บทที่ 20

“วิค...”

อิงธารครางเสียงโหย คราวนี้หล่อนหยุดขัดขืน ไม่แอ่นโค้งร่างเปลือยของตัวเองเพื่อดันร่างหนาออกห่างแต่กลับร้อนรุ่มข้างในขึ้นมาแทน

“เอ็มมี่...พระเจ้า...ผมจะปล่อยคุณไปได้ยังไง...พระเจ้า...มันเป็นไปไม่ได้เลย”

เขาครางกับกลีบปากนุ่ม ไล้ลิ้นตวัดวนรอบริมฝีปากฉ่ำนุ่มก่อนแทรกมันเข้าสู่โพรงปากเล็ก จุ่มจ้วงอย่างหิวกระหาย อิงธารนึกอยากตอบโต้ด้วยการกัดลิ้นหนาที่จ้วงในปากของหล่อนแต่หญิงสาวกลับตอบสนองจูบของวิคเตอร์กลับไปอย่างหิวโหย แผ่นอกกว้างของเขาแนบกับอกนุ่ม เนื้อแนบเนื้อทำให้ความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างเขาและหล่อนผ่อนคลายลง ต่างดื่มด่ำกับรสจูบนั้นและอิงธารรู้สึกถึงความตื่นตัวของวิคเตอร์รุกเร้าดุนดันอยู่ใต้ท้องน้อย พอนึกได้และพยายามขืนตัวอีกหนก็ช้าไปเมื่อใบหน้าคมคร้ามเลื่อนลงไปที่ทรวงอกนุ่มและครอบครองยอดถันแข็งเป็นไตด้วยปากร้อนรุ่ม

“อ๊า...อือ....อา....อา”

หญิงสาวบิดกายเร่า หล่อนไม่เคยพานพบความรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันทั้งอับอายและเสียวซ่าน เรือนร่างขาวผ่องเปลี่ยนเป็นสรชมพูเข้ม ปาก ลิ้น และลมหายใจของเขาเป่ารดและครอบครองยอดอกอ่อนไ