะเป็นชั้นลอยของคลับ เธอนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะเสียงเพลงในจังหวะบีทหนัก ๆ ดังกระหึ่มจนทำให้หัวใจพลอยเต้นแรงตามไปด้วย

“อะไรของแกยะ! เรียกรวมกะทันหันขนาดนี้ ปล้ำพี่เขาได้แล้วเหรอยะ”

เสียงแหลมแว้ดขึ้นทันทีที่มองเห็นเพื่อนสาวเดินตรงเข้ามาหา ก่อนจะหันไปส่งสายตาเรียกพนักงานให้ชงเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เอาใจเจ้ามือผู้ใจป้ำที่เอาคำว่า ‘คืนนี้ฉันเลี้ยง’ มาล่อทุกคนสักหน่อย

น้ำค้างเหยียดยิ้ม ไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านกับคำทักทายแกมกระแนะกระแหนของใบบัวเพื่อนสาวคนสนิทสักเท่าไหร่ เธอหย่อนสะโพกลงนั่งข้าง ๆ พลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัวเพื่อมองหาอีกคนไปด้วย

“ไอ้ต้นไม้บอกเดี๋ยวตามมา”

ใบบัวเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะโพล่งคำตอบให้อย่างรู้ใจ  น้ำค้างหลุดยิ้มขำเมื่อเห็นสายตามองแรงที่เพื่อนส่งมาอย่างคนรู้ทัน เธอจึงทำเพียงพยักหน้ารับส่ง ๆ แล้วยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ จะหึงจะหวงอะไรก็ดูด้วย นี่เพื่อนเองโว้ย เพื่อน!

"ตกลงเรียกมาทำไมยะ"

"เออน่าาาา คิดถึงไง"

"สตอ! พูดความจริงมา"

"คิกคิก แค่อยากล่อเสือออกจากถ้ำ"

"หาเรื่อง! นี่แกยังไม่ละความพยายามอีกเหรอ หลายปีแล้วนะ"

"ถ้ามันคุ้ม จะอีกกี่ปีฉันก็จะรอ!"

ใบบัวทำหน้าเหลือเชื่อ อยากจะพูดขัดให้เพื่อนทำใจไว้บ้าง แต่พอเห็นสีหน้ามุ่งมั่นของเพื่อนสาวก็ทำไม่ลง

เฮ้อ คงต้องปล่อยให้มันอยู่ในโลกมโนต่อไปอีกสักพัก ใบบัวได้แต่คิดในใจ

น้ำค้างถลึงตาใส่เพื่อนเพราะรู้ว่าหล่อนกำลังคิดอะไร จริงอยู่ว่าเธอแอบชอบเพื่อนสนิทของพี่ชายคนนี้มานานหลายปี และอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะคิดตรงกันเสียด้วย เพียงแต่ทำไมถึงไม่รับยอมสักที

"อ๊ะๆ ๆ อย่าไปเครียด นี่แก้วเจ้าค่ะ ดื่มไปให้เต็มที่ วันนี้มีคนพากลับแล้ว"

ใบบัวรีบยัดแก้วใส่มือเพื่อนแล้วคะยั้นคะยอให้ดื่มอย่างร่าเริง พยายามดึงให้บรรยากาศกลับมาสนุกครึกครื้นอีกครั้ง

หลังร่างกายได้รับแอลกอฮอล์เข้าไปไม่นาน พวงแก้มนวลของสองสาวก็แดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู เสียงหัวเราะใส ๆ ดังประสานกันเป็นระยะ ๆ ขณะรอผู้ร่วมวงอีกคน

“แก! ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ นั่งอยู่ตรงนี้อย่าไปซนที่ไหนนะยะ”

“ค่าคุณแม่ ไม่ต้องห่วงนะ ไม่ไปไหนหรอก”

น้ำค้างตอบด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ สบสายตาไม่ไว้ใจของเพื่อนสาวแล้วรีบโบกไม้โบกมือไล่ เธอจะไปซนที่ไหนได้ในเมื่อวันนี้เธอต้องรอใครบางคนมาหาที่นี่เสียก่อน

ใบบัวยกมือขึ้นชี้ที่นั่งเป็นการสั่งอีกครั้งโดยไร้เสียง รอจนเพื่อนสาวพยักหน้าตอบรับ จึงค่อยหมุนตัวแล้วเดินโซเซไปยังห้องน้ำหญิงที่อยู่ด้านหลัง

น้ำค้างส่ายหน้ายิ้ม ๆ เข้าใจในความห่วงใยของเพื่อนดี เพราะปกติเพื่อนจะไม่ยอมทิ้งให้เธอนั่งคนเดียวสักเท่าไหร่ เพียงแต่วันนี้อีกคนดันมาช้ากว่าปกติเท่านั้นเอง

แววตาหยาดเยิ้มกวาดมองไปรอบกายแล้วก้มหัวเล็กน้อยแทนคำทักทาย เมื่อเหล่านักท่องราตรีผลัดกันชูแก้วให้เธออยู่เนือง ๆ

ดูเหมือนภายนอกของเธออาจจะดูยิ้มแย้ม ทว่าภายในใจกลับเริ่มร้อนรนและก่นด่าคนมาสายสารพัด

นัดกันสามทุ่ม แต่นี่ปาไปจะสี่ทุ่มแล้วก็ยังไม่โผล่หัว!

“กำลังด่าฉันในใจอยู่สินะ”

คำหยอกเย้ามาพร้อมสัมผัสหนัก ๆ ที่โอบรัดรอบคอ ก่อนที่เจ้าของท่อนแขนจะหย่อนสะโพกลงนั่งข้าง ๆ น้ำค้าง ใบหน้าแสดงอาการเหนื่อยหน่ายออกมาอย่างชัดเจนที่ต้องออกมาตามคำเชิญอย่างกะทันหัน

“ชักช้าว่ะ”

“แต่ก็มาไหม?”

“ค่ะ คุณชายไฮโซ ผู้มีงานกองเท่าภูเขา”

น้ำค้างกลอกตามองบนใส่เพื่อนชาย ซึ้งใจที่อีกฝ่ายยอมปลีกตัวมาหาอยู่หรอก แต่ก็ขอแซะให้หายคันปากสักหน่อย

ต้นไม้เค้นหัวเราะในลำคอ นึกหมั่นไส้ในความปากดีจึงกระชับวงแขนรัดคอเพื่อนสาวมากขึ้น ก่อนจะคลายออกเมื่อเจ้าหล่อนเริ่มกางเล็บสู้

น้ำค้างตวัดสายตาคาดโทษไปให้ แต่พอนึกถึงเหตุผลที่เรียกเพื่อนออกมาสีหน้าก็เปลี่ยนไป

มือเล็กเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายสตอรี่ เธอหมุนกล้องไปมาให้เห็นถึงบรรยากาศโดยรอบ ก่อนจะแพลนกล้องมาจบลงที่ใบหน้าของตัวเองซึ่งยังมีท่อนแขนที่โอบรัดเธอไม่ปล่อยอยู่

เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วน้ำค้างก็ปัดท่อนแขนของเพื่อนออก แววตาเป็นประกายอย่างนึกสนุกขณะมองแท่งสีเทากำลังวิ่งจนกระทั่งมันเต็มหลอด บ่งบอกว่าทุกอย่างได้ถูกอัปโหลดขึ้นบนโลกโซเซียลเรียบร้อยแล้ว

“ทำไม มีอะไรดี ๆ หรือเปล่า”

ต้นไม้เอ่ยถามพร้อมกับชะโงกหน้าเข้าไปดูโทรศัพท์ในมือของเพื่อนสาวอย่างถือวิสาสะ หลังเห็นเจ้าหล่อนนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับหน้าจอมาสักพัก ซึ่งสิ่งที่ปรากฏก็คือคลิปวิดีโอสั้น ๆ ที่เพิ่งถ่ายเล่นกันไปเมื่อครู่

“เปล๊าาา หึหึ”

“ยิ้มแบบนี้อีกละ แม่งงงง ยัยใจคด!”