บทที่ 6

"อวี๋เสวี่ยเอ๋อร์จ่ายพวกแกไปเท่าไหร่ ฉันจะให้เป็นสองเท่า!"

"ถุย! นังแพศยา! วันนี้กูไม่อยากได้เงินเพิ่มหรอก แค่อยากกินของดีๆ ซักครั้ง!"

ชายผมเหลืองที่เป็นหัวโจกกระชากเสื้อของเผยฮวนและฉีกมันอย่างแรง

คอเสื้อของเผยฮวนถูกฉีกจนขาด มือของชายคนนั้นเลื่อนไปที่ลำคอของเธอ

ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความหวาดกลัว ความสิ้นหวังถาโถมเข้ามา

ในขณะที่กางเกงของเธอเกือบจะถูกถอด เผยฮวนรีบคว้าขวดเหล้าบนโต๊ะแล้วฟาดไปที่ชายผมเหลืองทันที!

แพล้ง!

ชายผมเหลืองหัวแตก ส่วนอีกห้าคนก็ชะงักไป ก่อนจะกำหมัดต่อยเผยฮวน

"นังแพศยา! วันนี้กูจะเอามึงให้ตาย!"

เผยฮวนถูกต่อยจนต้องขดตัวอยู่กับพื้น

ด้วยความอยากมีชีวิตรอดครั้งสุดท้าย เธอลุกขึ้นอีกครั้ง หยิบขวดเหล้าข้างตัวฟาดใส่พวกเขา

ทั้งหกคนหลบและถอยออกไป เผยฮวนฉวยโอกาสนี้รีบวิ่งหนีออกไปทันที

ทั้งหกคนเห็นดังนั้นก็ไม่กล้าไล่ตาม

เผยฮวนเปิดประตูห้องส่วนตัวที่เซวียโจวจองไว้

เธอกวาดตามองไปรอบๆ ก่อนที่สายตาจะหยุดอยู่ที่อวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ซึ่งนั่งอยู่มุมห้อง แล้วเดินตรงไปหาเธอ

เมื่ออวี๋เสวี่ยเอ๋อร์เห็นเผยฮวนในสภาพใบหน้าบวมช้ำ เสื้อผ้าขาดวิ่น

เธอก็แสดงอาการหวาดหวั่นผ่านสายตา และร้องตะโกนเสียงดัง

"เซวียโจว!"

เผยฮวนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ จากนั้นยกเท้าถีบเข้าไปที่ท้องของอวี๋เสวี่ยเอ๋อร์

อวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ล้มลงกับพื้น ร้องตะโกนอย่างเจ็บปวดเรียกให้เซวียโจวมาช่วย

เผยฮวนยกเท้าขึ้นอีกครั้ง ถีบเข้าที่ท้องของอวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ซ้ำอีกครั้ง

"ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าถ้าเธอกล้าทำอะไรฉัน ฉันจะจัดการลูกในท้องเธอให้แท้งไปซะ!"

"ฉัน...ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร!"

อวี๋เสวี่ยเอ๋อร์กลัวจนตัวสั่น งอตัวลงกับพื้น พร้อมกุมท้องอย่างเจ็บปวด

คนรอบข้างที่เห็นเหตุการณ์ต่างเงียบสนิทและหันมามอง

เซวียโจวรีบวิ่งเข้ามา ช่วยพยุงอวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ขึ้นมาและปกป้องเธอไว้ข้างหลัง

แล้วทันใดนั้น เขาก็เตะเข้าที่ท้องของเผยฮวนด้วยความโกรธ

"คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? คุณกล้าถีบเธอทั้งที่เธอท้องอยู่ได้ยังไง?"

"เผยฮวน คุณมันชั่วร้ายจริงๆ!"

เผยฮวนล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง

เธอเพิ่งผ่านการทำแท้งมา ใบหน้าซีดเผือดจากความเจ็บปวด เงยหน้าขึ้นมองเขา

"ฉันชั่วร้ายเหรอ? แล้วทำไมคุณไม่ถามก่อนล่ะว่าเธอทำอะไรกับฉันไว้บ้าง?"

อวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ก้มหน้าหลบสายตา พยายามหาข้อแก้ตัว

เซวียโจวพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"พอแล้ว! ผมไม่จำเป็นต้องถามเลย!"

"ผู้หญิงที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมายแบบคุณ ถึงขนาดยอมขายตัวเพื่อธุรกิจได้ แล้วจะมีอะไรที่คุณไม่กล้าทำอีก?"

คำพูดนี้เหมือนสายฟ้าฟาดลงข้างหูของเผยฮวน

เมื่อกี้เซวียโจวพูดว่าเธอทำทุกอย่างได้เพื่อบรรลุเป้าหมายงั้นเหรอ?

บอกว่าเธอยอมขายตัวเพื่อธุรกิจอย่างนั้นเหรอ?

เขารู้อยู่แก่ใจว่า ครั้งหนึ่งเธอเคยช่วยเขาหาลูกค้า ถึงขั้นต้องไปดื่มเป็นเพื่อน และเกือบถูกเจ้าของบริษัทที่ไม่หวังดีวางยาเพื่อจะล่วงเกินเธอ

ตอนนั้นเซวียโจวไปถึงทันเวลา

เจ้าของบริษัทคนนั้นเสียหน้าจนโวยวาย กล่าวหาว่าเธอทำทุกอย่างเพื่อธุรกิจ แม้กระทั่งขายตัว ตอนนั้นเซวียโจวยังออกหน้าปกป้องเธอ

แต่ตอนนี้ เขากลับเอาคำพูดนั้นมาทำร้ายเธอเสียเอง

เผยฮวนอยากจะพูดอะไร แต่เซวียโจวกลับรีบอุ้มอวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ด้วยความร้อนรน แล้วพาเธอไปโรงพยาบาล

ทุกคนในห้องต่างแยกย้ายออกไปกันอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงเผยฮวนที่นั่งอยู่ในห้องคนเดียว

เธอมองตัวเองในกระจก

คอเสื้อของเธอถูกฉีกขาด เครื่องสำอางก็เปรอะเปื้อน บนใบหน้าและมือมีแต่รอยฟกช้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง

ถ้าเซวียโจวหันมามองเธอสักนิด เขาก็จะเห็นว่าเธอเกือบถูกทำร้าย

แต่ในใจของเขามีแต่อวี๋เสวี่ยเอ๋อร์

เผยฮวนใช้เวลานั่งอยู่นานมาก ก่อนจะลุกขึ้นแล้วตั้งใจจะกลับบ้าน

แต่เดินไปได้เพียงสองก้าว เลือดก็ไหลออกมาจากหว่างขาของเธอ

สองวันเต็มที่เซวียโจวไม่กลับบ้าน

ก่อนจะถึงวันเดินทางออกนอกประเทศเพียงวันเดียว เซวียโจวกลับมาพร้อมกับอวี๋เสวี่ยเอ๋อร์

ใบหน้าของอวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ซีดเซียว ดูเหมือนคนที่บาดเจ็บหนัก

แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่าทั้งหมดเป็นเพียงเครื่องสำอางที่แต่งแต้มขึ้นมา

เซวียโจวมองเผยฮวนที่นั่งอยู่บนโซฟา พร้อมกล่าวตำหนิว่า

"เธอควรจะดีใจนะที่เด็กปลอดภัย ถ้าไม่อย่างนั้น เราคงต้องหย่ากันแน่ๆ"

"เสวี่ยเอ๋อร์ใจดีมาก เธอบอกว่าเธอยกโทษให้คุณแล้ว แต่ผมก็สัญญากับเธอไว้ว่า หลังจากออกนอกประเทศ คุณจะอยู่บ้านหลังเล็ก ส่วนผมกับเสวี่ยเอ๋อร์จะอยู่บ้านหลังใหญ่แทน"

เผยฮวนยังดูทีวีอย่างสงบนิ่ง ก่อนจะหันไปมองเซวียโจว

"ถ้าวันหนึ่งคุณพบว่าคนที่คุณรักเป็นคนโกหก คุณจะยังรักเธออยู่ไหม?"

เซวียโจวขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเผยฮวนถามคำถามแบบนี้ขึ้นมาทำไม

"แน่นอนว่าไม่รักหรอก"

"แต่ผมจะไปรักคนที่โกหกได้ยังไง? เสวี่ยเอ๋อร์จิตใจดี ผมรักผู้หญิงแบบเธอเท่านั้น"

เผยฮวนก้มหน้าลง ปกปิดความรู้สึกเศร้าหมองในใจ

"เซวียโจว ความรู้สึกระหว่างเรามันเคยมีอยู่จริง แต่จากนี้คงไม่มีอีกแล้ว ฉันหวังว่าเช้าวันพรุ่งนี้ คุณจะช่วยเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของฉันนะ"

ช่วยเซ็นชื่อในใบหย่าให้เธอที

เซวียโจวมองเผยฮวนด้วยคิ้วขมวด

ทำไมเขารู้สึกเหมือนว่าเผยฮวนกำลังพูดบอกลาอยู่เลย?

ทั้งๆ ที่บ่ายนี้พวกเขาก็ยังต้องบินไปต่างประเทศด้วยกันอยู่เลย

"พอเถอะ ไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระแล้ว เก็บของแล้วไปสนามบินกันเถอะ"

สองชั่วโมงต่อมา ที่สนามบิน

เซวียโจวเดินเคียงข้างอวี๋เสวี่ยเอ๋อร์ ทั้งคู่ดูสนิทสนมเหมือนเป็นคู่สามีภรรยากัน

ส่วนเผยฮวนเดินตามหลังคนทั้งสองเพียงลำพัง

ตอนที่กำลังจะไปผ่านด่านตรวจ เผยฮวนเหลือบมองเซวียโจว

"คุณทั้งสองนั่งชั้นเฟิร์สคลาส ส่วนฉันนั่งชั้นประหยัด คุณไปที่ด่านตรวจของเฟิร์สคลาสแล้วไปพักรอที่เลานจ์เถอะ ฉันจะไปรอที่เกตขึ้นเครื่อง"

เซวียโจวขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

"จะประหยัดเงินเล็กน้อยทำไม? เราไม่ได้ขาดเงินแค่ไม่กี่พันนี่"

เผยฮวนไม่พูดอะไร เพียงแค่โบกมือลาเขา

ลาก่อน เซวียโจว

ชีวิตนี้ขอไม่ต้องพบเจอกันอีกแล้ว

เซวียโจวกำลังจะเสนอให้อัปเกรดชั้นที่นั่งให้เธอ แต่อวี๋เสวี่ยเอ๋อร์กลับดึงเขาไปก่อน

"รีบไปเถอะค่ะ ลูกในท้องหิวแล้ว เราไปด่านตรวจและหาอะไรในเลานจ์กินกันเถอะค่ะ"

หลังจากทั้งสองผ่านด่านตรวจไป เผยฮวนก็หันหลังเดินไปยังด่านตรวจเที่ยวบินในประเทศ

ไม่นาน เธอก็ขึ้นเครื่องบินกลับบ้านพ่อแม่

เช้าวันรุ่งขึ้น เครื่องบินที่เดินทางไปต่างประเทศก็ลงจอดในที่สุด

เมื่อเซวียโจวลงจากเครื่องบินแล้วไม่เห็นเผยฮวน เขาจึงลองโทรหา แต่ปลายสายกลับเป็นเสียงเย็นชาของระบบที่แจ้งว่าอีกฝ่ายปิดเครื่อง

"เป็นบ้าอะไรเนี่ย? มาทำตัวงี่เง่าอะไรตอนนี้ คงเป็นเพราะฉันตามใจเธอมากเกินไปสินะ!"

เมื่อหมดหนทาง เซวียโจวจึงต้องออกจากสนามบินไปก่อน

ไม่นาน ชายคนหนึ่งที่รออยู่ตรงจุดรับผู้โดยสารก็เห็นเซวียโจว เขาก้มมองภาพถ่ายของเซวียโจวในหน้าจอเพื่อยืนยันตัวตน

ชายคนนั้นเดินเข้ามาหาแล้วยื่นแฟ้มเอกสารให้

"ประธานเซวียครับ คุณเผยฝากให้คุณช่วยเซ็นชื่อในเอกสารนี้หน่อยครับ"

เมื่อเซวียโจวเปิดแฟ้มออกมา เห็นคำห้าคำบนเอกสารแล้วก็ขมวดคิ้วแน่นทันที

"ใบหย่า?"