LOGIN"คุณดื่มเยอะไปแล้วนะคะคุณชาลล์" ฉัตรก็พูดกับชายตรงหน้าด้วยความเป็นห่วง เมื่อเขากระดกน้ำสีอำพันลงคออย่างกับน้ำเปล่า "คุณหงส์เขาไม่เคยคิดอะไรกับผมเลยจริง ๆ ใช่ไหม อึก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ "คุณชาลล์ใจเย็น ๆ นะคะ กลับเลยดีไหมคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว" ฉัตรพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับเห็นใจเขามาก "คุณเป็นผู้ช่วย คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณหงส์กำลังคบใครอยู่ แล้วคนนั้นดีกว่าผมหรือเปล่า" คนเมาอย่างเขาก็เริ่มพูดเสียงดัง "เอ่อ... ฉัตรไม่ทราบหรอกค่ะ" ถึงแม้ลึก ๆ จะรู้อะไรมาบ้าง แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องของเธอที่จะแพร่งพรายออกไป "แล้วทำไมถึงไม่รู้ ฮะ คุณเป็นผู้ช่วยประสาอะไร" อยู่ดี ๆ ชายหนุ่มผู้วางตัวดี ก็โผงผางถ้อยคำที่ไม่น่ารักออกมา พร้อมกับยกแก้วคริสตัลน้ำสีอำพันมากระดกลงคอจนหมดแก้ว เพื่อเพิ่มดีกรีในเลือดให้มากขึ้น "ถ้าคุณชาลล์ยังพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้อยู่ ฉัตรขอตัวกลับก่อนนะคะ" แล้วเธอก็ลุกขึ้นด้วยความรู้สึกไม่ดี "คุณจะไปหนาย" เขาก็ลุกขึ้นมาจับแขนเธอไว้ "ปล่อยฉัตรนะคะ คุณเมามากแล้ว ฉัตรว่าคุณควรกลับไปพักผ่อน" จากนั้นลูกน้องของเขาก็พยุงเขาไปที่รถ เพราะตอนนี้เขาเริ่มเมามากแล้ว ทั้งยังมีพฤต
"คุณกลืนเหรอ" เขาถามทันทีเมื่อเห็นเธอกลืนน้ำขาวขุ่นของเขาลงคอไป "ขนาดนายยังกินน้ำฉันเลย" เธอก็ตอบไปแบบไม่ได้คิดอะไร "ที่รัก ฟอดดดดดด" "ใครที่รักนาย" เธอก็ทำท่าทีงอนและหันไปทางอื่น "แล้วใครล่ะครับที่ผมเลียให้จนเสร็จ แล้วก็อมให้ผมจนแตกเหมือนกัน" "ทะลึ่ง ฉันจะนอนแล้ว" "จะนอนจริง ๆ เหรอ" "จริง...ว้ายยย" เขาจับเธอพลิกตัวโดยที่เธอยังไม่ทันตั้งตัว จากนั้นก็ขึ้นคร่อมเธอ พร้อมกับจับมือเธอขึ้นไว้ที่บนหัวเตียง "แต่ผมยังไม่ทันได้เข้าไปในตัวคุณเลยนะ ขอสักน้ำ 2 น้ำแล้วค่อยนอน สัญญาว่าจะทำให้ถึงสวรรค์หลาย ๆ ชั้น" เขาก็พูดพร้อมกับกอดกระชับเธอ "นายจะทำอะไร" "แล้วคุณชอบแบบไหนล่ะ" เขาพูดพร้อมกับยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มือหนาของเขาก็เลื่อนมือไปเปิดลิ้นชักและหยิบกุญแจมือออกมา จากนั้นก็ล็อกมือเธอไว้กับหัวเตียง เธอเบิกตากว้างกับการกระทำของเขา "นะ...นาย" และเขาก็หยิบดิลโด้ขนาดใหญ่พร้อมกับเจลหล่อลื่นออกมาจากลิ้นชักชั้นล่างสุด ซึ่งก็ไม่ใช่ของใครที่ไหน เป็นของเธอที่เขาเห็นตั้งแต่เขามาที่นี่วันแรก แล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ที่เธอชอบใช้ของเล่นพวกนี้ แต่นี่ก็กระตุ้นอารมณ์ของเขาไม่น้อย "นะ...นาย นั่นมัน..."
ณ โรงแรม ชายหนุ่มลากหญิงสาวเข้ามาภายในห้อง ซึ่งเธอก็ประท้วงขัดขืนตลอดทาง "นี่นายจะปล่อยฉันได้หรือยัง" เธอสะบัดมือเขาออก "คุณท้าทายผมนะวันนี้" เขาพูดแบบไม่สบอารมณ์ "ฉันไม่..." เธอพูดยังไม่ทันจบประโยค คนตัวโตก็ประกบปากจูบปากคนตัวบาง จนเธอดิ้นทุรนทุรายทุบตีเขาสารพัด พร้อมกับออกแรงผลักเขาออก แต่ไม่เป็นผลเพราะเขาตัวใหญ่กว่าเธอมาก แต่มือของเธอยังบ่ายเบี่ยง ทุบตีเขาไปบ้าง คราวนี้เขาเจ็บและแสบจนหน้าแดงไปหมด แต่กลับทำสีหน้าไม่สะทกอะไร มือของเขาสอดเข้าไปกับมือเธอทั้ง 2 ข้าง แล้วยกขึ้นสูง จนเธอไม่มีช่องทางขัดขืนหรือทำร้ายเขาได้ แล้วคนตัวบางอย่างเธอก็ต้านทานเขาไม่ไหวเช่นกัน "อือออ" แล้วเธอก็นิ่งไป "คุณดื้อกับผมนะรู้ตัวไหม แล้วตอนนี้ผมก็ไม่อยากทำรุนแรงกับคุณมากไปกว่านี้" เมื่อถอนริมฝีปากออกจากริมฝีปากบางเธอ เธอก็จ้องหน้าเขาแล้วพูดขึ้น "นายทำบ้าอะไรรู้ตัวไหม" เป็นเธอที่ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ผม...ผมขอโทษ ผมแค่โมโห" เมื่อเห็นว่าสีหน้าของเธอเริ่มจะไม่ดี เขาก็รู้สึกผิดในใจขึ้นมาทันที "โมโห แล้วนายบังคับขืนใจฉันแบบนี้เหรอ" สายตาอ่อนแอของเธอก็ผุดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ซึมออกมา "หงส์ ผ
ชรัชกับฉัตรก็ออกมากินข้าวด้วยกันอยู่โซนข้างนอก แล้วเขาก็ให้เธอเป็นคนสั่งอาหารตามที่เธอชอบ ส่วนเขาร้อนรนคิดถึงแต่คนที่อยู่โซน VIP "ผัดผักที่นี่อร่อยนะคะพี่เฟิส" "มาบ่อยเหรอ" "ก็ค่ะ ปกติแล้วคุณหงส์กับคุณชาลล์จะมาดินเนอร์ที่ร้านนี้กันเป็นประจำ ฉัตรก็จะออกมากินข้าวรออยู่ตรงนี้" "อ๋อ เป็นแบบนี้ประจำสินะ" ชายหนุ่มได้แต่คิดพร้อมกับข่มอารมณ์ไว้ "ใช่ค่ะ แต่ดีที่มีพี่เฟิส ไม่งั้นฉัตรก็นั่งกินคนเดียวเหงา ๆ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ แต่ก็ยังยิ้มออกมา "แล้วทำไมกินคนเดียว แล้วพี่พจน์..." "อ๋อ พี่พจน์เขาไม่กินหรอกค่ะ เมื่อแยกออกมาก็จะไปรอที่อื่น คุณหงส์ออกมานู่นแหละถึงมาแล้วก็กลับ" "อ๋อ" ไอ้หมอนี่ก็ติสต์ใช้ได้เหมือนกันแฮะ "พี่เฟิสลองกินกุ้งทอดกระเทียมสิคะ อร่อยมากเลยนะ" ฉัตรพูดพร้อมกับตักกุ้งทอดกระเทียมใส่จานให้ เขามองหน้าเธอแล้วยิ้มให้น้อย ๆ ในตอนนั้น หงส์หยกเดินออกมาเข้าห้องน้ำพอดี และเธอก็มองคนทั้งคู่ที่นั่งกินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเธอพอดี เธอจึงรีบเดินออกไปเข้าห้องน้ำโดยไม่หันมองเขาอีก "นายนี่เสน่ห์แรงจริง ๆ" เธอพึมพำกับตัวเองหน้ากระจกด้วยความไม่พอใจอี
ณ บริษัท HY Gold Inter Group ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำสนิททั้งตัวดูภูมิฐาน ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาทันทีที่เขาเดินเข้ามาในบริษัท วันนี้เป็นวันที่ 2 ของการมาทำงานที่นี่ ความจริงเขาก็นอนกับเธอที่โรงแรม แต่พอตอนมาทำงานก็ต้องแยกกันมา เพราะไม่ได้อยากให้ใครรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเรามากเกินไป ถึงแม้ว่าเขาจะมีรถ แต่เขาก็ไม่ได้ใช้แล้ว เพราะเธอบอกเขาให้เอารถไปคืนคนที่ให้มา และเธอจะซื้อให้ใหม่ แต่เขาก็พยายามปฏิเสธว่าไม่เอาเด็ดขาด และทางออกเดียวของเขาในตอนนี้คือ นั่งแท็กซี่มาทำงาน แล้ววันนี้ก็ออกมาก่อนเธอด้วย "อ้าว พี่เฟิส สวัสดีค่ะ" เสียงสดใสของฉัตรก็ทักทายทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามา "ครับ มาเช้าจังเลยนะ" เขาก็ทักทายไปตามมารยาท "ค่ะ พอดีวันนี้คุณหงส์ให้พี่แก้วมาเรียนรู้งานเลขาฯ ฉัตรต้องมาเตรียมเอกสารน่ะค่ะ วันนี้ตอนเย็นคุณหงส์มีคุยงาน พร้อมกับดินเนอร์" "ดินเนอร์?" แล้วไปคุยงานทำไมต้องดินเนอร์ สีหน้าไม่พอใจก็เริ่มผุดออกมา ไม่พอใจตั้งแต่เห็นในเอกสารแผ่นนั้นแล้ว "ค่ะ ดินเนอร์กับคุณชาลล์ คู่ค้าธุรกิจกับคุณหงส์ คุณชาลล์พึ่งบินมาจากอิตาลีเมื่อ 3 วันก่อน" "เอ่อ แล้วทำไมต้
"มองอะไร" เสียงเยือกเย็นถามคนตรงหน้าด้วยท่าทางที่หงุดหงิดกว่าเดิม "เปล่า" เขาตอบเสียงเรียบ "บนจอเป็นข้อมูลทั้งหมดของคุณหงส์ นายต้องจำให้ได้ทุกรายละเอียด ห้ามขาดตกบกพร่องแม้แต่เรื่องเดียว" พจน์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "อ่า ครับ" Rrr Rrr Rrr "ครับคุณหงส์, ครับ" เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จพจน์ก็เดินออกจากห้องไป ชรัชก็ได้แต่มองตาม เขาเริ่มรู้สึกอะไรได้หลาย ๆ อย่าง ไอ้หมอนี่มันมีพิรุธอย่างเห็นได้ชัด แล้วคนอย่างเธอจะมองไม่ออกจริง ๆ เหรอ ขนาดเขาพึ่งมาได้วันเดียว เขายังรับรู้ได้ถึงอะไรที่ไม่ชอบมาพากล คิดได้ดังนั้น เขาก็ต่อสายหาเพื่อนเขาทันที "กูส่งรูปของคน 2 คนให้มึง ช่วยให้คนของมึงสืบให้กูด้วย กูต้องการข้อมูลของ 2 คนนี้ให้เร็วที่สุด" (เมฆ : เหี้ยยย ผู้หญิงคนนี้...) "เออ ก็คนที่ถูกจับไปสน. มึงนั่นแหละ" (เมฆ : แล้วมึงไปรู้จักได้ยังไง) "เออ เดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง" (เมฆ : แล้วไอ้ผู้ชายคนนี้เกี่ยวอะไร) "เออ มึงสืบทุกอย่างมาให้กูอย่างละเอียด" (เมฆ : ไอ้เหี้ยแล้วงานกูก็ตั้งเยอะตั้งแยะ แล้วกูยังต้อง...) "ถ้าไอ้ห่านี่เป็นคนไม่ดี แล้วกูจัดการเปิดโปงทุกอย่างมันได้ กูให้รถคันนึ่งมึงมาเลือกเอาเลย" (