บทที่ 79 หลุดโค้ง

เช้าวันรุ่งขึ้น อาหารเช้าถูกจัดเตรียมไว้โดยแม่บ้าน กลิ่นข้าวต้มทะเลหอมกรุ่นลอยคลุ้ง ปาท่องโก๋สีทองทอดร้อน ๆ วางเคียงกับน้ำเต้าหู้ ขนมปังปิ้งกรอบ ๆ และไข่ดาวไส้กรอกแบบจัดเต็มตามสไตล์มื้อเช้า

คีรตินั่งทานข้าวต้มเคียงข้างณิชา ส่วนขวัญก็กำลังเพลิดเพลินกับปาท่องโก๋จิ้มน้ำเต้าหู้ร้อน ๆ ข้าง ๆ กันคือเตชทัตที่กำลังกระดกกาแฟพลางไถดูข่าวการเมือง

อีกมุมหนึ่ง พ่อแม่ทั้งสองบ้านกำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องราวเก่า ๆ ถูกหยิบมาพูดถึงด้วยเสียงหัวเราะเป็นระยะ

จังหวะที่ครีมเดินเข้ามา ก็พอดีกับที่พอร์ชก้าวเข้ามาในโซนอาหาร ทั้งสองสบตากันแวบหนึ่งจนณิชาต้องยกยิ้ม

“แหนะ…”

ณิชาพูดแซวทันที

พอร์ช ผู้เป็นน้องชายของณิชา ส่งยิ้มให้เธออย่างรู้กันก่อนจะหันไปมองโต๊ะอาหาร

“ครับ ๆ ผมเพิ่งตื่น มีอะไรให้กินบ้างนะ…ไหนดูสิ”

เขาเอ่ยพลางขยับเข้ามาใกล้ครีมอย่างตั้งใจ จนอีกฝ่ายต้องขมวดคิ้วมอง

“พี่พอร์ชไปไกล ๆ เลยนะ ครีมอึดอัด จะเบียดครีมทำไมเนี่ย”

ครีมบ่นพลางหันไปค้อนเขาหนึ่งที ทั้งงอนทั้งเขินจนแก้มขึ้นสีจาง ๆ

โต๊ะผู้ใหญ่ที่กำลังคุยกันก็หันมามองภาพตรงหน้าพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ภารดีเป็นคนพูดขึ้นก่อน

“ฉันว่าสินสอดที่ลูกช