บทที่ 6

ไม่สวยแต่ก็มีคนเคยมาจีบค่ะคุณหมอ

         “แต่เท่าที่จำได้ก็มีคนแถวนี้เคยจูบฉัน” ฉันเชิดหน้าขึ้นอีกนิด ให้มองหน้าเขาถนัด ๆ

         “เหรอ...ทำไมผมจำไม่ได้นะหรือว่าผมเมา แต่ดูแล้วคุณน่าจะไม่เมานะ ถึงได้จำได้ดี” สกิลปากของเขาทำฉันต้องเม้มปากแน่นเพราะความโกรธ

         “ฉันแค่เป็นคนฉลาดความจำดี”

         “อ๋อ แต่ผมลืมไปแล้วสิ ว่าปากไม่ได้รูปแต่ฟันสวย ๆ แบบนี้ รสชาติเป็นยังไงนะ”

         มือหนานั่นไล้บนกลีบปากล่างฉันอย่างจงใจ คงเพราะตรงนี้คือห้องน้ำส่วนของตัวบ้าน ซึ่งมีเพียงแค่ฉัน เขาและเหนือที่อยู่ในห้องน้ำ

         “อื้อ!” ริมฝีปากฉันที่กำลังจะขยับด่าไอ้คนนิสัยไม่ดี แต่ไม่ทันได้เอ่ยออกมาสักคำ คนนิสัยไม่ดีก็ปิดปากฉันด้วยปากของเขา ลมหายใจของฉันกำลังโดนเขาช่วงชิง

         ฝ่ามือหนาบีบเคล้นข้างลำตัว เขาดันหลังฉันแนบชิดกับกำแพงหินอ่อนข้างห้องน้ำ ขาของเขาข้างหนึ่งแทรกกลางระหว่างเรียวขาฉัน

         โชคร้ายที่ชุดเพื่อนเจ้าสาวไม่เอื้ออำนวยให้ฉันยกเข่าขึ้นกระแทกกล่องดวงใจเขาได้เหมือนครั้งนั้น ทั้งสไบที่ห่ม ทำให้ไหล่อีกข้างที่เปลือยเปล่ากำลังโดนมือร้ายบีบนวด

         “ป้ากล้วยครับ”

“ป้ากล้วยครับ” เป็นเสียงเหนืออีกครั้งที่หยุดทุกอย่าง มือฉันสั่นเพราะความโกรธ น้ำตารื้นเพราะความเจ็บใจ อยากจะตบไอ้คนบ้ากามตรงหน้าและกระทืบซ้ำอีกหลาย ๆ ครั้ง แต่ที่ทำไม่ได้เพราะหลานรักยืนอยู่ตรงหน้า  

         “ครับ...เหนือ” เป็นเขาที่มีสติกว่าฉันผละไปหาหลาน ฉันยืนพิงกำแพงด้วยหัวใจเต้นแรง

         “คุณ ผมใส่ชุดให้เหนือไม่เป็น” ฉันมองค้อนคนที่เพิ่งจูบตัวเองไปก่อนหน้านี้ ทั้งยังมาทำหน้าตาละห้อยเพราะใส่ชุดไทยให้เด็กไม่เป็นเนี่ยนะ แล้วยังจะเสนอตัวเข้าห้องน้ำไปกับหลานอีก

         ฉันเดินเข้าห้องน้ำและแต่งตัวให้เหนือ โดยที่เขายืนมองอยู่ไม่ห่าง

         เพียงไม่นาน เราทั้งสามคนก็เดินออกมาจากห้องน้ำ

         “ป้ากล้วยเป็นไรครับ ไม่สบายเหรอ” เหนือที่จับมือฉันไว้แน่นคงเห็นว่ามันเย็นและเหงื่อที่เต็มกรอบหน้าฉัน

         “เอ่อ...เปล่าครับ”

         “ให้อาไธม์ตรวจก็ได้นะครับ อาไธม์เป็นหมอ” ก็อาของเหนือนั่นแหละทำป้าเป็นอย่างนี้ ฉันได้แต่ตวัดสายตาค้อนคนที่หัวเราะในลำคอ

         “อาไธม์ตรวจป้ากล้วยหน่อย” เหนือเขย่ามือเขาเหมือนต้องการให้เขามาตรวจฉันให้ได้อย่างนั้นแหละ

         “ไหนดูสิ ป้ากล้วยของเหนือเป็นอะไรนะ” เขาขยับเข้ามาใกล้ฉันอีกนิด สายตาแพรวพราวทั้งยังยิ้มมุมปากเหมือนรู้ว่าฉันกำลังใจสั่น

         “พ่อบอกว่าอาไธม์เก่งครับ เป็นหมอเหมือนพ่อเหนือ ป้ากล้วยหายแน่นอน ไม่ต้องกลัวนะครับ” เหนือยังส่งกำลังใจมาให้ฉันไม่หยุดด้วยคำพูดและมือที่กระชับมือฉันแน่น

         “ไม่เป็นไรครับ ป้าไม่เป็นไร” อยากจะตะกุยหน้าใครบางคนที่นิสัยไม่ดี รู้ว่าฉันกำลังตกใจกลัว เขาก็ยังแกล้งอีก

         “ป้ากล้วยไม่ได้เป็นอะไรครับเหนือ ป้ากล้วยแค่ตื่นเต้นนิดหน่อยเท่านั้นครับ” เขาหัวเราะเบาก่อนจะอธิบายให้เหนือเข้าใจ

         เราสองคนสบตากันอีกครั้ง ฉันเม้มปากกลั้นขำ ช่างเขาสิ หน้าเขาไม่ใช่หน้าฉัน  ปล่อยผ่านอีกล้วย! ไม่ต้องไปสนใจ คนที่จะต้องอายคือเขา ไม่ใช่ฉันสักหน่อย

         สมน้ำหน้า คนนิสัยไม่ดี

         “คุณเป็นอะไร” คราวนี้คนถามไม่ใช่เหนือ แต่เป็นอาไธม์เสียเอง

         “คุณหมอ” แต่สุดท้ายฉันก็จำต้องบอก มันขำจนปล่อยไม่ได้จริง‍‍ ๆ‍

เขาเลิกคิ้วคล้ายถามว่าฉันมีอะไร

         “ปากคุณเลอะลิปสติก” ฉันกระซิบเสียงเบา กลัวว่าเหนือจะได้ยิน ดูเหมือนเขาเองจะรู้ตัวแล้ว จากนั้นเขาก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดริมฝีปาก แต่สายตาร้ายยังส่งมาให้ฉันไม่หยุด

         “ปากคุณก็เลอะ” เขาว่าทั้งยังเอื้อมมือมาเช็ดให้ฉัน

         “ขอบคุณ” จะขอบคุณเขาทำไมก่อนอีกล้วย! ฉันกลุ้มใจกับตัวเอง

         “วันหลังผมจะระวัง” เดี๋ยวนะ! หมายความว่าไง ก่อนที่เราสองคนจะได้พูดกันต่อ เด็กชายตัวเล็กก็วิ่งไปหาเจ้าบ่าวเจ้าสาวทันที ฉันมองภาพเพื่อนรักนั่งรอรดน้ำสังข์คู่กับหมอธาร์แล้วก็อดยิ้มไม่ได้

         สายน้ำเพื่อนฉันควรได้รับสิ่งนี้ ความสุขและคู่ชีวิตที่ดี งานแต่งงานเสร็จสิ้นในช่วงบ่ายของวัน ฉันตั้งใจว่าจะกลับห้องทันทีเพราะเหนื่อยตั้งแต่เช้า แต่เดินออกมายังไม่ทันถึงรถก็ได้ยินเสียงใครบางคนขึ้นเสียก่อน

         “เรื่องค่าเสียหายผมไม่ได้พูดเล่น” เป็นเขาอีกนั่นแหละ ไม่พูดเล่นแล้วยังไง สิบล้านใครจะมีให้

         “ฉันขอโทษ ฉันไม่มีเงินให้คุณหรอกค่ะ เงินตั้งสิบล้าน ให้ฉันทำงานชดใช้ให้ไหมคะ ฉันทำงานที่คลินิกคุณก็ได้” ถ้าเป็นเมื่อก่อน ฉันคงเสนอเงื่อนไขผ่อนจ่าย แต่ตอนนี้ฉันเป็นมนุษย์ตกงาน

         “คุณตกงานเหรอ” เป็นคำถามที่ได้ยินแล้วสุดแสนจะปวดใจ

         “เขาเรียก ‘ว่างงาน’ ค่ะ” คำพูดสวยหรูที่ประดิษฐ์แล้วถูกส่งออกไป