เมียทอม (50%)

“เฮียครับ…เฮีย ร้านจะปิดแล้วครับ” นพเก้าเอ่ยบอกพร้อมสะกิดไหล่ของคนรู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี เพราะเขาเป็นน้องชายเจ้าของร้าน ซึ่งเป็นญาติห่างๆ ของปรเมศ

เสียงที่เหมือนลอยมาแต่ไกลทำให้ปรเมศได้สติอีกครั้ง   

“อือ…” พ่อหนุ่มพันธุ์ดิบขานรับกลั้วลำคอหนา คลายมือจากมือเรียวของธารธารา ก่อนจะทาบมือกับโต๊ะดันตัวเองให้ลุกขึ้นด้วยสภาพทุลักทุเล เซน้อยๆ จากนั้นก็หันไปมองหน้าไอ้หนุ่มสกินเฮด ลุคแบดบอย 

“ร้านปิดแล้วเหรอวะไอ้เก้า”  

“ใช่ครับ ผมว่าเฮียนอนที่นี่ดีกว่าไหมครับ” น้องชายเจ้าของร้านเอ่ยพลางรินน้ำเย็นๆ ส่งให้อีกฝ่ายเผื่อจะช่วยให้ตาสว่างและสร่างเมาขึ้นมาบ้าง 

“อือ…ก็ดีเหมือนกัน เมาขนาดนี้กูคงขับรถกลับไม่ไหว” หลังจากซัดน้ำเย็นเข้าไปปรเมศก็พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปเอ่ยเรียกคนที่ยังฟุบอยู่กับโต๊ะแบบไม่สนห่าอะไร    

“เฮ้ย! ไอ้น้ำ ลุกเร็วมึง” สรรพนามที่อีกฝ่ายใช้เรียกทำให้สาวห้าวหูผึ่งอีกครั้ง สติเริ่มบังเกิด ก่อนจะผงกหัวขึ้นมามองอีกฝ่าย แล้วเอ่ยเย้าด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม 

“ฮั่นแน่…มึงเรียกชื่อกูอีกแล้ว…ดีจัง”  

คนโดนล้อทำหน้าไม่ถูก รู้แต่ว่าซีกแก้มสากเหมือนมีไฟมาอังอย่างน่าบัดซบ

“ไม่ต้องมาทำตาหวาน ลุกเร็ว กูง่วงจะตายชัก” พ่อเจ้าประคุณกลบเกลื่อนความรู้สึกด้วยการปั้นหน้าเรียบสนิท แล้วเอ่ยออกคำสั่งเสียงแข็งๆ   

“อือ…กูลุกม่ายหวาย…” ธารธาราพยุงตัวทำท่าจะลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก ก่อนจะทรุดลงอย่างยอมจำนนกับอาการโลกหมุน พื้นใต้เท้าโคลงเคลงไปหมด  

“ลุกไม่ไหวก็ต้องลุก แข็งใจหน่อยเร็ว” ปรเมศเอ่ยเป็นเชิงกระตุ้นระคนเร่งเร้า ก่อนจะขยับเข้าไปดึงต้นแขนอีกฝ่ายเพื่อพยุงให้ร่างอ่อนปวกเปียกลุกขึ้น  

“อือ…ลุกก็ลุก” เธอเอ่ยรับคำงึมงำอย่างว่าง่ายหายพยศ แล้วทาบฝ่ามือลงกับพื้นโต๊ะตรงหน้าเพื่อดันให้ตัวเองลุกขึ้นยืนช่วยเขาอีกแรง

ท่าทางถ้อยทีถ้อยอาศัยของคนที่ต่างประกาศปาวๆ ว่าเกลียดกันทำให้น้องชายของเจ้าของร้านแอบอมยิ้ม เป็นบุญตาของเขาเหลือเกินที่ได้มาเห็นโม้เม้นต์ปรองดองอย่างน่าพิลึกเช่นนี้

“เฮียจะให้ผมเอาหมอน้ำไปส่งที่ห้องให้ไหมครับ” นพเก้าเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะอมยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายหันขวับมามองตาขวาง ลักษณะเหมือนหวงคุณหมอสาวไม่มีผิด   

“เดี๋ยวกูไปเอง ห้องไหน”

“เอ่อ…ให้หมอน้ำนอนห้องเดียวกับเฮียได้ไหมครับ พอดีว่าคืนนี้เพื่อนผมมาขอค้างด้วยสามคนห้องเลยเต็มหมด จะเหลือก็แต่ห้องที่เฮียเคยนอน หรือว่าจะให้ผมโทรไปตามเฮียภูมารับหมอน้ำดี เพราะรายนั้นบอกก่อนออกจากร้านว่าถ้าเฮียเอาหมอน้ำกลับไม่ไหวก็ให้โทรหาแก”  

“ไม่ต้องโทรไปกวนไอ้ภูหรอก ป่านนี้มันคงหลับปานตายแล้ว เดี๋ยวให้ไอ้น้ำมันนอนกับกูก็ได้”

“งั้นฝันดีนะครับ ผมขอตัวไปดูเด็กเก็บร้านก่อน”  

นพเก้ากล่าวทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น แล้วหมุนตัวจากไปด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ส่วนปรเมศก็จับแขนธารธารามาพาดบ่ากว้าง ก่อนจะพาอีกฝ่ายออกก้าวเดินอย่างทุลักทุเล กว่าจะมาถึงห้องได้ก็เล่นเอาหอบกันเลยทีเดียว

หลังจากวางคนที่เมาไม่ได้สติลงบนเตียง ปรเมศก็ไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำเพื่อเรียกความสดชื่น ครั้นเดินออกมาก็ต้องชะงักกับสายตาหวานหยาดเยิ้มของคนที่นั่งหัวฟูอยู่ปลายเตียงซึ่งพุ่งตรงมายังเขา และน้ำคำหวานหูชวนใจละลายที่เล็ดลอดออกมาจากปากสีแดงระเรื่อก็ทำให้เขาเกือบล้มหัวคะมำ     

“เมศจ๋า…น้ำร้อน”

“ร้อนก็ไปนั่งตากแอร์โน่น” เห็นท่าไม่ดีเขาก็ชี้มือไปยังข้างเตียงอีกฝั่งที่แอร์ลงเต็มๆ แต่อีกฝ่ายกลับทำหน้ายุ่ง ส่ายหัวน้อยๆ แล้วลงมือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง 

“เฮ้ย! กูบอกให้ไปนั่งตากแอร์ ไม่ใช่แก้ผ้าโว้ย!” ปรเมศร้องห้ามปรามเสียงหลง แล้วรีบหันซีกแก้มแดงก่ำไปอีกทางเมื่อเหลือบไปเห็นเนินอกขาวผ่องรำไร   

ยัยทอมบ้าเอ๊ย! เมาแล้วรั่ว แถมยังปล่อยเนื้อปล่อยตัวไม่กลัวผู้ชายอีก 

“น้ำจะถอด น้ำร้อน”

“โว้ย! ยัยทอมบ้านี่ ทำไมถึงดื้อแบบนี้วะ” ปรเมศหันมาคำรามอย่างหงุดหงิดงุ่นง่าน อยากจะทึ้งหัวตัวเองให้กับความดื้อด้านของอีกฝ่ายยิ่งนัก

“ถ้าน้ำดื้อเมศก็ลงโทษน้ำสิ” คนเมาจัดเอ่ยท้าพลางมองเขาตาเยิ้ม นี่ยัยทอมตัวดีจะรู้ไหมว่าที่เธอกำลังทำน่ะเขาเรียกว่าอ่อย และผู้ชายอย่างเขาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนซะด้วยสิ   

“ไม่โว้ย!” ปรเมศกระแทกเสียงใส่อย่างหัวเสีย ไม่รู้จะจัดการกับคนเมาขี้อ่อยยังไงดี ที่พอทำได้ในตอนนี้คือหายใจเข้าลึกๆ อย่างพยายามระงับอารมณ์    

“ชิ…ป๊อดว่ะ” ธารธาราย่นจมูกใส่ ขณะที่มือทั้งสองข้างยังสาละวนแกะกระดุมเสื้อผิดๆ ถูกๆ แต่ไม่นานเธอก็คลี่ยิ้มบางๆ ออกมาเมื่อกระดุมเม็ดที่สี่หลุดจากรังดุม 

จากนั้นก็ดึงแถบผ้ารัดหน้าอกออก ทำเอาคนถูกปรามาสว่าป๊อดซึ่งกำลังจะเล่นงานยัยทอมปากดีคืนบ้างถึงกับตัวแข็งทื่อ สองเต้าเขย่าโลกปรากฏแก่สายตา ก่อนที่เขาจะรีบเบือนหน้าหนี         

แม่งเอ๊ย! ทอมบ้าอะไรนมใหญ่น่าฟัดขนาดนั้นวะ ชิบหายไอ้เชี่ยเมศ! มึงว่านมยัยทอมนั่นน่าฟัดเหรอวะ บ้าไปแล้ว!

เขาสบถด่าตัวเองในใจด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่าน กายหนุ่มร้อนรุ่มเหมือนมีไฟสุม ลมหายใจเริ่มติดขัด ลำคอแห้งผากประหนึ่งกระหายจัด ปฏิกิริยาทางกายรุนแรงจนน่าตกใจเพียงได้เห็นหน้าอกอวบอิ่มของอีกฝ่ายแค่แวบเดียว มันรุนแรงจนเขาแทบควบคุมตัวเองไม่ได้     

นรก! นม…ทำให้อารมณ์เขาเตลิด จนนึกอยากจับทอมทำเมีย      

“กูไปอาบน้ำก่อนนะ” ธารธาราบอกพลางผุดลุกขึ้นยืนโงนเงน

“เออ…จะไปไหนก็รีบไป” ผู้ที่นั่งหันหลังให้คนเมากระแทกเสียงแข็งๆ ใส่ ทำเอาสาวเจ้าย่นจมูกด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะเดินเซซ้ายเซขวาจากไป  

เสียงปิดประตูห้องน้ำทำให้พ่อหนุ่มแบดบอยเลือดร้อนพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เพราะหากยัยทอมตัวดีอยู่นานกว่านี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะควบคุมความต้องการอันน่าบัดซบของตัวเองได้หรือไม่

เจ้าของร่างสูงสง่าล้มตัวลงนอน แล้วหลับตาข่มใจอยู่พักใหญ่ ครั้นสามารถควบคุมตัวเองได้แล้วเขาก็เอียงหน้าเพ่งมองไปยังห้องน้ำ คิ้วดกหนาได้รูปเหนือดวงตาเย็นชาอยู่เป็นนิจย่นเข้าหากันเมื่อเงี่ยหูฟังแล้วไม่ได้ยินเสียงน้ำไหล อาบน้ำประสาอะไรถึงเงียบผิดปกติ   

เอ๊ะ!...หรือว่ายัยนั่นเป็นอะไรหรือเปล่าวะ?

ครั้นคิดได้ดังนั้นเขาก็ดีดตัวลุกขึ้น แล้วเดินแกมวิ่งไปยังห้องน้ำ ก่อนจะยกมือขึ้นทุบประตูรัวๆ  

ปัง! ปัง! ปัง!

“เฮ้ย! ไอ้น้ำ! มึงนอนในห้องน้ำหรือไงวะ ทำไมถึงยังไม่ออกมาอีก” หลังจากทุบประตูอยู่หลายครั้งปรเมศก็ตะโกนถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน แต่ปรากฏว่าคนข้างในกลับไม่ตอบรับว่ากระไร และนั่นก็ทำให้เขาร้อนใจปนหัวเสีย ก่อนจะตะโกนถามออกไปอีกครา

“ไอ้น้ำ! มึงได้ยินกูเรียกไหม! ตอบหน่อยสิโว้ย!”

ชั่วอึดใจคนที่อยู่ด้านในก็เปิดประตูออก ส่งผลให้พ่อหนุ่มจอมเย็นชาลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทว่าในวินาทีที่ได้เห็นอีกฝ่ายเต็มตาเขาถึงกับอุทานลั่น

“เฮ้ย!”

นม! ทิ่มตาเขาจังๆ เอาแล้วไหมล่ะ เวรเอ๊ย!