5.อยากเข้าใกล้หัวใจเธอ

เวลาผ่านไประยะหนึ่งจนถึงช่วงปิดเทอมที่เจตนิพัทธ์ได้ไปฝึกงานที่ Innova Securities บริษัทหลักทรัพย์ (บล.) เกี่ยวกับการให้บริการด้านกองทุนรวม ควบคู่กับการลงทุนในหุ้น พันธบัตร อนุพันธ์ ฯลฯ ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวอยู่แล้ว ส่วนพราวตะวันต้องฝึกงานที่แกลลอรี่ อาร์ต Sukhumvit Art Haus อยู่ใจกลางสุขุมวิท ซึ่งถ้าหากเธอจำหน่ายงานศิลปะในแกลลอรี่ได้ก็จะรับส่วนแบ่ง 5% อีกด้วย 

เธอสนุกกับการมาฝึกงานอย่างมากเพราะตรงกับสิ่งที่เธอชอบ การได้เสพงานจากศิลปินทั้งจากไทยและต่างประเทศ การได้แลกเปลี่ยนพูดคุยเรื่องงานศิลป์ ทำให้เพลิดเพลินจนลืมเวลา ตรงกันข้ามกับแฟนหนุ่มของเธอที่ฝึกงานอย่างเคร่งเครียดเพราะคิณภัทรดูแลน้องชายให้ฝึกงานอย่างเข้มงวด 

“โอ๊ย เหนื่อย มึนหัวหมดแล้วเนี่ยพี่คิณ นี่แค่ฝึกงานนะ ไม่ต้องเยอะขนาดนี้ก็ได้มั้งพี่ คนอื่นเจอแบบนี้มั่งป่ะเนี่ย”

“ยิ่งแกเป็นน้องฉันก็ต้องยิ่งฝึกหนักกว่าคนอื่นสิ จบมาก็ต้องมาทำงานกับครอบครัวอยู่แล้ว”

เจตนิพัทธ์ส่ายหน้าทิ้งตัวลงบนโซฟาห้องทำงานของพี่ชายแบบเพลียๆ 

“ขอไปทำงานที่โรงแรมในต่างประเทศดีกว่า พ่อมีหลายที่นี่นา”

“ไหวเหรอ ยิ่งไปทำที่โรงแรมนะสาวๆเพียบ แกแน่ใจนะ”

“ไม่สนหรอก มีเมียแล้ว”

คิณภัทรหัวเราะน้องชายดังลั่น

“เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมจริงๆเลย เลิกเป็นลูกแหง่ก่อนจะมีเมียเถอะ”

“นี่ใกล้เที่ยงแล้ว ขอออกไปเลยแล้วกันนะพี่คิณ หิวแล้ว จะไปรับพราวกินข้าวด้วย”

“ไปด้วยกันสิ ฉันเลี้ยงเอง”

“ไม่เอาอ่ะ อยากไปกับแฟนสองคน”

“อะไรวะ ทำตัวห่างเหินชะมัด”

“เออ ไปด้วยกันก็ไปงั้น เอารถพี่ไปนะ”

คิณภัทรแอบกระหยิ่มยิ้มย่องที่จะได้เจอคนที่เขาอยากแค่เห็นหน้าและได้พูดคุยด้วยบ้างก็ยังดี

นั่นทำให้เขาได้รู้ว่าเธอฝึกงานที่ไหนโดยไม่ต้องแอบถามเสียให้ยาก เพราะพราวตะวันยังไม่อัปเดตไอจีเลยตั้งแต่วันที่เขา Follow เธอไป ความที่พวกเขาไปก่อนเวลาเที่ยง ทำให้พราวตะวันยังทำงานอยู่ แต่รู้ว่าแฟนหนุ่มมากับพี่ชายเพราะเจตนิพัทธ์โทรบอกตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว

สองพี่น้องเดินดูงานศิลปะเพื่อฆ่าเวลารอพราวตะวันพักเที่ยง ก็เจอเธอยืนคุยกับคู่รักคนต่างชาติคู่หนึ่งเรื่องงานศิลปะ คิณภัทรทึ่งที่เธอใช้ภาษาได้ดีพอสมควร ภาษากายและบุคลิกภาพนั้นส่งเสริมการพูดโน้มน้าวของเธออย่างมาก เจตนิพัทธ์พึงพอใจและดูภูมิใจในตัวแฟนสาวของเขามากเช่นกัน

“พราวพูดได้สามภาษานะ เพราะตอนเด็กเธอใช้ทั้งฝรั่งเศสและภาษาอังกฤษ ในช่วงที่พ่อแม่ยังไม่หย่าร้างกัน นี่ๆ พี่ว่าลูกค้าจะซื้อภาพนั้นมั้ย? ถ้าซื้อพราวจะได้เปอร์เซ็นด้วย”

“อืม..ฉันว่าขายไม่ได้ พวกเขาดูท่าทางเหมือนมาเที่ยวมากกว่ามาหาซื้อ ไม่ได้ดูหลงใหลในชิ้นงานขนาดยอมควักเงินจ่าย”

“งั้นเจตว่าซื้อ ถ้าพวกเขาไม่ซื้อจะเลี้ยงข้าวมื้อนี้เอง”

แต่สักพักหนึ่งคู่รักชาวต่างชาติก็ทำท่าขอบคุณเธอที่ยินดีพูดคุยให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาพวาดนั้นแล้วเดินจากไป แต่พราวตะวันยังคงยิ้มแย้ม มีก็แค่ถอนหายใจนิดหน่อย พลันหางตาเธอก็เหลือบไปเจอพวกเขาที่ยืนดูอยู่ข้างหลังห่างประมาณหนึ่ง เจตนิพัทธ์รีบเดินเข้าไปจับมือแฟนสาวทันที

”เหนื่อยมั้ย? อยากกินอะไรเที่ยงนี้”

เขาถามพลางปัดผมที่ปรกแก้มเธอให้ไปด้านหลัง สายตาเธอที่มองแฟนหนุ่มแล้วยิ้มให้ ทำเอาคิณภัทรใจเต้นแรงแทนน้องชายตัวเอง

“แล้วแต่เจตสิ”

พราวตะวันรู้ตัวดีว่าพี่ชายแฟนหนุ่มมองเธออยู่ จึงไม่มองไปที่คิณภัทรต่อหน้าแฟนของเธอเด็ดขาด 

“แล้วก็วันนี้พี่คิณจะไปกินข้าวด้วยนะ เจตเลี้ยงเองเพราะแพ้พนันกันนิดหน่อย”

“สวัสดีค่ะพี่คิณ”

เธอยกมือไหว้และยิ้มให้ตามมารยาท 

“ภาพนั้น..ผมอยากได้ เสียดายที่ฝรั่งคู่นั้นไม่สนใจ คุณยังไม่เลิกงาน พอจะอธิบายหรือให้ข้อมูลเกี่ยวกับภาพนั้นได้ใช่ไหม? ผมเห็นว่ายังพอมีเวลาอีกนิดหน่อยคุณถึงจะได้เวลาพักเที่ยง?”

เขาชี้ไปที่ภาพนั้นและยกนาฬิกาข้อมือสุดหรูขึ้นดูเวลา 

 

“เชิญค่ะ พี่คิณ”

เจตนิพัทธ์ทำหน้าสงสัยนิดหน่อยที่พี่ชายเกิดสนใจงานศิลปะขึ้นมาเสียเฉยๆและเดินตามทั้งคู่ไป เมื่อไปยืนตรงหน้าภาพนั้น คิณภัทรกลับถามคำถามเธอเป็นภาษาฝรั่งเศส ทำให้พราวตะวันต้องสนทนากับเขาด้วยภาษานี้จนเจตนิพัทธ์หน้าหงิกเป็นตูดลิงเพราะฟังไม่รู้เรื่อง พอเธออธิบายเกี่ยวกับภาพเสร็จ เขาตกลงซื้อทันที

“ถ้าภาพนี้ขายได้ น้องชายผมจะได้ไม่ต้องเสียเงินเลี้ยงข้าวทุกคน อีกอย่างคือ ผมอยากได้ภาพนี้ไว้เองเพราะเห็นความตั้งใจที่คุณพยายามพรีเซนต์มันแม้ว่าสุดท้ายจะไม่ได้อะไรเลย นั่นคือสิ่งดีที่ผมชอบ”

“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันเห็นว่าการคุยกันด้วยภาษาที่บุคคลที่สามไม่เข้าใจ ถือเป็นการเสียมารยาทอย่างหนึ่ง กรุณาอย่าทำแบบนี้อีกเพราะฉันลำบากใจ”

สายตาสู้คนและมุ่งมั่นคู่นั้นที่คิณภัทรอยากครอบครอง เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนท้าทายจากผู้หญิงที่เป็นแฟนน้องชายของตัวเอง 

“เอ่อ สรุปจะให้ผมเข้าใจด้วยมั้ยว่าอะไรยังไง?”

เจตนิพัทธ์ถามแฟนสาวทะลุกลางปล้องขึ้นมา

“จบดีล พี่ซื้อภาพนี้ จะเอาไปไว้ที่โถงทางเข้าบริษัท Innova”

“พราวขอตัวไปจัดการภาพนี้ให้ก่อนนะคะ จะให้คนช่วยยกไปให้ค่ะ”

พราวตะวันเดินผละไปทิ้งให้พวกเขาเดินตามหลังมาช้าๆ

“พี่อยากเทสภาษาเธอหรือไง?”

“ใช่ส่วนหนึ่ง อีกอย่างคือพี่ให้ใจคนที่ตั้งใจทำอะไรอย่างเต็มที่ มีพลังงานบวก ทำดีที่สุดแม้ว่าสุดท้ายอาจจะไม่สำเร็จ แกโชคดีมากนะที่ได้ผู้หญิงแบบนี้ นอกจากจะร้อนแรงบนเตียง แต่เวลาทำงานก็เต็มที่ด้วย”

“ที่แน่ๆ เจตต้องไปเรียนภาษาฝรั่งเศสแล้วล่ะ เดี๋ยวคุยกับพ่อของพราวไม่รู้เรื่อง”

คิณภัทรยิ้มให้พลางโอบไหล่น้องชายเดินไปหาเธอด้วยกันเพื่อรอรับรูปและชำระเงิน