LOGINหลังจากสบถในใจด้วยความหงุดหงิดงุ่นง่านที่ไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ดิบที่กำลังก่อตัวขึ้นมาแบบปัจจุบันทันด่วน ปรเมศก็ออกคำสั่งเสียงกระด้าง
“รีบอาบน้ำ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”
กล่าวจบเขาก็รีบหมุนตัวเดินจากไป ทว่ายังก้าวขาไม่ทันพ้นห้องน้ำก็ต้องตัวเกร็ง ลมหายใจสะดุดไปเสียดื้อๆ เมื่อมือนุ่มๆ ของคุณหมอสาวคว้าหมับเข้าที่ข้อมือใหญ่
“เดี๋ยวก่อนสิ”
“อะไรอีกล่ะ เรื่องมากจริงมึงนี่” พ่อหนุ่มพันธุ์ดิบสวนกลับห้วนๆ โดยไม่ยอมหันมามองหน้าอีกฝ่าย เพราะไม่มั่นใจว่าตัวเองจะสามารถควบคุมสายตาให้อยู่ที่ระดับใบหน้าของยัยทอมขี้อ่อยได้หรือไม่
“ปลดตะขอเสื้อในให้กูหน่อย”
ชิบหาย! เวรแล้วไหมล่ะ!
เขาสบถคำหยาบๆ ในใจ ก่อนจะกลอกตาขึ้นฟ้าอย่างหัวเสียชนิดไร้คำบรรยาย แล้วก็ต้องแทบสะดุ้งเฮือกกับวาจาที่หลุดออกมาจากปากคนเมา
“นะ…เมศจ๋า ปลดตะขอเสื้อในให้น้ำหน่อย น้ำปลดเองไม่ได้”
ถ้อยคำออดอ้อนหวานหูทำเอาคุณหมอแบดบอยถึงกับทำหน้าไม่ถูก ก่อนจะปฏิเสธเสียงดังจนเกือบเป็นตะโกน
“ไม่โว้ย!”
จากนั้นเขาก็สะบัดมือออกจากอุ้งมือน้อย แล้วตั้งท่าจะหนีไปจากสถานการณ์ชวนใจสะท้าน ทว่าอีกฝ่ายกลับผวาโถมตัวเข้าหา แล้วสอดแขนร้อยรัดเอวสอบเอาไว้ กระแสความร้อนแล่นปราดไปทั้งสรรพางค์เพียงแค่กายของทั้งคู่ได้เข้าแนบชิดกัน ลมหายใจของคนที่เคยมั่นใจว่าควบคุมความดิบของตัวเองได้เริ่มติดขัดอย่างน่าโมโห
“ปล่อยกู ก่อนที่มึงจะเสียใจไปตลอดชีวิต” ปรเมศสั่งเสียงดุดันติดจะสั่น จะให้เขาควบคุมตัวเองให้เป็นปกติได้ยังไงไหว ในเมื่ออีกฝ่ายกอดซะแน่นขนาดนี้ แถมยังเบียดหน้าอกนุ่มๆ เข้ามาซะเขาแทบอยากจะสั่งสอนคนไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวให้ดิ้นเร่าๆ และครางกระเส่าเป็นลูกหมา
“ทำไมกูต้องเสียใจ ในเมื่อมึงก็รู้ว่ากูคิดยังไงกับมึง”
“ไม่ว่ามึงจะคิดยังไงกับกู หยุดความคิดของมึงซะ กูขอย้ำอีกครั้งว่ากูไม่ชอบพวกผิดเพศ” ถึงแม้วาจาร้ายกาจที่เปล่งออกมาจากปากหยักจะดูไม่มั่นคงเหมือนอย่างที่แล้วมา แต่กระนั้นก็ยังทำให้คนฟังนึกน้อยใจ
“กูจะทำให้มึงชอบกูให้ได้” ธารธาราเอ่ยอย่างมาดมั่น ขณะจงใจบดเบียดหน้าอกอวบอิ่มเข้าหาอีกฝ่าย ทำเอาเขาสะดุ้งเฮือก หลุดสบถออกมาอีกครา
“เวรเอ๊ย! กูไม่มีวันชอบทอมอย่างมึง…ปล่อยกู!” ในตอนท้ายปรเมศโวยลั่นพร้อมทำท่าฮึดฮัดด้วยความโมโหระคนอึดอัดกับความรู้สึกบ้าๆ ที่กำลังถาโถมเข้ามาทลายกำแพงทิฐิอันเเรงกล้า
“ไม่ปล่อย”
นอกจากจะไม่ทำตามคำสั่งของพ่อคนเจ้าอารมณ์แล้ว แม่สาวขี้เมาหัวดื้อยังกอดเสียแน่นกว่าเดิม
“ทอมบัดซบเอ๊ย! กูบอกให้ปล่อยไงวะ” เขาคำรามลั่นด้วยความหัวเสียกับอาการดื้อด้าน ทว่าวินาทีถัดมาก็ต้องตัวแข็งทื่อเมื่ออีกฝ่ายทาบฝ่ามือลงตรงซีกแก้มทั้งสองข้าง แล้วเอ่ยท้าทายเสียงพร่า
“ดูสิ…ว่ากูมีอะไรที่ไม่เหมือนผู้หญิงบ้าง”
ขาดคำแม่เจ้าประคุณก็ถอยหลังออกมาสองก้าวเพื่อให้เขาได้ยลโฉมโนมเนื้อเต็มสองตา แถมยังมีหน้ามาแอ่นหน้าอกหน้าใจที่เขาเคยปรามาสว่าแบนราบโชว์หรา ครั้นเผลอไล่สายตาลงไปก็พบกับหน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกผาย ขาเรียวเสลาภายใต้กางเกงขาเดฟเข้ารูป
อา…ถ้าได้เอาไอ้ขาเรียวๆ นั่นมาเกี่ยวที่เอวตอนกระแทกแม่ตัวแสบเข้าใส่ผนังห้องน้ำแรงๆ เอาให้ครางอ้อนหวานๆ มันคงจะดีเป็นบ้า
ความคิดดิบๆ ทำเอาพ่อหนุ่มเลือดร้อนแทบคำรามลั่น หากแต่จำต้องกำหมัดกัดฟันระงับอารมณ์บ้าๆ ที่กำลังทำให้เขาแทบหูอื้อตาลาย แล้วเค้นเสียงลอดไรฟันออกมา
“สำหรับกู ยังไงมึงก็ไม่ใช่ผู้หญิงอยู่วันยังค่ำ”
“งั้นกูจะพิสูจน์ให้ดูว่ากูเป็นผู้หญิง”
ขาดคำธารธาราก็โถมกายเข้าประกบปากหยัก ทำเอาคนถูกจู่โจมตาโต ครั้นจะผละห่างยัยทอมจอมรั้นก็ดึงดันจะจูบ ลมหายใจของพ่อหนุ่มพันธุ์ดิบฮึดฮัด การหักห้ามใจใกล้จะหมดลงไปทุกที ก่อนที่เขาจะบดเคล้าอย่างลืมตัว เพียงได้สัมผัสกลีบปากนุ่มเขาก็เหมือนไร้การควบคุม เหมือนความต้องการที่ถูกเจ้าตัวซุกซ่อนอยู่ในส่วนลึกโดนปลดล็อก พ่อเจ้าประคุณบดขยี้เรียวปากสีกุหลาบอย่างดุดันระคนเร่าร้อนประหนึ่งหิวกระหายจัด จูบเอาๆ จนคนตัวเล็กสำลักลมหายใจ ร้องประท้วงอู้อี้ แล้วผลักอีกฝ่ายให้ถอยห่าง
“กูพิสูจน์แค่นี้แหละ ที่เหลือมึงไปคิดเอาเองว่ากูเป็นผู้หญิงหรือเปล่า” ธารธาราเอ่ยบอกหน้าตาย ทั้งที่สายตาแม่งโคตรเชิญชวน ยั่วยวน และท้าทายในที เรียกเสียงคำรามกระหึ่ม
“มายั่วให้อยากแล้วคิดจะหยุดกลางคันอย่างงั้นเหรอวะ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกโว้ย” ขาดคำปรเมศก็ทาบมือประคองแก้มนุ่ม แล้วกระแทกปากหยักลงมาอย่างหมดสิ้นความอดทน ในเมื่อกล้าเปิดเกมรุกแบบแม่สาวใจกล้ามาขนาดนี้แม่ตัวดีก็ต้องกล้ารับผิดชอบกับผลที่จะตามมา
“ฮื้อ…ปล่อยกู” คนที่โดนฤทธิ์จูบพายุบุแคมครางอู้อี้ประท้วง แต่คนเอาแต่ใจก็ยังตามประกบปากดูดเอาๆ ประหนึ่งไม่เคยจูบกับผู้หญิงหน้าไหนมาก่อน ทั้งที่เพลย์บอยอย่างเขาผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน
“อย่ามาห้าม อยากให้กูเอากูก็จะเอาอยู่นี่ไง”
เขาเค้นเสียงดุดันชิดปากอวบอิ่ม ก่อนจะบดเคล้ารุกเร้าอย่างย่ามใจ กระทั่งเธอสำลักลมหายใจและดิ้นขลุกขลักพ่อจอมตะกละถึงได้ปล่อยให้หายใจหายคอเอาอากาศเข้าปอด ทว่าไม่นานคนที่ยังไม่อิ่มก็กระชากเธอมาป้อนจูบอีกครา โดยไม่นำพาอาการดิ้นรนขัดขืนแต่อย่างใด
“กูไม่ได้อยากให้มึงเอาซักหน่อย” เจ้าของพวงแก้มแดงแจ๋เอ่ยปฏิเสธเสียงสะท้าน พลางเบนหน้าหนีจากปากร้อนๆ แต่คนเอาแต่ใจก็ยังตามติดไม่ลดละ
“ผู้ร้ายปากแข็ง” เสียงห้าวเจือกระเส่าคำรามชิดปากเจ่อ ก่อนจะดูดปากคนที่กำลังจะเถียงอย่างดูดดื่มเนิ่นนาน จนเธอแทบอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งลนไฟ
กระทั่งรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายจะขาดใจตายเพราะจูบร้อนแรงที่เขายัดเยียดให้แบบไม่ผ่อนปรนถึงยอมปล่อยให้ได้หายใจอีกครา สบโอกาสธารธาราก็ดันพ่อตัวโตออกห่าง แล้วถอยกรูดไปข้างหลัง
ทันใดนั้นคนเมาที่เสียการทรงตัวเพราะจูบเร่าร้อนก็เผลอวาดมือไปชนเข้ากับที่เปิดฝักบัว ส่งผลให้หยาดน้ำเหนือศีรษะโปรยปรายลงมาพร่างพรมร่างเย้ายวน
“อุ๊ย!”
เธออุทาน แต่เขากลับมองตาค้าง
สภาพแม่ตัวดีที่เปียกโชก ผมสั้นๆ ลีบติดหนังศีรษะแทนที่จะดูน่าเกลียดทว่ากลับส่งให้ใบหน้างดงามกระจ่างตาขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ ท่อนบนมีเพียงเสื้อในลูกไม้สีดำที่โอบอุ้มโนมเนื้ออวบอิ่มยั่วน้ำลายซึ่งกำลังขยับขึ้นลงตามอัตราการหายใจของเจ้าตัว ทำให้คุณหมอหนุ่มจอมเย็นชาหายใจแรงลึกปนหอบหนักๆ
แล้วพ่อหนุ่มนักรักก็แทบคำรามลั่น เมื่อแม่ตัวดีทำท่ากัดปากนิดๆ เพื่อกลบเกลื่อนความกระดากอายที่ต้องมาเปิดเผยเนื้อตัวต่อสายตาอีกฝ่าย ทว่าคนมองกลับไม่คิดอย่างนั้น เขาคิดว่ายัยตัวร้ายโคตรจะยั่ว โคตรจะเชิญชวน โคตรจะอ่อย และโคตรจะทำให้เขาร้อนเป็นไฟ
แม่ง! เซ็กซี่ชิบหาย ให้ตายห่าสิวะ!
วินาทีที่เธอยกมือขึ้นลูบน้ำออกจากใบหน้าเขาก็แทบหยุดหายใจ มิหนำซ้ำอีกฝ่ายยังมองเขาตาเยิ้มพร้อมตวัดลิ้นแดงๆ ออกมาเลียรอบริมฝีปากคล้ายประหม่า แต่เขาตีเจตนาว่าเธอกำลังยั่ว กำลังปั่นหัวให้เขาจับกดท่ามกลางสายน้ำเย็นฉ่ำ และในจังหวะที่แม่ตัวดีก้มลงปลดตะขอเสื้อในพร้อมครางอืออากลั้วลำคอระหงด้วยความขัดใจที่ทำไม่สำเร็จ เขาก็หายใจหอบแรง เรือนกายร้อนรุ่มประหนึ่งมีไฟสุม เสียงคำรามกระหึ่มกระเด็นออกมาจากลำคอแกร่งแบบหลุดหลง ความอดทนอดกลั้นของปรเมศหมดสิ้นลงในวินาทีนั้น
“ยั่วกันขนาดนี้ พ่อจะเอาให้ฟ้าเหลือง”
ร่างระหงของคุณแม่ยังสาวแถมยังห้าวเป้งเกินหญิงก้าวมาหยุดลงตรงหน้าคนที่กำลังกอดอกหลับตานิ่งๆ อยู่ตรงม้านั่งยาวในสวนสวยข้างลานลอดรถ คลี่ยิ้มบางๆ แล้วไล้แก้มสากอย่างอ่อนโยน หลุดหัวเราะคิกเมื่อคนที่เผลอหลับชักได้สติครางงึมงำในลำคอคล้ายขัดใจ ครั้นเธอจะละมือห่างเขากลับคว้าเอาไว้ แล้วจูบหนักๆ ลงบนหลังมือนุ่ม แต่แค่นั้นดูเหมือนยังไม่สาแก่ใจ เพราะพ่อเจ้าประคุณทำให้เธอหลุดอุทานหน้าตื่นด้วยการฉุดร่างอ้อนแอ้นลงไปนั่งแหมะบนตักแกร่ง แล้วร้อยรัดเอวคอดกิ่วด้วยวงแขนอุ่นอย่างไม่กริ่งเกรงว่าใครจะมาเห็น ฟอด!!!“คิดถึงจังเลยทูนหัว”หลังจากกดจมูกลงหอมแก้มนวลปลั่งของเมียรักฟอดใหญ่ ชายที่ใครต่อใครต่างขนานนามว่าผู้ทรงอิทธิพลแห่งน่านน้ำอันดามันก็เอ่ยอย่างอ้อนๆ“ปี่ก็คิดถึงคุณค่ะ แต่ปล่อยก่อนได้ไหมคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อายเขาตายเลย”เจ้าของใบหน้าร้อนจี๋ที่ไม่ได้พบหน้าสามีมาสามวันเต็มๆ เพราะเขาบินไปทำธุระด่วนที่ฮ่องกง กระซิบบอกเสียงหวาน แล้วละล่ำละลัก พลางขืนกายออกจากวงแขนล่ำด้วยท่าทีขัดเขิน “ฮื่อ…เห็นก็ช่างเขาสิจ๊ะ ก็ผมคิดถึงคุณนี่นา ลงจากเครื่องได้ก็ให้ไอ้ยุทธมาส่งหาคุณเลยนะ” นอกจากจะไม่ทำตามที่เธอต้องการ ค
ห้าปีผ่านไปชีวิตคู่ของจอมพลกับปิยฉัตรยังคงหวานชื่นไม่สร่างซา ถึงแม้เวลาจะล่วงเลยมาถึงห้าปี เขาไม่เคยรักเธอน้อยลง เช่นเดียวกับเธอที่ไม่เคยรักเขาน้อยลงเช่นกัน ความรักของทั้งคู่ยังคงหวานฉ่ำอย่างไม่น่าเชื่อ แถมใครที่มีโอกาสได้เห็นสองสามีภรรยาแสดงความรักต่อกันก็ต่างอ้าปากค้าง เพราะคิดไม่ถึงว่าผู้ชายบุคลิกดิบเถื่อน เย็นชา ดุดัน และแข็งกระด้าง จะปากหวานและช่างเอาอกเอาใจเมียรักได้มากมายจนชวนทึ่ง เช่นเดียวกับปิยฉัตรที่ทำให้หลายคนซึ่งมีโอกาสได้เห็นบทบาทในฐานะเมียของจอมพล ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงห้าวๆ ลุยๆ บุคลิกค่อนไปทางผู้ชายจะอ่อนหวาน และช่างเอาอกเอาใจสามีได้อย่างน่าอัศจรรย์ ที่สำคัญคือจอมพลรักและหลงเมียมากจนเป็นที่กล่าวขาน แต่ที่นอกเหนือไปกว่านั้นคือเขาหวงเธอเอามากๆ หวงแม้กระทั่งกับลูกชายและลูกสาวของตัวเอง “แม่จ๋า หนูปิ่นอยากนอนกับแม่” เด็กหญิงปีย์วรา อาศิระ หรือหนูปิ่น หนูน้อยวัยสี่ขวบเอ่ยออดอ้อน พลางซบหน้าที่ถอดพิมพ์มาจากผู้เป็นพ่อเด๊ะแต่ตาสวยเหมือนแม่ลงตรงอกอุ่น น้ำคำออเซาะของลูกสาวสุดสวาททำให้คนเป็นพ่อที่นั่งเหยียดขาพิงหลังกับหมอนชะงักมือที่กำลังเลื่อนอ่านงานผ่านห
จากนั้นยุทธนาก็เดินมาบอกบ่าวสาวว่าถึงเวลาเข้าหอแล้ว ซึ่งนั่นก็ทำให้ทั้งคณะฮาครืนอีกรอบเพราะคำแซวต่างๆ นานา ก่อนที่คู่บ่าวสาวจะไปยังห้องสวีทของโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา “ขอบใจหนูปี่มากนะที่ยอมอดทนกับลูกชายนิสัยเสียของป๊า ยอมให้อภัยไอ้คนใจหมาอย่างมัน และยอมกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันกับมัน ป๊าดีใจนะที่หนูยอมกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน ยินดีต้อนรับสู่อาศิระอย่างเป็นทางการนะลูก”เจ้าสัวทรงพลเอ่ยเสียงติดจะสั่นเครือด้วยความตื้นตัน เพราะท่านเฝ้ารอที่จะได้เห็นทั้งคู่ครองรักและแต่งงานกันแบบนี้มานานแล้ว จากนั้นคนแก่ก็เดินเข้าไปสวมกอดลูกสะใภ้ “ทีนี้ก็เรียกป๊าว่าป๊าได้แล้วนะ”“ขอบคุณมากค่ะป๊า”ปิยฉัตรพนมมือไหว้อย่างอ่อนช้อยในจังหวะที่อีกฝ่ายคลายอ้อมแขน แล้วถอยห่างออกไป นัยน์ตากลมโตทั้งสองข้างคลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำใสๆ เพราะซาบซึ้งใจเหลือคณา “ส่วนแกก็ทำตัวให้มันดีๆ ด้วยล่ะไอ้ตัวแสบ อย่าเกเรจนเมียทิ้งอีกเป็นอันขาดเข้าใจไหม ป๊ารักแกนะโว้ย”ขาดคำผู้เป็นพ่อก็ขยับเข้าไปสวมกอดลูกชาย ตบหลังอีกฝ่ายเบาๆ ในจังหวะที่เขาเอ่ยขอบคุณด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณครับป๊า ผมก็รักป๊าเช่นกันครับ” จากนั้นก็เป็นน้องกั
ต่อจากนั้นไม่ถึงหนึ่งเดือน งานแต่งของทั้งคู่ก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการ ทั้งที่ปิยฉัตรค้านหัวชนฝาแต่สามีจอมเอาแต่ใจกลับไม่ยอมท่าเดียว ดังนั้นเธอจึงแก้เผ็ดโดยการเป็นฝ่ายเลือกชุดบ่าวสาวเอง และบังคับว่าเขาจะต้องใส่ชุดที่เธอเลือกให้โดยไม่มีข้อแม้ และนั่นก็คือที่มาที่ทำให้งานแต่งของทั้งคู่เป็นที่กล่าวขานไปทั้งประเทศ อีกทั้งคนมางานก็ต่างฮาครืน ระเบิดเสียงหัวเราะ หรือถ้าเป็นผู้รากมากดีหน่อยก็จะกลั้นขำจนหน้าดำหน้าแดง ก็จะไม่ให้งานแต่งของทั้งคู่เป็นประเด็นทอร์คออฟเดอะทาวน์ได้ยังไง ในเมื่อชุดเจ้าสาวแต่เจ้าสาวไม่ได้ใส่ เช่นเดียวกับชุดเจ้าบ่าวแต่เจ้าบ่าวไม่ได้ใส่ นั่นก็เพราะปิยฉัตรบังคับให้ทั้งคู่สลับชุดกัน ซึ่งในคราแรกนั้นจอมพลออกอาการโวยลั่น แต่พอเจอเธอขึงตา และแหวใส่ว่าจะไม่แต่งเท่านั้นแหละ พ่อเจ้าประคุณก็ว่าง่ายขึ้นมาทันทีประหนึ่งโดนสะกดจิต จับให้แต่งหญิงทั้งหน้า วิกผม และสวมชุดเจ้าสาวหรูหราฟูฟ่องก็ไม่ปริปากบ่น น่ารักเสียจนเธอต้องหอมแก้มให้รางวัลคนทำหน้าเหยเกเพราะสุขล้นนั้นหลายต่อหลายครั้ง ส่วนเธอน่ะเหรอโคตรสบาย ได้สวมชุดเจ้าบ่าวเป็นทักซิโด้สีขาวถือว่าเข้าทางถนัด แต่พุงที่ยื่นออกมา
“แต่คุณก็ส่งข้อความมาได้นี่นา” “การส่งข้อความถึงคุณมันยิ่งทำให้ผมคิดถึงคุณ อยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้า อาการคิดถึงเมียของผมมันไม่ต่างจากอาการลงแดงนักหรอกทูนหัว” ที่สุดจอมพลก็สารภาพออกมาในสภาพโหนกแก้มแดงก่ำ มันชวนมองจนคนที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นยิ้มร่า ก่อนจะทำใจกล้ายื่นหน้าไปจูบแก้มสากเร็วๆ หนึ่งที และนั่นก็ทำเอาจอมพลถึงกับตาโต อ้าปากค้าง หัวใจพองฟูคับอก “ขอบคุณนะคะที่คิดถึงฉัน” เธอเอ่ยเสียงหวานหยดจนคนฟังใจสั่น ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในโรงพยาบาลคงได้หาทางปล้ำคนท้องให้หนำใจ และถ้ารู้ว่าแค่เจ็บตัวนิดๆ หน่อยๆ แล้วจะได้ความน่ารักจากเมียขนาดนี้เขายอมเจ็บตัวทั้งปี“ก็เมียทั้งคนนี่ครับ” น้ำคำสั้นๆ ง่ายๆ แต่ความหมายโคตรดี๊ดีทำเอาคนฟังอุ่นซ่านไปทั้งใจ ปิยฉัตรยิ้มจนแก้มปริ ดวงตายิบหยี ก่อนจะฉุกคิดบางอย่างขึ้นได้ แต่นิ่งไปสักพักถึงได้เอ่ยออกมา“จะเป็นคุณพ่อลูกสองแล้ว ต้องรู้จักปล่อยวางรู้ไหมคะ อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ขอให้มันเป็นเพียงอดีต โดยเฉพาะเรื่องของแม่คุณ และเรื่องของอรอุมา ต่อให้ผู้หญิงทั้งโลกจะเลว แต่ขอให้คุณมั่นใจได้ว่าไม่ใช่ปี่ ปี่ไม่มีวันหักหลังหรือทรยศคุณ เหมือนอย่างที่แม่ของคุณแล
เขาบอกจะไปแค่เกือบหนึ่งเดือน แต่นี่เลยหนึ่งเดือนมาเป็นอาทิตย์แล้วพ่อของอีหนูในท้องก็ยังไม่โผล่มาให้เห็น ทำเอาว่าที่คุณแม่ซึ่งจะคลอดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้ากระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก เธอหมั่นเช็กข้อความมือถือที่พ่อของลูกมักจะส่งมาสัพยอกหยอกเย้าเป็นประจำ แต่กลับไม่มีแม้แต่ข้อความเดียวในรอบอาทิตย์ ที่แย่ไปกว่านั้นคือเขาไม่โทรมาหา พอเธอตัดสินใจเป็นฝ่ายติดต่อไปก็ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้ ความกังวลและเป็นห่วงจอมพลสารพัดทำให้ปิยฉัตรไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร ทานข้าวก็ไม่ค่อยลง นอนก็ไม่หลับ ทั้งที่ตั้งแต่ท้องมาเธอคลั่งไคล้การกินและการนอนหนักเอามากๆ และสภาพเสื่อมโทรมคงไปเตะตาของเพื่อนรักอย่างธารธาราเข้า อีกฝ่ายถึงได้ทิ้งสามีมาชวนเธอไปหาอะไรอร่อยๆ ยัดลงท้องในช่วงหัวคำของสุดสัปดาห์ “ไปกันยังคะคุณแม่” ธารธาราเอ่ยเย้าเล็กๆ ครั้นเห็นเธอพยักหน้าเนือยๆ ก็ตั้งท่าจะไปช่วยถือของที่วางอยู่ข้างกายให้ ทว่ายังไม่ทันจะได้ไปไหนโทรทัศน์ซึ่งแขวนอยู่เหนือศีรษะก็มีการรายงานข่าวด่วนที่ทำให้ทั้งคู่นิ่งจังงัง ‘เครื่องบินของสายการบินดังของอเมริกาไถลออกนอกรันเวย์ ขณะกัปตันกำลังนำเครื่องลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ ทำให้ผ







