ตอนที่ 9เรามาต่อกันมั้ย...NC(เบาๆ O///O)“ไข่มุก...เธอเก่งมากเลยนะ”เสียงหวานดังเบา ๆ ขณะมือบางลูบแผงคอของแม่ม้าสีขาวอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปกระซิบใกล้ ๆ หูของลูกม้าที่กำลังซุกตัวแนบอกแม่“แกเองก็เก่งเหมือนกัน”ลูกม้าตัวน้อยสีขาวนวลยังคงหลับตาพริ้มอยู่ข้างแม่อย่างรู้สึกปลอดภัย หลังผ่านคืนที่ทุกคนในไร่ต้องลุ้นจนแทบไม่ได้หลับพลอยสวยมาที่คอกม้าทุกเช้า ตั้งแต่ไข่มุกคลอดลูก เธอใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งอยู่หน้าคอก บ้างก็ลูบขน บ้างก็พูดคุยกับลูกม้าน้อยราวกับมันเป็นเพื่อนสนิทและคนที่ตามมาด้วยแทบทุกครั้ง ก็คือ “สิงห์” เจ้าของไร่“เจ้าตัวเล็กนี่...เหมือนเธอเลยนะ”เสียงทุ้มของสิงห์ดังขึ้นเบา ๆ จากด้านหลัง เขามองพลอยสวยที่เล่นกับม้า อย่างมีความสุข“ยังไง?”พลอยสวยถาม โดยไม่หันไปมองเขา “ดื้อ”หลังสิงห์พูดจบ พลอยสวยก็หันกลับไปมองหน้าเขาอย่างเคืองๆ ทันที“นายไม่ทำงานทำการเหรอ มาอยู่อะไรตรงนี้ ไม่กลัวไร่เจ๊งหรือไง” เธอรู้ว่าไร่เขาไม่มีทางเจ๊งกับเรื่องแค่นี้หรอก เธอแค่อยากไล่เขาไปไกลๆ แค่นั้น“ไม่ต้องรีบไล่หรอกน่า อีกเดี๋ยวฉันก็จะไปแล้ว รอไปส่งเธอที่บ้านก่อน”สิงห์ตอบ เขาเป็นคนพาเธอมาเจอม้า ก็ต
ตอนที่ 8หนึ่งในสาเหตุที่เลิกกัน“ไข่มุก” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นที่หน้าประตูของคอกม้า ทำให้สิงห์รวมถึงทุกคนหันไปมองสิงห์มีสีหน้าตกใจ กับการปรากฏตัวของหญิงสาวที่เขาบอกให้เธออยู่ที่บ้าน “พลอยสวย” สิงห์เรียก ก่อนจะรั้งตัวพลอยสวยเข้ามาไว้ในอ้อมกอด เพราะเธอกำลังจะวิ่งไปหาไข่มุก “นั่น ไข่มุก...ไข่มุกใช่มั้ย ฉันจำได้” พลอยสวยถามด้วยเสียงสั่นเครือ เธอไม่รู้ว่าถ้าเธอแสดงความดีใจออกมา มันจะผิดหรือเปล่าที่เธอรู้ว่าไข่มุกยังอยู่ เพราะตอนนี้ทุกคนกำลังกังวลเรื่องคลอดลูกของไข่มุก“ใช่...นั่นคือไข่มุกของเธอ” สิงห์บอก เขาลูบหลังหญิงสาวเบาๆ เพื่อให้เธอใจเย็น “ไข่มุก...กำลังจะคลอดลูกเหรอ ป้าชื่นบอกว่าไข่มุกคลอดก่อนกำหนด ไข่มุกกับลูกจะเป็นอะไรมั้ย” พลอยสวยถามด้วยความกังวล เธอมองไปทางไข่มุกที่เดินวนไปวนมาอยู่ในคอกอย่างเป็นห่วง“ไม่ต้องห่วง ไข่มุกกับลูกไม่เป็นอะไร ใช่มั้ยหมอขุน” สิงห์ตอบ เขาหันหน้าไปมองหมอขุนเพื่อให้หมอขุนช่วยยืนยันหมอขุนมองเจ้าของไร่หนุ่มยิ้มๆ เวลาที่คุยกับคนในอ้อมกอด เขาพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น แต่พอหันมาคุยกับเขา เสียงโหดขึ้นมาซะงั้น“ใช่ครับ ไข่มุกกับลูกไม่
ตอนที่ 7ม้า “ไข่มุก”“นายไม่ออกไปดูเหรอ ว่าลูกน้องนายมาเอะอะอะไรข้างนอก”พลอยสวยถาม“เธอจะให้ฉันออกไปตอนนี้เนี่ยนะ”สิงห์ถาม พร้อมกับมองส่วนนั้นของตัวเองที่มันกำลังจ่ออยู่ที่ทางเข้า“ใช่นะสิ หรือว่านายจะทำต่อทั้งที่มีคนโวยวายเสียงดังอยู่ข้างนอกงั้นเหรอ นายทำได้แต่ฉันทำไม่ได้”พลอยสวยบอก ก่อนจะดันตัวสิงห์ออก แล้วเธอก็ลุกขึ้นไปแต่งตัวพลอยสวยโยนเสื้อผ้าให้เขาเพื่อให้เขาใส่ เธอมองส่วนนั้นของเขา ที่มันกำลังชี้หน้าเธออย่างเศร้าๆ ที่อดเข้าไปในตัวเธอ“เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ สนมั้ย”สิงห์ถามอย่างเจ้าเล่ห์ขณะกำลังแต่งตัว เพราะเห็นพลอยสวยเอาแต่จ้องส่วนนั้นของเขา“ไม่”พลอยสวยตอบ ถึงเสียงของเธอจะหนักแน่น แต่หน้าของเธอหลับแดงอย่างเห็นได้ชัด“ฉันออกไปจัดการไอ้พวกนั้นก่อน ถ้าเสร็จแล้วเรามาต่อกันนะ”สิงห์เดินมาบอกเธอหลังจากที่เขาแต่งตัวเสร็จ เขาจูบปากเธออีกครั้ง แล้วเดินไปทางห้องน้ำ เพื่อกลับห้องของเขาเพราะห้องของเธอ และห้องของเขาเชื่อมกันด้วยห้องน้ำสิงห์เดินผ่านห้องน้ำมาในฝั่งของห้องนอนตัวเอง เขาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง และยืนสงบใจสักพัก เพื่อให้ส่วนที่ตื่นสงบลง ก่อนจะออกไปเจอลูกน้อง ของเขาท
ตอนที่ 6ลองชุดจนเกือบจะ...nc เสียงคนเดินขึ้นบันไดบ้านทำให้ป้าชื่น แม่บ้านประจำบ้านของสิงห์ที่กำลังพับผ้าอยู่ เงยหน้าขึ้นไปมอง “คุณพลอย คุณสิงห์ กลับมาแล้วเหรอคะ แล้วนี่กินอะไรมากันหรือยัง ให้ป้าไปทำอะไรให้กินมั้ยคะ” เธอเอ่ยทักทั้งสองคน ก่อนจะถามถึงมื้อเย็น วันนี้ป้าชื่อ รู้จากคนในไร่มาว่าเจ้านายหนุ่มของเธอพาหญิงสาวออกไปซื้อเสื้อผ้า แต่ไม่รู้ว่าจะกินอะไรมาจากข้างนอกแล้วหรือยัง เลยไม่ได้เตรียมอาหารเย็นไว้ “ไม่ต้องหรอกค่ะป้า พลอยกินมาจากข้างนอกแล้ว”พลอยสวยตอบ ก่อนจะหยุดเดิน แล้วหันไปหาคนที่เดินตามหลังมา ก่อนจะพูดกับเขาด้วยเสียงห้วนๆ“เอาถุงเสื้อผ้าฉันมา”เธอทวงถุงเสื้อผ้าที่อยู่ในมือชายหนุ่มคืน“เดี๋ยวฉันเอาไปไว้ในห้องให้ ตั้งหลายถุงเธอจะถือยังไงหมด”สิงห์บอก พร้อมกับยกถุงเสื้อผ้าหลายสิบถุงให้หญิงสาวดู“ไม่ต้อง ฉันถือเองได้”พลอยสวยบอก เธอเดินเข้าไปจะแย่งถุงเสื้อผ้าจากมือของชายหนุ่ม แต่เขาก็เบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องของเธอ“นี่...นายจะไปไหน เอาถุงเสื้อผ้าของฉันมานะ นี่หยุด...อย่าเข้าห้องฉันนะ”พลอยสวยตะโกนบอก ก่อนจะวิ่งตามสิงห์ไป
ตอนที่ 5เธอโตขึ้นมากหลังจากที่พลอยสวยไปหาสิงห์ที่ไร่วันนั้น และเกิดเรื่องขึ้น ข่าวลือที่ว่าเธอเป็นนายหญิงก็เริ่มลือไปทั่วไร่ เรียกได้ว่าตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักเธอ อย่างเช่นตอนนี้ที่เธอกำลังยืนดูคนงานคัดองุ่น อยู่ในโรงงานผลิตไวน์ โดยที่ไม่มีใครกล้าห้าม“มาสำรวจโรงงานเหรอครับนายหญิง”เสียงของผู้ชายดังขึ้นจากข้างหลัง เธอเลยหันกลับไปมองว่าใครที่กล้าทักเธอแบบนี้ แล้วก็เจอเข้ากับ ไม้ ผู้ช่วยอีกคนของสิงห์ ทั้งสองคนกำลังเดินมาหาเธอ“นึกว่าโดนไล่ออกไปนานแล้ว ยังอยู่อีกเหรอ”พลอยสวยสวนกลับทันที“โถ่ คุณพลอยสวยทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับ ถ้าผมถูกไล่ออก ผมจะเอาอะไรกินล่ะครับ”ไม้พูดติดตลก“นั่นสิ เจ้านายของนายก็คงไม่กล้าไล่นายออกหรอก”พลอยสวยพูด“เพราะเดี๋ยวไม่มีคนคอยช่วยปกปิดตอนทำเรื่อง...เลวๆ”คนงานที่กำลังทำงานอยู่ถึงกับเผลอกลั้นหายใจกับคำพูดของหญิงสาว ที่กล้าด่าเจ้านายหนุ่มของพวกเขาตรงๆ แบบที่ไม่เคยมีใครกล้าทำมาก่อนส่วนไม้เองก็ถึงกับหน้าเสียที่ถูกด่าตรงๆ แต่เขาจะเถียงก็ไม่ได้ เพราะเมื่อก่อนเขาทำแบบนั้นจริงๆต่างกับสิงห์ เพราะเขาเพียงแค่จ้องหญิงสาวนิ่งๆ ไม่ได้มีสีหน้าไม่พอใจหรือโกรธอะไร แถมยังถาม
ตอนที่ 4วันแรกในไร่กับตำแหน่งนายหญิง“อื้มมมมม…”พลอยสวยกำลังบิดขี้เกียจอยู่ที่หน้าห้องนอนของเธอเธอสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าจนเต็มปอด ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาบ่ายแล้ว แต่อากาศก็ยังดีอยู่คงเป็นเพราะที่นี่มีต้นไม้ที่คอยให้ความร่มรื่นอยู่เยอะ อากาศเลยไม่ร้อนเท่ากับกรุงเทพ“คุณพลอย...คุณพลอยตื่นแล้วเหรอคะ”เสียงเรียกด้วยความดีใจของผู้หญิงดังขึ้นจนพลอยสวยตกใจเธอหันไปมองทางที่เสียงดังขึ้นก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยความดีใจไม่ต่างกัน“ป้าชื่น? ป้าชื่นใช่หรือเปล่าคะ”พลอยสวยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น“ใช่ค่ะ...ป้าดีใจจังเลยค่ะ ในที่สุดคุณพลอยก็กลับมาสักที”ป้าชื่นเข้ามากอดพลอยสวยด้วยความคิดถึงทันที “ป้าคิดถึงคุณพลอยมากๆ เลยค่ะ”“พลอยก็คิดถึงป้าค่ะ”พลอยสวยตอบยิ้มๆ“ป้าไม่เชื่อหรอก ถ้าคิดถึงจริงทำไมไม่กลับมาหาป้าเลยตั้งหลายปี”คำถามของป้าชื่นทำเอาพลอยสวยที่กำลังยิ้มอยู่หุบยิ้มทันที แต่ก็เพียงแค่เสี้ยววิ เธอก็กลับมายิ้มใหม่พร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะเธอไม่ต้องการให้ป้าชื่นคิดมาก“ไม่พูดเรื่องนี้ดีกว่า พลอยเพิ่งตื่นตอนนี้หิวมากเลยค่ะ ป้ามีอะไรให้พลอยกินมั้ย”พลอยสวยถามพร้อมกับทำท่าลูบท้อง“มีสิคะ ป้าเตรีย