Mag-log inShare
6.สายเปย์
Huling Na-update:
2025-06-16 22:09:58สองพี่น้องเดินตามพราวตะวันที่มีพนักงานปลดรูปลงมาแล้วเดินนำไปอีกที เพื่อเอาภาพที่ถูกเลือกนั้นไปห่อด้วย Plastic wrap โดยรอบทั้งกรอบรูป รองมุมทั้งสี่ด้วยโฟมกันกระแทก ตามด้วยใส่กล่องกระดาษเป็นขั้นตอนสุดท้าย
คิณภัทรยื่นกุญแจรถให้น้องชาย
“เจตพาพนักงานไปที่รถสิ เอาแฟนไปด้วยเลยไหนๆก็ได้เวลาพักเที่ยงพอดี พี่จะจ่ายค่าภาพวาดนี่ก่อน สตาร์ทรถรอได้เลย”
พอพวกเขาทั้งหมดไปกันแล้ว เขาจัดการรูดบัตรดำชำระค่าภาพวาดเสร็จ ตามด้วยคุยกับผู้จัดการแกลลอรี่ในอีกเรื่องหนึ่ง
“เธอคนที่ขายภาพนี้ ผมต้องการโดเนทให้เธอเป็นการส่วนตัวนอกเหนือจากเปอร์เซ็นที่เธอจะได้”
“เอ่อ คุณสามารถติดต่อเธอโดยตรงก็ได้นะคะ ถ้ากรณีให้ด้วยความเสน่หา”
“ผมต้องการให้เธอมีกำลังใจในการทำงาน แต่อยากให้ในนามลูกค้าไม่ใช่จากส่วนตัว”
“โอเคค่ะ คุณสามารถระบุรายละเอียดได้เลยค่ะ”
“ผมจะโดเนทให้เธอเท่ากับราคาภาพในนามบริษัท Innova พวกใบเสร็จใบกำกับภาษีทั้งหมดขอให้ส่งไปที่ฝ่ายบัญชีของบริษัทนะครับ”
ทำเอาผู้จัดการตาโตที่เขาให้เยอะขนาดนี้สำหรับนักศึกษาฝึกงาน แม้ราคาภาพวาดจะแค่ 12,000 บาทเท่านั้น
“ขอถามได้มั้ยคะว่าอะไรที่ทำให้คุณอยากให้เธอมากขนาดนี้?”
“แพชชั่นที่เธอมีกับงาน”
ทางด้านเจตนิพัทธ์และพราวตะวันที่นั่งพูดคุยกันพลางๆระหว่างรอเจ้าของรถกลับมาเรื่องที่เดิมพันกันว่าภาพวาดจะขายให้คู่รักชาวต่างชาติได้หรือไม่ในตอนแรก
“เสียดายเนอะ เจตเลยแพ้พนันเลย”
“ไม่ได้คิดเรื่องจะเสียเงินเลี้ยงข้าวหรอก แค่อยากให้พราวดีใจถ้าขายพวกเขาได้ เห็นยืนคุยขาแข็งตั้งนาน”
เขาลูบศีรษะแฟนสาวด้วยความรักใคร่เอ็นดู
“แต่สุดท้ายก็ขายได้นะ พี่คิณซื้อไง”
“เขาซื้อเพราะเห็นความตั้งใจของพราวน่ะสิ ปกติไม่เห็นจะสนใจศิลปะอะไรหรอก สนใจแต่สรีระสาวๆ”
พูดจบก็ทำหน้าเชิงขำด้วยกันสองคน จนกระทั่งประตูฝั่งคนขับถูกเปิดออก คิณภัทรเข้ามานั่งในรถพร้อมกับทำหน้างง แล้วเอี้ยวตัวมามองทั้งสองคนที่เบาะหลัง
“นี่พี่เป็นคนขับรถไปแล้วเหรอเนี่ย?”
“เอาน่า ไม่อยากให้พราวนั่งเหงาคนเดียวด้านหลัง”
“นี่ฉันทั้งซื้อภาพวาด เป็นคนขับรถแถมต้องเลี้ยงข้าวด้วย แกไม่คิดจะเซอร์วิสพี่บ้างหรือไง?”
“เอ้า ก็อยากตามมาด้วย บอกแล้วว่าอยากกินข้าวกับแฟนสองคน”
พราวตะวันถือโอกาสกล่าวขอบคุณคิณภัทรขึ้นมาทันทีเพราะเกิดเกรงใจขึ้นมาหลังจากได้ยินการสนทนาของทั้งคู่
“ขอบคุณพี่คิณมากนะคะ วันนี้พราวได้ขายภาพนี้เป็นภาพแรกตั้งแต่ฝึกงานมาหลายวัน”
เขามองเธอจากกระจกมองหลัง สายตาที่สบกันในนั้นทำให้เธอต้องหลบตาเขาก่อน
“การเห็นคุณทำงานอย่างตั้งใจและดูมีความสุขกับสิ่งที่ทำ มัน Made my day สำหรับผมนะ”
“สำหรับเจต จะแฮปปี้มากกว่าถ้าพราวไม่ต้องยืนจนขาแข็งแบบนั้น ถ้าเราแต่งงานกัน เจตจะให้พราวทำในสิ่งที่อยากทำโดยไม่ต้องมาคิดเรื่องทำงานเพื่อหาเงิน”
คิณภัทรผิวปากแซวน้องชายทันที
“สายเปย์นี่หว่า ป๋าเจต”
“แน่นอนสิ ผู้ชายประเภทไหนกันที่จะเอาลูกสาวเค้ามาดูแลแล้วให้มาลำบาก”
“งั้นฉันถามแกอย่างนึง ถ้าแกไม่ได้เกิดในครอบครัวที่ร่ำรวยจะทำไง?”
“ถ้าเจตเกิดมาไม่รวยแต่มาเจอพราว ก็คงต้องขยันมากหน่อย แต่ถ้าพราวเจอคนที่มีพร้อมทุกอย่างมากกว่า เจตต้องยอมให้พราวไป เจ็บหน่อยแต่ก็ดีกว่าเห็นคนรักมาลำบากด้วยกัน”
พราวตะวันยิ้มกริ่มที่แฟนหนุ่มช่างพูดเอาใจ เลยหยิกแก้มไปทีหนึ่ง เขาถือโอกาสจับมือเธอมาจูบเบาๆ คิณภัทรที่เห็นทั้งคู่หยอกกันในกระจกมองหลังถึงกับกลอกตาบน
“ถ้าพราวเจอเจตแต่ว่าไม่ได้รวย เราก็แค่ใช้ชีวิตธรรมดาๆก็ได้ แค่อยู่กับคนที่ขยัน ทำให้สบายใจ แล้วก็หล่อ คือจบ”
คิณภัทรถอนหายใจเฮือก จนทั้งสองคนที่เบาะหลังขำ
“คนโสดอย่างฉันคงตายตอนนี้แหละ”
“มีเยอะจนจะตายคาอกล่ะไม่ว่านะ”
“เอ้ย..บ้ารึไง ฉันดูเป็นคนแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“อย่าให้เจตพูดเลย พริตตี้ตบกันเพราะพี่ก็มีมาแล้ว”
“เรื่องมันนานมาแล้ว แค่เข้าใจผิดกันไม่เกี่ยวกับฉัน แกมั่วละเจต”
เขากลัวพราวตะวันมองว่าเขาเป็นเสือผู้หญิงจึงรีบพูดปัดน้องชายไปแบบนั้น
ไปถึงร้านอาหารอิตาเลียน พราวตะวันกินอาหารแทบนับคำได้ สองพี่น้องต่างพากันตักอาหารให้เธอกันใหญ่ เอาอกเอาใจจนโต๊ะข้างๆพากันแอบมองที่สาวสวยมากับหนุ่มหล่อสองคนอย่างน่าอิจฉา
“พราว คุณพ่อว่ายังไงบ้างเรื่องฝึกงานที่ไทย เห็นทุกปิดเทอมต้องไปเยี่ยม รอบนี้ไม่ได้ไป”
“บอกพ่อแล้วท่านเข้าใจ แต่น้องสาวบ่นอยู่ว่าอยากเจอ”
“คุณมีน้องสาวเหรอพราว?”
คิณภัทรถามขึ้นมาด้วยความสนใจ แต่เจอน้องชายเบรกหัวทิ่ม
“อายุแปดขวบน่ะ“
พราวตะวันถึงกับมองทั้งคู่สลับไปมา แต่คนพี่ก็ทำท่าไม่สนใจที่น้องชายบอกแบบนั้น จึงคุยต่อปกติ
“น้องสาวอยู่ฝรั่งเศสเหรอ?”
“ค่ะ เป็นน้องสาวคนละแม่ แต่ภรรยาใหม่กับน้องสาวดีกับพราวมาก ก็ดีใจนะคะที่คุณพ่อมีคนที่อยู่เคียงข้าง”
“แล้วคุณแม่ของพราวล่ะ”
“คุณแม่กลัวเรื่องพ่อเลี้ยงลูกเลี้ยงที่เห็นตามข่าวน่ะค่ะ ท่านไม่ไว้ใจใคร จริงๆถ้าแม่จะเปิดใจ พราวยินดีไปอยู่ข้างนอกนะ”
“ผมคิดว่าท่านคงรักเดียวใจเดียวมากกว่า การลืมใครสักคนที่รักมากๆ มันยากสำหรับใครหลายๆคน”
“พี่คิณเข้าใจเหรอคะ?”
เธอถามหน้าซื่อตามที่คิดแต่กลับทำเจตนิพัทธ์สำลักขึ้นมา ส่วนพี่ชายของเขาก็หน้าแดงก่ำ
ไอ้น้องบ้านี่…คนกำลังจะอินสักหน่อย..
Pinakabagong kabanata
ร้อนรักกลางใจ (3P) 57.บทกวีของชีวิต The End
หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์ ชโลทรก็ส่งข้อความมาบอกพราวตะวันว่าอยู่ที่ปารีสกับครอบครัวโบว์ฟัว เพื่อทำงานศิลปะอย่างที่เคยฝันว่าอยากมีแกลลอรี่เป็นของตัวเองบ้าง แต่ช่วงนี้ต้องอาศัยแกลลอรี่ของกาเบรียลเพื่อวางผลงานไปก่อน พราวตะวันตกใจที่แม่ของเธออยู่ร่วมกับพ่อและภรรยาใหม่ได้อย่างไม่น่าเชื่อ “พ่อทำยังไงถึงโน้มน้าวแม่ได้คะ? เหลือเชื่อมาก”“ก็เพราะพ่อรู้จักเธอดีกว่าใครๆ เผลอๆรู้จักเธอมากกว่าตัวเธอรู้จักตัวเองเสียอีก แล้วก็ต้องให้เครดิตโคลเอ้นะ น้องสาวลูกตีบทแตกไปเลย”พราวตะวันหัวเราะคิก “พ่อเล่าหน่อยสิ”“ไว้ลูกมาที่ปารีสเดี๋ยวก็เห็นว่าโคลเอ้ทำยังไง?”ที่อเมริกาช่วงพักฟื้นได้จบลง คิณภัทรได้กลับมาประเทศไทยอย่างสุขภาพที่ดี จากการพักผ่อนเต็มที่ อาหารที่แม่ของเขาทำเพื่อลูกอย่างถูกสุขอนามัยทุกวัน แม่บอกรักเขา ดูแลและโอบกอดเสมอ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาอยากได้มาตลอด ทำให้ช่วงเวลาหนึ่งเดือนเป็นการฟื้นฟูความรู้สึกที่ขาดหายในวัยเด็กด้วยเลยทีเดียวพราวตะวันและเจตนิพัทธ์ที่ใส่ชุดนักศึกษาได้จูงมือกันเข้ามาในบ้าน ก็เจอกับคิณภัทรและแม่ที่บินกลับมาแล้ว“นี่ในบ้านนะ ไม่ต้องกลัวคนหายหรอก”“หายดีก็ปากเหมือนเดิมเลยนะพี่ค
ร้อนรักกลางใจ (3P) 56.Passion
ชโลทรหมดแรงที่จะต่อล้อต่อเถียงกับคิณภัทรอีกแล้ว“เธอเป็นของคุณ..ดูแลเธอให้ดีก็แล้วกัน..”เธอพูดจบและจะเดินหนีขึ้นข้างบน พราวตะวันรีบเรียกและดึงแขนแม่เอาไว้“แม่!..”“ปล่อยแม่..พราว! รักเขามากกว่าแม่ก็ไปซะ”“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะแม่”“ไม่ใช่แล้วมาปรึกษากันบ้างมั้ย?”“หนูขอโทษค่ะ..”“ให้แม่อยู่คนเดียวซักพักเถอะ ไปสิ..ไปอยู่กับพวกเขา ไปซะ” ชโลทรสะบัดแขนจากลูกสาวแล้วรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสองและปิดประตูห้องล็อก คิณภัทรรีบมากอดเธอไม่ให้ตามขึ้นไป เขาจะสู้เพื่อไม่ให้เสียเธอ โดยไม่สนว่าอีกฝ่ายจะเป็นแม่ของเธอหรือใครก็ตาม “พี่คิณ..เอาไงดี?”“แม่ว่าพาหนูพราวไปที่บ้านก่อนดีกว่า บางทีปล่อยให้แม่เค้าคิดอะไรสักพักก่อนนะ”“พราว..ไปกับเรานะ พี่ไม่ได้บอกให้ทิ้งแม่ แต่พี่ไม่อยากให้ทุกคนสุขภาพจิตเสีย เดือนหน้าหนูอาจตั้งท้องแล้ว พี่ห่วงลูก เดี๋ยวพี่จะหาทางมาคุยกับคุณแม่ของพราวอีกที พี่ไม่ยอมแพ้หรอก”“เจตจะไปช่วยเก็บของ แม่กับพี่คิณรอนี่แป็บนึงนะ”เจตนิพัทธ์จับมือพราวตะวันให้ออกจากกอดของคิณภัทร เพื่อไม่ให้เสียเวลา“พราวไม่ไปได้ไหม? ขออยู่ที่นี่กับแม่…”“เชื่อเจตนะ เจตมีวิธี”ทั้งสองขึ้นไปเก็บแค่เสื้อผ้ามาไม่มากร
ร้อนรักกลางใจ (3P) 55.เรื่องเซอร์ไพรส์และการไม่ยอมรับ
คุณเจตสุภาตัดสินใจจะไปคุยกับชโลทรที่บ้าน เพราะเจตนิพัทธ์ได้บอกกับทุกคนว่าท่าทางคุณแม่ของพราวตะวันดูสับสนกับสิ่งที่ลูกสาวบอกคร่าวๆ“แม่คิดว่ามีส่วนต้องช่วยรับผิดชอบ เพราะลูกชายของแม่ทั้งสองคนไปอีนุงตุงนังกับลูกสาวของเค้าก่อน อีกอย่างอยากทำอะไรให้ถูกต้อง ไหนๆก็จะเรียนจบอยู่แล้ว”พราวตะวันที่จัดของออกจากกระเป๋าอยู่ พอเห็นสายโทรเข้าจากเจตนิพัทธ์ก็รีบรับสายอย่างกระตือรือร้นทันที “ว่าไงเจต? พราวกำลังเครียดเลย”“เดี๋ยวอีกชั่วโมงนึงเจอกัน ที่บ้านเจตโอเคทุกอย่าง ราบรื่นไม่มีอะไร ไม่ต้องเครียดนะ พวกเราเอาอยู่”“เฮ้อ..ไม่รู้สิ กลัวไปหมด”“เจตจะปกป้องพราวเอง ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ช่าง เราต้องได้อยู่ด้วยกัน”วันนี้ชโลทรลางานจากมหาวิทยาลัย จึงว่างครึ่งวันโดยเธอนั่งวาดรูปเงียบๆที่ห้องรับแขก ไม่นานนักก็มีรถยนต์คันใหญ่ที่หรูหรามาจอดที่หน้าบ้าน เธอที่เห็นแบบนั้นจึงออกไปดู พอเห็นหน้าสองพี่น้องและหญิงวัยกลางคนที่ดูก็รู้ทันทีว่าคือคุณแม่ของพวกเขา ซึ่งดูอายุอานามมากกว่าเธอ จึงเป็นฝ่ายยกมือสวัสดีขึ้นก่อน“สวัสดีค่ะ เชิญค่ะ”“โอ้..ยินดีมากค่ะ อยากเจอคุณแม่หนูพราวมาสักพักแล้ว”คุณเจตสุภารับไหว้และจับมือของชโลทรอ
ร้อนรักกลางใจ (3P) 54.รู้เท่าที่อยากให้รู้
ถึงเวลาบินกลับไทยก่อนหน้าเปิดเทอมสุดท้ายสามวัน ครอบครัวจิรวราพงศ์มารับคิณภัทรและพราวตะวันที่สนามบิน โดยมีชโลทรคุณแม่ของพราวตะวันได้มารอรับลูกสาวเช่นกัน ซึ่งเธอประหลาดใจมากที่ลูกสาวลงเครื่องมากับคิณภัทร ขณะที่แฟนหนุ่มอย่างเจตนิพัทธ์มารอรับทั้งคู่ด้วยและนี่เป็นครั้งแรกที่พ่อแม่ของพวกเขาได้รู้จักคุณแม่ของแฟนสาว ทุกคนดูไม่แปลกใจกับทุกสิ่งที่เห็นยกเว้นชโลทรที่รู้สึกแปลกๆพราวตะวันยกมือไหว้พ่อแม่ของแฟนหนุ่มทั้งสอง และปรี่เข้าไปกอดแม่ของเธอแน่น เพราะไม่ได้อยู่ด้วยกันถึงสองเดือนกว่า คิณภัทรกอดกับแม่ของเขาแล้วก็เดินมาหาชโลทร “สวัสดีครับคุณแม่ พอดีผมกลับมากับน้อง วันนี้ผมจะขออนุญาตไปคุยกับคุณแม่ที่บ้านนะครับ เออ..เจต ของเยอะมากเลย ต้องช่วยกันขนใส่รถนะ”คิณภัทรคุยกับชโลทรแล้วหันไปบอกน้องชาย ก่อนจะหันมากระซิบกับพราวตะวันเบาๆ“ที่รัก ตอนเย็นผมกับเจตจะไปหาที่บ้านนะ ขอคุยกับที่บ้านก่อน”พราวตะวันพยักหน้ารับ ขณะที่เจตนิพัทธ์มากอดเธอเป็นคนสุดท้าย “เจตไม่เจอแป็บเดียว พราวสวยขึ้นนะ คิดถึงจะตายละ”“เย็นนี้เจอกันนะ”เธอกล่าวลาทุกคนแล้วกลับบ้านไปกับแม่ ระหว่างอยู่ในรถ แม่ของเธอสังเกตว่าลูกสาวดูสวยขึ้นจร
ร้อนรักกลางใจ (3P) 53.เอาดีๆ🔞🔥💋
พราวตะวันไม่เคยไปที่อื่นนอกจากฝรั่งเศส เธอจึงตื่นเต้นมาก ชุดว่ายน้ำทูพีชสีสดใสหลายชุดที่ไปช็อปปิ้งมา เธอจึงใส่ไม่ซ้ำกันสักวันเพื่อว่ายน้ำทั้งในโรงแรมและที่ชายหาดใกล้กับ Brook Point ในเวลาที่สามีทำงานอยู่ในห้อง เธอถ่ายรูปส่งให้เจตนิพัทธ์และแม่ของเธอมากมาย จนแม่ต้องส่งข้อความมาหาว่าทำไมถึงไปอยู่ที่นั่นได้ “แล้วหนูจะกลับไปอธิบายให้แม่ฟังนะคะ”คิณภัทรโทรเข้ามาหาเพราะตามหาภรรยาไม่เจอ “ที่รัก อยู่ไหน? ห้ามไปที่ไหนไกลเกินไปคนเดียวสิ พี่เดินหาไม่เจอเลย”“มานั่งเล่นใกล้กับซากเรือเก่าค่ะ สวยมากๆ ถ่ายรูปส่งไปให้แม่ด้วยเผื่อเป็นแบบให้วาดภาพ มีประภาคารด้วยพี่คิณ ปลาก็เยอะน้ำก็ใสสีฟ้าสุดๆ”“เดี๋ยวๆ ทำไมไปไกลจากโรงแรมแบบนั้น? อยู่นั่นเลยห้ามลงน้ำ พี่กำลังไปหา”เขาเอารถของโรงแรมขับอ้อมไปหาเธอ 1.7 กิโล ใช้เวลาห้านาทีก็ถึง พอดูพิกัดในโทรศัพท์ก็รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน “แพริส ห้ามใส่ชุดว่ายน้ำแบบนี้มาคนเดียว เห็นมั้ยว่าคนท้องถิ่นอยู่ที่นี่ แล้วตอนนี้นักท่องเที่ยวก็ไม่มีใครสักคนน่ะ ถ้าจะมาให้รอพี่สิ”เธอเงยหน้ามองแบบไม่พอใจแต่ก็ไม่พูดอะไร พลางใส่เสื้อและกางเกงขาสั้นทับชุดว่ายน้ำไปเลย แล้วทำหน้าหงิก“เดี๋
ร้อนรักกลางใจ (3P) 52. She Served 🔞🔥🌷
ตอนนี้สุขภาพของคิณภัทรดีขึ้นแต่ก็ยังต้องจำกัดอาหารและดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้เหมือนเดิม พวกเขาได้รับเอกสารการจดทะเบียนเรียบร้อยและบินไปนีซอีกครั้งเพื่อแสดงเอกสารให้กับทางโบสถ์ รวมถึงไปดูการรีโนเวทโรงแรมอยู่สามวันเหลืออีกครึ่งเดือนเขาและพราวตะวันต้องกลับไทย การใช้ชีวิตด้วยกันกับครอบครัวของเธอสองเดือนกว่านี้ทำให้ชีวิตเขาสงบและร่างกายได้พักผ่อนยาวๆเป็นครั้งแรก ทางด้านเจตนิพัทธ์รู้สึกได้ว่าความสัมพันธ์กับพราวตะวันดีขึ้นมาก พออยู่ไกลกันกลับห่วงหาคิดถึงกันมากกว่าเดิม ไม่มานั่งทะเลาะกัน ได้คุยกันทุกวันแม้จะไม่นานมาก ลมทะเลที่พัดปลิวผ้าม่าน ผมยาวเป็นลอนสวยที่ปลิวตามแรงลม พราวตะวันนั่งที่ระเบียงห้องเพลินๆระหว่างที่คิณภัทรนั่งทำงานคุยซูมประชุมอยู่กับลูกน้องที่ต่างประเทศ เธอนึกอะไรขึ้นได้จึงลุกไปค้นอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋าสะพาย มองมันในมืออยู่ครู่หนึ่งเหมือนชั่งใจ สุดท้ายก็ทิ้งมันลงถังขยะ..ฉันตัดสินใจแล้วล่ะ..อีกไม่กี่เดือนก็จบแล้วด้วย…พราวตะวันเห็นว่าคิณภัทรยังคุยงานอยู่ เธอจึงหยิบบางอย่างในตู้เสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำไป ไม่นานเธอก็ออกมาพร้อมกับหยิบหนังสือมาเล่มหนึ่งแล้วเดินผ่านเขาไปนั่งเอนหลังบ
Maaari mong magustuhan
ขย้ำรักเลขา NC-20
C237.8K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน119.3K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน303.7K viewsคลั่ง(รัก)เมียเด็ก
RICHES.27.6K viewsเธอคือคู่ไฟต์ของหัวใจ
หยางกวาง120 viewsFinal Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน
โนเนจัง5.0K viewsสะใภ้ขัดดอก
กนกรส มาศอุไร ชินกี 886 viewsแพ้รักคนใจร้าย
วารินทร์ทิพย์100 views
